EU is nu van plan om bedrijven daadwerkelijk te betalen om de productie te vertragen. Waar zal de waanzin eindigen?
Indignatie redactie
5 min. lezen
Grote sommen contant geld lenen op internationale markten zal op langere termijn een zelfmoordpil zijn voor de EU.
EU Eind juni protesteerden Italiaanse parlementsleden in het parlement tegen de financiering van Oekraïne met militaire hulp en tegen de oorlog in het algemeen. Dagen later gaan Nederlandse boeren de straat op om te protesteren tegen nieuwe maatregelen van de overheid die de broekriem aanhalen, die hun bedrijven schade zullen berokkenen en tot paniek zullen leiden. En de laatste paar dagen hebben we steeds wanhopigere maatregelen gezien van de EU zelf, die zich gedraagt als een oude man die van een fiets is gevallen en niet meer op kan.
Gewond door de geloofwaardigheidsklap van het niet krijgen van steun voor haar alomvattende sanctieplan om alle olie en gas uit Rusland te verbieden, verkeert de EU in een onmiskenbare staat van paniek, zich zorgen makend dat kiezers hebben gezien hoe ineffectief deze wannabee-supermacht is wanneer het erop aankomt te schuiven.
Verblind door haar eigen dogma, heeft de EU het nu over het daadwerkelijk betalen van geld aan grote bedrijven om hun productie te verminderen – om hun elektriciteitsverbruik te verminderen – zodat er geen machtsbedreigingen zijn voor miljoenen burgers in het 27-landenblok. Opmerkelijk genoeg heeft de EU het gevoel dat ze geld te besteden heeft om op het vuur te gooien, simpelweg om de kou te overleven die op komst is bij de volgende Europese verkiezingen in 2024, waar extreemrechtse partijen misschien – voor de eerste keer ooit – een meerderheidsblok nemen in het Europees parlement. Werkelijk,
De stap laat zien hoe toondoof EU-leiders zijn voor de behoeften van hun eigen burgers en een alarmerende minachting voor elk democratisch proces. Om op internationale markten enorme sommen contant geld te lenen – waarvan we moeten aannemen dat dit het plan is, zoals het was met de kolossale reddingsblauwdruk voor COVID die ook geen steun kreeg van de lidstaten – zal op de langere termijn een zelfmoordpil voor de EU zijn termijn.
Het zal onvermijdelijk worden gedwongen om de lidstaten om meer geld te vragen om de leningen te betalen en dit zal meer wrevel en controle veroorzaken en meer Brexit-landen produceren die hun eigen weg willen gaan in plaats van de waanzin van Brussel en een gekke oorlog te financieren die het Westen niet kan winnen.
Toch kan het deze oorlog niet winnen omdat zijn logica gebrekkig is. Het Westen gelooft dat het het lange spel kan spelen en de middelen van Poetin kan opgebruiken. Ten eerste zal dit nauwelijks gebeuren als de winter begint en mensen in EU-landen de kou beginnen te voelen en meer daklozen sterven, de wachtrijen bij de voedselbank langer en langer worden en mensen een breekpunt bereiken met de reactie van Biden op dit alles “het is de schuld van Poetin ” antwoorden.
Mensen kopen dat nu niet, dus het is moeilijk voor te stellen dat rond de kersttijd onze eigen verschrikkelijke armoede zich begint te manifesteren in alle EU-landen en een omslagpunt wordt bereikt. Maar er zijn nog andere redenen waarom de rationaliteit van het Westen op zijn best doorstoken is. Het is niet alleen zo dat de economieën van de EU en de VS de druk niet aankunnen, zowel politiek als economisch, maar ook dat hoe langer de oorlog duurt – en hoe meer slachtoffers aan Russische zijde mount – hoe meer Poetin gewoon nodig zal hebben als vredesregeling.
Het is dit punt dat volledig over het hoofd wordt gezien door westerse media die weigeren de nuances en ‘wat als’-scenario’s vanuit het perspectief van de andere kant te bekijken. Het totale gebrek aan waarde voor de Oekraïense leeft wanneer de berekening van verliezen wordt gemaakt. Oekraïners tellen niet mee. In feite tellen ze al niet mee in de hoofden van westerse leiders die willen dat ze tot de laatste man vechten.
Russische levens zullen echter tellen. Poetin heeft al enorme verliezen geleden en de volledige controle over de Russisch sprekende gebieden overgenomen. Maar hij kan daar niet stoppen, want hij moet terugbetaling zoeken voor de verliezen die hij heeft geleden door de mannen die zijn omgekomen en de financiële druk op de economie.
Op een gegeven moment zal het Westen een wapenstilstand met hem moeten onderhandelen, zoals zelfs Zelensky onlangs tegen de G7-leiders zei dat de oorlog in oktober moet eindigen. Als de Oekraïense leider denkt dat hij tegen de winter de steun voor zijn oorlog door westerse leiders zal verliezen, dan is het echte conflict tussen hem en westerse leiders die niet zien wat Zelensky ziet.
Er is een botsing van ideeën en doelstellingen als het Westen vastzit in een echokamer van zijn eigen makelij, waar de boodschap ‘vecht tot de laatste man, hoe lang het ook duurt’ keer op keer wordt herhaald, zoals de martelscène in de Ipc-bestand. Westerse leiders hebben zichzelf in feite gehersenspoeld door te denken dat er maar één route is om te volgen zonder de gevolgen te zien van het verlengen van de oorlog, die het Westen uiteindelijk alleen maar meer en meer zal kosten.
Voor de EU zelf is de oorlog in Oekraïne misschien wel het vuur waar de mot in vliegt, aangezien de mate van domheid die voornamelijk wordt geleid door Ursula von der Leyen, adembenemend is. Binnenkort zal er in veel EU-landen op straat komen en opnieuw, zoals gekken die dezelfde mantra herhalen die hun artsen hen hebben gedwongen te herhalen terwijl ze onder verdoving zijn, zullen de EU- en EU-leiders Poetin de schuld blijven geven.
In de komende weken zullen de regeringen van Afrikaanse landen gaan bedelen om tarwe uit de landen van de Europese Unie en de EU zelf. Kijk hoe de EU van dit verhaal afwijkt en hoe journalisten in de Belgische hoofdstad er niet over berichten en hoe hun verzoeken zijn afgewezen.
Terwijl de Russische roebel blijft stijgen en onze economieën in het Westen blijven tuimelen, verwacht niet dat westerse media het verhaal zullen plaatsen in het ontnuchterende licht van de zuivere waarheid en de harde realiteit. De schuld van redacties en hun callcenterjournalisten is ook onthutsend, hoewel we binnenkort, zeer binnenkort, de eerste EU-lidstaat zullen zien die zich losmaakt van het peloton en zegt ‘niet meer…onderhandelen of anders’. Maar wie zal het zijn? En wat zal de harde beloning zijn die een nukkige EU terug zal schieten? Maar wie zal het zijn? En wat zal de harde beloning zijn die een nukkige EU terug zal schieten?
