Nu met al het gedoe rondom Jeffrey Epstein is een video uit de oude doos zeer interessant om terug te kijken. Twee jaar geleden verscheen er een video van Paul Joseph Watson met als onderwerp de vele betrokkenheid van machtige mensen bij pedofiele kwesties. Epstein is een goed voorbeeld, al meerdere malen verdacht en aangehouden – en zelfs dertien maanden ‘cel’ – voor het hebben van seks met minderjarige prostituees. Epstein zelf was bevriend met tal van machtige mensen; van de Clintons tot aan Prins Andrew van Yorke.

https://www.youtube.com/watch?v=C1NtH2ydS6k

Nieuwe aanklacht

Ditmaal is Epstein aangehouden voor mensenhandel van minderjarige prostituees en op verdenking van het mogelijk meedoen aan een groter netwerk van sekshandel. De beerput wordt nu flink opengetrokken. Maar hoe heeft zo’n machtig persoon dit jarenlang verborgen weten te houden? Zijn machtige vriendjes kwamen geregeld op bezoek op zijn privé-grondgebied Orgy Island. In 2016 werd al bekendgemaakt dat Bill Clinton minstens 26 keer op bezoek geweest is op het eiland van Epstein. Met het oog op het verleden van Clinton, zijn de verdenkingen ook direct op hem gericht. Wist hij echt niet wat er aan de hand was?

Als je de video bekijkt van Paul Joseph Watson dan zie je pas wat een beerput er open zal gaan in de VS. Er gaat – hopelijk – een enorme heksenjacht komen om de betrokken decadente elite aan te pakken die hierbij betrokken zouden zijn. De kans dat Epstein ditmaal wegkomt met een lichte straf is gering. Een betere vraag die gesteld kan worden: komt er een grote schoonmaak binnen de betrokken netwerken van Epstein? Het is haast onmogelijk voor te stellen dat het een ‘solo-project’ was.

Niet alleen in de VS

De VS heeft Epstein, in Nederland hebben we Joris Demmink. De voormalig Secretaris-Generaal van het ministerie van Justitie is ook meerdere malen beschuldigd van ernstige strafbare feiten. Onder andere van verkrachting en misbruik van minderjarigen. Voor het OM – waar hij overigens dus de hoogste ambtenaar van was – was er echter nooit een reden tot vervolging. Toch blijft Demmink de gemoederen altijd hoog houden. Vooral omdat hij mogelijk ook betrokken is bij de Wilders-affaire samen met Ivo Opstelten.

…en nog wat gebrabbel uit een ‘oude doos’

De altijd vermakelijke Rosanne Hertzberger wist nog wat indrukwekkende hersengymnastiek uit te voeren, door het seksueel misdadige gedrag van Bill Clinton goed te praten – ook al is onderhand duidelijk dat hij een serieverkrachter is en zijn vrouw hem verdedigde, maar alles met ‘wederzijdse instemming’ uiteraard – en door middel van een insinuatie de huidige president te beschuldigen. Oh, de immer schuivende grenspalen van de MeToo-generatie….

Tuurlijk, Roos.

Er wordt een vies spelletje gespeeld en wij weten waarschijnlijk nog niet eens de helft van wat er zich afspeelt binnen de netwerken die zich onaantastbaar wanen. Voor nu houden we het onderzoek naar Epstein en anderen goed in de gaten.

DOOFPOT JORIS DEMMINK LIJKT OP DE JEFFREY EPSTEIN KINDERMISBRUIK-ZAAK

Joris Demmink het complete verhaal, deksel van de beerput?

Achter de bonnetjes toenmalige affaire speelt veel meer, maar iedereen zwijgt bij het Ministerie van Justitie en parlementariërs tekenen voor een zwijgplicht. De Demmink/Baybasin zaak is daar een goed voorbeeld van. De zaak Demmink/Baybasin kan wel eens een kettingreactie vormen voor andere zaken die in de doofpot zitten, zoals de Teeven bonnetjes affaire. Een groot gevaar voor de OM VVD Minerva Elite.

Zowel in de journalistiek als complotwereld is het belangrijk om de context in ogenschouw te nemen. In deze uiteenzetting bespreek ik de media, de bekendste complottheorieën en de context waarin wij de media en complottheorieën zien. En hoe een complexe wereld juist bijdraagt aan eenzijdige journalistieke berichtgeving en ridicule complottheorieën aan de andere kant. Door deze werkelijkheid te simplificeren wordt de wereld overzichtelijker en meer behapbaar. Bovendien levert een angstige wereld meer nieuwswaarde op waarmee je meer kranten of kijkcijfers trekt. Goed nieuws scoort niet. Daarnaast spelen diverse belangen een grote rol in de media. Op de achtergrond wordt er veel gelobbyt, bijvoorbeeld in de wapenindustrie, bankenindustrie, olie-industrie etc. Voormalige topmannen met een uitgebreid netwerk in de politiek, defensie, financiën zie je later lobbyen voor grote bedrijven. Dat is niet alleen in het buitenland het geval. Maar ook in Nederland.

Joris Demmink is  de meest geruchtmakende doofpot affaire. Een pedofilie chantage affaire waarin Frits Salomonson (oud advocaat van de Koningin), Opstelten een zeer dubieuze rol gehad heeft binnen het ‘Minerva’ netwerk over een pedofilie zaak: ontucht met minderjarige jongens (Turkse minderjarige jongens, Pinokkio Bar, Anne Frank Plantsoen). Het wordt door het OM stelselmatig in een doofpot gestopt. De absolute waarheid is moeilijk te achterhalen. Dat de mensen binnen het doofpot allemaal dezelfde netwerken hebben en in hetzelfde circuit zitten  is wel feitelijk vast te stellen. Vooral het Leidse Corps Minerva speelt een belangrijke rol in de vorming van het netwerk. Het old Boys netwerk wordt binnen Minerva gevormd. Het is een old boys VVD netwerk waarbij ministers, politici, staatssecretaris de top/hoogste ambtenaar van het OM, Demmink de hand boven het hoofd houdt.

https://youtu.be/vIZ4PquvXH8

De zaak Demmink staat niet op zich zelf en houdt verband met Turkijke  waarbij de Koerdische Baybasin onterecht in Nederland vast zit voor moord en drugshandel. Ook in deze zaak houdt het ministerie van Justitie belangrijke banden tussen Turkije en Nederland in de doofpot, waarbij Demmink betrokken is.

https://youtu.be/HVukaT9Kc-

Opvallend is dat de doofpot cultuur binnen het OM bijna rechtstreeks verband heeft het Leidse Studentencorps Minerva. Een neoliberale rechtse studentenclub waarbij iedereen elkaar de hand boven de hoofd houdt. Iedereen beschermd elkaar. Zwijgplicht is de norm. Een soort van Omerta. Dat is ook het eerste wat je geleerd wordt tijdens de ontgroeningen. Je staat voor je mede corpslid. Naast de complottheorieën,  waarbij Minerva de basis vormt voor de pedofiele elitaire netwerken (vergelijkbaar met Skull and Bones aan Yale) zijn er ook andere geluiden waarbij Joris Demmink juist slachtoffer is geworden van de complotten, roddels, geruchten over vermeende pedofiele netwerken. Opnieuw zien we hier verschillende waarheden. Wat we wel vast kunnen stellen is dat er veel in een doofpot wordt gestopt, waardoor DE waarheid niet boven tafel komt. Het is opmerkelijk dat deze OM VVD bewindslieden elkaar allemaal goed kennen vanuit Minerva, elkaar zien in dezelfde uitgaansgelegenheden (o.a. de pinokkio bar, elkaar uitnodigen voor reisje, uitgaan in gaybars in New York). Met homoseksualiteit is niks mis. Maar kindermisbruik van Turkse jongens en andere vermeende minderjarige slachtoffers is zeer betreurenswaardig en voor een secretaris generaal in overheidsfunctie bij het OM onbestaanbaar. De vraag is in hoeverre deze verdenkingen juridisch aantoonbaar zijn en in welke mate het OM hierin onafhankelijk opereert. Zeker gezien het feit dat de hoogste bestuurder van het OM zelf verdachte is en politici (Henk Krol) voor een zwijgplicht moest tekenen. Teeven zou van de Demmink zaak zijn levenswerk maken. Maar staakte zijn levenswerk toen hij staatssecretaris werd. Het lijkt erop dat Teeven is teruggeroepen door de Minerva elite.

Veel meer weten dan ze zeggen. Dat is kenmerkend voor de zwijgcultuur en de doofpot affaires van de laatste 15 jaar OM. Ard van der Steur, Joris Demmink, Willem Alexander, Ivo Opstelten, Mark Rutte (geen Minerva wel Leiden), Sybrand van Haersma Buma, Koningin Beatrix, prinses Juliana, Prins Constantijn, Laurens Jan Brinkhorst, Alexander Pechtold, Nout Wellink zijn allemaal lid geweest van Minerva in Leiden. Leiden staat al redelijk bekend als zeer rechts elitair corpsballen club. Het is dus niet zo verwonderlijk dat deze leden elkaar de hand boven het hoofd houden. Juist het wegstoppen van essentiële informatie of het nu klopt of niet zorgt voor complottheorieën. Iedereen die zich afvraagt waarom er nu zoveel gekkies met alu hoedjes in onze samenleving zijn, moet zich eerst eens afvragen hoeveel informatie bewust onder de pet wordt gehouden door elitaire machtsblokken. Daar ligt namelijk de oorzaak van het ontstaan van complottheorieën. Je kunt complotten vrij eenvoudig uit de doeken doen door transparant te zijn en goed (zo onafhankelijk mogelijk) onderzoek te doen. Dat gebeurt niet als een heel machtsblok (VVD – Minerva – OM) elkaar de hand boven het hoofd houdt. Dat zie je terug in de IRT affaire, Teeven bonnetjes zaak, MH17 vliegtuig aanslag, de Demmink/Baybasin affaire, de pedofilie netwerken etc etc.

‘De hele pedoprostitutie werd in die tijd gewoon gedoogd’

De eerste getuige in de zaak, Koos van Woudenberg, stelt op jonge leeftijd misbruikt te zijn in een appartement in Amsterdam. Het zou gaan om de woning van professor Ger van Roon. In het huis ontmoette hij naar eigen zeggen onder meer oud burgemeester Ed van Thijn, prins Claus en voormalig minister Onno Ruding. Volgens Van Woudenberg moest hij Ruding oraal bevredigen. Prins Claus zou hij ook in een horeca-gelegenheid hebben gezien ‘in relatie tot jonge jongens’.
Er zijn vraagtekens bij te plaatsen. Professor Ger van Roon woonde inderdaad in een flatje in Amsterdam Noord, maar dat gebouw is pas in 1995 gebouwd, zo blijkt uit gegevens van het kadaster. Het is dus de vraag in welk appartement Van Woudenberg in 1982 zou zijn geweest.

