Een kans van een keer in de eeuw

“Het tijdperk van liberale globalisering is voorbij. Voor onze ogen wordt een nieuwe economische wereldorde gevormd”

Wauw! Hoe snel draait het rad van fortuin. Het lijkt nog maar gisteren dat een Franse minister van Financiën de op handen zijnde ineenstorting van de Russische economie prees, en president Biden vierde de roebel die “tot puin werd herleid” – het collectieve Westen dat deviezenreserves van de Centrale Bank van Rusland had gegrepen; dreigde elk Russisch goud dat het in handen kon krijgen in beslag te nemen; evenals het opleggen van ongekende sancties aan Russische individuen, bedrijven en instellingen. Totale fin-oorlog!

Nou, zo ging het niet. Het joeg de centrale bankiers over de hele wereld de stuipen op het lijf dat hun reserves ook in beslag zouden kunnen worden genomen als ze van ‘de lijn’ zouden afdwalen. Desalniettemin kan het overmoedige besluit van Team Biden om opnieuw te proberen de Russische economie in te storten (eerste ‘go’ was 2014) toch worden gezien als een belangrijk geopolitiek keerpunt.

Zijn opvallendheid in geopolitieke termen kan uiteindelijk zelfs gelijk staan ​​aan Nixons sluiting van het ‘gouden raam’ van de VS in 1971 – zij het deze keer met gebeurtenissen die volledig in de omgekeerde richting wijzen.

De gevolgen van het opgeven van goud door Nixon waren nucleair. Het op petrodollar gebaseerde handelssysteem dat daaruit voortkwam, stelde Amerika in staat de wereld te ‘nuke’ met sancties en secundaire sancties – waardoor de VS zijn unipolaire financiële hegemonie kreeg (nadat alleen het Amerikaanse militarisme, als de belangrijkste steunpilaar van de wereldorde, in de nasleep in diskrediet raakte van de Golfoorlog van 2006).

Nu, amper een maand later, zien we artikelen in de financiële pers dat het het westerse financiële systeem en de wereldreservevaluta zijn die openlijk achteruitgaan, en niet het economische systeem van Rusland.

Dus wat is er aan de hand?

Het systeem van na 1971 evolueerde snel van een basisproduct – ruwe olie – naar een fiat-valuta die een “belofte” is om een ​​schuldverplichting terug te betalen, en niets meer. Een door harde activa gedekte valuta is een garantie dat terugbetaling zal plaatsvinden. Daarentegen wordt een reservekapitaal van één dollar gedekt door niets tastbaars – alleen het “volledige vertrouwen en krediet” van de uitgevende entiteit.

Wat er gebeurde, is dat het fiat-systeem zijn ondergang begon toen de Russisch-fobische ‘haviken’ van Washington domweg de strijd aangingen met het ene land – Rusland – dat de grondstoffen heeft die nodig zijn om de wereld te besturen en de verschuiving naar een ander monetair systeem op gang te brengen – naar een systeem dat verankerd is in iets anders dan fiat geld.

Welnu, de eerste ‘aanval’ op het systeem – de gevolgen van de westerse financiële oorlog tegen Rusland – was gewoon chaos op de grondstoffenmarkten toen de prijzen astronomisch stegen. Rusland is een wereldwijde superleverancier van grondstoffen en werd afgebakend door sancties.

Begin maart publiceerde Zoltan Pozsar, die voorheen bij de NY Fed werkte, en voorheen adviseur was bij de US Treasury en momenteel strateeg bij Credit Suisse , een onderzoeksrapport waarin hij beweerde dat de wereld op weg is naar een monetair systeem waarin valuta’s worden gedekt door grondstoffen, in tegenstelling tot uitsluitend gedekt door het “volledige vertrouwen en krediet” van een soevereine emittent.

Als een van Wall Streets meest gerespecteerde stemmen voerde Pozsar aan dat dit huidige monetaire systeem werkte zolang de grondstoffenprijzen voorspelbaar schommelden binnen een smalle band – dwz niet onder extreme stress (juist omdat grondstoffen een onderpand zijn voor andere schuldinstrumenten). Wanneer het hele grondstoffencomplex echter onder druk staat – zoals nu het geval is – zorgen de krankzinnige grondstoffenprijzen voor een bredere stemming van wantrouwen in het systeem. En dat is waar we nu getuige van zijn.

