Indignatie redactie 
De Zuid-afrikaanse miljardair Elon Musk heeft de Amerikaanse veiligheidsstaat lang van technologie voorzien om zijn eindeloze oorlogen voort te slepen.
Ten aanzien van miljardair Elon Musk constateren we twee verschillende kampen: we zien hoe mensen Elon Musk prijzen voor zijn slappe poging om Twitter “open” te gooien, en anderen vinden het een open riool waarvan zij verwachten dat als er geen censuur meer wordt uitgeoefend er allerlei rotzooi op gegooid gaat worden. Elon Musk is geen redder, een heilige van het Amerikaanse First Amendment, zoals veel te veel mensen geloven.
Twitter is gewoon zijn nieuwste speeltje, maar wel een waar hij een winstgevend medium wil maken. Uiteindelijk zal er bij Twitter niet gek veel veranderen, behalve dan dat hij er geld voor terug wil zien. Het zal – naast een haast onmisbaar medium voor wat betreft de nieuwsvoorziening – vooral een beerput van overdreven politieke onzin blijven, een echokamer van slecht geïnformeerden en ronduit gehersenspoelde mensen.
Daar komt nog bij dat een groot aantal beroemdheden publiekelijk het socialemediaplatform verlieten uit protest tegen de voorgestelde aankoop van $ 44 miljard. Dit leek voor veel mensen met een vrije meningsuiting alleen maar te bevestigen dat de miljardair een afvallige buitenstaander was met een missie om het internet te redden van de autoritaire elitecontrole (ondanks het feit dat hij geld leent van de regeringen van Qatar en Saoedi-Arabië in om dit te doen).
Musk heeft bewust dit beeld van zichzelf gecultiveerd: een echte Tony Stark-figuur die voor zichzelf denkt en geen deel uitmaakt van de gevestigde orde. Maar achter deze zorgvuldig geconstrueerde façade is Musk nauw verbonden met de Amerikaanse nationale veiligheidsstaat en dient hij als een van hun belangrijkste zakenpartners. Kortom, Elon vormt geen bedreiging voor de machtige, diepgewortelde elite: hij is één van hen.
We hebben nogal wat moeite met de persoon Elon Musk. Hij geeft Oekraïne de mogelijkheid om door te gaan met hun weigering om over een vredesakkoord met Rusland te onderhandelen. Hoe langer deze onverzettelijkheid voortduurt, hoe dichter de grote wijzer bij het thermonucleaire middernacht op de Doomsday Clock zal komen.
We hebben het over Starlink, Musk’s SpaceX internet-satellieten in een lage baan om de aarde. Musk, wiens fortuin met naar schatting $ 230 miljard méér is dan twee keer het bruto binnenlands product van Oekraïne, heeft veel positieve publiciteit gekregen voor het doneren van duizenden Starlink-terminals aan het land, waardoor de mensen weer online kunnen komen na de strijd tegen het platleggen van internet in een groot deel van het land.
Starlink is een internetservice waarmee mensen met terminals verbinding kunnen maken met een van de meer dan 2.400 kleine satellieten in een lage baan om de aarde. Veel van deze satellieten zijn gelanceerd door Musk’s SpaceX-technologiebedrijf.
Het Pentagon zal blij zijn met Starlink. Ze helpen de communicatie-inspanningen op het slagveld te vergroten.
Musk vroeg het Pentagon om te betalen voor zijn technologie, maar dit sloeg nergens op. Half oktober trok hij een financieringsaanvraag in. Hij stelt nu gratis antennes en toegang tot zijn internetsatellietsysteem ter beschikking.
Nadat Musk had voorgesteld dat Oekraïne de realiteit onder ogen ziet en aan de onderhandelingstafel schuift over een vredesakkoord met Rusland, kreeg hij van Andrij Melnyk, de voormalige ambassadeur van Oekraïne in Duitsland, te horen dat hij “op moest houden”, waarmee hij de ondankbaarheid en het ondiplomatieke gedrag van de Oekraïners aan het licht bracht. Zelenskyy en de regering van na de staatsgreep verwachten dat de Amerikaanse belastingbetaler en Elon Musk een onbeperkte hoeveelheid geld in een rattenhol blijven gooien.
