Eind jaren tachtig van de vorige eeuw zwom het westen in politiek kapitaal

Eind jaren tachtig van de vorige eeuw zwom het westen in politiek kapitaal.

Wat gingen we daarmee doen? Zouden we het investeren in tijdloze verbeteringen? Of zouden we het over de balk smijten via zinloze oorlogen, de ontwrichting van hele landen, het op gang helpen van massale migratiestromen, donaties aan ‘LifeStyle’-bevliegingen, vluchtige ‘culturele’ evenementen, en het optuigen van ‘onderzoekscentra’ die dreven op subsidie?

Het werd dat laatste. Zelfs de technologische innovaties waarin we investeerden hadden geen nut, en ze waren niet nodig. Waar het geld naartoe ging, was ‘Meer Rolling Stones’, ‘Meer Voetbal’, ‘Identity Politics’, ‘Franje en Grillen’, ‘Plat Vermaak’, ‘Consensus Wetenschappen Zonder Aantoonbare Meerwaarde’, en uiteraard meer wapens. Véél wapens. Niet exclusief vuurwapens, raketten en tanks, maar ook grootschalige ‘surveillance’, ‘bewaking’ en vormen van dwang, naast experimentele wapens tegen covid en andere ‘hypes’.

Begrijp mij niet verkeerd. Ik zeg niet dat covid niet bestaat als een ernstige luchtweginfectie, welke naam of oorzaak je er verder ook aan hangt, en dat het belangrijk is om kwetsbare groepen te beschermen, terwijl ik op dit blog, in de tijd dat we het nergens anders over konden hebben, mijn best heb gedaan om te verwijzen naar succesvolle, en goedkope behandelmethoden met bestaande medicijnen en bewezen methoden, zoals die werden aangereikt door medisch geschoolde specialisten, die echter door betweters in de academische- en politieke machtscentra uit beeld werden gedrukt. En ik houd van de muziek van de Stones, mag op zijn tijd graag naar een goede pot voetbal kijken, en ook ik geef geld uit aan franje en grillen, terwijl ik er mijn hand niet voor omdraai om mee te leuteren over identiteit, al zou het niet in mij opkomen om daarin te investeren.

Anders dan de puriteinse Adam Smith en zijn ‘zuinige’ consorten begrijp ik de meerwaarde van tijdloze ‘verfraaiingen’, en ik dwaal graag door musea vol tijdloze kunst, door fraaie kerken en imposante kastelen. Ik ‘begrijp’ Dubai, Shanghai, en New York zoals het was voordat het in verval raakte door een indrukwekkend gebrek aan onderhoud. ‘Pronksteden’ en ‘Dure Huizen’ stuiten mij niet op voorhand tegen de borst, al hoef ik er niet in te wonen. En ik was blij toen in Nederland het kwartje viel dat de ‘Bijlmer’ en soortgelijke woonwijken aantrekkingskracht misten, behalve voor ‘dealers’ en dieven. Ik woonde jaren geleden in zo’n wijk, en op bezoek bij de trotse wethouder die had gezorgd voor die symmetrische, onderling identieke bouwwerken, waarvan het houtwerk bij verordening geschilderd was in een voorgeschreven kleur, ook de ‘koopwoningen’, hield ik hem voor dat die ‘gevangenissen voor de geest’ naargeestig waren, al waren de woningen zelf comfortabel. Waarna dat beleid veranderde, en je herkent die wijk niet meer terug.

Maar denk je eens in in wat voor paradijs-op-aarde we nu hadden geleefd als we niet al dat politieke kapitaal over de balk hadden gesmeten door wereldwijd de ene na de andere oorlog te ontketenen, of uit te lokken. Als we snelle treinen en ’trams’ hadden ontwikkeld met dat geld. Kernfusie tot leven hadden gewekt. Weelderige steden hadden gebouwd, en onderhouden. En onze schouders hadden gezet onder de exploratie van de maan en andere planeten, inplaats van in Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en Oekraïne de kachel aan te maken. Als we geen geld hadden gestoken in de subsidie van rovers die Rusland plunderden nadat de Sovjet Unie viel, maar daar het ‘Industrieel Kapitalisme’ hadden gevestigd dat ons al dat politieke kapitaal had verschaft, en waar Poetin nu de schouders onder heeft gezet. En in één moeite door ook heel Oost-Europa, met inbegrip van Oekraïne, hadden meegenomen op dat pad. Als we, met andere woorden, China voor waren geweest met hun ‘BRI en ‘SCO’.

Wat bezielde ons?

Je kunt het de individuele burger niet aanrekenen. Om te begrijpen dat je het beschikbare kapitaal niet moet weggooien door het uit te geven aan vluchtige ‘frutsels’, heb je ‘Staatslieden’ nodig. Mannen en vrouwen op verantwoordelijke posities die ‘over hun eigen graf heen kijken’. Politieke Ondernemers, zeg maar. Maar we kregen, en wilden, Politieke Managers. Van die types die niet verder vooruit kijken dan de de volgende ‘peiling’. Verknocht en verkocht aan de handelaren in de ‘Waan van de Dag’. Het is niet de schuld van iemand in het bijzonder. En ik houd vol dat zelfs velen die kind aan huis zijn bij dat toppunt van vluchtige decadentie, ‘Davos’, het ‘World Economic Forum’, dit helemaal niet wilden. ‘Build Back Better’ is daarom zo’n misleidende kreet. Het is pertinent onmogelijk dat zulke opportunisten ooit bij machte zouden zijn iets te realiseren in de sfeer van een tijdloze verbetering, en ze hadden het, om te beginnen, nooit uit hun handen moeten laten glijden, waardoor het nu kapot is, terwijl hun oorlogen met elke nieuwe dag nog meer kapot maken.

Waarom spraken al die westerse leiders met respect over Gorbatchev bij zijn overlijden? Omdat hij de weg vrijmaakte voor drinkebroer Yeltsin, die zijn land verkwanselde aan de ‘Chicago Boys’. RTL had uit het archief een fraaie illustratie opgedoken voor het ochtendjournaal, waarin Gorbatchev publiekelijk in zijn hemd wordt gezet door Yeltsin, de ‘sock puppet’ van de ‘denkers’ die ons het ‘World Economic Forum’ gaven. En als de voortekenen niet bedriegen, dan staan we, dankzij dat soort managers, nu aan de vooravond van een vergelijkbare ervaring als die welke de Russen in de jaren negentig kregen aangeboden. Een alles vernietigende inflatie. In een commentaar op een andere website, over de ontwikkelingen in Oekraïne, schreef iemand dat we met een bak popcorn naar de afloop van dat drama konden gaan zitten kijken. Waarop iemand anders eronder schreef: ‘Can’t afford popcorn. I’m living in the UK.’

Wat hebben we het verprutst! En wat zijn we een prutsers, omdat we niet van wijken willen weten. Doe nog maar een ‘mooi pakket’ van Rutte en Kaag. Lapmiddelen waarmee ze hun totale gebrek aan kwaliteit, visie en ondernemersgeest fraai in het zonnetje zetten. Als managers het hebben over ‘keuzes waaraan niet valt te ontkomen’, gaat het niet over wat de ‘markt’ aan blokkades opwerpt, maar wat hun bazen in ‘Davos’, ‘Brussel’, ‘Washington’ en ‘Londen’ hen dwingen om te doen. U heeft nu snel een paar zwembandjes nodig, ben ik bang. Het water staat ons al tot de lippen, en ‘Davos’ en consorten knijpen de afvoer dicht.