Indignatie redactie 
De Unity Gloriole is een ideologie van wereldverbeteraars die niets anders dan hun elitair leiderschap in gedachten hebben. De zogenaamde elite van de Anglo-Amerikaanse wereld wilde geen unie ten behoeve van de verenigde landen, maar een unie voor het rigide bestuur en de heerschappij van het Europese continent onder de vlag van het Gemenebest en later de VS.
Omdat dit idee van overheersing steeds onafhankelijker is geworden, is het een brutale en kwaadaardige onderwerpingsstrategie geworden in de mantel van de Nieuwe Wereldorde. Tot slot moeten we het hardop zeggen: de EU is een instrument van de elite van de wereldbankwezen-oligarchen, om het continent vorm te geven en te onderwerpen als een conforme opstelling van zijn megalomane wereldoverheersing.
Als de ideologie van verenigd Europa al vóór de Eerste Wereldoorlog bestond, kon deze ideologie echt floreren door de verloren Eerste Wereldoorlog. De Bank for International Settlements (BIS) en haar taak om betalingen te herstellen was het geschikte instrument om een wereldwijde oplossing te vinden voor de steeds groeiende Duitse natie. Insluiten en neutraliseren door haakjes voor andere landen door middel van verdragen. Hoewel dit niet werkte, zijn de ideeën voor eenwording niet verdwenen noch vergeten om ideologische redenen en politieke opvattingen van de elite. Integendeel, ze werden tot op de dag van vandaag in het geheim steeds verder over brede netwerken geduwd. Graaf Kalergi had het net fijn en breed gesponnen.
De pan-Europeanen en vakbondsfanaten zaten ondertussen in alle kernstaten van Europa en de VS. Hun ideologie is gebaseerd op een systematische raciale mix, op elites en zwervers, op intellectuelen en domme en op een duidelijk kunstmatig gecreëerde elite van deze dichotome eigenaardigheden. Ideologische goeddoener politiek in plaats van realisme werd gekenmerkt door de pan-Europeanen of, zoals we nu beter weten: het succesvolle leugenbeleid, zelfverzekerde machtspolitici die een groter kader voor hun politiek wilden creëren; Natie is niet genoeg, het moet een continent zijn dat wordt geregeerd.
Enkele namen illustreren wie destijds een netwerker was: Konrad Adenauer, Charles Amery, Edward Benes, graaf Bernstorff, Leon Blum, Lord Robert Cecil, Herbert Hoover, Siegfried von Kardoff, Erich Koch-Weser, graaf Lerchenfeld, Francesco Nitti, Anatole de Monzie , Stefan Radic, Hjalmar Schacht, Carlo Sforza, Nathaniel Soederblom, Gustav Stresemann, Emile Vandervelde, Josef Wirth. Samen stonden ze in de jaren 20 voor de volgende ideeën:
Basiselementen van het leven zijn macht en vorm, basiselementen komen uit een dualisme van tijd en ruimte, man en vrouw, dynamiek en statica, energie en harmonie, macht en wet. Het essentiële element van politiek is macht. De strijd tegen chaos is de hoogste missie van de mens … daarom zijn personeelsproblemen in de politiek niet secundair, maar primair.
En verder: de machtspoliticus ziet de politieke wereld biologisch. Voor hem zijn staten en partijen levende dingen die groeien, bloeien en vervagen, worstelen voor macht en bestaan … hij worstelt voor de uitbreiding van de macht van de groep die hij leidt … De juridische politicus ziet de politieke wereld architectonisch. Voor hem zijn staten en groepen materialen voor de constructie van sociale en politieke kunstwerken volgens de wetten van evenwicht, harmonie, symmetrie … die gelooft in de missie van Europa moet ook de kracht van Europa verlangen … De vrede van Europa is gebaseerd op de interne macht van Europa – de Vrijheid van Europa over Europese macht naar buiten. Wat betreft graaf Kalergi in “Battle of Pan Europe” Deel III.