Volgens de mainstream oorlogspropagandamedia (in dit geval de Daily Beast, ook bekend als Newsweek), waren de suggesties van Musk om eeneinde te maken aan het conflict “ongevoelig” en kwamen “in Ruslands achtste maand van niet-uitgelokte oorlog tegen Oekraïne, met een vleugje Russische propaganda, wat vragen opriep over waarom Musk, een CEO – geen diplomaat of politicus – zelfs maar een rol zou spelen in de oorlog.” Dit soort bevooroordeelde “reportages” levert zakelijke “journalisten” vast wel lovende woorden op op Twitter.
Duizenden onschuldige burgers die zijn omgekomen bij het eindeloze bombardement van Donbas door neonazistische artillerie zijn in de ogen van het Westen niet de moeite waard om te bespreken. Voor de mainstream media mogen alleen neocon-diplomaten, politici en draaideur-generaals op televisie en het internet hun zegje komen doen.
Met andere woorden, zogenaamde “progressieven” blijven het sturen van tientallen miljarden dollars naar gedocumenteerde neonazi’s en etnische schoonmakers in Oekraïne steunen. De mainstream media hebben deze wrede moordenaars omgevormd tot patriottische strijders tegen een kwaadaardig rijk, laat staan dat het niet veel werk kost om de waarheid over ultranationalisme in Oekraïne te ontdekken.
De meeste mensen zullen natuurlijk het echte verhaal van Oekraïne, zijn samenwerking met nazi’s tijdens de Tweede Wereldoorlog, of hoe de CIA na de oorlog moorddadige ultranationalisten tegen de Sovjet-Unie bleef gebruiken, niet kennen. Het is niet moeilijk om te zeggen dat de meeste mensen waarschijnlijk ook niet weten dat de Amerikaanse regering en dan vooral haar ministerie van Buitenlandse Zaken een bloedige Maidan-coup hebben georganiseerd en gesteund die een democratisch gekozen president ten val bracht.
Elon Musk staat centraal in de huidige oorlog en levert technologie die wordt gebruikt om Russen te doden, waardoor zijn voorstel voor een vredesakkoord niet alleen betwistbaar maar ook hypocriet wordt. Starlink is geen oplossing voor de massamarkt. Elke terminal – die in feite een kleine, draagbare schotelantenne is – heeft een duidelijk beperkt bereik en is alleen nuttig in hyperlokale situaties. Mykhailo Fedorov, de Oekraïense minister van Digitale Transformatie, schatte dat de 10.000 Starlink-terminals ongeveer 150.000 mensen in staat stelden om online te blijven.
Zo’n klein aantal mensen dat de apparaten gebruikt, doet de wenkbrauwen fronsen. Wie is belangrijk genoeg om zo’n apparaat te krijgen? Zeker alleen hoogwaardige individuen zoals spionnen of militaire agenten. Dat de Starlinks een militair doel dienen, is nu niet duidelijk. Sterker nog, in een kwestie van weken is Starlink een hoeksteen van het Oekraïense leger geworden, waardoor het Russische troepen kan blijven aanvallen via drones en andere hightechmachines die afhankelijk zijn van een internetverbinding. Een functionaris vertelde aan The Times of London dat hij Starlink “moet” gebruiken om vijandelijke troepen aan te vallen via warmtebeeldcamera’s.
De beruchte nazi-groep Azov-bataljon gebruikt naar verluidt ook de technologie van Musk. Zelfs in een ondergrondse grot onder de staalfabriek van Mariupol hadden Azov-strijders toegang tot internet en konden ze communiceren met de buitenwereld, en ze deden zelfs video-interviews van onder de grond. In 2015 probeerde het Amerikaanse Congres een bepaling toe te voegen aan de Amerikaanse militaire hulp aan Oekraïne, waarin werd bepaald dat er geen steun naar Azov kon gaan vanwege hun politieke ideologie.