Honderden jongens

De tweede getuige in de zaak hield eind jaren ’80 een lijst bij van jonge jongens die in de prostitutie werkten in Amsterdam. De voormalig medewerker van de toenmalige GG&GD Raphael Beth (70) kwam bij een eerste telling tot 350. Volgens de officiële cijfers zou het gaan om ‘slechts’ 35 jongens. Beth komt echter tot het tienvoudige, hij stelt dat de jongens elkaar ronselden. Ze hadden allemaal lijsten bij zich met de namen van mannen die ze konden bezoeken. Beth had naar eigen zeggen goed zicht op de groep omdat ze bij problemen bij hem kwamen. Bovendien bezocht hij één keer per week de zes of zeven jongensbordelen in Amsterdam om te praten met de eigenaar. Beth stelt dat de ‘hele pedoprostitutie’ in die tijd gedoogd werd, er was geen repressief beleid. Opvallend genoeg stelt hij de door getuige Van Woudenberg als ‘spin in het web’ genoemde Ger van Roon niet te kennen.

Hoofdrol

De hoofdrol in de zaak is voor de 43-jarige jongensprostituee Bart van Well. Hij kampt nog steeds met posttraumatische stress en stemmingswisselingen. Daarvoor houdt hij de staat, die volgens hem harder had moeten optreden tegen jeugdprostitutie, verantwoordelijk. ,,We willen bewijzen dat de overheid op de hoogte was van de jeugdprostitutie in die tijd, maar het liet begaan,” legt Martin de Witte, Van Wells advocaat, uit. Een van de getuigen is Karel Maasdam, die jarenlang een jongensbordeel in Amsterdam-Oost bestierde. Maasdam werd in 1998 veroordeeld tot 3 jaar gevangenisstraf. Tegenover het AD, dat hem de afgelopen jaren regelmatig bezocht, liet Maasdam weten zich een zondebok te voelen. ,,Jarenlang werd mijn bordeel gedoogd. Agenten, sociaal werkers kwamen over de vloer. En ineens mocht het niet meer?”

rijplaats

Amsterdam leek in de jaren ’80 wel een vrijplaats voor pedofielen. Er waren jongensbordelen en cafés waar minderjarige jongens werden opgepikt. Er waren zelfs georganiseerde pedoreizen naar Amsterdam. Voormalig GG&GD-veldwerker Raphaël Beth, die veel met jongensprostituees werkte, verklaarde in kranten dat honderden minderjarige jongens uit Nederland, Roemenië en Tsjechië als hoer werkten in Amsterdam. De vraag is wat er met die constatering is gebeurd.

Pooiers

Beth bleek 2 jaar geleden zijn veldwerk nog niet vergeten te zijn. In zijn kantoortje in Amsterdam liet hij een database zien waarin hij honderden namen van jongenshoeren, pooiers en klanten had opgeslagen. Met hun bijnamen erbij. ‘Ziektekiem’ bijvoorbeeld, een weinig hygiënische jongen die een klant een mes in zijn ribben stak.

De getuigenverhoren zullen wellicht meer duidelijkheid geven over een uitgelekt politieonderzoek in de jaren ’90. Het zogeheten Rolodexonderzoek werd in het geheim opgestart, nadat informanten vertelden dat justitiemedewerkers en officieren van justitie ook klant waren geweest.

Psychopaat

Huidig VVD-Kamerlid Fred Teeven was destijds als officier van justitie betrokken bij het Rolodexonderzoek. Mogelijk kan hij verduidelijken waarom het onderzoek voor het goed en wel was opgestart, bekend was bij de verdachten.

Een aangifte van Jetty Bruggenwirth, die woensdag getuigt, was een van de aanleidingen om het Rolodexonderzoek te starten. Zij stapte naar de politie nadat haar vriend Nico L. haar dochter had misbruikt. Een voormalig zedenrechercheur noemde L., chauffeur voor jongensbordelen, de ‘gevaarlijkste psychopaat’ die hij ooit had ontmoet. Hij werd veroordeeld tot 8 jaar cel en tbs.

Aangiftes

Tegen Demmink loopt ook nog een individueel straftraject. Er liggen diverse aangiftes van misbruik tegen hem. Het Openbaar Ministerie heeft zich altijd op het standpunt gesteld dat er geen duidelijk bewijs ligt tegen de man, maar onder druk van het Gerechtshof in Arnhem is nu toch een onderzoek gestart. Het OM is afhankelijk van de Turkse autoriteiten voor meer informatie. Twee aangevers zouden in Turkije zijn misbruikt door Demmink. Een gespecialiseerd team oordeelde eerder dat de aangifte van één van hen niet betrouwbaar is. Turkije seponeerde de zaak. Demmink zelf zegt onschuldig te zijn. Hij was naar eigen zeggen niet eens in Turkije toen het misbruik plaats zou hebben gevonden.

Chronologie Demmink

In 2003 verklaarde Piet Hein Donner dat er “nog geen spoor van rook is, laat staan vuur” inzake het vermeende misbruik van minderjarigen door voormalig SG van Justitie Joris Demmink. Geen spoor van rook heer Donner??:

Chronologisch feitenoverzicht van de zaak-Demmink tot en met 2014 (bronnen: demminkdoofpot.nl en Klokkenluideronline.is)

1978 – 1982: Op de rechtbank te Den Haag werken minimaal twee pedofiele rechters: Stolk en Rueb. Dit dreigde naar buiten te komen in de zaak Koos H. maar door extreme druk en intimidaties blijft de beerput nog gesloten. Opvallend is dat er in deze zaak vele doden vielen: drie jonge meisjes, een hoofdcommissaris van de politie en de vrouw van Stolk. In 1982 maakte Demmink zijn entree op het Ministerie van Justitie, het jaar dat Koos H. werd veroordeeld tot levenslang.

17 maart 1991: Vondst van het lijk van de arts Joyce Labruyere. Dit is de eerste aanwijzing voor het bestaan van een Nederlands pedo-netwerk (productie 1).

1994: De betrokkenheid van een Haagse topambtenaar duikt voor het eerst op in verband met misbruik van minderjarigen in politie-onderzoeken (bron: De Telegraaf) (productie 1).

3 november 1996: Het Susurluk-incident vindt plaats dat banden blootlegt tussen de Turkse overheid en de georganiseerde misdaad. Zie verder onder 5 april 2007.

Maart 1998: De Koerdische zakenman Baybasin in Nederland aangehouden en gevangen gezet.

20 april 1998: Uitzending van Netwerk (productie 7). Uit de beschrijving in de archieven van Beeld en Geluid: Reportage over het grootscheepse politieonderzoek in 1994 van een speciaal opgericht politieteam uit Rotterdam, het HIK-team (Handel In Kinderen) dat in eerste instantie werd opgericht om het vermiste Duitse jongetje Manuel Schadewald op te sporen die vermoedelijk in het prostitutiecircuit in Rotterdam was beland. Het HIK-team stuitte op een escort-club voor jonge jongens, beheerd door de Duitser Lothar G. Deze G. stond aan het hoofd van een netwerk in handel en seks met minderjarige jongens. Niet alleen in zijn pand werden jongens seksueel misbruikt, maar ook in een prive-huis in een van de kubuswoningen. Daarnaast stuurde G. vaak kinderen op escort naar een klant op diens adres. Vanuit Polen werden jongens gesmokkeld naar Nederland met medewerking van een TOPAMBTENAAR VAN DE NEDERLANDSE OVERHEID. Een reconstructie adhv afgetapte telefoongesprekken, processen-verbaal en aantekeningen van de politie laat zien hoe in Nederland mannen minderjarige jongens bestellen voor seks en hoe nieuwe jongens via vriendjes die al in het circuit zitten worden geronseld. Lothar G. werd veroordeeld tot vijfeneenhalf jaar gevangenisstraf, DE TOPAMBTENAAR “JORIS” tot 240 uur dienstverlening en zes maanden voorwaardelijk.

Najaar 1998: Parket Amsterdam staat op het punt arrestaties te verrichten inzake het ‘Rolodex’ of ‘Embargo’-onderzoek naar een pedo-netwerk met leden tot in de hoogste kringen. Tot de leden zouden onder meer behoren een oud-advocaat van Koningin, twee hoofdofficieren van justitie, een oud-bewindsman en een Amsterdamse professor (Runderkamp Papers). In het kielzog van dit onderzoek krijgt de BVD meldingen binnen over de seksuele escapades van Demmink. In de Runderkamp-papers (productie 3) staat dat Demmink ‘een belangrijke rol speelde’ in dit onderzoek: hij zou dat namelijk frustreren door informatie door te spelen aan verdachten. Initiatiefnemer van het onderzoek was de Amsterdamse hoofdofficier Vrakking. Volgens De Telegraaf is dit onderzoek ‘geneutraliseerd’ door Rene Ficq, destijds waarnemend PG.

In de loop van 2000: “Demmink trok de aandacht van de researchredactie van het NOS Journaal die onderzoek deed naar de vraag of de affaire-Dutroux vertakkingen had in Nederland” (productie 3). Met name zijn rol in het ‘Embargo-onderzoek’ naar een pedo-netwerk van Nederlandse hooggeplaatsten waaronder een ‘oud advocaat van de Koningin’ en een ‘oud-bewindsman’ trekt sterke aandacht. 22 juli 2002: Piet-Hein Donner treedt aan als minister van Justitie in het kabinet Balkenende-I. Enige maanden na zijn aantreden wordt Demmink benoemd tot SG bij Justitie. Donner was informateur van het kabinet en lid van de Raad van State.

Augustus 2002: Baybasin tot levenslang veroordeeld op basis van vervalste tap- gesprekken.

1 november 2002: JD benoemd tot SG van Justitie. De AIVD heeft bij deze benoeming ‘ongeveer 40 geruchten over de levenswandel van Demmink onderzocht’. De zusterdienst MIVD die voor Defensie werkt zou eerder een benoeming van Demmink als SG op dat departement hebben tegengehouden wegens zijn seksuele levenswandel.

6 februari 2003: Zembla zendt de documentaire Afluisteren uit over het gemanipuleerde strafproces tegen Baybasin. De research is van Wim van de Pol. mei 2003: De affaire-Fons Spooren begint te spelen die al spoedig zal uitgroeien tot de affaire-Demmink 2. Panorama en GayKrant beginnen journalistieke samenwerking.

9 augustus 2003: Panorama-journalist Fred de Brouwer interviewt oud-minister Hilbrand Nawijn over Demmink. Nawijn geeft vele details.

7 oktober 2003: Vanuit het Ministerie van Justitie meldt zich Fred Bakker (rechterhand MvJ Demmink) bij Panorama en GayKrant in een poging de naderende publicatie pro-Demmink te beïnvloeden.

