EU werkt aan strategisch kompas. Het moreel kompas is zij allang kwijt

Het ging vorig weekend in Brussel niet zozeer over de coronacrisis, maar meer over wat de EU de komende jaren gaat uitspoken, en hoeveel burgers daarvoor moeten betalen. En dat alles onder leiding van Angela Merkel. De decennialang nagestreefde plannen voor het voltooien van het Vierde Rijk sluiten naadloos aan bij het Duitse voorzitterschap. Volgens de Duitsers moet de Unie in de toekomst optreden als een “effectief anker van stabiliteit en een wereldspeler in internationaal crisisbeheer”. Berlijn heeft hiervoor een aantal plannen gemaakt: er komt een “strategisch kompas” dat veel duidelijker gericht is op “dreigingen”, met name op de aartsvijanden Rusland (waarvan men overigens graag goedkoop gas koopt), maar ook China (waarmee men graag handel drijft). Als u het ons vraagt bereidt de EU zich (en ons) voor op een periode van oorlogvoering. Zoals u wellicht weet is het voeren van oorlogen hèt beproefde middel om uit een crisis te komen.

Eén van de speerpunten wat de staatshoofden en regeringsleiders van de Europese Unie vorig weekend zouden bespreken was niet de coronacrisis, maar tijdens hun dagenlange discussies waren het vooral financiële onderhandelingen over het militaire- en bewapeningsbeleid van de Europese Unie. Hoewel elders dringend geld nodig zou zijn, vooral in de door de corona-crisis getroffen gebieden blijkt er nog steeds meer dan genoeg geld beschikbaar te zijn voor het zogenaamde Europees Defensiefonds.
Er is 7,014 miljard euro beschikbaar, nog eens 1,5 miljard zal worden gestort in de uitbreiding van het vervoersnetwerk onder de noemer “Militaire mobiliteit”, wegen die geschikt moeten worden gemaakt voor militair vervoer. De “Europese vredesfaciliteit” ontvangt 5 miljard euro, aangezien militaire hulp aan derde landen onlangs is weggepoetst. En voor de ruimtevaartprogramma’s, met name Galileo en Copernikus, is 13,202 miljard euro gereserveerd.

De decennialang nagestreefde plannen voor het voltooien van het Vierde Rijk sluiten dus volledig aan bij het Duitse voorzitterschap. Volgens hun wil moet de Unie in de toekomst optreden als een “effectief anker van stabiliteit en een wereldspeler in internationaal crisisbeheer”. Berlijn heeft hiervoor een aantal plannen gemaakt: er komt een “strategisch kompas” dat veel duidelijker gericht is op dreigingen, met name op de aartsvijanden Rusland (waarvan men overigens graag goedkoop gas koopt), maar ook China (waarmee men graag handel drijft).

De kern van het “strategisch kompas” is een nieuwe gezamenlijke EU-dreigingsanalyse, die Berlijn onder zijn EU-voorzitterschap wil hebben. Het moet worden geschreven op basis van beoordelingen door de nationale geheime diensten via hun EU-equivalent, het European Union Intelligence and Situation Centre (EU IntCen). Het “strategisch kompas” streeft ernaar de strategievorming van EU-landen met uiteenlopende nationale belangen te standaardiseren. De dreigingsanalyse, die ook de basis vormt voor toekomstige militaire interventies van de EU, is daarom niet onderworpen aan enige democratische controle.

Als kernelement van het “strategisch kompas” – een première in de geschiedenis van de EU – is de oprichting van een gemeenschappelijke “dreigingsanalyse” van alle lidstaten gepland, die tegen het einde van het jaar, dwz onder het Duitse voorzitterschap van de Raad, moet zijn afgerond. Volgens de directeur van het defensiebeleid van het Duitse federale ministerie van Defensie, Detlef Wächter, is de dreigingsanalyse opgevat als een “document van de inlichtingendiensten”, niet als een “politiek document”; Het is samengesteld op basis van input van de inlichtingendiensten van de lidstaten door de verantwoordelijke EU-instelling, het EU IntCen (European Union Intelligence and Situation Centre). De lidstaten hebben geen eindstemming. De kern van een centraal basisdocument van het toekomstige buitenlands en militair beleid van de EU wordt dus, zoals we daarnet al vertelden, verwijderd van elke democratische controle. De Europese Unie baseert haar besluit onder meer op toekomstige militaire interventies op het voorbereidende werk van spionageagentschappen. Deze bleken in het verleden onder meer te bestaan ​​uit het vrij verzinnen van oorlogsredenen en door deelname aan de ontvoering en marteling van verdachten in het kader van de “terrorismebestrijdingsoorlog”.