Dat amendement werd later verwijderd in opdracht van Dave Tremper, directeur van Electronic Warfare bij het Pentagon, Tja, sinds de Operatie Paperclip na de Tweede Wereldoorlog hebben de Amerikanen wel iets met het nazisme….
In feite heeft Musk het Pentagon en de nationale veiligheidsstaat lang van technologie voorzien om zijn eindeloze oorlogen voort te slepen. Het bedrijf van Musk heeft miljarden dollars aan contracten gekregen om spionagesatellieten te lanceren voor spionage, drone-oorlogsvoering en ander militair gebruik.
In 2018 werd SpaceX bijvoorbeeld gekozen om een $ 500 miljoen Lockheed Martin GPS-systeem in een baan om de aarde te blazen. Terwijl woordvoerders van de Amerikaanse luchtmacht de civiele voordelen van de lancering uitspeelden, zoals een grotere nauwkeurigheid voor GPS-apparaten, is het duidelijk dat deze apparaten een sleutelrol spelen in wereldwijde bewaking en aanhoudende drone-oorlogen.
SpaceX heeft ook contracten gesloten met de Amerikaanse luchtmacht om zijn commandosatelliet in een baan om de aarde te brengen, met de Space Development Agency om volgapparatuur de ruimte in te sturen en met het National Reconnaissance Office (NRO) om zijn spionagesatellieten te lanceren. Deze satellieten worden gebruikt door alle “big five” bewakingsinstanties, inclusief de CIA en de NSA. SpaceX is net zo belangrijk geworden voor de Amerikaanse oorlogsmachine als meer bekende bedrijven zoals Lockheed Martin en Boeing.
Zonder het bedrijf van Musk zouden de VS niet in staat zijn om zo’n invasief programma van spionage en drone-oorlogsvoering over de hele wereld uit te voeren. Rusland en China zijn steeds meer op hun hoede voor deze macht en zij zijn dan ook druk bezig om anti-satelliettechnologieën te ontwikkelen om het alziende oog van SpaceX tegen te gaan. Toch blijft Musk zelf profiteren van de algemene perceptie dat hij geen deel uitmaakt van het systeem.
Vanaf het begin in 2002 heeft SpaceX altijd zeer dicht bij de nationale veiligheidsstaat gestaan, met name de CIA. Misschien wel de meest cruciale schakel is Mike Griffin, die destijds de president en COO was van In-Q-Tel, een door de CIA gefinancierd durfkapitaalbedrijf dat nieuwe bedrijven wil koesteren en sponsoren die zullen samenwerken met de CIA en andere veiligheidsdiensten, hen uit te rusten met geavanceerde technologie. De “Q” in de naam is een verwijzing naar “Q” uit de James Bond-serie – een creatieve uitvinder die de spion voorziet van de nieuwste futuristische technologie.
Griffin was vrijwel vanaf de eerste dag bij Musk en vergezelde hem in februari 2002 naar Rusland, waar ze probeerden voor een lage prijs intercontinentale ballistische raketten te kopen om Musk’s bedrijf te starten. Musk was van mening dat hij tegenstanders aanzienlijk kon ondermijnen door tweedehands materiaal en kant-en-klare componenten te gebruiken voor lanceringen. De poging mislukte, maar de reis zorgde voor een duurzame samenwerking tussen het paar, waarbij Griffin ten strijde trok voor Musk en hem consequent steunde als een potentiële “Henry Ford” van de raketindustrie. Drie jaar later zou Griffin hoofd van NASA worden en later een hogere functie bekleden bij het Amerikaanse ministerie van Defensie.
Bij NASA bracht Griffin Musk binnen voor vergaderingen en verzekerde de grote doorbraak van SpaceX. In 2006 kende NASA het bedrijf een raketontwikkelingscontract van $ 396 miljoen toe – een opmerkelijke “gok” in de woorden van Griffin, vooral omdat het nog nooit eerder een raket had gelanceerd. Zoals National Geographic het uitdrukte, zou SpaceX “zonder NASA nooit zijn gekomen waar het nu is.” En Griffin was essentieel voor deze ontwikkeling.