8 oktober 2003: Panorama en de Gaykrant publiceren stukken waaruit blijkt dat Demmink zowel in Eindhoven (Anne Frankplantsoen) als in Praag (sexbar Pinoccio) minderjarige kinderen misbruikt. In beide gevallen zette Demmink hiertoe zijn dienstauto in. Frank L. meldt zich bij GayKrant als ‘aangever-getuige’.

8 oktober 2003: Panorama-journalist Fred de Brouwer interviewt Frank L. waarbij deze laatste vertelt dat Demmink aanwezig is geweest bij de opnames van de pornofilm in Tsjechië waarbij een kind is overleden als gevolg van penetratie met een dildo.

14 oktober 2003: De ‘jeugdprostituee Frank L.’ doet aangifte tegen Demmink wegens kindermisbruik. Het NOS Journaal noemt de naam van de ‘topambtenaar’ Joris Demmink (productie 9).

15 oktober 2003: Minister Donner dreigt alle media die ‘de ambtenaar’ nader identificeren ‘voor de rechter te slepen’ en meldt ook ‘dat er nog geen spoor van rook is, laat staan vuur’. Frank L. thuis opgehaald door de recherche voor ‘nader verhoor’ hetgeen betekent dat hij onder extreme druk wordt gezet zijn aangifte in te trekken.

15 oktober 2003: Harro Knijff, advocaat van Joris Demmink, treedt op in NOVA. Hij ‘bijt van zich af’ en zegt ondermeer dat de feiten zoals gepresenteerd door Panorama en GayKrant ‘onjuist zijn’ en dat Demmink nimmer jongensbordelen heeft bezocht of zich schuldig heeft gemaakt aan sex met minderjarigen. Hij brengt voorts Henk Krol in diskrediet (productie 7).

16 oktober 2003: Het OM laat weten dat de aangifte tegen Demmink vals is en ziet ‘geen aanleiding voor verder onderzoek’.

17 oktober 2003: Bij SBS6 maakt Frank L. bekend dat zijn aangifte wel degelijk echt is; hij komt terug op zijn intrekking van een dag eerder. Tevens komen via de GayKrant tal van onregelmatigheden aan het licht tijdens het tweede ‘intrekkingsverhoor’ van Frank L. (productie 9).

19 oktober 2003: De hoofdredacteuren van Panorama en Gay Krant hebben een gesprek met Demmink bij hem thuis (productie 3Runderkamp papers, TV uitzending NOVA productie 7). Demmink eist rectificatie, de bladen gaan daar niet mee akkoord en willen een interview met Demmink brengen als reactie op de beschuldigingen van 8 oktober. Demmink wil echter niet dat over het gesprek wordt gepubliceerd. Het NOS Journaal legt de hand op e-mails over deze ‘bemiddelingspoging’ en ook op het uitgewerkte interview. Daarin geeft Demmink toe met de Nederlandse ambassadeur te Praag ‘gay bars te hebben bezocht’ en bekent een relatie ‘met een jonge Tsjech die meespeelde in pornofilms’. Ook geeft Demmink in het gesprek toe ‘dat hij op jonge mannen valt’. Het stuk wordt niet gepubliceerd. Later zal meer explosief materiaal uit dit gesprek boven tafel komen.

30 oktober 2003: Ten kantore van de advocaat van Demmink, Harro Knijff van De Brauw Blackstone Westbroek, wordt ‘een deal’ gesloten ‘waarover niemand iets naar buiten mag brengen’ (productie 49). Demmink geeft aan deze ‘deal’ dus de voorkeur boven een dagvaarding aan beide bladen, iets waar Donner met klem op aandrong. Later wordt bekend dat de hoofdredacteuren van GayKrant en Panorama niet meer over Demmink mogen praten of schrijven op straffe van een dwangsom van 100.000 Euro. Dit op grond van een kortgeding dat tegen de bladen is aangespannen door de deken van Weert die eveneens van kindermisbruik in het Anne Frank-plantsoen werd beschuldigd. Deze deken won, maar de rechter in Den Bosch weigerde het bewijsmateriaal van de bladen in te zien. Begin november 2003: Er ontstaat ‘rumoer’ op de redacties van de Gay Krant en Panorama omdat er gedwongen zou moeten worden gerectificeerd ‘terwijl Demmink toch van alles heeft toegegeven’.

5 november 2003: Na hernieuwde interventie van de advocaat van Demmink, Harro Knijff, nemen de twee tijdschriften wat gas terug in een hoofdredactioneel commentaar. “Wij concluderen dat de oorspronkelijke bronnen op basis waarvan de indruk werd gewekt dat JD zich schuldig heeft gemaakt aan onoorbaar gedrag onbetrouwbaar zijn gebleken.”

5 november 2003: Een van de hoofdredacteuren (of beiden) ‘loopt leeg’ tegen Lex Runderkamp van het NOS Journaal. Hij zegt dat hij ‘onderdeel is geworden van een doofpot-affaire’ en ‘eieren voor zijn geld heeft gekozen’. Ook beaamt of vertelt hij dat JD in het gesprek op 19 oktober ‘drie Tsjechische jongens met naam en toenaam heeft genoemd’ en ‘niet kan uitsluiten dat hij ook met minderjarige jongens heeft geslapen, al is hij daar nooit bewust op uit geweest’. Demmink heeft volgens deze ‘journaalbron’ toegegeven niet altijd naar de leeftijd van ‘zijn jongens’ te hebben gevraagd. De ‘journaalbron’ belooft berichtgeving door het journaal op dit punt ‘niet te zullen ontkennen’. Die avond (20:00 uur) bericht het Journaal over de ‘stap terug’ van de beide bladen maar zegt daarna dat Demmink het kindermisbruik wel zelf heeft toegegeven. Dit is de letterlijke tekst: “De topambtenaar heeft een schikking met de bladen getroffen want hij wilde niet naar de rechter. In zo’n gevecht zou immers zijn hele verleden op straat komen te liggen. In de gesprekken met Panorama en Gay Krant achter gesloten deuren afgelopen week heeft hij toegegeven dat hij seks heeft gehad met jonge homo’s en dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren. Geen onderwerp, vindt hij, om in de rechtszaal uit te vechten.” Laroes later: “Demmink heeft de zaak in der minne willen regelen juist omdat hij zich kwetsbaar voelt over zijn privéleven” ((productie 3). Harro Knijff hangt direct aan de lijn. Dit leidt tot een licht aangepaste tekst in de editie van 22:00 uur: “De topambtenaar heeft een schikking met de bladen getroffen want hij wilde niet naar de rechter. In zo’n gevecht zou immers zijn hele verleden op straat komen te liggen. In de gesprekken met Panorama en Gay Krant achter gesloten deuren heeft hij toegegeven dat hij seks heeft gehad met jonge mannen en dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren. Maar onoorbaar gedrag, absoluut niet, geven de bladen ook vandaag toe. Het is een onderwerp dat niemand graag uitvecht in een rechtszaal.”Verdere onderhandelingen over een rectificatie lopen op niets uit en de advocaat kondigt ‘fermere juridische stappen’ aan.

7 januari 2004: Klokkenluideronline publiceert het stuk Thriller rond topambtenaren ‘Joris’ over de identiteit van de topambtenaar uit de Netwerk-uitzending van april 1998.

14 januari 2004: Demmink dient klacht in tegen NOS Journaal bij Raad voor de Journalistiek.

8 maart 2004: Na de NOS in 2000 legt nu ook de Duitse krant “Die Welt” in haar artikel: “Kein Einzeltater” een link tussen Dutroux en een Nederlands pedofielennetwerk. Zij maakt melding van een film waarin de 13-jarige Duitse jongen Manuel Schadwald gedwongen wordt meerdere mannen te bevredigen. Nadat hij hiertoe wordt gedwongen stikt hij. De film die hiervan is gemaakt wordt aangetroffen in Zandvoort bij de later vermoorde Gerrit Ulrich. Verder wordt melding gemaakt van zogenaamde ‘snuff movies’ (productie 41). Die Welt eindigt verontrustend met de woorden: “Lasst die Finger von dieser Sache!, riet der Amsterdamer Beamte freundschaftlich. Und dann fügte er jenen Satz zu, der betroffen macht: “Der Fall Schadwald steht unter keinem guten Stern.”

17 maart 2004: Via een uitzending van TweeVandaag wordt bekend dat Justitie Frank L. gaat vervolgens wegens het doen van een ‘valse’ aangifte (productie 7). Ook wordt het verhaal de wereld in gebracht dat Frank L. zou zijn betaald voor het doen van de aangifte hetgeen hij zelf in deze uitzending weer ontkent.

24 mei 2004: Demmink bezoekt de Filippijnen in het kader van de Global Commission in International Migration.

29 juni 2004: Klacht van Demmink bij de Raad gegrond verklaard. De Raad: Het door verweerders aangedragen materiaal levert aldus geen deugdelijke grondslag op voor de bewering dat klager ‘achter gesloten deuren heeft toegegeven dat hij seks heeft gehad met jonge homo’s/mannen en dat hij niet altijd vroeg hoe oud ze waren’. Ook anderszins is gesteld noch gebleken dat voor die zeer ernstige beschuldiging voldoende grondslag bestaat.’. Het Journaal heeft ‘de grenzen overschreden van wat, gelet de op de journalistieke verantwoordelijkheid, maatschappelijk aanvaardbaar is’. Voorzitter van de Raad is mr. R. Loeb, als lid van de Raad van State een oud-collega van Donner die Demmink benoemde.

22 juli 2004: Frank L. wordt veroordeeld wegens het doen van valse aangifte tegen Demmink. Van de maximale straf van twee jaar cel wordt twee maanden voorwaardelijk opgelegd.

14 oktober 2004: Op de website stelling.nl verschijnt het bericht dat de chauffeur van Demmink, ene Mosterd, ‘vrij plotseling is overleden’ nadat hij ‘groeiende morele problemen had’ met de manier waarop Demmink de achterbank van zijn dienstauto inzette voor het landsbelang terwijl Mosterd stuurde.

29 mei 2006: In de Turkse pers verschijnen artikelen over de chantage van Nederland door de Turkse overheid eind jaren negentig met het ‘dossier-Demmink’ om af te rekenen met Baybasin.

Maart 2007: Het VARA-programma Zembla bezoekt de Turkse onderzoeksjournalist Burhan Kazmali in het kader van onderzoek naar een programma over Joris Demmink.

2 april 2007: De Koerdische zakenman Baybasin doet via zijn advocate A. van der Plas aangifte tegen Demmink wegens “pedofilie, meermaals gepleegd sinds ten minste 1990 in Turkije en andere landen, uitlokking resp. (mede)plegen van opzettelijke en wederrechtelijke vrijheidsberoving en deelname aan een criminele organisatie” (productie 11). Aan deze aangifte ligt een nog geheim rapport ten grondslag van de Turkse overheid over de chantage van Nederland ‘via’ Demmink.

