Er is hier maar één vraag: kan Musk Trump ten val brengen als hij dat wil?

De algemene opvatting is dat Trump meer troeven in handen heeft dan Musk. Maar als dat niet klopt, staan ​​ons leuke tijden te wachten.

Musk Om te beginnen zeg ik dat Donald Trump onze felicitaties en respect verdient. Hij heeft eindelijk een blanke Afrikaner gevonden die hij het land uit wil zetten.

De algemene opvatting over de scheiding tussen Trump en Elon Musk was aanvankelijk dat het schokkend en tegelijkertijd onvermijdelijk was. Ik denk dat het beide was – Musks spervuur ​​van tweets van donderdag was behoorlijk schokkend, vooral de bomaanslag met Jeffrey Epstein ; en het klopt dat dit er ooit van moest komen – geen enkele vriendschap tussen een door ketamine geteisterde egomaniak en een sociopathische leugenaar met de emotionele structuur van een vijfjarige is voorbestemd om lang stand te houden.

Vanuit een wat meer historisch perspectief is dit de vete die Milton Friedmans Amerika verdient. We hebben nu decennia meegemaakt waarin enorme fortuinen werden vergaard en verheerlijkt – en, belangrijker nog, in Trumps geval, geërfd en veel te licht belast. Fred Trump gaf Donald meer dan 400 miljoen dollar, gecorrigeerd voor inflatie, toen hij in 1999 overleed.

Errol Musk was een smaragdmijnmagnaat die ooit opschepte dat hij “zoveel geld had dat we onze kluis niet eens konden sluiten”, hoewel de mate waarin hij zijn zoon steunde onderwerp is van verhitte discussies ( vooral tussen hen ). Wat de waarheid ook is, de kern van de zaak is dat we hier zitten, opgescheept met een corrupte en domme miljardair-president en een gestoorde narcist die verschillende landen zou kunnen laten vechten over welk land de zuiverste, meer Friedmans-achtige reactionaire visie heeft op hoe de Verenigde Staten zouden moeten worden.

Dat is een belangrijk onderwerp waar we later op terugkomen, maar laten we ons eerst bezighouden met de leuke dingen en meteen ter zake komen: heeft Musk het in zich om Trump ten val te brengen als hij dat wil?

Luister vandaag eens naar het interview van mijn collega Greg Sargent met Rick Wilson in zijn podcast ( hier het transcript , als je dat liever hebt). Wilson is zoals gewoonlijk vermakelijk, maar het interessante is hoe zijn visie hierop indruist tegen de heersende opvattingen. De groeiende consensus is dat Trump hier meer troeven in handen heeft dan Musk.

Hij is immers de president, en meer dan dat, hij is, zoals we maar al te goed weten, een president die bereid en gretig is om de staatsmacht te gebruiken om persoonlijke rekeningen te vereffenen. Volgens deze redenering staat Musk weken of maanden in de hel te wachten als hij geen stappen onderneemt om dit te temperen.

Maar volgens Wilson “heeft Elon hier meer wapens dan Trump.” Twitter is daar natuurlijk een prominente factor in. We weten allemaal wat Musk met Twitter heeft gedaan sinds hij het kocht: hij heeft de algoritmes gereset om allerlei rechtse onzin te promoten – en Donald Trump te promoten.

Wat als Musk besluit dat terug te draaien? Het meeste pro-Trump-gepraat op Twitter en andere sociale media komt niet van echte mensen. Het komt grotendeels van pro-Trump “botfarms” die accounts overnemen of nepaccounts aanmaken voor een specifiek doel. Volgens sommige schattingen is 73 procent van al het internetverkeer geïnitieerd door botfarms. (En is het niet geweldig dat tot driekwart van wat de publieke opinie lijkt te zijn, volledig gemanipuleerd wordt door cynische en kwaadaardige mensen, als er überhaupt nog mensen achter zitten?)

Musk, vertelde Wilson aan Sargent, kon de Trump-bots met ongeveer drie klikken uitschakelen. Dat “zou het politieke klimaat in dit land vrijwel onmiddellijk veranderen”, zei Wilson. “Hij zou Twitter nu al kunnen veranderen in een machine die de belastingwet afkraakt.”

Geeft dat Twitter te veel macht? Dat zou kunnen. Maar als Twitter zich tegen Trump en het wetsvoorstel keert, zal de politieke wereld het merken. De ingegraven MAGA’s zullen niet luisteren. Maar sommige niet-MAGA’ers die momenteel nog steeds zeggen Trumps prestaties te waarderen, zouden dat wel eens kunnen doen. Trump staat, verbazingwekkend genoeg, nog steeds midden in de 40. Als hij zakt naar 40, bevinden we ons in een andere politieke situatie.

