Het was weer theater in de Tweede Kamer in de afgelopen week. Eigenlijk hoef je dan niet meer te vragen wat er aan de hand was. Zo als zo vaak was er weer iemand betrapt op liegen. En deze keer was het Rutte zelf. Het hele gebeuren had als aanleiding de burger doden in Irak die omkwamen door een Nederlandse F-16, maar dit was eigenlijk nauwelijks van belang. Het centrale punt was dat Rutte zegt dat hij er niets van wist. Helaas voor hem was het wel bekend, en sterker nog, ze werden zelfs gepubliceerd. Springstof, zou je dus zeggen. Maar nu, een weekje later zit Rutte er nog steeds, heeft geen enkel lid van het kabinet ontslag hoeven nemen, en stemden de regeringspartijen gezamenlijk tegen de motie van afkeuring. We kennen het intussen.
Sommige analisten beginnen zich wel af te vragen hoe het toch komt dat Rutte al op meerdere leugens is betrapt, maar toch nog steeds de steun van de kiezer lijkt te hebben. Immers de VVD blijft de grootste partij in de peilingen. De meeste denken dat Rutte met zijn leugens wegkomt omdat hij vertrouwen uitstraalt. Blijkbaar zien ze dat dan ook nog als een goede zaak. Veel eerder moeten we de conclusie trekken dat Rutte dus een hele goede oplichter is. Een oude wijsheid zegt immers al dat je alleen goed kunt liegen als je zelf gelooft dat het waar is. Blijkbaar is dat een gave waar Rutte mee is uitgerust.
Toch kan dat niet alles zijn. Het lijkt er veel meer op dat die steun voor Rutte niets meer is dan pure armoede. Er is nauwelijks een alternatief te vinden. Als een oppositie een leugenachtige minister president niet voldoende kan ontmaskeren, zal men ook nooit de gunst van de kiezer winnen. Daar komt nog bij dat die zelfde kiezer er intussen vanuit gaat dat alle politici geboren leugenaars zijn. Aan bewijzen voor deze stelling mankeert het immers niet. We worden dag en nacht voorgelogen, niet alleen vanuit de politiek, maar ook de media spelen het spelletje op de meest minderwaardige manier mee. De titel leugenpers heeft men dan ook volkomen verdiend.
Maar nog even terug naar Rutte. Het was natuurlijk niet de eerste keer dat Rutte op liegen was betrapt. Ook tijdens de bonnetjesaffaire gebeurde dat al. Toen vond hij steeds een van zijn minderen bereid om op het schavot plaats te nemen. Deze keer was dat zelfs niet nodig. Hij zal zich wel in de handen wrijven, en denken dat men aan zijn leugens gewend is geraakt. Maar daar kon hij nog wel eens behoorlijk naast zitten. De sleutel is het opduiken van een alternatief. Daar lijkt het op dit moment nog niet op, maar de verbittering onder de kiezers neemt met de dag toe. Die onvrede zal een keer een uitweg vinden, en dan is het gedaan voor Rutte en zijn kabinet vol leugenaars en oplichters. Of het nu gaat om Buma, D66 of de christen fundamentalisten, de schijnheiligheid druipt er van af. Dat kan nooit meer lang goed gaan.
Dat er wanhoop heerst bij de kiezers als men naar een alternatief voor Rutte zoekt, is niet verwonderlijk. Praktisch de hele oppositie is niet meer dan een zielig zootje. Van echte oppositie is eigenlijk geen sprake, en van strijdbaarheid al helemaal niet. Ook in het debat van vorige week was dat weer te zien. Rutte werd onder vuur genomen, maar het leek er geen enkel moment op dat hij echt in gevaar was. Na het hele gedoe ging hij dan ook gewoon over tot de orde van de dag, en werkt nu aan zijn volgende leugen. Zeker, bijna de hele oppositie stemde tegen hem, maar daar lacht hij om.
