Enorme kostenexplosie: dit is hoeveel de links-groene klimaatideologie va Timmermans u zal kosten
Indignatie redactie
6 min. lezen
Het klimaatpakket van de grote coalitie, dat momenteel in de Duitse Federale Raad zit, zal de consument veel kosten door een echte kostenexplosie. Dit wordt niet alleen aangetoond door berekeningen van de Federale Vereniging van Duitse Industrie maar de berekeningen tonen ook aan dat Nederlands flink in de buidel gaan tasten.
Een 4-persoons huishouden dat op een oppervlakte van 120 vierkante meter woont, 2000 liter stookolie per jaar verbruikt en 15.000 kilometer in een middelgrote auto rijdt, zou vanaf 2021 een CO2-prijs van 10 euro per ton hebben tegen een meerprijs van 85 euro bereken in een jaar. In 2025, als de ton CO2 volgens de plannen van de federale overheid wordt belast tegen 35 euro, zal de last toenemen tot ongeveer 300 euro. Met een CO2-prijs van 60 euro na 2025, zoals voorzien in het huidige wetsontwerp, zou het gemiddelde Duitse gezin al extra kosten maken van 509 euro per jaar. waarvan 378 euro voor verwarming en 131 euro voor de auto. Het klimaatpakket kan echter nog duurder worden voor de Duitse consumenten.
Zoals onlangs bekend is geworden, hebben de federale en deelstaatregeringen ingestemd met een compromis in hun onderhandelingen in het bemiddelingscomité van de Bondsdag en de Bundesrat onder druk van de Groenen. Daarna is de startprijs voor de ton CO2 25 euro in 2021 en niet 10 euro zoals eerder gepland. De prijs moet worden verhoogd tot 55 euro tegen 2025, dat is 20 euro of 57 procent meer dan de federale overheid had besloten. In 2026 is de maximale prijs per emissiecertificaat 65 euro. Het is gemakkelijk om te berekenen welke extra lasten op de consument zullen worden gelegd in vergelijking met het ontwerp van de regering, mocht de overeenkomst het parlement goedkeuren en wet worden.
Dagelijkse goederen worden duurder
Maar daar zou het niet stoppen. Omdat als brandstof zoals diesel en benzine duurder zouden worden door de CO2-belasting, de transport- en leveringskosten ook zouden stijgen, wat op zijn beurt een impact zou hebben op de consumentenprijzen. Burgers zouden hogere kosten moeten verwachten voor alledaagse goederen zoals voedsel en diensten.
Maar meer geld zou ook de bouw en de energieke renovatie van bestaande objecten kosten, waarmee de federale overheid wil dat de overheid vooruit gaat om de ambitieuze klimaatdoelen te bereiken. Een verdere stijging van de toch al hoge huren in Duitsland zou onvermijdelijk zijn. Het komt erop neer dat een gezin van vier op de middellange termijn waarschijnlijk met extra duizenden euro’s per jaar wordt geconfronteerd.
Om deze kritiek weg te nemen, wijzen politici en reguliere media op de verlichting in het klimaatpakket als compensatie voor de prijsstelling van CO2. De EEG-toeslag, die wordt gebruikt om de kosten van de uitbreiding van alternatieve energieën door te berekenen aan de eindgebruiker, moet parallel met de hogere CO2-prijs dalen. Voor 2021 betekende dit een totale verlichting van 5,4 miljard euro. Het valt nog te bezien of de energie-industrie dit bedrag volledig zal doorgeven aan elektriciteitsklanten. Bovendien zullen de toegenomen expansie van hernieuwbare energiebronnen, inclusief netwerkcapaciteiten, en de stijging van de elektriciteitsprijzen in verband met de versnelde uitfasering van het gebruik van steenkool een groot deel van het besparingsvoordeel opeten.
Kostenexplosie slikt lagere EEG-toeslag in
Bovendien is het onwaarschijnlijk dat de verlaging van de EEG-toeslag toereikend is om de indirect stijgende kosten van levensonderhoud te compenseren, vooral omdat veel detailhandelaren en dienstverleners de CO2-kosten als een kans zullen zien om verborgen prijsstijgingen door te voeren. Btw is ook van toepassing, die ook op de CO2-belasting wordt geheven en de belastingdienst dus extra inkomsten oplevert ten koste van de consument.
Als verdere compenserende maatregel is het de bedoeling om de afstandsvergoeding voor pendelaars te verhogen van 2021 vandaag tot 35 cent vanaf 2021 en zelfs tot 38 cent in 2024. Het valt nog te bezien of de huidige GroKo niet langer in functie zal zijn na de volgende federale verkiezingen in de herfst van 2021 en de ecoradische Groenen in plaats daarvan in de regeringsboot zullen zijn. Omdat de Groenen zich – met deels verkeerde argumenten – duidelijk hebben gepositioneerd tegen een uitbreiding van het forensentarief. Bovendien werden op het Green Party Congress in Bielefeld half november aanzienlijk hogere CO2-prijzen vastgesteld dan het nu gevonden compromis. Het laatste woord in termen van het belasten van Duitse consumenten voor “klimaatbescherming” had daarom nog niet moeten worden gezegd.
