Een nieuwe videogame van de Amerikaanse luchtmacht laat je Irakezen en Afghanen droneren

De Amerikaanse luchtmacht heeft onlangs haar nieuwste wervingstool onthuld, een online videogame waarmee je gerichte moorden kunt plegen door drone in plaatsen als Irak en Afghanistan.

Thij United States Air Force heeft een nieuwe recruitment tool: een realistische drone operator video game die je kunt spelen op zijn website . Dit wordt de Airman Challenge genoemd en heeft 16 missies om te voltooien, afgewisseld met feiten en wervingsinformatie over hoe je zelf een drone-operator kunt worden. In zijn laatste pogingen om actieve dienstverlening aan jonge mensen op de markt te brengen, gaan spelers door missies die Amerikaanse voertuigen begeleiden door landen als Irak en Afghanistan en dienen ze de dood van boven aan al diegenen die door de game zijn aangewezen als ‘opstandelingen’. Spelers verdienen medailles en prestaties voor het effectief vernietigen van bewegende doelen. Al die tijd is er een prominente knop ‘Nu toepassen’ op het scherm als spelers zich willen inschrijven en echte drone-aanvallen in het hele Midden-Oosten willen uitvoeren.

De game heeft David Swanson , directeur van de anti-oorlogsbeweging World Beyond War, niet kunnen winnen en de auteur van War is een leugen .

“Het is echt walgelijk, immoreel en aantoonbaar illegaal omdat het gaat om werving of pre-werving van minderjarige kinderen om deel te nemen aan moord. Het maakt deel uit van de normalisatie van moord die we hebben meegemaakt , “vertelde hij MintPress Nieuws .

Tom Secker , een journalist en onderzoeker naar de invloed van het leger op de populaire cultuur, was evenmin onder de indruk van de nieuwste wervingsstrategie van de USAF, die ons vertelde:

 Het drone-spel trof me als ziek en dement… Aan de andere kant hebben veel drone-piloten beschreven hoe het besturen van drones en het doden van willekeurige bruine mensen heel erg lijkt op het spelen van een videogame, omdat je in een bunker in Nevada op knoppen drukt, los van de gevolgen. Dus ik neem aan dat het nauwkeurig de ellendige, getraumatiseerde, seriemoordende levensduur van een drone-piloot weerspiegelt, we kunnen het op zichzelf niet beschuldigen van onnauwkeurigheid. “

Spel is over

Ondanks het feit dat ze zelden of nooit fysiek gevaar lopen, heeft het leger grote moeite om dronepiloten te werven en te behouden. Bijna een kwart van de luchtmachtmedewerkers die met de machines kunnen vliegen, verlaten elk jaar de dienst. Een gebrek aan respect, vermoeidheid en mentale angst zijn de belangrijkste genoemde redenen. Stephen Lewis, een sensoroperator tussen 2005 en 2010, zei wat hij deed “weegt op uw geweten. Het weegt op je ziel. Het weegt op je hart, ” bewerend dat de posttraumatische stressstoornis waaraan hij lijdt als gevolg van het doden van zoveel mensen het hem onmogelijk heeft gemaakt om relaties met andere mensen te hebben.

“Mensen denken dat het een videogame is. Maar in een videogame heb je checkpoints, je hebt herstartpunten. Als je die raket afvuurt, is er geen herstart, ‘ zei hij . “Hoe minder ze je kunnen laten denken aan wat je als mens fotografeert, hoe gemakkelijker het voor je wordt om gewoon door te gaan met deze foto’s wanneer ze naar beneden komen,” zei Michael Haas, een andere voormalige operator van de USAF-sensor. De Airman Challenge-game volgt dit pad, met behulp van rode stippen op het scherm om vijanden te vertegenwoordigen.

Twee Amerikaanse luchtmacht-drone-operators vliegen met een MQ-9 Reaper-drone vanaf een grondcontrolestation op Holloman Air Force Base, New Mexico. Michael Shoemaker | USAF

“We waren erg eervol over enige echte nevenschade. Wanneer die mogelijkheid meestal aan de orde kwam, was het een schuldgevoel door associatie of soms hebben we niet eens rekening gehouden met andere mensen die op het scherm stonden, ” zei Haas , en merkte op dat hij en zijn collega’s termen als” leuke terroristen “gebruikten om te beschrijven kinderen, die eufemismen gebruiken, zoals “het gras maaien voordat het te lang wordt”, als rechtvaardigingen voor hun uitroeiing. Het constante geweld, zelfs van ver, eist veel drone-operators, die klagen over constante nachtmerries en zichzelf elke nacht in een verdoving moeten drinken om ze te vermijden.

