Indignatie redactie 
Oorlog – Velen zijn verrast door de plotselinge en gewelddadige reactie van Rusland, wat te verwachten is als men op de processen let en niet alleen op de details. Al in 2007 werd in de Europe for Peace-verklaring gezegd dat Europa in een ernstig conflict zou storten als het het beleid van Washington zou blijven steunen.
En vandaag, op dit punt in de Oekraïense crisis, zien we maar één winnaar, de Verenigde Staten, die verschillende doelen heeft bereikt:
1. Nieuwe sancties tegen Rusland
2. Het blokkeren van de Nordstream2 gaspijpleiding en vooral het stoppen van een van de dingen waar ze het meest bang voor zijn, de samenwerking tussen Europa (Duitsland) en Rusland.
3. Zichzelf aan Europa voorstellen als alternatieve gasleverancier.
4. Bevestig het verhaal dat Poetin expansionistische bedoelingen heeft.
5. Toenemende controle over Europa.
6. Oorlog voeren in Europa door alleen wapens te sturen en geen soldaten. De oorlog tegen Rusland wordt gevoerd door Europeanen, vooral de Oekraïners en Oost-Europese landen in het algemeen.
Waar we getuige van zijn, is het gevolg van 30 jaar Amerikaanse agressie tegen Rusland met de steun van Europa.
De schending van overeenkomsten met Gorbatsjov in 1990, gebaseerd op de toezegging om de NAVO niet uit te breiden naar Oost-Europese landen, was een keerpunt. De agressie ging daarna verder met het zogenaamde sterrenschild en de installatie van militaire bases in Polen en Roemenië. De opmars van de VS ging door met de door het Westen geleide staatsgreep in Oekraïne, die het land tot een regering van oligarchen bracht dicht bij Washington.
Toen, in 2015, bracht de Ride of the Dragons Amerikaanse troepen door Oost-Europa naar de Russische grenzen; de militaire manoeuvres gingen gepaard met een campagne van haatzaaiende uitlatingen tegen Russen en Poetin in het bijzonder en, nog belangrijker, talrijke economische en financiële sancties die bedoeld waren om een toch al worstelende economie te verzwakken.
Rusland van zijn kant heeft de “misstap” gemaakt die de VS hebben uitgelokt en waarop ze hoopten om verdere sancties te rechtvaardigen. Sinds het begin van de crisis heeft Moskou geprobeerd tot een akkoord te komen door zijn eisen duidelijk te formuleren: dat Oekraïne geen lid wordt van de NAVO, aangezien het geen Amerikaanse militaire installaties met nucleaire raketten binnen 500 kilometer van Moskou kan accepteren. Deze eisen werden beschreven als onaanvaardbaar, alsof hypothetische Russische raketten in Mexico of Canada aan de Amerikaanse grens acceptabel waren.
Dit rechtvaardigt natuurlijk niet het gebruik van geweld of oorlog, maar we begrijpen de algehele context waarin deze beslissing is genomen.
Europa zal de hoogste prijs betalen voor deze crisis. Niet alleen zullen de rekeningen omhoog gaan en zullen veel bedrijven moeten sluiten, ook zal de prijs van alle producten omhoog gaan en zullen ze niet meer concurrerend zijn op de wereldmarkt. Dit zal ook de export vertragen. In deze situatie accepteren Europese regeringen, in een soort harakiri, het dictaat van Washington, waarbij ze op onverklaarbare wijze hun eigen belangen opofferen, terwijl ze met alle actoren ter plaatse zouden moeten praten en een vreedzame en redelijke oplossing voor iedereen zouden moeten vinden.
Noch Rusland, noch Europa, laat staan de Oekraïense bevolking zullen profiteren van deze oorlog. Daarom zei de Europa voor vrede-verklaring van 2007: Europa mag geen beleid steunen dat de planeet naar een catastrofe sleurt: het leven van miljoenen mensen staat op het spel, de toekomst zelf van de mensheid staat op het spel.
Mensen willen in vrede leven, ze streven naar samenwerking tussen volkeren en beginnen te beseffen dat we allemaal deel uitmaken van één grote mensenfamilie. De ontwikkeling van wetenschap en technologie kan een waardig leven voor iedereen garanderen, maar de hebzucht van enkelen staat de menselijke evolutie in de weg. Op dat moment kon alleen sterke druk van burgers op hun regeringen helpen het tij te keren.
Als je geen oorlog wilt, stop er dan mee. De Europese leiders zijn niet in staat de lawine te stoppen, terwijl ze er goed aan doen te luisteren naar de eisen van de bevolking. In plaats van deze oorlog aan te wakkeren, moeten ze nu de dialoog hervatten.
Maar ongeacht iemands standpunt, interpretaties en analyses, deze oorlog moet onmiddellijk stoppen. Oorlog behoort tot de prehistorie. Laten we vrede bouwen!