Maar dat is niet alles. De volgende klimaatkostenhamer voor Duitse burgers dreigt vanuit Brussel. De nieuwe Commissievoorzitter Ursula von der Leyen heeft daar net haar “Europese Green Deal” gepresenteerd. De EU is van plan alleen al in de komende tien jaar een biljoen euro te investeren om van Europa het eerste “klimaatneutrale continent” te maken. Intern verwacht men zelfs drie triljoen euro.
Mocht het project operationeel worden uitgevoerd – het uiteindelijke besluit ligt bij de Europese Raad en dus bij de toekomstige 27 lidstaten – dan zou dit gigantische bedrag voornamelijk moeten worden opgehaald door de belastingbetaler, wat Duitsland op drie manieren zou doen:
- Volgens de huidige budgetplanning zal het Duitse lidmaatschap van de Europese Unie naar verwachting tegen 2027 stijgen tot bijna 35 miljard euro per jaar, wat in 2020 8,5 miljard euro meer is. De drastische toename wordt officieel gerechtvaardigd door de Brexit, waardoor Groot-Brittannië faalt als belangrijke bijdrage. Maar de dure klimaatbeschermingsplannen van de EU-commissie hebben ook een negatieve impact en kunnen de rekening voor de lidstaten nog verder opdrijven.
- De Europese Investeringsbank (EIB), die de EU wil transformeren tot een “klimaatbank”, zal naar verwachting een centrale rol spelen bij de uitvoering van de ambitieuze klimaatdoelstellingen van Brussel. Verwacht wordt dat de EIB tussen 2021 en 2030 de uitbreiding van hernieuwbare energiebronnen in Europa zal ondersteunen door leningen te verstrekken met een triljoen euro. Als er in het kader van deze leningen oninbare vorderingen zijn, moeten de lidstaten aansprakelijk zijn, afhankelijk van hun economische prestaties – Duitsland is daarom de sterkste. Hetzelfde geldt voor het obligatie-aankoopprogramma van de Europese Centrale Bank, dat momenteel een maandelijks volume van 20 miljard EUR heeft en dat in de toekomst zal worden gebruikt om klimaatvriendelijke industrieën te ondersteunen. De nieuwe ECB-chef Christine Lagarde heeft dit al aangekondigd.
- Een Europees Transitiefonds van een miljard dollar is ontworpen om Europese kolenregio’s te helpen de financiering voor deze “klimaatschadelijke” energiebron af te bouwen. De belangrijkste begunstigden zijn de lidstaten van Oost-Europa, namelijk Polen, Hongarije en de Tsjechische Republiek. In de energiemix van deze economieën speelt het relatief goedkope bruinkool een veel grotere rol dan in de rest van Europa. De CO2-uitstoot van de energiecentrales en industriële bedrijven daar is navenant hoog. Het transformatieproces naar “klimaatvriendelijke” energiebronnen zoals zon en wind dat Brussel nodig heeft, kan alleen door deze landen worden bereikt met enorme financiële steun van de Europese Unie. We hebben het over een bedrag van maximaal 100 miljard euro,
De consument moet krachtig betalen
De klimaatbeschermingsplannen van Berlijn en Brussel zullen leiden tot aanzienlijke extra lasten voor mensen, die niet in het minst zullen leiden tot stijgende kosten van levensonderhoud voor de algemene bevolking. Pijnlijke verliezen in welvaart, vooral voor de al gehavende middenklasse, zijn het duidelijk te verwachten gevolg. Veel burgers die – geschrokken van de klimaathysterie die wijdverspreid is door de politiek en de reguliere media – kritiek uiten op de zogenaamd onder ambitieuze klimaatdoelen van de GroKo zijn zich blijkbaar niet bewust van dit gevolg. Nog niet!
En waarom het hele ding? – Ongeacht hoe men staat tegenover de stelling van door de mens veroorzaakte klimaatverandering – één ding is onbetwistbaar: Duitsland draagt slechts 2 procent bij aan de wereldwijde uitstoot van koolstofdioxide, de Europese Unie met haar 28 lidstaten bijna 10 procent. Zelfs als het mogelijk zou zijn om de EU “klimaatneutraal” te maken tegen 2050, zou dat nauwelijks de concentratie van CO2 in de atmosfeer van onze planeet beïnvloeden, vooral omdat kolenverbranding een boom kent in Azië en Afrika en meer en meer fossiele energiecentrales online komen. De Duitse energietransitie, die elektriciteitsklanten de afgelopen 20 jaar een explosie van prijzen heeft gegeven, is tot nu toe nergens ter wereld gekopieerd. Het zal niet anders zijn met de “Europese Green Deal”, die de toegang tot een gecentraliseerd EU-ecosocialisme markeert.
Het mislukken van de zojuist beëindigde VN-klimaatconferentie in Madrid heeft duidelijk gemaakt dat de landen van de wereld niet klaar zijn om de “pionier in het klimaatbeleid” Europa te volgen op zijn verkeerde pad naar economische achteruitgang!