We zijn vandaag verrast over de mening van sommige politici en kunnen de ideeën van de Pan-Europeanen gemakkelijk herkennen. Na de Tweede Wereldoorlog waren het nog steeds deze pan-Europese ideeën die het nieuwe Europa-project begonnen met Schumann, Adenauer en gelijkgestemde mensen. De westerse band was niet alleen logisch vanwege de Amerikaanse interventie, maar ook vanwege de afkeer van het wereldcommunisme als een permeantie. Vanaf dat moment zaten de VS altijd aan de Europese tafel. Het was noodzakelijk om Duitsland politiek te isoleren of zo nauw aan het Westen te binden dat een perfecte controle alleen uit de politieke immobiliteit van de bezetting ontstond. Autonomie in het klein, ja, maar onder constante en uitgebreide controle van de VS en de geallieerden.
Ze wisten hoe ze hun hegemonie konden camoufleren en hun macht goed konden verbergen. Hun vriendschap was uiterlijk soms zwaar belast, maar bleef intern onaangetast in Duitsland. Tot de val van de muur. Tot die tijd waren de VS in staat om de West-Alliantie nonchalant in toom te houden via haar beschermende macht, de NAVO. Maar met de ontbinding van het Warschaupact was er geen bedreiging meer vanuit het oosten, al was het alleen vanwege de meer dan verlaten economische situatie van de voormalige Sovjetunie. De overwinning van het kapitalisme op het communisme maakte niet alleen een einde aan de politieke berekening van de vorige werelddreiging, maar verschoof ook het mondiale machtsevenwicht verder naar het westen.
De Tweede Wereldoorlog en de naoorlogse jaren brachten enorme economische voordelen en inkomsten voor de VS. Alleen al in West-Duitsland konden ze bezit nemen van ongeveer 30% van alle bedrijven en bedrijven (via participaties) en met hun kunstmatig opgebouwde dollarimperium alle goederen en krijg elke bron goedkoop; het economische wonder voelde de VS voor het eerst. Dankzij het petrodollar-systeem hebben de Anglo-Amerikaanse contracten met de jonge Arabische heersers vanaf het allereerste begin kunnen gedijen, wat leidde tot wereldwijde suprematie dankzij winstgevende olieverkopen. Dat verleidde de VS om zichzelf ondergeschikt te maken aan de hele wereld. Nu was het niet langer alleen Duitsland, niet alleen Japan, niet alleen Arabië, niet alleen Midden- en Zuid-Amerika; Nu was er de mogelijkheid van wereldoverheersing.
De eenwereldse hegemonie werd specifiek in de jaren zeventig geformuleerd en vanaf dat moment achtereenvolgens geïmplementeerd. De NAVO kon zichzelf positioneren als een vermeende vredesmacht en militaire bases over de hele wereld bouwen. Het ene Europese land na het andere zou lid kunnen worden van de EU. De EU als NAVO-alliantie! De gemeenschappelijke euromunt beloofde nog meer economische macht en zelfs meer dollargroei in Europa, zodat kort daarna een politieke unie werd opgeroepen om de eeuw van succes, rijkdom, groei en EU-grandeur te voltooien. De VS ondersteunt dit verlangen naar overheersing en glorie en gebruikten in het geheim de verleidingsmotivatie van deze megalomane, smeedcontracten voor de absolute, onmisbare samenwerking van de EU met de VS.
Begunstigd door een zacht en apolitiek leiderschap in Rusland, in combinatie met een buitensporig beleid van liegen en domineren van Amerikaanse advies- en investeringsbanken, ontmantelden de Verenigde Staten ongegeneerd Russische staatsbedrijven, privatiseerden ze samen met oligarchen en hadden zo een enorme impact op heel Rusland. Clinton kon het niet helpen dat hij de alcoholische Jeltsin bevestigde dat hij de beste vriend van de Verenigde Staten was. Tot de plaatsvervanger Poetin Jeltsin verving.