Het plan om een ​​”strategisch kompas” voor de EU te creëren werd vorig jaar door de Duitse federale regering gepresenteerd. Sindsdien, zoals Detlef WächteR uitlegt, hebben alle EU-landen niet alleen het initiatief ondersteund – ze beschouwen het zelfs als “één van de belangrijkste projecten van de komende tijd”.
Op 16 juni gaven de EU-ministers van Defensie het EU-hoofd van het buitenlands beleid, Josep Borrell, de taak om het “strategische kompas” te realiseren – gebaseerd op de in juni 2016 gepresenteerde algemene strategie van de EU.
Op 13 juli adviseerde Wächter zijn collega’s uit de andere EU-landen over het project.
Op 14 juli presenteerde de Duitse minister van Defensie Annegret Kramp-Karrenbauer (ook bekend als AKK, over wie zometeen meer) het als een essentieel onderdeel van het Berlijnse voorzitterschap aan de verantwoordelijke commissies in het Europees nepparlement.
Op 26 augustus wordt verwacht dat de EU-ministers van Defensie het document opnieuw zullen bekijken. Het plan is om door te gaan met de werkzaamheden onder het Portugese en Sloveense voorzitterschap en het “strategische kompas” onder het Franse voorzitterschap in de eerste helft van 2022 goed te keuren – als bindend document voor alle EU-lidstaten.

Wat zegt u: hierover heeft u nog weinig gelezen of gezien op de mainstream media? Dat klopt. Informatievoorziening geschiedt meer richting de Kamer of bijvoorbeeld instituut Clingendael, om er maar een paar te noemen. Het zal allemaal niet zo’n vaart lopen, zegt u? De Adviesraad Internationale vraagstukken zegt: “Nederland doet er goed aan zoveel mogelijk aansluiting te zoeken bij Frans-Duitse initiatieven op veiligheids- en defensiegebied.” Is hierover ooit uw mening gevraagd? Niet dat er dat nog wat aan zou kunnen veranderen…. het is niet voor niets dat de partij Demagogen’66 het referendum de nek om heeft gedraaid.

Kramp-Karrenbauer, de Duitse minister van Oorlog

Kramp-Karrenbauer is er duidelijk voorstander van om systematisch samenwerking te zoeken met bondgenoten buiten de Unie, ongeacht de focus van de militaire planning van de EU. Tijdens het Duitse voorzitterschap zou de Duitse regering bijvoorbeeld er aan werken om het Verenigd Koninkrijk bij PESCO-projecten te betrekken, vertelde ze onlangs tegen de commissies van het Europees nepparlement: het was immers ook belangrijk om het Britse potentieel te gebruiken in het belang van de EU. Hetzelfde geldt voor Noorwegen vanuit het perspectief van Berlijn.
Volgens Kramp-Karrenbauer is de voortdurende samenwerking met de Verenigde Staten, met name binnen het NAVO-kader, absoluut onmisbaar: “We moeten heel duidelijk in gedachten houden dat we in de Europese Unie als geheel ver verwijderd zijn van de mogelijkheden van de NAVO en om de transatlantische partner te kunnen vervangen door onze eigen EU-troepen”, aldus de minister. Zo beschikt de transatlantische oorlogsalliantie over commandostructuren die al decennia lang beproefd en getest zijn en die in de EU moeten ‘worden toegepast. “Daarom: de NAVO is en blijft een hoeksteen van de Europese veiligheid”, zei Kramp-Karrenbauer. Tegelijkertijd moet er echter rekening mee worden gehouden dat sommige conflicten de belangen van de EU aanzienlijk meer hebben geschaad dan die van de NAVO; in dat geval moet de EU zelfstandig kunnen handelen. Hiervoor zijn de eigen militaire capaciteiten van de EU nodig.