Toch verkeerde SpaceX tegen 2008 opnieuw in moeilijkheden. Het bedrijf werd gered door een onverwacht NASA-contract van $ 1,6 miljard voor commerciële vrachtdiensten. Dus vanaf het begin werd SpaceX gevoed door overheidsinstanties die het bedrijf als een potentieel belangrijke bron van technologie zagen.
Net als Henry Ford ging Musk de autobranche in en kocht Tesla Motors in 2004. En net als Henry Ford heeft hij nogal controversiële meningen gedeeld. In 2019 suggereerde hij bijvoorbeeld dat het verdampen van de ijskappen van Mars via een reeks nucleaire explosies de planeet voldoende zou kunnen opwarmen om menselijk leven te ondersteunen. Als dit werd gedaan, zou het misschien niet eens zijn ergste misdaad tegen de ruimte zijn.
Tijdens een publiciteitsstunt in 2018 schoot hij een Tesla de ruimte in met een SpaceX-raket. Hij steriliseerde het voertuig echter niet voordat hij dit deed, wat betekent dat het bedekt was met aardse bacteriën – micro-organismen die waarschijnlijk dodelijk zullen zijn voor elk buitenaards leven dat ze tegenkomen. In wezen is de auto een biologisch wapen dat een einde kan maken aan het leven op elke planeet dat hij tegenkomt.
Naast de miljarden aan overheidscontracten die de bedrijven van Musk hebben binnengehaald, hebben ze ook vergelijkbare aantallen ontvangen in overheidssubsidies en stimulansen. De belangrijkste daarvan is Tesla, dat enorm profiteert van complexe internationale regels rond de productie van elektrische voertuigen. In een poging om de CO2-uitstoot te verminderen, hebben regeringen over de hele wereld een systeem van kredieten voor groene voertuigen ingevoerd, waarbij een bepaald percentage van de output van elke fabrikant emissievrije voertuigen moet zijn. Tesla produceert alleen elektrische auto’s, dus voldoet gemakkelijk aan de vereisten.
Het systeem stelt Tesla echter ook in staat om hun overtollige kredieten te verkopen aan fabrikanten die deze quota niet kunnen halen. In een competitieve markt waar elke fabrikant bepaalde doelen moet halen, zijn deze kredieten hun gewicht in goud waard, en netto Tesla miljarden winst per jaar. Bijvoorbeeld, alleen al tussen 2019 en 2021 heeft Stellantis, eigenaar van de merken Chrysler, Fiat, Citroën en Peugeot, bijna $ 2,5 miljard uitgegeven om van Tesla Amerikaanse en Europese groene kredieten te verwerven.
Zoals we al vaker schreven is CO2 niet echt een bedreiging voor de planeet, maar een middel om veel geld binnen te harken… letterlijk en figuurlijk luchthandel. Dit bizarre en zelfvernietigende systeem verklaart enigszins waarom Tesla volgens marktkapitalisatie meer waard is dan Toyota, Volkswagen, Mercedes-Benz, BMW, GM, Ford, Honda, Hyundai, Kia en Volvo samen.
Terwijl de 50-jarige zakenman zichzelf presenteert als een buitenbeentje in de wetenschap – een daad die hem talloze fans over de hele wereld heeft opgeleverd – laat een nadere inspectie van zijn carrière zien dat hij zijn fortuin op een veel meer orthodoxe manier heeft verdiend. Ten eerste door rijk geboren te worden, vervolgens door het groot te maken als een dotcom-miljardair, en ten slotte, zoals zoveel anderen, door te hangen aan de enorme overheidstiet.
De nabijheid van SpaceX tot zowel het Amerikaanse leger als de nationale veiligheidsstaat markeert het als een belangrijk radertje in de machine van het Amerikaanse Rijk, waardoor Washington kan spioneren, bombarderen of staatsgreep plegen tegen wie het wil. Het is om deze reden dat zoveel van de hysterie, zowel positief als negatief, over Musk’s aankoop van Twitter misplaatst is.
Elon Musk gaat Twitter niet redden of vernietigen, want hij is geen kruistochtrebel die het establishment uitdaagt: hij maakt er integraal deel van uit.
