Indignatie redactie 
Brussel onttrekt zich aan zijn wettelijke verplichtingen om interne spanningen met populistische oppositie tegen door kapitalistisch, door bedrijven gecontroleerd Europa te vermijden.
De voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, heeft een grimmige beschuldiging geuit tegen Wit-Rusland en Rusland en beweert dat ze het migratieprobleem aan de grens met Polen bewapenen. Dit is een laffe zet om de schuld af te schuiven. Het is ook een roekeloos escalerende confrontatie.
In een gesprek met de media na een bijeenkomst van het Witte Huis met de Amerikaanse president Joe Biden, zei de topfunctionaris van de Europese Unie dat het de taak was om “onze democratieën te beschermen” tegen “cynische hybride oorlogsvoering”. Ze beschuldigde Wit-Rusland expliciet van het bewapenen van migratie en het destabiliseren van de EU.
Von der Leyen noemde Rusland niet bij naam, maar haar opmerkingen suggereerden dat Moskou samenspande met zijn buurland en bondgenoot om geopolitieke spanningen te creëren door een toestroom van migranten naar Polen, Litouwen en Letland te vergemakkelijken. Ze noemde ook onbewezen eerdere beschuldigingen van inmenging in de verkiezingen en cyberaanvallen die aan Rusland worden toegeschreven als precedenten voor de huidige “hybride oorlogvoering” met migratie.
Andere EU-leiders waren openlijk provocerend. De Poolse premier Mateusz Morawiecki beweerde deze week dat de Russische president Vladimir Poetin samen met Wit-Rusland een complot ‘beraamde’ om de EU te overspoelen met migranten. Dit is een herhaling van een oude claim die teruggaat tot 2015 toen meer dan een miljoen vluchtelingen de EU binnenkwamen. Van die massabeweging werd toen beweerd dat het een “hybride oorlogvoering” was die door Poetin was georkestreerd om het blok te verwoesten.
Zo’n claim is gebaseerd op irrationele Russofobie die niet opgewassen is tegen de feiten, toen of nu.
De meeste vluchtelingen die aan de Wit-Russische grens met Polen en de Baltische staten zijn gestrand, komen uit Syrië, Irak en Afghanistan. Dit was hetzelfde als in 2015. De gemene deler is dat deze drie bronlanden al meer dan twee decennia het slachtoffer zijn van oorlog en agressie door de Verenigde Staten en hun Europese NAVO-bondgenoten. Dat is de wortel van de fenomenale migratie naar Europa. Men kan ook rekening houden met de vernietiging van Libië door de NAVO in 2011 als een nieuwe toegangspoort tot massamigratie.
De EU bewapent de kwestie door de zaak te verdraaien: ze beweren dat het Rusland en Wit-Rusland zijn die het menselijk tij creëren, terwijl het in feite illegale imperialistische oorlogen en regimewisselingsoperaties waren die werden uitgevoerd door de Verenigde Staten en de Europeanen.
Het zijn Polen en EU-leden die duizenden troepen, tanks en prikkeldraad inzetten langs de grens met Wit-Rusland. Dit is een gruwel van vermeende “Europese waarden” en respect voor de internationale asielwetten. Het fiasco van Brussel om de bouw van prikkeldraadomheiningen financieel te steunen is een internationale schande. Het is duidelijk dat deze haast om Europa af te bakenen precies 32 jaar na de val van de Berlijnse Muur komt.
Filippo Grandi, de VN-commissaris voor vluchtelingen, veroordeelde deze week de xenofobe, gemilitariseerde reactie van de EU op mensen die asiel zoeken.
De hardhandige reactie van de EU staat in geen verhouding tot de werkelijke aantallen. Naar schatting zijn dit jaar zo’n 8.000 mensen de grens met Wit-Rusland overgestoken naar de Europese Unie.
