Het lijdt geen twijfel dat als Hillary Clinton de Amerikaanse verkiezingen in 2016 had gewonnen, zij Rusland in Syrië zou hebben geconfronteerd. De trump niet. En eenvoudig gezegd, Russiagate verstrekte de middelen om druk op Rusland uit te oefenen dat Clinton zou toegepast hebben, als zij bureau had gewonnen.
Nu dient Russiagate een nieuw doel voor Neoliberalen.
Overweeg dat de sancties van de V.S. tegenover Rusland nooit strenger zijn geweest. Door de eigen rekening van het Amerikaanse ministerie van Financiën en door belangrijke berichten in de media kunnen de nieuwe sancties worden bevestigd. En op 13 juni sprak de Russische president in het openbaar over de toegenomen spanningen met de Verenigde Staten en zei dat de situatie is verslechterd en verslechtert, erger dan ooit sinds de Koude Oorlog.
Dus, gezien zulke sombere Russisch-Amerikaanse betrekkingen, waarom zetten de Neoliberalen van de VS de Russische agenda nog steeds op de helling? Een van de redenen is dat Rusland zich sinds 2011 consequent heeft verzet tegen een agressief buitenlands beleid van de VS, terwijl de Statisten van de Amerikaanse Democratische Partij zich verzetten tegen een oorlog in het Midden-Oosten en Azië, bijvoorbeeld tegen het voorstel van de troef om Amerikaanse troepen uit Syrië te verwijderen.
Het valt niet te ontkennen dat de grote media en de leiding van de Democratische Partij in de VS zich verzetten tegen elk plan om Amerikaanse troepen uit Syrië te verwijderen. En hoewel het opgegeven aantal Amerikaanse troepen dat is gestationeerd weinig lijkt te zijn, tonen inlichtingenbronnen aan dat de aanwezigheid van de VS in Syrië veel groter is dan in het openbaar wordt beweerd. Naast deze verkeerd opgegeven aantallen, hebben we een door de media onderschreven vals openbaar verhaal dat de VS zich blijft richten op ISIS-posities, terwijl dat niet het geval is. In feite hebben de VS terroristen in Syrië beschermd en beschermen zij de jihadisten en het jihad-territorium daar.
De VS in Syrië
Volgens de getoonde kaart (met dank aan Southfront) houdt de VS in Manbij troepen in stand om Takfiri-gebieden rond Jarablus, naar het terroristische bolwerk Idlib, te verdedigen. Recente rapporten geven aan dat de VS er niet in geslaagd zijn om terroristische krachten in de regio in te zetten, en dat hun enige verplichting is om YPG (Koerdische strijdkrachten) en SDF-rebellen te verdedigen.
Als de VS zich hier terugtrekt, zal dit grote opschudding veroorzaken bij Israël (bondgenoten van de Koerden) en de gebruikelijke Russiagate crew. Dat komt omdat een eventueel op te vullen vacuüm rond Manbij zeker zal worden opgevuld door Rusland – niet door Turkije – en zal daarom worden gezien als een troefkaart voor Rusland.
De Verenigde Staten beschermt Takfiri-terroristen in al-Tanf.
In al-Tanf werken de leeuwen van het Oostelijke Leger, de strijdkrachten van martelaar Ahmad al-Abdo, het leger van vrije stammen, het revolutionaire commandoleger en de martelaarsbrigade van Al-Qaratayn allemaal vrij. Deze terroristische milities worden beschermd door de Amerikaanse luchtmacht, die overblijfselen zijn van de terreurstrijdkrachten die oorspronkelijk door de CIA in Timber Sycamore werden ingezet. De aanwezigheid van de VS hier wordt gezien als een tegenhanger van de Russisch-SAA en Iran, en als de VS al-Tanf zouden verlaten, zou dat opnieuw de toorn van de Russische bemanning oproepen.
Kabinetswisselingen
Terwijl de anti-Russische oorlogshaviken Mattis, McMaster en Tillerson allemaal werden ontslagen, deels vanwege hun standpunten over “Russische samenzwering”, zijn hun posten gevuld door nog agressievere en vuriger oorlogshaviken, namelijk Bolton, Pompeo en Shanahan. Die haviken doen veel meer dan alleen maar obsessie voor Russiagate, ze zoeken naar werkelijke middelen voor echte confrontatie met Rusland op het geopolitieke schaakbord.
Aldus, is de Russiagate controverse niet alleen een media afleidingsactie die door Democraten wordt ontvangen; Russiagate verstrekt dekking voor een nieuw regime van de Troef beleid dat wordt gericht om de Russische Federatie in steeds diepere geopolitieke chaos en crisis te verwikkelen.
Kijk eens naar deze punten
Een. Bibi’s falen om een regering te vormen. Dit wijst enigszins op Trump’s eigen kwestie thuis in de Verenigde Staten, waar Trump constant door Russiagate en door dreigementen van beschuldiging wordt achtervolgd. Men kan het gebrek aan geduld van de Trump met Democraten op de Russiagate-kwestie gemakkelijk voelen, en zijn kabinet van de oorlogsavik heeft Trump een unieke kans geboden om de nadruk nu te verplaatsen.
Twee. Idlib van Syrië” wordt weer heet. Onlangs hebben de vechters van ISIS en hun filialen uit van Idlib in diverse offensieven gewonnen. Het is op dit ogenblik onduidelijk hoe ISIS nu wordt geleid, en hoe en waar zijn wapens worden geleverd. Maar toch is er een ernstige escalatie van het geweld vanuit het omcirkelde Idlib opgetreden. Wat is de reden voor deze escalatie? Het enige wat we weten is dat de escalatie van Idlib samenvalt met de aanval op de Iran Tanker.
Drie. De aanval van de Iraanse tanker. Ondanks alle theorieën over dit bizarre maar dramatische incident waarbij geen levens verloren gingen, heeft de aanval met de tanker het regime van de trumpkaart een unieke nieuwe kans geboden om zich te concentreren op een gloednieuwe oorlog, een oorlog met Iran.
We schilderen zo een mozaïek van verschuivende scènes over internationale kwesties die de Russen overschaduwen en hun geld op de helling zetten, tot obstructie en aanklacht. Het biedt Russiagate zelf een nieuwe context.
Dus, is Russiagate dood? We weten het nog niet, maar op de rand van een nieuwe oorlog – of die nu onder een vals voorwendsel wordt afgedwongen of niet – is er weinig tijd om te overwegen. En een andere nieuwe context is geboren voor Russiagate!
Een ander wonder van de huidige situatie is Wall Street. Ondanks de dreiging van oorlog en het gevaar voor de oliebevoorrading, beweegt Wall Street zich nauwelijks; denk eraan dat de verkiezingen van 2008-2009 in de paniek was en 2008-2009 sterk beïnvloed werden door dat financiële falen!]