EU: Brusselse machtsgreep – sluipende introductie van een Brusselse superstaat?

EU “Het belangrijkste is dat het er democratisch uitziet”

EU – Op maandag 9 mei 2022, ter gelegenheid van “Europadag”, werden de aanbevelingen van de openbare raadpleging op de “Conferentie voor de toekomst van Europa” ceremonieel aangenomen in Straatsburg. Deze toekomstige conferentie was een “vlaggenschip” op de prioriteitenlijst van Commissievoorzitter Ursula von der Leyen en de Franse president Emmanuel Macron. Zo zetten ze de geïnstitutionaliseerde “verpakkingscultuur” voort volgens het motto “Het belangrijkste is dat het er democratisch uitziet”.

De “Toekomstige Conferentie” is echter een institutionele monoloog onder de Brusselse autoriteiten. Negen beleidsterreinen staan ​​ter discussie: klimaat en milieu; Gezondheid; Economie, Justitie en Banen; externe betrekkingen van de EU; waarden en rechten, rechtsstaat en veiligheid; digitale transformatie; Europese democratie; migratie en onderwijs, cultuur, jeugd en sport. 

Op de toekomstige conferentie moeten “EU-burgers” hun mening geven om het EU-bestuur burgervriendelijker te maken. In werkelijkheid ging het echter om de hernieuwde poging van Brussel om van meet af aan het statenblok te dwingen tot een federalistische, federale vorm naar Duits model, waarin de natiestaten muteren tot gefederaliseerde ondergeschikte eenheden van een toekomstig EU-commandocentrum in Brussel. De Duitse federale regering zou dan een ondergeschikte autoriteit van de EU-commissie worden en de Bondsdag zou nog meer dan voorheen een parlement worden dat Brusselse rekeningen doorzwaaide.

De toekomstige conferentie is een mooi verpakte staatsgreep tegen de lidstaten om hen verdere verantwoordelijkheden te ontnemen. Voor de hernieuwde poging tot een “Grondwet voor Europa” werd de trukendoos diep gegraven: de “geheime burger” werd geadviseerd door “onafhankelijke experts”, transparantie is niet gewenst, er werd niet gestemd.

De toekomstige conferentie werd georganiseerd door het marktonderzoeksinstituut “Kantar”, een al jaren in Brussel gevestigde dienstverlener van de EU-Commissie. Ze weten precies hoe ze onderzoeksresultaten moeten produceren die door de klant worden gevraagd. Kantar is onderdeel van het Amerikaanse sprinkhaneninvesteringsfonds Bain Capitals. Dit zorgde in het verleden op zijn beurt voor enige industriële herstructurering in onder meer Frankrijk, gevolgd door ontslagen en een stijging van de regionale werkloosheid. Franse parlementsleden zijn boos: eerst schrapt een Amerikaans sprinkhanenfonds Franse banen, daarna krijgt het ook opdrachten van de Europese Commissie.

Kantar zou 800 politiek neutrale burgers in de 27 lidstaten moeten selecteren en voorbereiden op de toekomstige conferentie. Er werd vernomen dat Kantar haar vond met behulp van haar mobiele nummer. Hoe serieus wordt privacy genomen in een wereld zonder telefoonboeken als private equity-bedrijven zomaar namens de Europese Commissie een beroep kunnen doen op een persoonlijke mobiele telefoon? Sinds wanneer bepaalt het gsm-nummer iemands bekwaamheid in de Europese politiek? Waarom zijn de EU-ambtenaren niet professioneel in staat om zelf zo’n conferentie te organiseren, maar in plaats daarvan externe adviseurs van Amerikaanse private equity-bedrijven te betalen?

De toekomstige conferentie leidde tot de geboorte van de “geheime burger”. De 800 deelnemende “politiek onervaren burgers” zijn officieel onbekend. Er is geen lijst van deelnemers aan de toekomstige conferentie. In het begin maak je je daar misschien geen zorgen over, omdat ze 0,0001% van de bevolking van de 27 lidstaten uitmaken. Ze vertegenwoordigen niemand, hoogstens zichzelf.

In het kader van hun parlementaire recht op ondervraging en controle werd de leden van het EU-parlement informatie ontzegd over met wie ze feitelijk te maken hadden. Wie de acht plenaire sessies in het lege EU-parlement in Straatsburg volgde, moest de namen van de sprekers in realtime googelen. Een opvallend aantal “onervaren burgers” bleek een stevige ervaring te hebben als militante pleitbezorgers van federaal Europa, momenteel politici zonder mandaat of behoren tot dekmantelorganisaties die door EU-instellingen of nationale regeringen worden betaald om publiciteit voor Brussel op te trommelen. Deze omvatten Stephanie Hartung van de vereniging “Pulse of Europe” en Kalojan Hoffmeister,

Hier zouden journalisten en parlementsleden hun recht op informatie moeten gebruiken om de Europese Commissie te dwingen een lijst van deelnemers op te stellen waarin de namen van de deelnemers worden bekendgemaakt samen met hun eerdere professionele en niet-professionele activiteiten in verband met EU-aangelegenheden. Dat is transparantie als het gaat om de toekomst van de EU.

