Indignatie redactie 
Oostzee – Het vermeende vandalisme aan de onderzeese kabels is een terugkeer naar de plaats van de misdaad bij Nord stream.
Deze week was er weer een incident van vermeende sabotage van onderzeese kabels in de Oostzee. Een elektriciteitsleiding die over de zeebodem van Finland naar Estland liep, zou zijn verstoord. Westerse nieuwsmedia hebben een tanker met Russische ruwe olie als verantwoordelijke aangewezen , met de implicatie dat de schade opzettelijk is veroorzaakt.
De afgelopen weken zijn er andere incidenten geweest van vermeende sabotage van telecommunicatiekabels onder de Oostzee. Op 17 november werd een dataverbinding tussen Finland en Litouwen beschadigd. De volgende dag, op 18 november, werd naar verluidt een andere internetlijn op de zeebodem van Finland naar Duitsland doorgesneden. Beide kabels zouden door externe kracht zijn vernield.
De Duitse minister van Defensie Boris Pistorius en andere Russofobische politici hebben gesuggereerd dat de vermeende Oostzee sabotage een vorm van ‘hybride oorlogsvoering’ is die door Rusland wordt gevoerd en mogelijk met hulp van China in het geval van de incidenten in november.
Moskou en Beijing hebben categorisch ontkend betrokken te zijn bij het ingrijpen in de onderzeese infrastructuur in de Baltische regio. Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov verwierp de beschuldigingen tegen Rusland van verergerde schade als “absurd” en, zo merkte hij op, doorgaans gedaan zonder enig verifieerbaar bewijs.
Gelukkig verzekert NAVO-leider Mark Rutte, na het laatste incident deze week, Finland, Zweden en de Baltische staten dat de alliantie gehoor geeft aan hun roep om meer veiligheid door de militaire troepenmacht voor patrouilles op de vaarroutes uit te breiden.
Elke onafhankelijke rechercheur zou gemakkelijk geloofwaardige antwoorden kunnen vinden op de vraag Cui Bono (Wie wint?).
Kabels worden met ongewone frequentie doorgeknipt (wat niet duidt op accidentele schade); de mensen die de schade melden, doen dat zonder bewijs te leveren (wij vertrouwen op hun versie); de beschuldigingen worden op een grove manier geuit tegen Rusland, zonder bewijs maar gebaseerd op Russofobische vooroordelen; de beschuldigingen worden op hun beurt aangehaald om te pleiten voor meer NAVO-bescherming; en de NAVO biedt de gevraagde “bescherming” naar behoren.
Een gevolg is dat het NAVO-leger zichzelf een licentie geeft om de inzet van oorlogsschepen, gevechtsvliegtuigen en bewakingssystemen op de noordelijke flank van Rusland te vergroten – allemaal onder het voorwendsel van ‘reactie op Russische sabotage’.
Zo’n zet is natuurlijk onderdeel van de strategische poging op lange termijn om Rusland te omsingelen, de nationale veiligheid te bedreigen en de soevereiniteit te destabiliseren. Met andere woorden, dit is allemaal onderdeel van de geopolitieke confrontatie op lange termijn tussen het door de VS geleide NAVO-blok en Rusland, waarin de oorlog in Oekraïne slechts één theater is.
De controle over de Arctische zeeroutes en hulpbronnen is een belangrijk strategisch doel van de Verenigde Staten en haar Scandinavische NAVO-partners in het bijzonder. Rusland heeft een natuurlijk voordeel in de Arctische regio vanwege haar geografie. Een manier om de balans van het voordeel te laten doorslaan, is dat de NAVO de regio militariseert.
Een ander strategisch doel is om de Russische vrachtscheepvaart via de Baltische Zee te beperken. Tankers die vanuit de Russische Baltische Zeehavens Primorsk, Oest-Loega, Sint-Petersburg, Vyborg en Vystok opereren, vormen een vitale maritieme route voor de Russische ruwe olie-export.
Het is veelzeggend dat de inlichtingendiensten van de NAVO hun aandacht richten op het afsnijden van de Russische olie-export via de Baltische Oostzee. Er is grote consternatie, zoals onze columnist Ian Proud vorige week al aangaf , onder westerse vijanden dat de ongekende economische sancties die het afgelopen decennium zijn opgelegd, de Russische economie niet hebben kunnen verlammen. Sterker nog, verre van dat, de Russische economie gaat vooruit, deels omdat de olie- en gasexport alternatieve wereldmarkten vindt voor de traditionele Europese markten die zijn afgesneden door hun eenzijdig opgelegde sancties tegen Rusland.
Een veelzeggende kop in de Europese Pravda (een door de CIA gesponsorde propagandazender) was: “Waarom de EU er nog steeds niet in slaagt de Russische olie-export te beperken en wat er in plaats daarvan gedaan moet worden”.
Het artikel vervolgde met: “Het volume van de ruwe olie-export over zee vanuit Russische havens in de Oostzee bedraagt ongeveer 60% van de totale Russische maritieme olie-export… Vroeg of laat zal de EU of een coalitie van landen in de Oostzee, samen met Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk, gedwongen worden om beperkende maatregelen te nemen tegen deze maritieme oliehandel.”
Gezien de context waarin de door de VS geleide NAVO-agenda om Rusland via zijn proxy in Oekraïne te verslaan is mislukt, en gezien het feit dat de westerse economische sancties tegen Rusland nutteloos zijn gebleken, wordt verwacht dat er naar andere vormen van dwang en agressie zal worden gezocht. Het afsluiten van de Russische olie- en andere vrachtroutes in de Baltische Oostzee zou een berekende klap zijn.
Om dat offensief aannemelijk te maken, kan er met zekerheid van worden uitgegaan dat de NAVO en de extreem Russofobische leden in de Baltische staten Estland, Litouwen en Letland, samen met de Scandinaviërs, zich schuldig zullen maken aan provocaties tegen Rusland om een NAVO-‘veiligheidsreactie’ te rechtvaardigen.
Door de Baltische regio te vullen met NAVO-troepen, zouden Russische tankers lastiggevallen kunnen worden en zouden er omstandigheden kunnen ontstaan voor een blokkade van de Russische zeehavens.
Rusland heeft geen motief om onderzeese kabels in de Baltische Zee te saboteren. De NAVO-machten wel.
Het waren immers de Verenigde Staten die de Nord Stream-gaspijpleidingen opbliezen die van Rusland naar Duitsland onder de Oostzee liepen. Die daad van door de staat gesponsorde terreur in september 2022 werd overtuigend gerapporteerd door onderzoeksjournalist Seymour Hersh. Het hele punt van die sabotage was om de Russische en Europese economieën te beschadigen ten behoeve van het strategische voordeel van de Verenigde Staten.
Schandalig genoeg is er geen enkel Europees onderzoek uitgevoerd om de dader te identificeren, terwijl het duidelijk is dat het de VS waren.
Het vermeende vandalisme van de onderzeese kabels is een terugkeer naar de plaats van de misdaad van de Nord Stream. Het is duidelijk dat de door de VS geleide NAVO profiteert van de laatste incidenten.
De ironie is dat terwijl de volgende leider van de Verenigde Staten, Donald Trump, de NAVO-leden Canada en Denemarken (Groenland) heeft bedreigd met de annexatie van hun grondgebied, andere NAVO-leden in de Baltische regio bij de Amerikaanse imperialistische pestkop om bescherming roepen.
Je kunt dit niet verzinnen. Maar zo absurd is de imperialistische waanzin van de VS en de NAVO.