De afgelopen tijd reisde Kramp-Karrenbauer naar de Visegrád-landen (Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije) en Bulgarije tijdens haar eerste zakenreis na het uitbreken van de corona-crisis, om daar campagne te voeren voor het “strategische kompas”. De reden hiervoor is dat soms buitenlandse en militair-politieke belangen van ten minste enkele van deze landen afwijken van de Duitse ideeën.
Polen is bijvoorbeeld sterk gericht op de VS en probeert de aanwezigheid van Amerikaanse troepen in het land te vergroten, wat de Duitse controle over het continent duidelijk bemoeilijkt. De Duitse federale minister van Defensie zei in Warschau dat de geplande gezamenlijke EU-dreigingsanalyse de Duits-Poolse samenwerking zou kunnen verdiepen; ze is ook van mening dat specifiekere Duits-Poolse projecten wenselijk zijn. Last but not least geldt dit ook voor de wapenindustrie; Het is denkbaar dat Polen zal deelnemen aan de bouw van de nieuwe Duits-Franse gevechtstank. Warschau doet momenteel uitgebreide aankopen van wapens in de Verenigde Staten, wat betekent dat Duitse wapenfabrikanten een mogelijke export mislopen.
Boedapest daarentegen is al begonnen met uitgebreide wapenaankopen in Duitsland: vorig jaar was het de grootste klant van Duitse defensiebedrijven met opdrachten ter waarde van 1,8 miljard euro. Berlijn bekritiseert echter het feit dat Hongarije af en toe de militaire positie van het Westen tegen Rusland niet zo krachtig tegemoet komt als gewenst – een factor die het “strategische kompas” van de EU naar de zin van de Duitsers zou kunnen corrigeren.

Voor het verwezenlijken van die plannen is het nodig dat de samenwerking met de NAVO wordt uitgebreid, vooral met betrekking tot militaire mobiliteit – de vraag is: voor welke marsen? En tot slot wordt de corona-pandemie schaamteloos uitgebuit om hogere uitgaven voor bewapening door te drukken. Het European Medical Command, een project van de zogenaamde Permanente Gestructureerde Samenwerking (Pesco), is om “modulaire pakketten voor medische benodigdheden te leveren voor gebruik bij epidemieën en pandemieën”. In de kleine lettertjes staat: ook “voor missies en operaties”. Dus voor militaire operaties van de Europeesche Unie.

Als het aan de Duitse Führer minister van Defensie, Annegret Kramp-Karrenbauer ligt zouden er in buitenlandse missies in de EU ook meer “coalitions of the willing” moeten zijn. Het komt erop neer dat er in Mali meer militaire operaties zullen moeten plaatsvinden (totdat Frankrijk haar werk van leegzuigen van het land heeft voltooid).
Het Duitse leger zit al Mali, in samenwerking met Frankrijk. Daar wordt goud gedolven, maar in het gebied tussen Gao en Kidal bevindt zich ook uranium, dat Frankrijk voor zijn talrijke kerncentrales wil vastleggen. Grote hoeveelheden aardgas en ruwe olie zijn beschikbaar in de regio, sommige transnationaal, maar in Mali wordt dit niet ontgonnen vanwege de onzekere situatie. Het naburige Niger is, en dit is waarschijnlijk de sterkste reden voor de Franse oorlog, momenteel de derde grootste uraniumleverancier ter wereld. Ruim 70 procent van het Franse uranium komt uit Niger, gewonnen door het Franse bedrijf Areva. Daarbij komt de aanleg van een 4.000 kilometer lange pijpleiding van Nigeria via Niger naar Algerije (en dus naar de havens van de Middellandse Zee), onder andere gefinancierd door het Russische bedrijf Gazprom. Deze landen zijn dus onmisbaar voor Frankrijk (en dus voor de winning van supergoedkope grondstoffen door westerse bedrijven). Uiteraard is de aanwezigheid van westerse troepen er niet voor altijd: als het land is leeggeplunderd dan zal het – zoals zo vaak – aan haar lot worden overgelaten.