Als Ursula von der Leyen blijft weigeren, moet de Europese Ombudsman, Emily O’Reilly, worden geroepen om de zaak op te helderen. In ieder geval kunnen gegevensbeschermingskwesties niet worden aangehaald, ze waren immers ook niet van toepassing op “Kantar”. De kans voor een werkelijk open burgerraadpleging en een diepgaand openbaar debat over de toekomst van de Europese Unie is gemist. De “booster van de Europese democratie” (minister van Buitenlandse Zaken Anna Lührmann) smolt als een averechts effect. Slechts 43.734 bijdragen en 16.274 ideeën werden geregistreerd op het meertalige digitale platform. Overigens zijn deze artikelen niet meer in het origineel te lezen, omdat de kritische artikelen over het migratiebeleid, over het eurobeleid of over de slechte pandemiebeheersing door de EU-autoriteiten de overhand kregen.

De “onervaren burgers” werden geïnformeerd door “onafhankelijke deskundigen”. De lijst van deskundigen leest als de “Who’s Who” van langdurige professionele EU-politici, en is dus zeker niet onafhankelijk. Ook hier is geen aaneengesloten lijst. Als je geïnteresseerd bent, moet je op de website van het evenement van het ene document naar het andere doorklikken. 

Het feit dat Elmar Brok, van alle mensen, een al lang bestaande CDU-lid van het Europees Parlement met een duidelijk omschreven federalistische agenda, wordt doorgegeven als een “onafhankelijke expert” is des te onwaarschijnlijker aangezien de heer Brok niet langer werd genomineerd voor de Europese verkiezingen in Noordrijn-Westfalen nadat bekend werd dat hij zijn bezoekersgroepen in het EU-parlement illegaal liet betalen. 

Een andere “onafhankelijke deskundige” is de voormalige Italiaanse EU-commissaris Federica Mogherini. Hoewel ze vijf jaar verantwoordelijk was voor de externe betrekkingen van de EU, kon de sociaaldemocraat geen werk vinden en werd ze zonder academische kwalificaties naar de functie van voorzitter van het Natolin/Warschau College of Europe gekatapulteerd. Een andere “expert” is een Vlaamse politicus die bij de EU-verkiezingen van 2019 op de lijst van Guy Verhofstadt’s Belgian Open VLD stond, niet werd verkozen en in plaats daarvan een expertpost kreeg. Geenszins onafhankelijk is Sébastien Maillard, directeur van het “Jacques Delors Institute”, dat een duidelijk voorgeschreven politiek standpunt inneemt ten gunste van de Brusselse EU en daarvoor wordt betaald door de EU-commissie.

 Assya Kavrakova is als directeur afhankelijk van de Europese Commissie, haar werkgever. Er is hier niet genoeg ruimte om de namen op te sommen van alle “Jean Monnet-hoogleraren”, d.w.z. universiteitsprofessoren die geenszins onafhankelijk zijn, maar voetnootstrijders zijn van de EU-commissie die door de EU-begroting zijn gekocht om contractonderzoek uit te voeren ten behoeve van de EU-instellingen. De toekomstige conferentie is een zorgvuldig verpakte monoloog van de Brusselse instellingen. Wie zou het moeten geloven?

Er is geen rekening gehouden met de nationale parlementen op basis van de omvang van de lidstaten en de financiële bijdrage aan de EU-begroting. Elk parlement kon twee parlementsleden sturen, zowel Duitsland als Malta. Gunther Krichbaum (CDU, voormalig voorzitter van de Europese Commissie) en Axel Schäfer (SPD), beiden lange tijd pleitbezorgers van het huidige EU-systeem, spraken namens de Bondsdag. Kan men nu van alle mensen eerlijke hervormingsvoorstellen verwachten?

De aanbevelingen zullen officieel worden aangenomen op de Dag van Europa. Hiervoor is twee uur voldoende. De voorzitter van het EU-parlement, Ursula von der Leyen, en Emmanuel Macron zullen elk 10 minuten het woord voeren. De rest van de tijd wordt gevuld met videoprojecties en “Dancing for Europe”. Dus de officiële vertegenwoordigers hebben niet veel te zeggen. Ook dat is onderdeel van de strategie. Het belangrijkste is dat de “verpakkingscultuur” klopt, zodat de burgers niet merken dat ze alleen maar worden uitgebuit en dat de nationale regeringen de bittere pil van hun zorgvuldig geplande machteloosheid slikken ten gunste van de Brusselse superstaat.

Haar

Junius

Ter herinnering: we zijn meerdere keren gevraagd om de identiteit van de briefschrijver uit Brussel bekend te maken. Het is een gezamenlijke inspanning van informanten en onze redactie. Het doet denken aan de zogenaamde Junius-brieven, waarin een pseudoniem genaamd Junius brieven publiceerde over gebeurtenissen aan het hof en in het parlement in de Public Advertiser in Londen van 21 januari 1769 tot 12 mei 1772. Het doorspekte satirisch en vakkundig de machinaties van de koninklijke familie, ministers, rechters en parlementsleden van interne werking en intriges. De Junius-brieven worden beschouwd als het eerste bewijs van het journalistieke recht om te weigeren te getuigen.