4 april 2007: Kamerlid De Roon (PVV) stelt kamervragen aan de minister naar aanleiding van de aangifte van Baybasin. Deze worden in recordtijd beantwoord: op 6 april. De minister zegt daarbij een ‘oriënterend onderzoek’ toe door het OM, iets wat wettelijk helemaal niet bestaat (productie 50).

5 april 2007: Klokkenluideronline publiceert het stuk ‘Nederlandse Staat Gechanteerd door Turkije’

6 april 2007: Minister Hirsch Ballin zegt een ‘oriënterend onderzoek’ toe naar de beschuldigingen tegen Demmink.

9 april 2007: Open brief aan minister HB op klokkenluideronline.

10 april 2007: Op Kleintje Muurkrant (productie 5) verschijnen berichten over de betrokkenheid van Demmink bij de staatsgreep van Desi Bouterse toen hij nog werkzaam was voor het Ministerie van Defensie (tot 1982): Volgens onze CRI- bron zou de aanleiding tot het naar het naar buiten dragen van Joris bij Defensie van seksuele aard zijn geweest. Joris zou namelijk een bloeiende relatie hebben onderhouden met een jonge Surinaamse militair uit het Bouta-team, dat in 1982 verantwoordelijk was voor de September-moorden. Ook Stan de Jong schrijft over dit aspect van de affaire.

12 april 2007: Demmink ‘brengt een bezoek’ aan Baybasin in de gevangenis waar Baybasin is gedetineerd. Zijn advocate Van der Plas is hierover zo boos, dat ze via KG vordert dat JD zich niet meer rechtstreeks mag bemoeien met de detentie van Baybasin (productie 11). De eis wordt afgewezen.

13 april 2007: Adele van der Plas, de advocate van Baybasin, licht de aangifte tegen Joris Demmink toe in EenVandaag (productie 7).

18 april 2007: Jan de Wit (SP) stelt aanvullende kamervragen over de kwestie waarbij ook expliciet wordt gevraagd naar de aanwezigheid van Demmink op seksfeesten in Turkije (productie 51).

7 mei 2007: Opnieuw kamervragen, nu van Teeven (VVD) en Van Velzen (SP) over met name het bezoek door Demmink aan Baybasin in de gevangenis (productie 52).

31 mei 2007: De website Geenstijl besteedt aandacht aan de zaak-Demmink: “Topambtenaar vuistdiep in eigen seksrel” (productie 19).

13 juni 2007: Eerste van twee Telegraaf-publikaties over pedonetwerk Belastende Informatie tegen topambtenaren; Seksdossiers in doofpot beland (productie 1).

13 juni 2007: Actualiteitenrubriek EenVandaag (productie 7) komt met een uitzending over de affaire-Demmink waarin cruciale fragmenten te zien zijn uit de Netwerk-uitzendingen van 1998.

15 juni 2007: Laatste kamervragen door Van Velzen, De Wit en Teeven (productie 53).

16 juni 2007: Joost de Haas en Bart Mos van De Telegraaf publiceren het tweede artikel Topambtenaren in Pedonetwerk waarin ook wordt stilgestaan bij Demmink zonder dat zijn naam wordt genoemd (productie 1).

18 juni 2007: Zembla trekt de handen af van de zaak-Demmink via een brief aan advocate Adele van der Plas (productie 32) waarin die laatste er min of meer van wordt beschuldigd misbruik te hebben gemaakt van een Zembla-redacteur die Turkse stukken voor haar vertaalde.

18 juni 2007: NRC Handelsblad komt met uitgebreid ‘portret’ van Demmink (door Jan Meeus en Jos Verlaan) die wordt omschreven als ‘scherp, geestig, slim en teruggetrokken’. Thom de Graaf: “Ik ken Joris als een studentikoze man.” Hans Dijkstal: “Ik heb nooit iets negatiefs over het privéleven van Demmink gehoord.” De krant: “Feit is dat Demmink tot op heden alle beschuldigingen heeft weten te weerleggen.”

25 juni 2007: De Turkse onderzoeksjournalist Burhan Kazmali wordt vastgenomen op het vliegveld van Istanbul (productie 33) om hem te beletten in Nederland te getuigen tegen Demmink in het kader van de aangifte van Baybasin. Rond deze tijd: is Zembla-journalist Sinan Can volgens advocate v.d. Plas met de dood bedreigd als hij door blijft gaan met onderzoek naar pedofiele activiteiten van Demmink.

5 juli 2007: Hirsch Ballin beantwoordt laatste kamervragen (productie 53).

5 juli 2007: NRC Handelsblad kopt ‘Topman justitie is schoon’. Herhaald onderzoek door de AIVD heeft geen bewijzen opgeleverd van betrokkenheid bij strafbare feiten door topambtenaar J. Demmink van het Ministerie van Justitie. In een interview met Stan de Jong zegt advocate Van der Plas dat er echter helemaal geen onderzoek is gedaan.

14 juli 2007: De Volkskrant komt met het stuk ‘Een hardnekkige fluistercampagne’ door Lidy Nicolasen. De laatste alinea: “Naaste medewerkers zeggen dat de zaak hem nauwelijks raakt, dat hij ver boven de partijen staat en niet aan gezag heeft ingeboet.” (productie 43) Over de affaire in de mainstream-media zie ook Stan de Jong.

15 juli 2007: Het OM kondigt aan geen vervolging te zullen instellen van Demmink.”Van het Openbaar Ministerie kan niet worden verwacht dat een opsporingsonderzoek wordt ingesteld naar beweringen en geruchten die voortkomen uit een volgens de advocaten geheim rapport en geheime notities waarvan niet valt aan te tonen of ze in werkelijkheid wel bestaan” Hiermee is het ‘oriënterend onderzoek’ dat Hirsch Ballin op 6 april toezegde afgesloten.

8 juli 2007: Onderzoeksjournalist Stan de Jong onthult op zijn weblog dat de ‘Joris’ uit de uitzending van Netwerk uit 1998 niet Demmink is, maar een andere topambtenaar uit Den Haag die Joris heet. De ware identiteit van deze ‘andere Joris’ is echter nog altijd niet bekend, al zegt de Jong te weten wie het is.

augustus 2007: Een tipgever meldt dat Demmink zijn departement heeft opgelicht bij de (miljoenen euro’s kostende) ontwikkeling van een nieuwe huisstijl door het bureau Premsela Vonk met een van de directeuren waarvan hij een ‘weinig platonische verhouding’ zou hebben (productie 48).

23 augustus 2007: Lex Runderkamp van het NOS Journaal geeft via een posting op klokkenluideronline de ‘Runderkamp-papers’ vrij die de meeste feiten bevatten waarop deze reconstructie is gebaseerd. Deze stukken werden gemaakt naar aanleiding van de zaak die Demmink tegen het NOS Journaal aanspande en waren bestemd ter verweer (productie 3).

2 juni 2008: Advocate Van der Plas probeert via een artikel 12-procedure bij het Hof (productie 11) alsnog vervolging van Demmink af te dwingen mede op basis van nieuw bewijsmateriaal. Dit is verzameld door Klaas Langendoen (productie 17) die in opdracht van Van der Plas onderzoek deed in Turkije.

3 juni 2008: Voormalig Zembla-journalist Wim van de Pol wijdt een artikel aan de zaken-Demmink en Baybasin in Vrij Nederland (productie 17). Het is een vrij compleet overzichtsstuk. rond 10 juni 2008: Lex Runderkamp haalt de link naar de ‘Runderkamp-papers’ weg van klokkenluideronline.

19 juni 2008: Klokkenluideronline komt als eerste met een min of meer complete ‘beschrijving’ van een Nederlands pedo-netwerk waarvan ook Joris Demmink deel uitmaakte.

21 juni 2008: De Telegraaf maakt een draai van 180 graden en komt met een pro- Demmink verhaal waarin de theorie wordt gelanceerd dat het allemaal zou gaan om een ‘bewuste beschadigingsactie’ vanuit de onderwereld.

2 juli 2008: Via de website HetVrijeVolk wordt opgeroepen tot een ‘cyber- bombardement’ op De Telegraaf dat uitvoerig bericht over ‘gewone’ pedofielen maar Demmink de hand boven het hoofd blijft houden.

3 juli 2008: Nadat klokkenluideronline druk is gaan uitoefenen op Stan de Jong om de naam te onthullen van de ‘tweede Joris’ (zie 7 januari 2004) ontstaat er een discussie op zijn weblog.

10 juli 2008: Arrow Classic Rock laat Micha Kat aan het woord over de Demmink- zaak. Een waterval aan reacties komt op gang, maar de mainstream-media blijven zwijgen. Het interview wordt op Youtube en andere websites gezet en duizenden keren beluisterd (medio september bijna 25.000 keer).

15 juli 2008: Wicher ‘de Rammende Rechter’ Wedzinga schrijft dat oud-minister van Justitie Donner en de huidige minister Hirsch Ballin samen met Joris Demmink een SM-club hebben bezocht in Breda. (productie 6).

1 september 2008: Adam Curry wordt ontslagen bij Arrow Classic Rock.

10 september 2008: Stan de Jong interviewt oud-rechercheur Klaas Langendoen in een nieuw crime-magazine. Langendoen heeft onderzoek gedaan naar de gedragingen van Demmink in Turkije. Langedoen in Koud Bloed: ‘Ik ben me ervan bewust dat dit een extreem gevoelige zaak is. Maar ik hoef het bewijs niet sluitend te maken. Het gaat erom dat ik voldoende munitie aandraag waardoor het hof Den Haag besluit dat er nader onderzoek moet komen. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat dat gebeurt. Als iemand voor de camera verklaart dat hij seksueel is misbruikt op jonge leeftijd door een hoge ambtenaar van justitie, dan kun je dat toch niet afdoen met dat er niks aan de hand is? We weten wie de jongen is, waar hij woont, hij kan gehoord worden.’ (productie 13 Koudbloed)

27 oktober 2008: Bekend wordt dat ook het gerechtshof Den Haag het verzoekschrift (zie 2 juni 2008) ter vervolging van Demmink afwijst. Hierbij hebben de raadsheren geweigerd het feitenmateriaal te bekijken (productie 16). Stan de Jong publiceert artikel: Waarom wordt Joris Demmink niet vervolgd en verwijst daarin naar de zelfstandige aangifte van Mustafa Y.

27 oktober 2008: Een nieuwe aangifte tegen Demmink door de Turkse jongen Mustafa Y. (productie 10 alsmede p productie 11 onder punt 11 en productie 7 uitzending 11 maart 2009) Het is de derde aangifte, na die van Frank L. en H. Baybasin (productie 9 en productie 11).

31 oktober-3 november 2008: Op Hyves wordt een pagina gelanceerd ter mobilisatie van het Nederlandse volk tegen Joris Demmink. Binnen 12 uur zijn er bijna 1200 leden. Op zondagavond 2 november verdwijnt de site uit de lucht. Op maandag 3 november rond het middaguur is de site weer online.

