Eerste Arabische straatnaambord in Duitsland: capitulatie voor parallelle samenlevingen
Indignatie redactie
4 min. lezen
Arabisch – Enthousiasme onder activisten van het vluchtelingenwelkom, functionarissen van de Groenen en de islam: het eerste in het Arabisch geschreven straatnaambord van Duitsland is nu opgehangen in Düsseldorf. Er is geen betere manier om het gebrek aan integratie duidelijk te maken.
Het bord siert nu de Ellerstrasse in Düsseldorf-Oberbilk, een regio waar veel mensen met een oosterse migratieachtergrond wonen.
Gisteren moesten de zelfbenoemde nepnieuws-examinatoren van mimikama zelfs stellen: “Er gaat momenteel een foto rond op Facebook waarop een straatnaambord in Arabisch schrift te zien is. Veel gebruikers willen dit niet geloven en vermoeden dat er nep achter zit! Maar dat is niet het geval, want in de wijk Oberbilk in Düsseldorf werd voor het eerst een straatnaambord in het Arabisch geplaatst. De Arabische letters “شارع إلَرْ” zijn nu ook te lezen boven de originele letters “Ellerstraße”.
“Uitdrukking van sociale inclusie” – meen je dat?
Het nieuwe straatnaambord is “een grote stap voor cultuur. 60 jaar geleden kwamen de eerste gastarbeiders uit Marokko naar Düsseldorf. Drie generaties later kan er nog geen sprake zijn van gasten. Zij zijn het leven van de wijk.” – aldus publicist Tarek Baé (“The New Old Germans”).
Ook de Marokkaanse consul-generaal Lalla Loubna Ait-Bassidi is vol lof: “Ik ben dankbaar dat integratie wordt uitgedrukt op een manier die mensen uit 20 Arabische landen kunnen lezen en begrijpen. Het bord symboliseert dat de migranten worden herkend en staat voor de diversiteit van Düsseldorf, een van de meest diverse steden in Noordrijn-Westfalen.”
Soortgelijke tonen zijn te horen van de Düsseldorfse Groenen: “Tweetalige straatnaamborden zijn ook een symbolische uitdrukking van sociale integratie. Ze laten zien dat mensen zich identificeren met hun wijk en de diversiteit van hun wijk.
Moskee-Fatih- in plaats van Bismarckstraße
Het teken is allesbehalve een uiting van sociale integratie, maar eerder een openlijk teken en viering van een gebrek aan integratie en een culturele segregatie die leidt tot parallelle samenlevingen. Het is geen geheim meer dat criminele netwerken daar vaak vrolijk hun afkomst vieren en dat de shariapolitie een vrij leven onderdrukt.
Het hernoemen van talloze straten die door Arabische no-go-gebieden leiden, is waarschijnlijk de volgende stap: de dagen zijn niet ver weg dat de Bismarckstrasse dan Fatih-Moschee-Strasse zal heten.
“Waar de bendecriminaliteit ook is…”
De onofficiële stemming is anders, wat gemakkelijk te zien is in de minder gecensureerde sociale netwerken. Bijvoorbeeld op Twitter (hier alleen de topreacties over het onderwerp):
- “Dit is hoe de herstructurering van Duitsland werkt. Zijn er ook Duitse straatnaamborden in de Arabische wereld? Dat zou nooit gebeuren in het leven. We zijn hier in Duitsland, hoe ver moet het gaan?”
- “De Groene Spinnen zijn perfect, dit Arabische bord hoort niet thuis in Duitsland. Wat jammer. Ben je gewoon gek?”
- “De veroveraars krijgen hun eerste straatnaambord en tegelijkertijd knielen ook de Groenen…”
- “Arabisch straatnaambord op een regenboogachtergrond zou veel progressiever zijn.”
- ‘Ellerstrasse… overal waar bendecriminaliteit is. Waarom niet de hele straat bezetten en ze allemaal identificeren? In plaats daarvan schrijven ze een Arabisch straatnaambord. Zijn jullie niet allemaal strak?”
Iedereen die in de toekomst goed en gelukkig in dit land wil leven, zou beter Arabisch moeten leren
“Nee, de reden dat deze foto is genomen, was helemaal niet politiek. Ik was in Berlijn op weg naar het vliegveld. We hadden grote haast op het treinstation van Zoo en waren op zoek naar de volgende verbinding naar Schönefeld – al op het perron waar de Airport Express gewoonlijk vertrekt.
En dus proberen te achterhalen wanneer de volgende trein vertrekt, zodat we in geval van nood kunnen overstappen op een taxi. Dat was voor ons simpelweg niet mogelijk – aangezien alle mededelingen op het platform alleen in het Arabisch beschikbaar waren (foto).
De inscriptie op de trein die tijdens de zoektocht arriveerde, was toen in een idioom dat we konden begrijpen, zodat we op de een of andere manier toch op tijd op het vliegveld aankwamen: الحمد لله
Maar we hebben één ding geleerd: als je in de toekomst goed en gelukkig in dit land wilt leven, moet je waarschijnlijk Arabisch leren.