Overigens zijn de uitspraken van AKK in strijd met de Duitse Grondwet die in art. 26. 1 stelt dat “Handelingen die ertoe strekken en bedoeld zijn om de vreedzame coexistentie van volkeren te verstoren, met name om een agressieoorlog voor te bereiden, zijn ongrondwettelijk. Ze moeten worden gestraft.” Daarover zegt het Duitse strafwetboek: levenslang of minstens tien jaar gevangenisstraf.

In de huidige mondiale politieke situatie draagt ​​dit Duitse programma voor het EU-voorzitterschap van de Raad niet bij tot de de-escalatie van bestaande conflicten. Het volgt de geest van bewapening. De EU zal onder militair voorzitterschap van de Raad verder worden uitgebreid op militair gebied.
Dit is in principe al helemaal verkeerd, maar vooral dit jaar, wanneer de hele wereld kreunt onder de corona-pandemie.

Annegret Kramp-Karrenbauer is de opvolgster van de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen die het Duitse ministerie van Defensie opzadelde met torenhoge (miljoenen)rekeningen van externe adviseurs. Een mislukte minister van Defensie, dus dus nu het voor het zeggen heeft in Brussel. En AKK…. die heeft in korte tijd het ministerie van Defensie verandert in een ministerie van Oorlog.

Bij haar eerste publieke optreden bij de NAVO stelde zij voor om een internationale beschermingsmacht voor Syrië in te zetten. De EU-partners spraken lovende woorden, maar lieten het verder afweten – terwijl de Duitse regering nergens van af wist. Ook schilderde zij in het openbaar Duitsland als een op belangen gebaseerde, wereldwijde grootmacht/militaire macht.

Deze toespraak zei toen al alles over AKK vanwege het openlijk imperialistisch karakter en het openlijke militarisme. Ze praat over “Russische agressie in Oekraïne”, wereldwijde netwerken van islamitisch terrorisme, de machtspolitieke opkomst van China, maar schroomt ook niet haar mening te geven over onderwerpen als klimaatverandering, demografie en digitalisering. Duitsland moet volgens AKK de leidinggevende rol als “vormgevende macht” op zich nemen, maar hier geldt wel: voor wat hoort wat.
Ze vindt het bijvoorbeeld ook tijd dat Duitsland met haar partners in de regio Indo-Pacific aanwezig moet zijn, vanwege de machtspositie van China. Dat alles moet vooral door “versterking van de Europese defensiesamenwerking” gebeuren die “helpt een sterk, verenigd Europa op te bouwen.”

Voor het “strategisch kompas” geldt dat het volgens AKK alleen een succes kan worden door een sterke Frans-Duitse as, die de gemeenschappelijke Europese zaak dient in de geest van het Verdrag van Aken.” De verdragen van Maastricht en Lissabon zijn voorgoed in de kliko verdwenen.

Het gaat bij AKK om het oude imperialisme, verpakt in nieuwe Orwelliaanse taal. Er wordt niet gesproken van “oorlog”, maar van “missie”; niet van “militaire agressie”, maar van “aanwezigheid en houding”, niet van “bedreiging”, maar van “het gebruik van strategieën”. Zo schrijdt de militarisering van Europa steeds verder en wordt de Nobelprijs voor de Vrede die de EU in 2012 kreeg een steeds gênantere aangelegenheid.

In plaats van Europese supermachtsdromen na te jagen, zouden de miljarden die aan (Duitse en Franse) wapens uitgegeven worden, beter kunnen worden geïnvesteerd in gezondheid, sociale zaken en onderzoek. De Duitse minister van Defensie kwam zelfs op het idee om in de EU ziekenhuistreinen te introduceren – als “rollende intensive care-eenheden” voor de overdracht van pandemiepatiënten. Dat zou zelfs geen slecht idee zijn als het alleen bedoeld was als civiele maatregel en niet afkomstig was van een Duitse minister van Defensie.

