Inhoud
De laatste tijd bespeur ik de ene na de andere ontwrichting in onze samenleving en de EU. Ligt dat aan mij, of ligt het aan de veranderende samenleving, de technologische vooruitgang, de politiek, of andere hogere machten. Ik vraag mij af of alle veranderingen ook verbeteringen brengen. Dat lijkt mij niet voor het individu, de onafhankelijke mens. Misschien hooguit voor de gebruikers van technologische controlemiddelen.
Onderwerping aan de macht
EU Sinds de opkomst van de internetmedia en de sociale media, zoals facebook en twitter, wordt de vrijheid van meningsuiting geleidelijk aan banden gelegd. Niet verwonderlijk als je ziet hoe de eigenaren van de internetgiganten qua wederzijdse belangen verstrengeld zijn geraakt met de politiek. Deze belangenverstrengeling kwam op gang door de globalisering waarbij multinationale ondernemingen te samen met de IGO’s en NGO’s een wereldwijde invloed kregen op de nationale regeringen.
Met de ondertekening van het Klimaatverdrag van Parijs, de ondertekening van de migratieverklaring van Marrakesh, en een reeks van internationale verdragen zijn de belangen van autonome landen ondergeschikt gemaakt aan de hogere belangen van bijvoorbeeld de EU, VN/WEF, WHO, IMF, ECB, enzovoort. Wanneer een land dan wordt vertegenwoordigd door regeringsleiders, die graag geziene gasten zijn op de conferenties van de IGO’s en de NGO’s, dan zijn de gemaakte afspraken in een land als Nederland duidelijk zichtbaar.
Centraal gezag
Onze volksvertegenwoordigers hebben steeds minder in te brengen op de besluitvorming van het Kabinet dat voornamelijk het hogere belang dient. De coalitiepartijen houden zich aan de afspraken van het regeerakkoord en de moties van oppositiepartijen worden meestal weg gestemd als daarmee de belangen van de individuele burgers worden gediend. De hegemonie van een nieuwe wereld orde is het progressieve politieke momentum.
Het is maar hoe je het ziet. Om een NWO te creëren is het handig dat er ook bedreigende mondiale problemen zijn om alle angsthazen met de neus dezelfde kant op te krijgen. Mondiale ‘catastrofes’ zoals opwarming van het klimaat, een killervirus, vluchtelingencrisis, woningmarktcrisis, energiecrisis, stikstofcrisis, schuldencrisis, enzovoort moeten natuurlijk mondiaal worden bestreden. Daarvoor is een centrale regie nodig en is het van groot belang dat iedereen de bevelen opvolgt van het centraal gezag.
Kommer en kwel
Bij een totalitair regiem past geen democratie. We staan immers aan de vooravond van de vernietiging van onze aardkloot. Als het niet de opwarming is die het ijs doet smelten, als het niet een virus is die de mens doet sidderen, als het niet de schuldenberg is die gaat schuiven, of de euro valt, of het Kabinet valt, dan zijn het wel hoogbejaarde AOW’ers en anderhalf miljoen probleemhuishoudens die dreigen te bezwijken aan de ontspoorde inflatie.
Het is allemaal kommer en kwel, maar wakkere lieden zien het wel. Het is een machtsspel die altijd ontaardt in een enorme rel. Eerst volgt de ontwrichting en daarna de verlichting. Het zoet is geweest en het zuur wordt nu gevreesd. Econoom Kees de Kort legt in de podcast van de Nieuwe Wereld uit wat ons te wachten staat. Ik zie liever dat hij het zegt, hij is een econoom. Ik beleef het liever in een droom.