Kortom, de financiële oorlog tegen Rusland gaf het Westen een onmiskenbare les uit Moskou dat de moeilijkste valuta niet de USD of EUR zijn, maar eerder olie, gas, tarwe en goud. Ja, energie, voedsel en strategische hulpbronnen zijn valuta’s .

Toen kwam de tweede aanval op het systeem: op 28 maart kondigde Rusland aan dat het een bodem onder de goudprijs legde. De centrale bank zou goud kopen tegen een vaste prijs van 5.000 roebel per gram – tot ten minste 30 juni (het einde van het ^2e kwartaal).

Een prijs van RUB 100: 1 dollar berekent een goudprijs van $ 1550 per ounce, en een RUB/USD-koers van ongeveer 75, maar vandaag wordt een roebel gewisseld voor ongeveer RUB 84:1 dollar – (dwz er zijn meer roebels dan slechts 75 nodig om koop een dollar). Tom Luongo heeft echter opgemerkt dat, aangezien de Centrale Bank goud tegen een vaste rente koopt, deze toezegging de Russen een arbitrage-stimulans geeft om spaargeld in roebels aan te houden, omdat de roebel wordt ‘vastgesteld’ aan een ondergewaardeerde koers ten opzichte van een overgewaardeerde koers. open goudprijs (op het moment van schrijven ongeveer $ 1.936 per ounce).

Kortom, het engagement van de Russische Centrale Bank zet een dynamiek in gang om de roebel weer in evenwicht te brengen met de huidige dollarprijs van goud op de open markt. En ‘hey presto’, in tegenstelling tot de Europees-Amerikaanse poging om de wisselkoers van de roebel te laten crashen en een crisis te veroorzaken, is de roebel al terug op het vooroorlogse niveau – en het is de dollar die is gecrasht (vs. roebel).

Maar let op dit: als de waarde van de roebel verder stijgt ten opzichte van de dollar (zeg van 100 naar 96:1) – als gevolg van de sterke handelskracht van de Russische grondstoffen – dan wordt de toegerekende prijs van goud $ 1610 per oz. Of, met andere woorden, de waarde van goud stijgt.

Maar er is nog een andere rimpel: Europeanen protesteren luid dat Poetin erop heeft aangedrongen dat ‘onvriendelijke staten’ vanaf 31 maart voor hun gasinvoer betalen in roebels (in plaats van dollars of euro’s), maar Poetin voegde eraan toe dat de Europeanen als alternatief zouden kunnen betalen in goud. (En andere staten hebben nog een optie om in Bitcoin te betalen.)

En hier is het punt: als minder dan 75 roebel gelijk staat aan één dollar, krijgen kopers olie met korting als ze in goud betalen. Misschien zullen de grote Europese energiebedrijven niet geïnteresseerd zijn, maar Aziatische handelaren zullen graag arbitreren en profiteren van de impliciete prijsverschillen. En dat op zichzelf zal de fysieke goudmarkten waarschijnlijk in een situatie van een tekort aan aanbod dwingen, wat weer zal leiden tot een verdere stijging van de prijs van fysiek goud.

Een minder voor de hand liggend onderdeel van de Europese pijnkreten (‘We betalen niet in roebels’), is dat centrale bankiers proberen de goudhandel in een strak patroon te houden (door de papiergoudmarkt te manipuleren om de basis van het wereldwijde financiële systeem).

Maar wat de Russische Centrale Bank zojuist heeft gedaan, is de rol van goud ‘prijsmaker’ aan het Westen en zijn prijsmanipulatie weg te werken. Tussen hen kunnen Rusland en China dus effectief de goud- en olieprijs beheersen. Luongo besluit: ‘Ze staan ​​op het punt de noemer op de wereldwijde valutamarkten te veranderen van de USD naar goud/olie (grondstofvaluta)’.