Anderen, met verschillende persoonlijkheden, genieten van het bloedvergieten. Prins Harry was bijvoorbeeld een helikopterschutter in Afghanistan en beschreef het afvuren van raketten als een ‘vreugde’. “Ik ben een van die mensen die graag PlayStation en Xbox spelen, dus met mijn duimen denk ik dat ik waarschijnlijk vrij nuttig, ‘zei hij. “Als er mensen zijn die slechte dingen proberen te doen met onze jongens, dan zullen we ze uit de game halen.”

Een nobele oorzaak

Drone bombarderen is een relatief nieuwe technologie. Barack Obama kwam in functie en beloofde een einde te maken aan de roekeloze agressie van president Bush, en kreeg zelfs de Nobelprijs voor de Vrede in 2009. Terwijl hij het aantal Amerikaanse troepen op de grond in Irak en Afghanistan afsneed, breidde hij ook de Amerikaanse oorlogen sterk uit in de vorm van drone bombardementen, bestelde tien keer zoveel als Bush. In zijn laatste ambtsjaar lieten de VS minstens 26.000 bommen vallen – gemiddeld ongeveer om de twintig minuten. Toen hij zijn ambt verliet, bombardeerde de VS zeven landen tegelijk: Afghanistan, Irak, Syrië, Libië, Jemen, Somalië en Pakistan.  

Tot 90 procent van de gerapporteerde drone-slachtoffers waren ‘nevenschade’, dwz onschuldige omstanders. Swanson maakt zich grote zorgen over de manier waarop de praktijk is genormaliseerd: “Als moord acceptabel is zolang een militair dit doet, is al het andere acceptabel,” zegt hij, “we zullen deze trend omkeren, of we zullen vergaan.”

De geschiedenis herhaalde zich niet precies met de verkiezing van Donald Trump in 2016, maar het rijmde wel. Trump kwam aan de macht nadat hij meerdere verklaringen had afgelegd die als anti-oorlog werden beschouwd, en had sterke kritiek op Obama en de manier waarop de Democraten de situatie in het Midden-Oosten aanpakken. Aangespoord zelfs door de zogenaamde “verzet” media, Trump meteen uitgebreid drone bomaanslagen, het verhogen van het aantal stakingen van 432 procent in zijn eerste jaar in functie. De president gebruikte eerder deze maand ook een drone-aanval om de Iraanse generaal en staatsman Qassem Soleimani te doden .

Doden in het spel van

In 2018 kwamen de strijdkrachten ver onder hun wervingsdoelstellingen, ondanks het aanbieden van een pakket voordelen dat zeer aantrekkelijk was voor arbeiders uit de arbeidersklasse. Dientengevolge heeft het zijn wervingsstrategie volledig vernieuwd, weg van de televisie en geïnvesteerd in micro-gerichte online advertenties in een poging om jonge mensen te bereiken, met name mannen jonger dan dertig jaar, die het grootste deel van de strijdkrachten vormen. Eén brandingoefening was het creëren van een legers e-sportteam dat videogamewedstrijden onder het militaire merk betrad. Zoals de gaming-website, schreef Kotaku , “Het positioneren van het leger als een spelvriendelijke omgeving en instelling is cruciaal, of zelfs noodzakelijk, om de mensen te bereiken die het leger wil bereiken.” Het leger overtrof zijn wervingsdoelstelling voor 2019.

Hoewel de Airman Challenge-game een nieuwe poging tot werving is, hebben de strijdkrachten een lange geschiedenis in de videogamemarkt en de entertainmentindustrie meer in het algemeen. Het werk van Secker heeft de diepten van samenwerking tussen de militaire en de entertainmentindustrie blootgelegd. Door middel van Freedom of Information-aanvragen ontdekte hij dat het ministerie van Defensie elk jaar honderden tv- en filmscripts beoordeelt, bewerkt en schrijft, en de entertainmentwereld subsidieert met gratis inhoud en apparatuur in ruil voor positieve portretten. “Op dit moment is het moeilijk om de invloed van het Amerikaanse leger op de industrie effectief samen te vatten, omdat het zo gevarieerd en allesomvattend is,” zei hij.