In 2015 veroorzaakte de toestroom van naar schatting een miljoen vluchtelingen naar Europa uit door de VS geleide oorlogen in Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Centraal-Azië een existentiële politieke crisis voor de Europese Unie. Oost-Europese lidstaten als Polen en Hongarije weigerden quota te delen voor de hervestiging van asielzoekers. Duitsland nam een onevenredig aandeel in het kader van het “open deur”-beleid van bondskanselier Angela Merkel. Dat beleid had enorme negatieve gevolgen voor het hele blok.
Het leidde tot bittere spanningen tussen lidstaten en binnen staten. De opkomst van populistische anti-EU politieke partijen werd grotendeels gedreven door de perceptie dat buitenlandse migranten samenlevingen overspoelden.
De EU wil wanhopig een herhaling van die interne politieke crisis voorkomen. Het gaat dus snel om van Polen en de Baltische staten de “verdedigingslinie” te maken. Dit verklaart de plotselinge militarisering van de grenscontroles met Wit-Rusland.
De EU stelt volgende week een nieuwe ronde economische sancties op tegen Wit-Rusland en beschuldigt haar president Alexander Loekasjenko van “gangsterisme” en “mensenhandel”. De mogelijke oplegging van sancties tegen Russische luchtvaartmaatschappijen wordt ook overwogen naar aanleiding van beschuldigingen dat Moskou samenspant met Minsk om migranten naar de EU te duwen. Dit is een roekeloze escalatie van spanningen.
Rusland heeft dergelijke beschuldigingen botweg afgewezen. Moskou zegt dat de EU rechtstreeks met Minsk moet praten om het probleem op te lossen. Een idee dat door het Kremlin is voorgesteld, is dat Brussel financiële steun verleent aan Wit-Rusland om een rationeel systeem van asielaanvraag en hervestiging in te voeren. Maar het vermoeden is dat dat het laatste is wat de EU wil doen. Het wil eenvoudig elke migratie blokkeren om interne politieke conflicten te voorkomen. Om dat te doen, moet het Wit-Rusland blokkeren. Die blokkade heeft een nadelige invloed op de economie van Wit-Rusland doordat de normale grensovergangen voor handel en goederenvervoer worden belemmerd.
Het onderliggende probleem is ook deels terug te voeren op het vijandige beleid van de EU jegens Wit-Rusland. Brussel heeft zich op controversiële wijze bemoeid met Wit-Rusland, samen met de Verenigde Staten, door te beweren dat de presidentsverkiezingen van vorig jaar een schijnvertoning waren. De EU weigert de herverkiezing van Loekasjenko te erkennen en heeft het land verschillende sanctierondes opgelegd terwijl ze beweerde dat een verbannen oppositiekandidaat de echte winnaar is.
De Wit-Russische regering zegt dat ze het zich niet kan veroorloven vluchtelingen op te vangen die via haar grondgebied op weg zijn naar hun gewenste bestemming van de Europese Unie. Gezien de achtergrondvijandigheid van de EU jegens Wit-Rusland, is het begrijpelijk als Minsk niet precies toezicht houdt op de grenscontroles. Het is een soort van “schroef je”-gebaar naar het Europese blok voor zijn inmenging in de politieke aangelegenheden van Wit-Rusland. Von der Leyen en andere functionarissen gaan verder door te beweren dat Minsk opzettelijk vluchtelingenvluchten organiseert uit verschillende landen in het Midden-Oosten, waaronder Egypte, Jordanië en de Verenigde Arabische Emiraten.
Volgens internationaal recht is de EU verplicht asielzoekers op te vangen. De Europese regeringen hebben samen met de Verenigde Staten miljoenen ontheemden gecreëerd uit hun criminele oorlogen en machinaties. Maar Brussel onttrekt zich aan zijn wettelijke verplichtingen om interne spanningen met lidstaten over immigratie en populistische oppositie tegen het door kapitalistische, door bedrijven gecontroleerde Europa te voorkomen. Maar door de zaak te bewapenen, beëindigt de EU roekeloos de spanningen met Wit-Rusland en Rusland. De schuldige is Europa’s morele en politieke lafheid om zijn verantwoordelijkheden na te komen door de schuld op anderen te schuiven.