13 november 2008: Op Youtube worden 4 filmpjes geplaatst over de zaak- Demmink.

18 november 2008: Klokkenluideronline publiceert het eerste deel van de serie ‘Uit het dossier-Demmink 2’ waarin gedetailleerde informatie staat over de zaak- Demmink (productie 29).

23 november 2008: De Volkskrant ontvangt als gevolg van een oproep aan de lezer (‘waar moeten we over schrijven?’) tientallen aansporingen de zaak-Demmink aan te pakken, maar dat weigert de krant.

24 november 2008: Interview met Micha Kat over de zaak-Demmink op FunX FM Radio. Ook deze zender krijgt direct van het management te horen geen verdere aandacht te besteden aan deze zaak.

25 november 2008: De Hyves-website over de zaak-Demmink breekt door de grens van 5000 leden.

15 december 2008: Via een bekende actualiteiten-rubriek (Zembla) komt een lijst boven tafel van belangrijke mensen die zich ooit ‘bemoeid’ hebben met de zaak-Demmink (productie 24).

30 december 2008: Gerard Hamer, de advocaat van Frank L., valt dood van zijn fiets op weg tussen zijn kantoor en zijn woning.

14 januari 2009: Het gewraakte fragment uit het NOS Journaal van 5 november 2003 waarin Demmink het misbruik van minderjarigen zelf toegeeft komt weer ter beschikking nadat de NOS heeft geweigerd het af te staan (productie 7).

6 februari 2009: HP/de Tijd komt met een reconstructie van de zaak-Demmink onder de kop Topambtenaar Onder Vuur.

27 februari 2009: JDTV breidt het arsenaal aan filmpjes uit met telefonische interviews met Jan de Wit van de SP, Lidy Nicolasen van De Volkskrant, Lex Runderkamp van het NOS Journaal en Wim de Bruin van het OM. Alle filmpjes zijn thans te zien op een steeds geupdate playlist op YouTube.

4 maart 2009: Op het weblog van Joep Zander wordt het artikel over Joris Demmink gepubliceerd dat eerder werd verwijderd op Wikipedia, inclusief het waardevolle overzicht aan referenties en links (productie 34).

19 maart 2009: Het VPRO-programma Andere Tijden komt met een uitzending over de staatsgreep van Bouterse in Suriname waarin Demmink een zeer opmerkelijke rol heeft gespeeld.

4 mei 2009: Minister Eberhard van der Laan spreekt tegenover JDTV over de affaire-Demmink nadat reeds eerder de ministers Hirsch Ballin, Van Middelkoop, Plasterk en Donner voor de camera kwamen.

18 mei 2009: Het team van JDTV confronteert Joris Demmink zelf bij zijn woonhuis met de beschuldigingen van kindermisbruik. Demmink vlucht zijn dienstauto in (productie 7).

19 juni 2009: ondernemer Wim Dankbaar looft 10.000 Euro uit aan degene die het vonnis boven tafel krijgt over de ambtenaar ‘Joris’ waarover Netwerk reeds in april 1998 sprak.

12 september 2009: NRC Handelsblad komt met een opvallend voorpagina-stuk over het extreme declaratie-gedrag van Joris Demmink (productie 46).

16 september 2009: De uitzending van Netwerk uit 1998 over het pedo-netwerk rond Lothar G. komt ter beschikking met daarin de prominente rol van de ‘topambtenaar Joris’ (productie 7).

16 september 2009: Bekend wordt dat een Turks TV-station al drie jaar probeert een interview te krijgen met Baybasin. Via de Nederlandse ambassade krijgen te Turken te horen dat er in elk geval niet mag worden gesproken over de zaak- Demmink en over…. het Koninklijk Huis!

17 september 2009: Een Turk die een belangrijke rol speelde bij het in elkaar knutselen van het ‘bewijs’ tegen Baybasin en ook de getuige Mustafa Y. intimideerde (zie 27 oktober 2008) wordt gearresteerd in Turkije

13 oktober 2009: Naar aanleiding van het artikel in Die Welt “Kein Einzeltater” (…) Dutroux ist teil eines internatinalen Padophilen Netzwerks” komen directe banden aan het licht tussen de zaak-Demmink en het Belgische Dutroux-netwerk (productie 40 en productie 41). Uit de Duitse krant Die Welt uit 2004: Tatsächlich erfuhren wir von Berliner Kriminalbeamten, dass sie von ihren niederländischen Kollegen einen Hinweise erhalten hatten, dass die Suche nach Schadwald zu nichts führen würde. “Ich musste unterschreiben, nichts mehr über den Fall zu sagen. Lasst die Finger von dieser Sache!”, riet der Amsterdamer Beamte freundschaftlich. Und dann fügte er jenen Satz zu, der betroffen macht: “Der Fall Schadwald steht unter keinem guten Stern.”

26 april 2010: Jan Poot, op dat moment 85 jaar, plaatst een advertentie in NRC met een “ Open brief aan Minister Hirsch Ballin”. Hij constateert dat Justitie in Nederland op allerlei fronten in opspraak is en wijst op een hem “ter hand gesteld rapport over de hoogste ambtenaar van uw departement, de secretaris generaal (SG) Demmink, die al jaren in opspraak blijkt te zijn.” Hij vraagt Hirsch Ballin hoe het mogelijk is dat diens voorganger Donner de SG in 2002 desondanks heeft benoemd en dat hij door Hirsch Ballin tot op heden is gehandhaafd ondanks diverse aangiften en een stroom van negatieve publiciteit. Poot verwijst ook naar zijn boek ‘ Doodzonde tegen de Rechtsstaat’ (2009) waarin hij voor het eerst ingaat op de al jarenlang bestaande verdenking tegen Demmink.

3 juni 2010: Jan Poot, op dat moment 85 jaar, presenteert in Den Haag zijn boek ‘De Demmink Doofpot’. Het boek, met schokkende onthullingen van verschillende klokkenluiders bij justitie en o.a. onderzoeksjournalist Micha Kat, wordt o.a. aangeboden aan de leden van de Eerste en Tweede Kamer. Poot hoopt dat het parlement na de verkiezingen een onderzoek start. Het OM laat spoorslags weten dat weinig kans te geven, omdat al eerder naar de geruchten is gekeken zonder dat dit tot een verdenking heeft geleid.

Juni 2010: Voormalig rechercheur Gerrit de Wit, voorzitter van de Stichting Expertgroep Klokkenluiders, die meewerkte aan het boek De Demmink Doofpot wordt ontboden op Justitie en geïntimideerd. Van de Officier van Justitie krijgt hij zelfs het advies maar 6 weken met vakantie naar het buitenland te gaan,omdat zijn leven gevaar zou lopen. Maatregelen om hem te beschermen neemt Justitie echter niet. Niet veel later wordt ingebroken in het huis van Peter Poot (zoon van Jan), directeur van Chipshol. Een mysterieuze inbraak, waarbij zeer selectief slechts enkele zaken worden weggenomen.

Juli 2010: Even lijkt er wat beweging in de zaak te komen. Het OM laat weten toch bereid te zijn de aangifte wegens kindermisbruik en verkrachting van de Turkse Mustafa Y. te onderzoeken, wat eerder steeds werd geweigerd.

15 juli 2010: Jan Poot plaatst opnieuw een advertentie in NRC waarin hij prominent de Demmink-zaak aanhaalt. “ Gevraagd: een Minister van Justitie die niet bereid is onder s.g. Demmink te dienen” is de titel. Hij bekritiseert onder meer de druk die de Staat uitoefent op de pers om niet te publiceren over de vermeende pedofiele praktijken van Demmink.

17 augustus 2010: Jan Poot plaatst als advertentie nu ook eengeruchtmakende Open Brief aan Demmink, waarin hij hem vraagt waarom deze (evenals zijn ‘baas’ Hirsch Ballin) zwijgt als het graf in plaats van zich te verdedigen tegen de ernstige aantijgingen aan zijn adres.

Januari 2011: Minister Opstelten laat weten geen aanleiding te zien stappen te ondernemen tegen Demmink, ondanks diverse publicaties, de formele aangifte van twee Turkse jongens én twee indringende brieven van emeritushoogleraar Wiek Slagter. Die heeft gesteld dat Demmink ófwel een smaadklacht in moet dienen, ofwel terug moet treden omdat zijn gezag zonder inhoudelijke reactie wordt aangetast.

17 januari 2011: Een advertentie van Jan Poot wordt geplaatst in Metro en Haarlems Dagblad na eerst te zijn geweigerd door NRC, Volkskrant en Telegraaf. Onder de titel “ Hebt u vertrouwen in onderzoek Amsterdams kindermisbruik?” verwijst Poot onder meer naar het veronderstelde bestaan van een Europees pedonetwerk en een geruchtmakende zaak uit 1993, waarbij alle onderzoeken door de Nederlandse Justitie om onduidelijke redenen de nek zijn omgedraaid. Hij noemt het onaanvaardbaar dat het onderzoek naar Robert M. plaatsvindt onder eindverantwoordelijkheid van Demmink terwijl sinds 2002 “4 aangiftes tegen hem [zijn] gedaan wegens kindermisbruik, laatstelijk medio 2010, waarna onderzoek is toegezegd door het OM, dat overigens onder hem ressorteert.”

Februari 2011: Het OM blijkt een onderzoek te hebben verprutst naar de mogelijke vervalsing van afgeluisterde telefoongesprekken, op basis waarvan de Turkse Koerd Huseyin Baybasin levenslang gevangen zit. Twee experts die onafhankelijk oordeel over de taps moesten geven, blijken verschillende audiobestanden te hebben bestudeerd. Het OM wist dit maar heeft ‘uit kostenoverwegingen’ niet ingegrepen. Baybasin, wiens zaak als een rode draad door de Demmink Doofpot loopt, stelt dat er geknipt en geplakt is met afgeluisterde gesprekken en er zijn sterke technische aanwijzingen die zijn claim ondersteunen, waaronder de verklaring van een Turkse politieman dat hij gesprekken heeft moeten manipuleren om Baybasin veroordeeld te krijgen.

24 februari 2011: Jan Poot lanceert deze website ter ondersteuning van zijn campagne om de Demmink-zaak nu eindelijk eens écht onderzocht te krijgen. Zijn in een oplage van 10.000 exemplaren uitgegeven boek is de deur uitgevlogen en nog slechts beperkt en digitaal beschikbaar.

16 maart 2011: “ Voor wie moet Buruma in de Hoge Raad?” aldus de kop van een advertentie van Jan Poot in Haarlems Dagblad, aangezien het NRC geen advertenties meer accepteert waarin de Demmink-zaak wordt genoemd. In deze advertentie gaat het onder meer over de zaak van de Koerd Baybasin, waarin Demmink een nadrukkelijke en dubieuze rol heeft gespeeld en waarin onder meer met telefoontaps is geknoeid “omdat Turkije gedreigd zou hebben ‘belastende verklaringen te openbaren over Joris Demmink’”.