Dan is er de campagne. Als Musk beweert dat Trump nooit gewonnen zou hebben zonder zijn 290 miljoen dollar… nou, dat zou zomaar een wedstrijdje Johnson kunnen zijn, en in dat geval maakt het niet uit. Maar het is mogelijk dat Musk wel iets weet over hoe een deel van dat geld is uitgegeven. Ik bedoel, als ik iemand 290 miljoen dollar zou geven voor een belangrijk doel, zou ik willen weten hoe het is uitgegeven. Misschien is het gewoon uitgegeven aan die anti-transgender advertenties.

Maar laten we het zo zeggen: we weten dat Trump in 2016 vals heeft gespeeld . We weten dat hij zijn hele leven vals heeft gespeeld, met alles. Dus hij kreeg in 2020 een enorme injectie van 290 miljoen dollar en dacht: “Laten we ervoor zorgen dat we elke cent aan legitieme doelen besteden!” Lijkt onwaarschijnlijk.

Tot slot is er de atoombom. Laten we ons geheugen opfrissen over de specifieke beschuldiging tegen Trump met betrekking tot Jeffrey Epstein.

De week voor de verkiezingen van 2016 stond een vrouw die beweerde dat Trump haar had verkracht toen ze 13 was, op het punt een persconferentie te geven en haar daden openbaar te maken. Ze beschuldigde Trump ervan haar vier keer te hebben aangerand op feestjes die Epstein organiseerde. De media namen haar beschuldigingen aanvankelijk niet serieus, omdat de vrouw zich verbond met “een excentrieke anti-Trump-campagnevoerder met een staat van dienst in het doen van bizarre uitspraken over beroemdheden”, zoals The Guardian het noemde .

Vervolgens schakelde ze advocate Lisa Bloom in – die onder andere de padvinders met succes had aangeklaagd – en de dochter is van Gloria Allred, die vrouwelijke aanklagers van Trump en Bill Cosby vertegenwoordigde. De zaak werd serieuzer genomen. Vijf dagen voor de verkiezingen was de vrouw bereid om haar onschuld te betuigen, maar ze gaf toe na talloze doodsbedreigingen. Trump ontkende uiteraard de beschuldigingen.

Kent Musk daadwerkelijk bewijs? Hij is ook niet de meest stabiele persoon ter wereld, dus het is goed mogelijk dat hij verzint. Epstein zei ooit tegen Michael Wolff: “Ik was 10 jaar lang Donalds beste vriend.” En Trump vertelde in 2002 aan New York Magazine: “Ik ken Jeff al 15 jaar. Geweldige kerel. Het is heel gezellig om met hem om te gaan. Er wordt zelfs gezegd dat hij net zoveel van mooie vrouwen houdt als ik, en veel van hen zijn wat jonger.”

In de Verenigde Staten gaan we uit van onschuld, vooral in zo’n gevoelige kwestie als deze. Maar het aannemen van onschuld weerhoudt ons er niet van om ons af te vragen of Musk Trump alleen maar zoveel mogelijk pijn wil doen – of dat hij er wel degelijk verstand van heeft.

Vrijdagochtend waren er tekenen dat de ruzie een tandje of twee werd bijgezet. Het Witte Huis verlangde naar een ontmoeting met Musk om de temperatuur te laten zakken – op zich al interessant dat het niet andersom was. Dus misschien gaat Musk niet door met de dreigementen van donderdag. En wie weet, met zulke instabiele mensen zouden ze over zes maanden zomaar weer beste vrienden kunnen zijn.

Maar elke lofrede voor deze relatie moet in de eerste plaats een lofrede zijn voor de Verenigde Staten van Amerika. Een amorele miljardair die eigenlijk afgezet had moeten worden en levenslang uitgesloten had moeten worden van een presidentsfunctie, werd opnieuw president – ​​dit keer terecht, voor zover we weten – en gaf de rijkste multimiljardair ter wereld de leiding over een gevoelige taak die hij met de fijngevoeligheid van een hyena die een gnoe karkas schoonstroopt, overzag. Hun inspanningen hebben al wereldwijd tot doden geleid en zullen in de loop der tijd onnoemelijke schade in dit land aanrichten.

En nu zijn ze verwikkeld in een ‘inhoudelijke’ discussie die als volgt kan worden samengevat. Ten eerste wil Trump een wetsvoorstel dat het gebruikelijke Republikeinse recept voor een begrotingsramp is: enorme belastingverlagingen voor de rijken, bezuinigingen op programma’s die werkende en arme mensen helpen, enorme tekorten en schulden zover het oog reikt. Ten tweede, Musk, beweert tenminste dat hij zich zorgen maakt over de tekorten en schulden, maar hij is volkomen relaxed over de enorme belastingverlagingen voor de rijken. Hij is alleen tegen ‘pork’, wat rijkeluisjargon is voor dingen die mensen en gemeenschappen daadwerkelijk ten goede kunnen komen.

Het is tragisch dat werkende Amerikanen gegijzeld worden door deze waanzin. Het kleine lichtpuntje is de hoop dat Musk Trumps leven net zo zuur kan maken als Trump het zijne kan maken.