Niemand bracht hem echt aan het wankelen, of zelfs maar in verwarring, en menig kiezer noemde de vertoning na afloop op de sociale media misselijkmakend. En terecht. De arrogantie van de systeem partijen is tot grote hoogte gestegen. Wie zou dat ook moeten doen? Op links zien we alleen softe sociaal democraten, van PvdA, over GroenLinks tot de SP. De PvdA is met een hopeloze opknapoperatie bezig, GroenLinks strijkt zijn veren en wacht op het pluche, en de SP kan maar niet besluiten of men nu een bestuurderspartij, of een protest en actie partij is. Met zo’n gespleten persoonlijkheid zal deze club nooit een echte bedreiging voor het systeem kunnen vormen.
Op rechts zien we dan de PVV en het Forum voor Democratie. Maar deze clubs zijn eigenlijk alleen maar parlementair bezig. Ze komen bijna nooit uit de Haagse schijnwereld tevoorschijn, en het is dan ook een wonder dat de PVV tot tweede partij is opgeklommen. Met maar een echt lid en nauwelijks publieke optredens zou je dat zelfs een prestatie kunnen noemen. De tragedie voor ons allemaal is dat alle oppositiepartijen, van links tot rechts, vergeten dat de macht op straat ligt. Aan een echte protestbeweging van onderop bouwt niemand, tot grote opluchting van Rutte en Co. Toch zal dat de enige weg zijn om de macht van Rutte en uiteindelijk het hele systeem te breken.
Hoe lang laten we ons nog regeren door een stel hersenloze leugenaars die nooit de wil van het volk volgen of uitvoeren? Hoe lang moet het duren voordat de arrogantie van de systeempartijen eindelijk wordt afgestraft? Welke partij durft eindelijk het initiatief te nemen om mensen op straat te brengen? De antwoorden op deze vragen zullen de komende tijd van cruciaal belang zijn. De klok staat immers bijna op 12 uur. Er dreigt een handelsoorlog tussen Amerika en Europa, Amerika is hard bezig met de voorbereidingen van de grote oorlog tegen Rusland, en de volgende vluchtelingencrisis kan ieder moment losbarsten. Daar komt nog bij dat de criminele salafisten steeds meer aan macht winnen, ook in Nederland. Zijn er nog meer dwingende redenen nodig om tot actie over te gaan?
We zeiden het al eerder, de macht ligt op straat en niet in de parlementen. Alleen een protestbeweging kan door de arrogantie van de systeempartijen en hun meesters heen breken. In Duitsland en sommige andere landen zien we de eerste aanzetten tot zo’n beweging. Maar het gaat langzaam, en veel tijd hebben we niet meer. Als we de controle over onze eigen levens en onze eigen omgeving terug willen, moeten we nu in actie komen. Anders zijn we binnenkort getuigen van de laatste dagen van het oude Europa. Kortom; de tijd van denken en overwegen is voorbij, de tijd van handelen is nu aangebroken.
Indignatie is al meer dan 5 jaar vrij, eerlijk en onafhankelijk. Geen miljardair bezit ons, geen adverteerders controleren ons. Wij zijn een door lezers ondersteunde non-profitorganisatie. In tegenstelling tot veel andere publicaties, houden we onze inhoud gratis voor lezers, ongeacht waar ze wonen of het zich kunnen veroorloven om te betalen.
We hebben geen paywalls en alles blijft gratis zonder censuur. In het post-truth-tijdperk van nepnieuws, echokamers en filterbubbels publiceren we meerdere perspectieven van over de hele wereld.
Iedereen kan bij ons publiceren, maar iedereen doorloopt een rigoureus redactioneel proces. U krijgt dus op feiten gecontroleerde, goed gemotiveerde inhoud in plaats van ruis.
Dit is niet goedkoop. Servers, redacteuren fees en web ontwikkelaars kosten geld. Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier.
Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.
Auteur en slecht gehumeurde klager
Hij heeft niet de steun van de kiezer, niemand moet het hem of dit kabinet meer maar er zijn geen verkiezingen en de rest van de coalitie wil alles laten zo het is en dan is er geen moer aan te doen want van enig eer gevoel of wat dan ook is totaal geen sprake meer in die kamer en in de politiek. Allemaal veel te hoge salarissen als uitvoerders van het grote plan, ze hebben maling aan alles,