4 juli 2011: Jan Poot plaatst opnieuw een advertentie in Haarlems Dagblad. In “ De minister sleept u voor de rechter als…” gaat Poot in op het feit dat minister Donner heeft gedreigd alle media voor de rechter te slepen die ‘de ambtenaar’ nader identificeren.” Hij beschrijft hoe oud-hoofdredacteur van het NOS Journaal Laroes ondanks niet ontkende harde feiten zoals ‘vallen op jongetjes’ de berichtgeving niet durft door te zetten wegens de dreiging van Donner en de druk van de advocaat van Demmink, Harro Knijff van De Brauw.

11 juli 2011: Opnieuw een advertentie van Jan Poot in Haarlems Dagblad, dat het nog wél aandurft zijn advertenties te plaatsen. “ Waarom weerspreekt Opstelten weerzinwekkende beschuldigingen niet?”, vraagt Poot zich af. Hij verbaast zich er allereerst over “dat 2 Nederlanders die al jaren van de daken schreeuwen dat Demmink een pedofiele moordenaar is, nog niet in de cel zitten, zelfs niet vervolgd zijn?” Zulke ernstige beschuldigingen zouden toch overtuigend weersproken in plaats van doodgezwegen moeten worden. Verder doet hij verslag van zijn eigen onderzoek in de zaak.

31 augustus 2011: De Koerd Baybasin doet aangifte tegen Demmink wegens opzettelijke en wederrechtelijke vrijheidsberoving, uitlokking resp. (mede)plegen van mensenhandel en deelneming aan een criminele organisatie. De aangifte bevat o.m. een document dat aantoont dat Demmink zich – in strijd met zijn bevoegdheden – actief met de detentie van Baybasin heeft bemoeid. Zo blijkt Baybasin door diens toedoen verschillende malen in isolatie te zijn geplaatst.

September 2011: Twee Turkse mannen doen via hun advocate Adèle van der Plas aangifte tegen Demmink wegens verkrachting en seksueel misbruik. Zij zeggen toen ze resp. 12 en 16 jaar waren te zijn geronseld door de Turkse politie, naar een hotelkamer te zijn gebracht waar ze door Demmink zijn verkracht. De mannen kwamen al in 2007 met de zaak naar buiten, en de eerste aangifte dateert van september 2008. Op deze aangifte is echter geen politieonderzoek gestart. Nu zegt het OM een “oriënterend onderzoek” toe. Het ministerie laat direct weten ‘geen enkele aanleiding’ te zien om Demmink te schorsen.

27 september 2011: Er verschijnt een nieuwe advertentie in NRC van Jan Poot over de Demmink-zaak: “ Klokkenluider met de dood bedreigd via Justitie”. Hij verwijst naar de bedreiging van voorzitter Gerrit de Wit van de Stichting Expertgroep Klokkenluiders in juni, en legt uit dat die niet op zichzelf staat. Van een voormalige medewerker van Demmink werden de autobanden lekgeprikt na zijn bijdrage aan het boek De Demmink Doofpot; en NOS-verslaggever Jeroen de Jager die plotseling en zonder duidelijke aanleiding liet weten “dat ik me niet langer bezighoud met het Dossier Demmink”.
28 september 2011: Demmink moet getuigen in de Chipshol-zaak, over de omstreden rechterswissel bij de rechtbank Haarlem. Hij wordt in eengeblindeerde dienstauto via de achterdeur de rechtbank binnengereden en neemt tijdens het verhoor een puur formele positie in. Hij zegt de Chipshol-zaak alleen uit de pers te kennen, maar na doorvragen blijkt dat die zaak wel degelijk op de agenda van minister, staatssecretaris en de ambtelijke top van Justitie stond.

10 november 2011: Jan Poot plaatst een advertentie in NRC, Trouw en Haarlems Dagblad tegen de benoeming van minister Donner tot vice-president Raad van State. Ofschoon zelfs een aantal leden van de Raad van State tegen isen liever Rinnooy Kan benoemd zou zien, wordt de benoeming Donner uiteindelijk gewoon doorgedrukt.

21 november 2011: De Bakker-Schut Stichting publiceert op haar siteverklaringen op video van de twee Turkse mannen die zeggen als kind te zijn misbruikt door Demmink.

17 december 2011: Schrijfster Yvonne Keuls spreekt in een interview met EenVandaag o.a. over haar boek ‘Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel’, waarin zij beschrijft hoe de Haagse rechter Rueb zich vergreep aan jongens. Keuls is woedend over ‘de godvergeten arrogantie’ binnen de Haagse rechtbank en ‘de lafheid van politici en Justitie’. Wijlen rechter Rueb, vertelt zij, kon ‘zijn handen niet thuis houden’ en ‘liet gewoon met een dienstauto van Justitie kindertjes ophalen waar hem het welgevallig oog op was gevallen’. Zij kaartte de zaak in 1985 in haar boek aan en bleef er daarna voortdurend op hameren dat helemaal niemand ingreep.

2 februari 2012: Het OM maakt bekend, op grond van een ‘oriënterend onderzoek’ van de Rijksrecherche, geen reden te zien strafrechtelijk onderzoek in te stellen naar Demmink na de aangifte van seksueel misbruik van twee indertijd minderjarige jongens in Turkije omdat de verklaring van één van hen onbetrouwbaar zou zijn. Het AD concludeert dat Demmink kennelijk boven de wet staat.

Juli 2012: In de VS komt de Demmink-affaire in de publiciteit na een artikel inThe American Spectator (“Dutch Child Sex Ring — Where’s the Justice?” met als subtitel “A U.S. ally’s stunning tolerance of pedophilia”) en een actie van drie leden van het Amerikaanse congres die zich wenden tot Christian Ehler, voorzitter van de Delegatie voor de betrekkingen met de VS van het Europees Parlement.

Kort daarop lanceren Shared Hope International en het Rebecca Project for Human Rights in de VS een case advocacy website getiteld ArrestDemmink.com (later gewijzigd in InvestigateDemmink.com), met achtergronden over de Demmink-zaak.

9 augustus 2012: De Amerikaanse minidocumentaire “ Dutch Injustice: When Child Traffickers Rule A Nation“ wordt op YouTube gepubliceerd en door honderdduizenden bekeken. Pas maanden later (zie 10 april 2013), als Stichting De Roestige Spijker Demmink uitdaagt door aan te geven deze documentaire onder de aandacht van het Nederlandse publiek te willen brengen, komt Demmink hiertegen in het geweer.

September 2012: Shared Hope International het Rebecca Project for Human Rights doen een beroep op de Turkse premier Erdogan en het Turkse parlement om Demmink aan te laten pakken. De organisatie dringt aan op een grondig onderzoek naar de jarenlange beschuldigingen van pedofilie.

10 september 2012: “Amerikaanse congresleden schrijven aan de EU:
‘Verdenking Nederlandse justitie-topman belemmert internationale bestrijding kindermisbruik’”. Het is tevens de titel van een advertentie van Jan Poot in Trouw en Haarlems Dagblad, die besluit met “NB. Ook de kindermisbruikzaak Robert M. werd in Nederland pas aangepakt na druk vanuit Amerika. Wat mankeert ons toch?”

4 oktober 2012: Tijdens een hoorzitting in Washington van de Helsinki Commission onder leiding van het Amerikaanse congreslid Chris Smith komen onder anderen advocate Adèle van der Plas, oud-rechercheur Klaas Langendoen en een slachtoffer van Demmink aan het woord. Ondanks de schokkende verklaringen worden al snel alle diplomatieke kanalen ingeschakeld om het rumoer de kop in te drukken.

6 oktober 2012: Het AD brengt een uitgebreide en onthullende publicatie in twee delen onder de titel ‘ De topambtenaar, de Haagse pooier en zijn jongens’. Het stuk leidt tot Kamervragen, die op de gebruikelijke wijze worden afgewimpeld, en zowaar ook tot actie van Demmink die dreigt het AD voor de rechter te dagen. Wat hij vervolgens niet zal doen totdat hij er feitelijk toe gedwongen wordt.

9 oktober 2012: De GPD-dagbladen melden dat staatssecretaris Fred Teeven van Justitie op de hoogte is van de mogelijke betrokkenheid van ‘hoge overheidsfunctionarissen’ bij misbruik van minderjarigen. Teeven heeft daarover in 2007 achter gesloten deuren en onder ede een verklaring afgelegd in de kwestie rond een AIVD’er. Desgevraagd geeft Teeven geen antwoord op de vraag of deze verdachte ‘hoge overheidsfunctionarissen’ nog steeds deel uitmaken van het openbaar bestuur.

19 oktober 2012: Jan Poot start het burgerinitiatief ‘Onderzoek Joris Demmink’ en zet een advertentie in Trouw: “Schors Demmink en start onderzoek nu!”, mede-ondertekend door bijna 1.500 burgers die de minister en de Tweede Kamer oproepen onmiddellijk alsnog een serieus, onafhankelijk en grondig onderzoek te starten naar het zoveelste incident rond Demmink (verwijzend naar de nieuwe onthullingen in het AD twee weken eerder), en om Demmink in de tussentijd te schorsen.

Op dezelfde dag organiseert het Rebecca Project for Human Rights een demonstratie op 666 3rd Avenue in New York. In het gebouw is APG Asset Management gevestigd, dat de pensioengelden van Demmink beheert.

24 oktober 2012: De twee Turkse mannen die al sinds 2008 tevergeefs proberen Demmink voor het gerecht te slepen, richten zich nu tot het Gerechtshof in Den Haag om alsnog vervolging af te dwingen.

24 oktober 2012: Demmink wordt lid van het Nederlandse Helsinki-Comité, een organisatie die zich bezighoudt met de naleving van internationale verdragen op het gebied van kinderrechten en mensenhandel. Het was nota bene de overkoepelende Helsinki Commission in de VS die Nederland tevergeefs opriep om Demmink te vervolgen voor het misbruik van kinderen, zodat de benoeming zeer grote vraagtekens zou moeten oproepen. Dit verklaart misschien waarom de toetreding van Demmink pas in februari 2013 naar buiten zou komen.

Oktober 2012: De Demmink-zaak krijgt internationaal steeds meer aandacht. In Turkije, maar ook in Duitsland, Frankrijk en op de Amerikaanse televisie wordt het schandaal breed uitgemeten. In Nederland haalt de zaak nog steeds maar mondjesmaat de publiciteit.

31 oktober 2012: Demmink krijgt een afscheidsreceptie aangeboden in de Ridderzaal. Onder de aanwezige hoogwaardigsheidsbekleders o.a. zijn voorganger Harry Borghouts en oud-minister van Justitie Hilbrand Nawijn, die beiden in het verleden niets van Demmink moesten hebben maar nu opmerkelijk genoeg toch even gezellig het glas komen heffen.