Het Amerikaanse leger besteedt tientallen miljoenen per jaar aan het Institute for Creative Technologies, die geavanceerde technologie ontwikkelen voor de film- en gamingindustrie, evenals interne trainingsspellen voor het leger en – bij gelegenheid – de CIA. Het ministerie van Defensie heeft een aantal grote gamefranchises ondersteund (Call of Duty, Tom Clancy-games, meestal first- of third-person shooters). Door militairen ondersteunde games zijn onderworpen aan dezelfde vertel- en karakterregels als films en tv, dus ze kunnen worden afgewezen of gewijzigd als ze elementen bevatten die het ministerie van Defensie controversieel acht. ‘

Pakistanen bieden begrafenisgebeden aan dorpelingen die zijn gedood door een Amerikaanse drone-aanval in Miranshah, vlakbij de grens met Afghanistan. Hasbunullah | AP

De videogamesindustrie is enorm, met hyperrealistische first person shooters zoals Call of Duty die tot de populairste genres behoren. Call of Duty: WWII bijvoorbeeld verkocht alleen al tijdens het openingsweekend $ 500 miljoen aan exemplaren, meer geld gegenereerd dan blockbuster-films ‘Thor: Ragnarok’ en ‘Wonder Woman’ samen. Veel mensen brengen uren per dag door met spelen. Kapitein Brian Stanley, een recruiter in Californië, zei : “Kinderen weten meer over het leger dan wij … Tussen de wapens, voertuigen en tactieken, en veel van die kennis komt van videogames.”

Jongeren besteden daarom enorme hoeveelheden tijd aan effectieve propaganda door het leger. In Call of Duty Ghosts , bijvoorbeeld, speel je als een Amerikaanse soldaat vechten tegen een rode baret dragen van anti-Amerikaanse Venezolaanse dictator, duidelijk gebaseerd op president Hugo Chavez, terwijl in Call of Duty 4, het Amerikaanse leger in Irak volgen, honderden Arabieren schieten terwijl je gaat. Er is zelfs een missie waarbij je een drone bedient, wat duidelijk lijkt op de Airman Challenge. Amerikaanse troepen besturen zelfs drones met Xbox-controllers, waardoor de scheidslijnen tussen oorlogsspellen en oorlogsspellen nog verder vervagen .

Cyber ​​oorlog

Hoewel het militaire industriële complex graag kansen voor piloten wil adverteren, doen ze er alles aan om de realiteit te verbergen van wat er gebeurt met de slachtoffers van luchtaanvallen. De meest bekende hiervan is waarschijnlijk de video ‘ Collateral Murder ‘, gelekt door Chelsea Manning naar mede-oprichter van Wikileaks, Julian Assange. De video, die wereldwijd nieuws bracht, legde de ongevoeligheid bloot voor het burgerleven dat Haas beschreef, waar piloten van de luchtmacht lachen om ten minste 12 ongewapende burgers, waaronder twee Reuters- journalisten , dood te schieten . Terwijl die commandanten die uiteindelijk de leiding hebben over militaire operaties in het Midden-Oosten voortdurend op televisie verschijnen, proberen hun acties te saneren, blijven Manning en Assange in de gevangenis voor het helpen blootstellen van het publiek aan een alternatieve voorstelling van geweld. Manning heeft het grootste deel van het laatste decennium gevangen gezeten, terwijl Assange wacht op mogelijke uitlevering aan de Verenigde Staten in een Londense gevangenis.

De Airman Challenge-videogame is voor Secker slechts ‘de laatste in een lange reeks verraderlijke en verontrustende wervingsinspanningen door het Amerikaanse leger’. , misschien is hun oorzaak het niet waard, ‘zei hij.

Functiefoto | Een screenshot van de nieuwste wervingstool van de US Air Force, een videogame genaamd de Airman Challenge