Zijn rigoureuze saneringsbeleid, samen met het All-Round herstelplan voor Rusland, maakte de zachte usurpatie door de VS teniet. Een ernstige mislukking. Het westerse systeem van financiële onderdrukking in alle overlevingskwesties van vreemde landen onder het mom van de Wereldbank en het IMF zou niet langer geldig moeten zijn voor Rusland en de winststroom moeten vertragen? Dat was moeilijk te verdragen. De oude wereldvijand “Rusland-communisme” werd onmiddellijk weer naar buiten gebracht. Eerst met omhelzing, daarna met omhelzingstactiek over beloofde, ondeugende samenwerking in het NAVO-gebied. Maar omdat Rusland zichzelf nooit als een minderheidspartner in internationale commissies zag, maar altijd als een gelijkwaardige volledige partner, sloegen internationale contracten en samenwerking helaas niet aan. Rusland moest dus oorlogszuchtig worden veroverd.
Waarom heb je zijn vrienden in Europa? Maar zeker om vriendendiensten of vraag op te halen. De VS bevestigden hun wens om de EU zo ver mogelijk naar de Kaukasus te duwen en de EU heeft hieraan voldaan. De EU groeide, de verantwoordelijkheid groeide, de begroting groeide, contacten met de wereldmacht groeiden, de EU werd de machtigste economische ruimte ter wereld. Aanvankelijk merkten ze niet dat ze onder de politieke vinger van de VS kwamen. Totdat de Amerikaanse chauffeur meer dan alleen vriendelijke vriendendiensten eiste: militaire ondersteuning in zogenaamde crisisgebieden voor veiligheid en training, militair partnerschap bij bewakingsacties van zeeroutes, militaire gelijkheid van aankopen van wapens boven wapens en nu militair speerpunt tegen de vijand Rusland. Je wordt wakker. Je wilt groot en krachtig zijn, je wilt een wereldwijde betekenis en macht hebben. Men wil als EU deelnemen aan het besluit of zelfs instrueren. En ten slotte willen we de EU zijn en blijven.
De samenwerking met de Amerikaanse financiële oligarchie in de grote financiële crisis van 2007/2008 was de redding. Op deze manier zou de EU politiek kunnen blijven vorderen, de “verdragen” variabeler kunnen maken, geld in de markten kunnen blijven pompen en schulden kunnen combineren met mooie eufemistische termen zodat niemand de solvabiliteit en oorspronkelijke economische macht van de EU zou opmerken in ongeschreven wetten Amerikaanse financiële haaien opgeofferd. Eerst was er de EFSF, daarna het financiële pact en ten slotte het ESM. Geld in overvloed en de Goldman-Sachs-man in de ECB heeft dit altijd ondersteund. De EU was op het punt van bekering en merkte het niet. De steeds groeiende financiële verplichtingen, de economische achteruitgang van de zuiderlingen, de werkloosheidscijfers, het hele sociale weefsel dreigde uit elkaar te vallen, de EU heeft het niet gemerkt. Wat betekent crisis hier? We hebben tijdelijk een beetje suboptimale getallen, maar verder is alles OK. Wat betekent structurele crisis hier? Dit zijn marginale fenomenen op korte termijn die morgen onmiddellijk verdwijnen met onze groeiprogramma’s. En nu terug naar onze extensies. We moeten de EU afmaken. We moeten blijven groeien in omvang op het pad van de globalisering, anders zullen we verliezen aan machten zoals China en anderen. We moeten de EU afmaken. We moeten blijven groeien in omvang op het pad van de globalisering, anders zullen we verliezen aan machten zoals China en anderen. We moeten de EU afmaken. We moeten blijven groeien in omvang op het pad van de globalisering, anders zullen we verliezen aan machten zoals China en anderen.