6 november 2012: De Turkse slachtoffers Mustafa Y. en Osman B., die beweren op jonge leeftijd door Demmink te zijn verkracht, zijn na bedreigingen ondergedoken. Sinds een publicatie in de Turkse krant Vatan hebben zowel Mustafa en Osman als Mehmet Korkmaz, de politieman die verklaard heeft de jongens aan Demmink te hebben moeten leveren, en ook journalist Buhran Kazmal die over de zaak geschreven heeft, bedreigingen ontvangen. Zij en hun gezinnen zouden gevaar lopen als ze hun beweringen niet intrekken.

4 december 2012: Er is opnieuw een advertentie van Jan Poot nodig om aandacht te vragen voor het feit dat Demmink, vlak voor zijn pensionering, de hele rechtspraak in Nederland nog even voor jarenlang naar zijn hand heeft gezet. Hij heeft de rechterlijke macht drastisch gereorganiseerd door benoeming van nieuwe presidenten van alle rechtbanken en gerechtshoven.

7 december 2012: In navolging van de Tweede Kamervragen van CDA’ers Omtzigt en Oskam, stelt voorzitter Volontè van de EVP, de grootste fractie in de Raad van Europa, vragen aan het Ministercomité over “Ernstige schending van de Lanzarote Conventie voor de bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting en seksueel misbruik”.

20 december 2012: In het Amerikaanse Congres wordt in het Huis van Afgevaardigden een resolutie ingediend om het Internationaal Gerechtshof uit Nederland weg te halen. Het internationale Hof van Justitie, gevestigd in het Vredespaleis, geldt als het belangrijkste gerechtelijke orgaan in de Verenigde Naties. In de resolutie stelt opsteller Chris Smith dat geen enkele overheidsfunctionaris (Demmink wordt expliciet genoemd) boven de wet kan staan, zeker als het gaat om mensenhandel en kindermisbruik.

5 januari 2013: Er meldt zich een derde verkrachtingsslachtoffer van Demmink. Na Mustafa en Osman, die respectievelijk 12 en 14 jaar waren toen zij werden verkracht, is nu ook Yacine bereid is in detail te getuigen over misbruik door Demmink.

10 januari 2013: De CDA-Kamerleden Omtzigt en Oskam stellen opnieuw schriftelijke vragen over de Demmink-zaak aan de ministers van Veiligheid & Justitie en Buitenlandse Zaken. Zij verwijzen naar de resolutie van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden die oproept om Nederland te straffen voor de stelselmatige weigering de affaire Demmink fatsoenlijk te onderzoeken.

13 januari 2013: Columnist Jan Bennink noemt de Demmink-affaire op deopiniepagina van volkskrant.nl één van ‘de drie roestige spijkers die Nederland doen etteren’. Deze column zal korte tijd later de inspiratie vormen voor de oprichting van Stichting De Roestige Spijker.

25 januari 2013: De Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ) stelt bij de Turkse ambassadeur in Den Haag de intimidatie en mishandeling van de Turkse journalist Burhan Kazmali aan de orde. Kazmali heeft bericht over de Turkse verkrachtingszaak van Demmink en is daarna op straat bewusteloos geslagen. De twee verkrachtingsslachtoffers kregen geld aangeboden als zij hun klacht zouden terugtrekken. Toen zij weigerden, zijn ook zij bedreigd en mishandeld. Betrokken bij de bedreiging en mishandeling was Emin Arslan, de voormalige plaatsvervangend chef van de Turkse nationale politie die in de jaren negentig jongetjes voor Demmink ronselde.

31 januari 2013: De Turks-Nederlandse ex-politieman T.C. verklaart in een bijzonder onderzoek van de advocaat-generaal bij de Hoge Raad, dat de Nederlandse politie en leden van het OM ‘misdrijven’ hebben gepleegd bij het onderzoek tegen Hüseyin Baybasin. Politieman en tolk T.C. werkte als teamleider van 1988 tot 2005 in onderzoeken naar grote Turkse criminele organisaties.

4 februari 2013: Geïnspireerd door Volkskrant-columnist Jan Bennink wordt Stichting De Roestige Spijker opgericht. De stichting “wil onderzoeksjournalistiek inzake mogelijke misstanden bij de overheid bevorderen en persbreidel en doofpotpolitiek tegengaan”. De stichting schrijft een brief aan Demmink’s advocaat Knijff over de publicaties in het AD en dient een WOB-verzoek in bij minister Opstelten voor specifieke informatie over de zaak Demmink.

5 februari 2013: Welgeteld één werkdag nadat de Stichting De Roestige Spijker Demmink’s advocaat Knijff een brief schreef waar die met veel kabaal aangekondigde bodemprocedure tegen het AD nou toch bleef volgt eindelijk de dagvaarding. Advocaat Knijff was er “agendatechnisch” niet eerder aan toe gekomen.

12 februari 2013: Het Amerikaanse congreslid Chris Smith dient een nieuwe resolutie in bij het Huis van Afgevaardigden om het Internationale Hof van Justitie uit Den Haag weg te halen. De reden voor de motie is dat minister “Opstelten indicates that the Netherlands has repeatedly decided against a formal investigation into the allegations against Mr. Demmink”.

26 februari 2013: Minister Opstelten van Justitite beantwoordt (vijf dagen te laat) de kamervragen van Omtzigt en Oskam: ”Op basis van de niet als betrouwbaar beoordeelde aangifte, noch op basis van het daar opvolgende oriënterende feitenonderzoek is jegens de betrokken ambtenaar gebleken van een redelijk vermoeden van schuld”, aldus Opstelten. Voor het eerst stelt Opstelten niet meer keihard dat Demmink in de periode dat hij van verkrachting in Turkije is beschuldigd niét in dat land is geweest, maar dat “onderzoek geen bevestiging heeft opgeleverd dat de betrokken ambtenaar in de bedoelde periode in Turkije zou zijn geweest.”

20 maart 2013: Een voormalig gevangenisdirecteur richt zich tot Kamerlid Omtzigt met het bericht dat een persoonlijk assistente van Demmink, mw. Storm van ’s-Gravesande, heeft verteld dat zij voor hem afspraken moest regelen met minderjarige jongens toen hij nog directeur generaal buitenland op het Ministerie van Justitie was. De vrouw deed hierover haar beklag tijdens een dienstreis met ’topambtenaren, waaronder Rita Verdonk, naar Engeland.

20 maart 2013: Jan Poot maakt informatie publiek waaruit blijkt dat achtereenvolgens de CDA-kopstukken Donner en daarna Hirsch Ballin ‘hun’ Kamerlid Omtzigt hebben gewaarschuwd zich van verdere acties inzake Demmink te onthouden.

25 maart 2013: Justitie overschrijdt de wettelijke termijn voor het vrijgeven van WOB-informatie over Demmink aan Stichting De Roestige Spijker. Op 28 februari had het ministerie al vier weken uitstel aangekondigd, daar wordt nu nog eens een extra termijn aan toegevoegd tot 12 april.

9 april 2013: Terwijl Nederland zich druk maakt over het omstreden bezoek van de Russische president Poetin, vertoont het Russische TV1 avondjournaaleen reportage over onder meer pedofielenvereniging Martijn en de affaire Joris Demmink. Onder meer advocate Adèle van der Plas en voorzitter Robert Rubinstein van Stichting De Roestige Spijker komen aan het woord.

10 april 2013: Stichting De Roestige Spijker steunt het Algemeen Dagblad in haar juridisch gevecht met Joris Demmink en kondigt aan zich in deze procedure bij het AD ‘te voegen’. De Stichting Stichting wil hierbij ook de in de VS geproduceerde documentaire Dutch Injustice: When Child Traffickers Rule A Nation onder de aandacht van het Nederlandse publiek brengen, een voornemen waartegen Demmink zich verzet.

15 april 2013: Uit het na veel uitstel eindelijk verkregen antwoord op het WOB-verzoek van de Stichting De Roestige Spijker blijkt dat het Ministerie van Veiligheid en Justitie de juridische procedure van Demmink tegen het Algemeen Dagblad betaalt. De krant schreef in oktober 2012 dat Demmink schandknapen geleverd kreeg via een Haagse pooier. Demmink vordert rectificatie. Volgens Minister Opstelten vergoedt de Staat de smaadprocedure omdat de publicaties verband houden met Demminks voormalige functie.

23 april 2013: Stichting De Roestige Spijker doet een aanvullend WOB-verzoek aan Justitie, om inzage te krijgen in hoe de beslissingen om Demmink’s juridische kosten te vergoeden tot stand zijn gekomen.

27 april 2013: Demmink’s advocaat Knijff maakt bezwaar tegen het verzoek van De Roestige Spijker om zich aan de zijde van AD te voegen in de procedure die hij tegen de krant heeft aangespannen.

Mei 2013: Katholiek Nieuwsblad brengt een artikel over de toetreding van Demmink tot de prestigieuze Haagse Sociëteit De Witte. Hij zit daar aan tafel met o.m. Ian de Jong, voorzitter van het Helsinki Comité die hem daar ook al binnenhaalde, en Hans Heinemann (voormalig ambassadeur te Praag, die Demmink daar meermalen zou hebben vergezeld bij zijn bezoeken aan jongensbordeel Pinocchio). Demmink is door de ballotage gekomen, ondanks bezwaar van zittend lid Prof. Smeets die daarop besloot te bedanken voor het lidmaatschap.

23 mei 2013: In de artikel 12-procedure van advocate Adèle van der Plas namens twee mannen die als kind door Demmink zeggen te zijn misbruikt,verschoont het gehele gerechtshof van Den Haag zich. Alle raadsheren kennen Demmink, al dan niet beroepshalve, persoonlijk. Het Hof wil dat het Gerechtshof Den Bosch de zaak overneemt.

25 juni 2013: Het Gerechtshof te Den Bosch stuurt de zaak weer door naar het Hof Arnhem, omdat bij het Bossche hof (danwel tegen beslissingen van dat hof) al procedures lopen in de zaak Baybasin, die in verband staat met de aanklacht van twee Turkse slachtoffers.

25 juni 2013: Stichting De Roestige Spijker stelt het Ministerie van Veiligheid en Justitie in gebreke omdat het aanvullend WOB-verzoek na 8 weken nog altijd niet gehonoreerd.

1 juli 2013: De Roestige Spijker wil de stafambtenaar van van Justitie, die volgens twee ex-collega’s heeft verteld ‘jonge jongens’ voor Demmink te hebben moeten regelen, als getuige horen. Ook wil de stichting beide gevangenisdirecteuren die dit hebben verklaard horen en dient daartoe bij de Rechtbank Utrecht een verzoekschrift in.

