Ee CDU-geheime genootschap werkt aan de omverwerping van kanselier Merkel. Op het partijcongres van Leipzig in iets meer dan drie weken zou het kunnen gaan plaats vinden.
Op dit moment lijkt het erop dat Friedrich Merz gelijk heeft. “De Grand Coalition zal niet langer duren dan de jaarwisseling van 2019/2020,” zei de CDU-politicus begin juni in een interview met het Handelsblatt.
Ondertussen lijkt Merz vrij zeker van zijn zaak. Omdat de eeuwige Zauderer na het Thüringer debacle van de Unie nauwelijks tegen zijn intieme vijand Angela Merkel (CDU) van de cover had durven durven ruiken – als hij de ochtendlucht niet zou ruiken – betekent: ziet zijn kans om Merkel omver te werpen. “Een verachtelijke aanval!” Ranted prompt de quasi behoren tot de kanselarij> ARD <-Hauptstadtstudio.
De tijd is aan het werk voor Merz: Meer en meer politieke waarnemers in de hoofdstad beginnen al vóór Kerstmis met een onderbreking van de chaos GroKo. Het is al duidelijk: de grote GroKo-felicitatie op het CDU-partijcongres in Leipzig (22/23 november) moet worden geannuleerd. Met een steeds waarschijnlijkere breuk in de coalitie, zou de CDU plotseling geconfronteerd worden met de situatie van het moeten selecteren van een kanselierkandidaat – met het oog op nieuwe verkiezingen dan mogelijk al in februari.
Dat Merkel zou kunnen proberen in functie te blijven bij een minderheidsregering, kan men met vertrouwen vergeten. Als het partijcongres – bijvoorbeeld door een stormachtige toejuiching – Merz eens zo goed als de kanselier-kandidaat roept, maakte zich de “normatieve kracht van het feitelijke” al het andere ongerust. Een door de Junge Union (JU) aangevraagde vragenlijst, indien door het partijcongres van Leipzig besloten, zou dan alleen de zogenaamde notariële certificering van een kandidaat-kanselier door de basis zijn.
Wie de Sauerland dichterbij weet, weet dat hij door slechts één doel is gedreven: de droom van het kanselarij, ook al nu door groene grieven. Het feit dat Merz nu op zoek is naar de open confrontatie met Merkel, suggereert dat hij denkt dat zijn uur is gekomen.
Algemene regeling met het Merkel-systeem
Het zou daarom naar Leipzig kunnen komen in de grote slachting – als je wilt, naar de “Battle of Nations” in de CDU, naar de algemene regeling met het systeem Merkel en zijn Altmaiers. Ter beschikking zou dan ook zeer snel ook Annegret Kramp-Karrenbauer als partijleider worden. Het begint steeds meer christen-democraten te dagen dat zij de werkelijke “greep” was.
Uit het Merz-kamp is te horen dat het bovendien niet langer gelooft dat vice-kanselier Olaf Scholz met zijn partner Klara Geywitz op de SPD-partijconferentie begin december in Berlijn de race voor het SPD-voorzitterschap zal doen. In plaats daarvan bereidt het Merz-kamp zich voor op het duo Saskia Esken (Baden-Württemberg) en Norbert Walter-Borjans (Noord-Rijnland-Westfalen) om zich onder de afgevaardigden van de SPD te doen gelden. Dit zelfs als beide in de tweede ronde van – wegens gebrek aan participatie – nauwelijks nog interessante ledenpeilingen zouden zijn schaars. Het duo komt binnen met de kristalheldere aankondiging om GroKo te beëindigen. Op het congres hebben Esken / Borjans sterke aanhangers, vooral links en de Joesos met hun baas Kevin Kühnert. Tegen deze achtergrond is Merz vastbesloten “door te marcheren”.
Een andere stem uit het politieke hiernamaals
Het is geen toeval dat deze week Roland Koch, een andere CDU-politicus uit het politieke hiernamaals of van de “begraafplaats achter de kanselarij”, waar de lijken van Merkel zijn.
In een artikel met meerdere pagina’s in het nieuwe> Cicero <rekent Koch net als Merz op ZDF genadeloos met het tijdperk van Merkel. De ex-premier van Hessen haalt een vernietigend record en ziet de ondergang van de CDU in het “falen van politiek leiderschap” gerechtvaardigd. De tekst van Koch leest tegelijkertijd als een manifest voor een conservatieve verandering in de Unie.
Dode mensen leven langer
Als Merz en Koch zich tegelijkertijd uitspreken, is een nog steeds bestaande CDU-geheime genootschap niet ver – het vaak verklaarde »Andespact«.
Opgericht in 1979, werd deze geheime cirkel van CDU lange tijd beschouwd als de machtigste alliantie van mannen in de Duitse politiek, en vanaf 2005, toen Merkel kanselier werd, zakte het in toenemende mate in onbeduidendheid. Maar dode mensen leven langer, zoals we weten.
Het begon allemaal met een fles »Chivas Regal«
25 juli 1979, Nachtvlucht VA930 van Caracas naar Santiago de Chile: 12 ambitieuze mannen van de “Junge Union” – waaronder Roland Koch, vervolgens JU CEO Matthias Wissmann en later EU-commissaris Günther Oettinger en Hessen vandaag premier Volker Bouffier – ergeren zich aan hun saaie reis naar Zuid-Amerika. Er is “Chivas Regal” whisky aan boord van de Douglas DC-8. Men drinkt, praat fel over politiek – en zweert eeuwige loyaliteit:
Op weg naar boven zou geen van de 12 ooit tegen een van de anderen moeten concurreren. Het was het uur nul van de “Pacto Andino”, het “Andespact”. Gewekt door whisky, schreef de groep een manifest, gekrast op een briefhoofd van de Venezolaanse luchtvaartmaatschappij Viasa. “Bezorgd over de spraakmakende delegatie en de bescherming van onze gezondheid, sluiten we ons hierbij aan bij de Pacto Andino Segundo.” Een van de kernvereisten van het Bondgenootschap was: “Meer sfeer in de politiek.”
In feite had de alliantie één hoofddoel: een van ons mannen (!) Haalt de kanselarij. In 2005 trad het geheime genootschap, dat zichzelf kennelijk onschadelijke ‘vriendenkring’ noemt en wiens woordvoerder Koch nog steeds hoort, ook toe tot Merz.
Sterker nog, sommige van de oprichtende ‘Andinos’ zijn inderdaad ver gekomen, als federale of staatsministers, als premier, als machtige vakbondsleiders. Een van hen (Christian Wulff) was zelfs president. Maar geen van de Pactler is er tot nu toe in geslaagd in de kanselarij.
“De vrouw uit het oosten”
Dit was ook omdat de Pactlers zichzelf op één punt volledig verkeerd hadden beoordeeld: ze zagen in Merkel (‘de vrouw uit het oosten’ of ‘de dame’, zoals Merz den denigrerende hen noemt) aanvankelijk slechts een tijdelijke oplossing. Nu, na 14 ongelukkige en lange Merkel-jaren, zou het “Andespact” zo dicht bij zijn oprichtingsdoel kunnen komen om de kanselier in te huren als het nooit in 40 jaar is geweest. Of Merz daadwerkelijk de volgende EU-kanselier wordt, valt nog te bezien. Maar veel spreekt voor het moment dat hij op zijn minst de kandidaat zal zijn, mocht het tot nieuwe verkiezingen komen.