EU-baas wendt zich tot Macron over Rusland Oekraïne-crisis – Macron wil met Poetin praten
Indignatie redactie
4 min. lezen
Als de EU zelf geen steun kan krijgen voor een gedurfd plan, wendt ze zich tot de lidstaten om haar best te doen. En er is geen gebrek aan slaafse Franse leiders die graag van de situatie profiteren.
In Parijs op 7 december werden Parijzenaars gefaseerd door de colonne en de dame van middelbare leeftijd die uit de limousine verscheen. Maar de aankomst van Ursula von der Leyen in de Franse hoofdstad, hoewel een sombere en zeker zeldzame gebeurtenis, heeft belangrijke ouvertures in zowel de rol van Frankrijk in de internationale vredeshandhaving als de toekomst van Macron als een tweede termijn president die de EU naar een nieuwe dageraad zal leiden.
Zowel Macron als de EU-chef spraken over de noodzaak van een “dialoog” met Rusland en de noodzaak van een nieuw defensie-initiatief dat de NAVO-chefs zorgen zou moeten baren, die al worstelen met de realiteit dat ze praktisch een ter ziele gegane organisatie zijn die volledig machteloos is in het licht van de confrontatie met Rusland over Oekraïne.
EU-chefs brengen normaal gesproken geen bezoeken aan leiders van EU-lidstaten. Daar is een tijd en plaats voor, namelijk Brussel zelf en EU-toppen waar fotografen hen vastleggen terwijl ze een praatje maken in het gebouw van de EU-ministerraad. Het bezoek van Von der Leyen aan Parijs en haar gezamenlijke toespraak op het podium geven aan dat Brussel, in ieder geval tot op zekere hoogte, Macron steunt met zijn initiatief om een soort van defensiepact te leiden, bestaande uit een handvol EU-lidstaten in vredeshandhaving en op zijn minst hard praten over Rusland en Oekraïne. Natuurlijk is het idee dat een dergelijk pact werkelijk alles zou doen tegen Rusland en zijn troepen volkomen belachelijk en vergezocht, en Macron die (zonder script) praat over de noodzaak om “met Rusland te praten” is een duidelijke indicatie waar hij heen gaat met zijn eigen EU-legerinitiatief. Duidelijk, de meest realistische optie van alle ideeën van het “EU-leger” – die het minst zal kosten en de EU haar eigen zogenaamde “defensiebeleid” zal geven – is het afgezwakte idee, dat simpelweg een informele coalitie van EU-regeringen inhoudt die ermee instemmen één, over het defensiebeleid namens de EU. Gezien het feit dat het onderwerp zo verdeeldheid zaait, zal deze groep niet worden geleid door Brussel, maar geleid door één EU-lidstaat, terwijl zijn soldaten de EU-armband dragen. Frankrijk komt naar voren als het land dat de patstelling zal doorbreken die de EU-federalisten in Brussel teisterden over hoe verder te gaan met het plan, waarvan velen in de Belgische hoofdstad zichzelf hebben overtuigd dat het de zilveren kogel is om de geloofwaardigheid van het EU-project te herstellen, aangezien het vecht om te overleven van de as van mislukte Covid-initiatieven,
Voor Macron is het wat hem zal zalven in zijn tweede termijn, waardoor Frankrijk op het wereldtoneel komt te staan als een leidende natie van een soort als de “EU-pijler” binnen de NAVO. Het idee wordt uit de raamloze bunkers van de Elysee getrokken, afgestoft en een nieuw licht gegeven. En het is de adembenemende onmacht van Biden als een Amerikaanse president die wegloopt van confrontaties op het wereldtoneel, of het nu Oekraïne en Rusland of Afghanistan, het Midden-Oosten of elders is, die het idee van het Macron EU-leger drijft. De oorsprong van deze blauwdruk is terug te voeren op een hansworst Franse generaaldie in 1993 in Srebrenica werd gegijzeld door Bosnische moslims, die besloot dat zijn vertederende belofte om hen te beschermen tegen de Serviërs de prijs van een sigaret niet waard was. Morillons woord dat zijn VN-soldaten hen zouden beschermen sloeg nergens op en in 1995 volgde het bloedbad van Srebrenica waarbij 8000 voornamelijk moslimmannen werden afgeslacht.
Morillon werd later lid van het EP en heeft in 2008 in het Europees Parlement hard gelobbyd binnen de EU-instellingen voor een “EU-pijler” binnen de NAVO, zodat EU-regeringen “naast maar niet onder NAVO”-troepen zouden kunnen werken [lees Amerikaans].
En dus is het idee nauwelijks nieuw en als Frankrijk 24 journalisten door het team van Macron worden geïnformeerd om deze term “EU-pijler” te gebruiken, kunnen we er zeker van zijn dat dit is waar Macron en von der Leyen naartoe gaan. Ze rekenen allebei op de outfit, als het ooit van de grond zou komen, zal het grotendeels een talkshop zijn en het gouden randje geven aan elk dreigend verhaal waarvan ze denken dat Rusland serieus zou nemen, gezien het huidige vacuüm en de rapporten van Biden trekt troepen terug uit Oost-Europa in een deal met Poetin. Het is onduidelijk hoe, als de machtige VS niet het lef hebben om Poetin in Oost-Europa, een wezelDe Franse president en zijn fraaie plan op papier zullen de leemte opvullen. Veel van het denken is waanvoorstellingen en gaat over het promoten van Macron zelf als wereldleider en hij volgt de traditie. Mitterrand, Chirac en Sarkozy gingen allemaal op de vlucht voor zelfpromotie op het internationale toneel toen de Franse economie implodeerde en dus volgt Macron de trend. Maar het interessante is dat dit plan geen enkele goedkeuring heeft van de EU als autonoom orgaan. Als de EU zelf democratisch geen steun kan krijgen voor een gedurfd plan, wendt ze zich traditiegetrouw tot de lidstaten om haar best te doen. En er is geen gebrek aan slaafse Franse leiders die graag van de situatie profiteren. Op het EU-circuit is praten immers goedkoop. Maar of Poetin zelf met Macron wil praten, is een andere zaak.