17 juli 2013: Turkse kranten presenteren een langverwachte ‘smoking gun’met het bericht dat Demmink in 1996, ondanks de ontkenningen van zijn advocaat Knijff, op 20 juli 1996 Turkije is binnengekomen.” Dit blijkt uit het dossier waarin Demmink verdachte van verkrachting van minderjarigen is, maar dat is gesloten wegens ‘verjaring van de feiten’. Justitie verklaart: ‘In het dossier van verdachte Demmink zit een registratieformulier dat hij op 20 juli 1996 Turkije is binnengegaan en dat hij Turkije in 1996 ook weer heeft verlaten. Dit wordt nog eens bevestigd door meerdere getuigen.”

22 juli 2013: Advocaat Kaaks van Stichting De Roestige Spijker maaktbezwaar tegen de toedeling van de zaak Demmink/AD/De Roestige Spijker aan rechter mr. T. Veling bij de rechtbank Rotterdam. Veling was voorheen werkzaam bij landsadvocaat Pels Rijcken Droogleever Fortuijn en heeft daar veelvuldig namens het Ministerie van Justitie en ook voor Demmink zelf opgetreden.

8 september 2013: Op het laatste moment verschoont rechter Veling zich in de zaak Demmink/AD/De Roestige Spijker. Nadat de zaak door het ‘kamp Demmink’ al maandenlang is getraineerd, betekent dit late besluit van Veling opnieuw een forse vertraging in de zaak.

27 september 2013: Demmink verzet zich tegen het getuigenverhoor van een stafambtenaar van Justitie en twee van haar ex-collega’s die verklaren dat zij hen heeft verteld in het verleden ‘jonge jongens’ voor Demmink te hebben moeten regelen.

27 september 2013: Het Openbaar Ministerie stelt een nieuw onderzoek innaar het vermeende kindermisbruik door Demmink. Aanleiding voor het onderzoek is de brief van het Turkse OM waarin staat dat Demmink in 1996 Turkije is ‘ingereisd’, hoewel Demmink zelf en zijn advocaat dat al jarenlang ontkennen.

29 september 2013: De bekende Turkse mensenrechtenadvocate Eren Keskin, die in Turkije Demmink wegens kindermisbruik alsnog voor de rechter wil krijgen, meldt te stuiten op een muur van tegenwerking. Keskin werd internationaal onderscheiden voor haar juridische hulp aan onderdrukte en misbruikte vrouwen en wil de in Turkije verjaarde zaak van het seksueel misbruik van twee Turkse straatjongens in de jaren ’90 heropend krijgen: ”Toen ik hoorde dat deze zaak zogenaamd verjaard zou zijn, heb ik hem opnieuw aanhangig gemaakt. Ik stel dat er misdaden gepleegd zijn tegen de mensenrechten. Die feiten verjaren namelijk niet.”

1 oktober 2013: CDA-parlementariërs Omtzigt en Oskam stellen naar aanleiding van de nieuwe ontwikkelingen opnieuw Kamervragen, nu alles er op wijst dat zij bij de beantwoording van hun eerdere vragen door minister Opstelten steeds met een kluitje in het riet zijn gestuurd.

4 oktober 2013: 50+ fractievoorzitter in de Tweede Kamer Henk Krol treedt af na onthullingen over het niet betalen van pensioenpremies voor zijn personeel in zijn tijd als hoofdredacteur van Gay Krant. Krol laat zich ontvallen dat ‘mijn vijanden hebben gewonnen’. In een tv-interview met Eva Jinek in januari 2014 zou hij later een verband leggen tussen deze onthullingen en andere beschuldigingen aan zijn adres, en het feit dat hij minister Opstelten bij herhaling heeft gevraagd naar de Demmink-zaak.

19 oktober 2013: Advocaat Knijff citeert met droge ogen uit Demmink’s agenda van 1996 “dat hij op de datum van 20 juli 1996 in Nederland aanwezig was en enkele dagen daarna in Brussel”. Een opmerkelijke prestatie van Knijff, want in 2011 verklaarde hij nog dat deze agenda onvindbaar en, evenals zijn diplomatieke paspoorten en digitale reisgegevens uit de bewuste periode, zelfs vernietigd was.

13 november 2013: De Rechtbank Utrecht besluit het getuigenverhoor toe te staan waarom de Stichting De Roestige Spijker heeft verzocht. De stichting laat weten te hopen met het getuigenverhoor over Demmink de doofpot-zaak open te breken.

21 november 2013: Er wordt opnieuw een rechtszaak aangespannen tegen Demmink, die zich nu in vier zaken tegelijk moet verdedigen. Namens een Nederlandse man stelt letselschadeadvocaat Martin de Witte Demmink aansprakelijk voor schade die zijn cliënt heeft geleden omdat hij als minderjarige betaalde seks met hem zou hebben gehad.

December 2013: De Raad van State moet zich gaan buigen over de stelselmatige weigering –vier jaar lang– van het ministerie van Veiligheid en Justitie om informatie over Demmink te verstrekken aan de NOS. Vice-president van de Raad van State is oud-minister Donner, die indertijd Demmink benoemde en sindsdien te vuur en te zwaard heeft verdedigd.

16 december 2013: Het Gerechtshof Arnhem behandelt de artikel 12 procedure waarin advocate Adèle van der Plas zich namens twee Turkse slachtoffers verzet tegen de weigering van het OM om strafvervolging in te stellen tegen Demmink. Tijdens de zitting wordt duidelijk dat de Rijksrecherche heeft geconstateerd dat diverse gegevens in de ooit verdwenen maar recent weer opgedoken agenda van Demmink met o.a. Tipp-ex zijn gecorrigeerd. Toch ziet het OM nog altijd geen reden voor strafrechtelijk onderzoek.

21 januari 2014: Het Gerechtshof in Arnhem bepaalt dat het OM Demmink alsnog moet vervolgen. De uitspraak van het Hof wordt algemeen gezien als“Een blamage voor justitie, dat nu met lange tanden aan onderzoek begint”, zoals NRC het noemt.

5 februari 2014: Het OM laat weten te gaan starten met het strafrechtelijk onderzoek naar Demmink, en daarvoor een jaar (!) uit te zullen trekken.

heden 2019

Er is geen spat aan bewijs te vinden voor de verkrachting van destijds twee minder jarige Turkse jongens door oud-topambtenaar Joris Demmink. Hun advocate wil de Nederlandse staat nu aanklagen. Volgens haar is de kwaliteit van de rechtsstaat in het geding.

En passant trokken de officieren van justitie Daphne van der Zwan en Ronald Steen ook alle geruchten na over het misbruiken van jonge jongens in Nederland. Niets is er waar van die berg aantijgingen aan het adres van Demmink. Speculaties en veronderstellingen, meer kan er niet van worden gemaakt worden, vinden OM en gerechtshof Arnhem. Geen feit te vinden dat zou kunnen leiden tot een succesvolle vervolging, laat staan berechting. Waar veel rook was rond Demmink blijkt geen vuur. Is dit heftige dossier Demmink nu verleden tijd?

Zwijgen

Als je die vraag via zijn advocaat stelt aan de hoofdpersoon in dit al vijftien jaar slepende dossier, Joris Demmink, luidt het antwoord: “Cliënt is verheugd over de uitkomst.” Nee, Demmink heeft geen enkele behoefte aan het geven van een interview nu blijkt dat hij jarenlang is achtervolgd door groepen in de samenleving die hem wilden zien hangen voor seks met minderjarigen. En een rechtszaak tegen alle verspreiders van de laster die Demmink onderging, is ook niet in de maak. Demmink zwijgt en dat is volgens zijn advocaat “geen trendbreuk”.

In het kamp van het Openbaar Ministerie is het ook rustig. Het gerechtshof Arnhem heeft het drie jaar durende onderzoek van Van der Zwan en Steen naar alle aantijgingen aan het adres van Demmink gehonoreerd met een dikke voldoende. Het OM is ontslagen van de eerder door het hof opgelegde verplichting Demmink te vervolgen. Alles is in het werk gesteld om de beschuldigingen van de twee klagers uit Turkije te onderzoeken.

De twee, destijds straatkinderen Mustafa en Osman, zouden door Demmink zijn verkracht in Turkije. Een datum voor die verkrachtingen is niet gegeven. De beide klagers hebben het over de jaren 1995, 1996 en 1997. Het OM en de rechter-commissaris waren in Turkije niet welkom om daar onderzoek te doen en klagers en getuigen te spreken.

Drie jaar in kaart brengen

Er zat niets anders op dan het leven van Demmink gedurende drie jaar in kaart te brengen. In een nooit eerder vertoonde operatie werd aan de hand van agenda’s van derden, creditcardafschriften, bankafschriften, vluchtgegevens, vergaderverslagen, getuigenissen van vrienden en collega’s op het ministerie van justitie en info van inlichtingen diensten vastgesteld dat Demmink in die periode nooit in Turkije is geweest. Als dat waar is, kan er maar een conclusie worden getrokken en dat is dat de aanklachten vals waren. Het doen van een valse aangifte is een strafbaar feit. Maar aan een vervolging voor dat feit begint het OM niet.

Kwaliteit van de rechtsstaat

Voor Adele van der Plas, advocaat van de beide Turkse klagers, is het dossier nog lang niet gesloten. Zij realiseert zich dat  een vervolging van Demmink er niet meer in zit. “Het recht heeft zijn loop gehad, maar een civiele actie tegen de Nederlandse staat wegens onrechtmatig handelen is nog mogelijk.”

Volgens Van der Plas worden de beide Turkse jongens onterecht als leugenaars afgeschilderd. In haar ogen echter heeft de Nederlandse staat gefaald. Vijf jaar lang heeft het OM de tijd gehad om in 2008 door haar en haar cliënten aangedragen bewijzen te onderzoeken. Niets is er in die periode gedaan. Dat in 2013 Turkije de zaak als verjaard bestempeld en dus Nederlandse rechtshulpverzoeken afwijst heeft Nederland toch echt aan zichzelf te danken, vindt de advocate. Demmink is niet langer meer haar doelwit, maar het overeind houden van de kwaliteit van de rechtsstaat.

Niet alleen in de VS

De VS heeft Epstein, in Nederland hebben we Joris Demmink. De voormalig Secretaris-Generaal van het ministerie van Justitie is ook meerdere malen beschuldigd van ernstige strafbare feiten. Onder andere van verkrachting en misbruik van minderjarigen. Voor het OM – waar hij overigens dus de hoogste ambtenaar van was – was er echter nooit een reden tot vervolging. Toch blijft Demmink de gemoederen altijd hoog houden. Vooral omdat hij mogelijk ook betrokken is bij de Wilders-affaire samen met Ivo Opstelten.

Er wordt een vies spelletje gespeeld en wij weten waarschijnlijk nog niet eens de helft van wat er zich afspeelt binnen de netwerken die zich onaantastbaar wanen. Voor nu houden we het onderzoek naar Epstein en anderen goed in de gaten.