“Poetin liet de wereld gemakkelijk in de steek met deze aankondiging. Hij had direct naar binnen kunnen lopen en 8000 roebel per gram of $ 2575/oz kunnen zeggen en dat zou de markten vrijdag in het weekend hebben gebroken, door zijn olie en gas met een hoge korting te verkopen “- en daarmee een stijging van de goudprijs af te dwingen .

Netjes, hé?

Ok, ok: kom maar op met het refrein met de gebruikelijke stijlfiguren: Oh nee; niet weer een ‘de-dollariseringsverhaal’! TINA – “Er is geen alternatief voor de dollar als reservevaluta”.

Prima. We weten allemaal dat al het goud tegen de huidige waardering veel te klein is in totale waarde om een ​​volledig door goud gedekte handelsvaluta of wereldhandel te ondersteunen. En tussen haakjes, dit gaat niet over het beëindigen van de dollar als handelsinstrument. Nee, het gaat om het signaleren van een nieuwe rijrichting.

Het argument van Pozsar is subtieler: er is een crisis aan het ontstaan. Een goederencrisis. Grondstoffen zijn onderpand en onderpand is geld, en deze crisis gaat over de toenemende aantrekkingskracht van ‘aan goederen gekoppelde valuta’ ten opzichte van fiatgeld. In periodes van bankcrises zijn banken terughoudend om het inside-spel te spelen, omdat ze fiat-valuta niet als echt onderpand vertrouwen. Ze weigeren dan geld te lenen aan hun bankgenoten. Elke keer dat dit gebeurt, moeten de centrale banken meer geld drukken om het systeem voldoende te ‘smeren’ zodat het functioneert. Dit devalueert op zijn beurt het fiat-geld, waarop het systeem is gebaseerd.

Maar als valuta uitgegeven door regeringen en gedrukt door centrale banken wordt ondersteund door harde activa, wordt dit probleem vermeden. In dit systeem zou de tegenpartij bij handels- of financieringstransacties de mogelijkheid hebben om betaling te eisen in de harde activa of activa die de valuta ondersteunen – hoogstwaarschijnlijk goud of mogelijk een vooraf overeengekomen grondstof. Bedenk dat fiat-valuta niets meer is dan een ongedekt schuldinstrument van de uitgevende entiteit – een waarvan we hebben gezien dat deze naar believen kan worden ‘geannuleerd’ door de uitgevende instelling – de Amerikaanse schatkist.

Dit maakt het ‘pay in roebels’-schema ook begrijpelijker: bij elk werkbaar ‘pay in roebels’-schema zullen gaskopers naar Russische banken gaan om dollars of euro’s of ponden sterling aan de bank te verkopen, om deze roebels te laten kopen om aan Gazprom te betalen. Dit heeft zowel tot gevolg dat de waarde van de roebel als handelsmiddel stijgt, maar kan de blootstelling aan verdere financiële sancties verminderen door van Russische instellingen de plaats te maken voor betalingstransacties.

Wat betreft de ‘reisrichting’? “Na de huidige geschiedenis van confiscatie van dollarreserves”, heeft Sergei Glazyev – die toezicht houdt op de planning van de Euraziatische Economische Commissie voor de monetaire toekomst –  botweg gezegd : “Ik denk niet dat enig land de valuta van een ander land als reservevaluta zal willen gebruiken. We hebben dus een nieuwe tool nodig”. “Wij (de EEG) werken momenteel aan een dergelijk instrument, dat eerst een gewogen gemiddelde component van deze nationale valuta’s kan worden”, zei hij. “Nou, hier moeten we vanuit mijn oogpunt op de beurs verhandelde grondstoffen aan toevoegen: niet alleen goud, maar ook olie, metaal, graan en water: een soort goederenbundel – met een betalingssysteem gebaseerd op moderne digitale blockchain technologieën”.

“Met andere woorden, het tijdperk van liberale globalisering is voorbij. Voor onze ogen wordt een nieuwe economische wereldorde gevormd – een integrale, waarin sommige staten en particuliere banken hun particuliere monopolie op de geldkwestie verliezen”.