De herrijzenis van Hitler’s Volkssturm

De Duitse oorlogsminister Annegret Kramp-Karrenbauer heeft relatief kort nadat zij in functie was het concept voor een vrijwillige Bundeswehr-dienst gepresenteerd in “Heimatschutz”. Terwijl ze vol lof was over de dienst die als “stopverf de samenleving in moeilijke tijden bij elkaar houdt”, spreekt de Bundeswehr-leiding op haar website duidelijk over soldaten van de binnenlandse veiligheid: “Eerdere en huidige ervaringen (…) tonen de grote kans aan dat ondersteunende diensten (…) in het geval van natuurrampen en ernstige ongevallen of andere vormen van crisis is de Bundeswehr al in vrede vereist zijn (…) Het takenpakket strekt zich dus uit van waarschijnlijke inzet in het kader van bijstand (bescherming tegen rampen) tot de militaire verdediging van het Duitse grondgebied.”

Waakzaamheid is geboden wanneer Duitse militaire officieren expliciet verwijzen naar ervaringen uit het verleden! De laatste keer dat Duitse politici en het leger binnenlandse veiligheidstroepen hadden opgericht “voor de militaire verdediging van Duits grondgebied” was in 1944. Voor Hitler’s Volkssturm moest je 16 jaar oud zijn, ook daar werden je voor buitenlandse missies gespaard en mocht je alleen de “thuisbasis” van het Duitse Rijk verdedigen “totdat je zeker bent van de toekomst van Duitsland en zijn bondgenoten en dus Europa.”
Maar de binnenlandse “Heimatschützer” waren destijds slecht opgeleid en bewapend en maakten bovendien geen deel uit van de Wehrmacht. Dat moet nu anders worden geregeld. Weliswaar voert Duitsland momenteel alleen in het buitenland oorlogen, maar het verleden leert dat het niet zo hoeft te blijven. En wie het oorlogsvermogen aanzienlijk wil uitbreiden om militair wereldwijd economische belangen te kunnen behartigen, moet ervoor zorgen dat de eigen bevolking de oorlogszucht en bewapening tenminste niet afwijst.

Terwijl de Duitse bevolking nog moet worden voorbereid op komende oorlogen, werken regeringen in dat land al jaren aan de mogelijkheid om opnieuw oorlog te voeren vanaf Duitse bodem. Daarvoor werd de grondwet gewijzigd zodat de Bundeswehr in 1956 kon worden ingevoerd. Dit vereiste strengere noodwetten, die ondanks sterke protestbewegingen in 1968 werden aangenomen.
Naast veel inperkingen op de grondrechten heeft de Duitse Bondsdag ook de paragrafen 87a in de grondwet opgenomen. Met welk voornemen beschrijft de Bundeswehr heden op haar website met verbazingwekkende openheid: “Dit artikel maakt het mogelijk gebruik te maken van strijdkrachten door de federale regering om de politie en de federale politie te ondersteunen, om een ​​dreigend gevaar voor het bestaan​​of de vrije democratische rechtsorde van de federale regering of van een land als het land waar het gevaar dreigt niet klaar of in staat is het gevaar zelf te bestrijden en de capaciteiten van de staatspolitie en de federale politie onvoldoende zijn. In dit geval kan de krijgsmacht worden gebruikt ter ondersteuning van de bescherming van civiele objecten en de strijd tegen georganiseerde en militair bewapende opstandelingen.”

Eén van de “verschillende soorten crises” zou kunnen zijn dat de Bundeswehr een deelstaat binnenmarcheert omdat “zij zelf niet bereid is het gevaar te bestrijden”. Als er al een specialistische binnenlandse Heimatschutz-dienst aanwezig is, kan dit alleen maar nuttig zijn. En zou het niet denkbaar zijn dat stakingen één van de mogelijke toepassingen zouden zijn die de Bundeswehr omschrijft als een “andere crisissituatie”? Sommige leden van de Bondsdag hadden waarschijnlijk ook deze vrees, daarom werd artikel 9 van de grondwet uitgebreid met de volgende formulering: “Maatregelen in overeenstemming met de artikelen (…) 87 bis, lid 4 (…) mogen niet gericht zijn tegen industriële geschillen die gericht zijn op handhaving en bevordering van de arbeids- en economische omstandigheden die worden beheerd door verenigingen in de zin van zin 1.”  Maar dat betekent niets anders dan dat het Duitse leger kan worden ingezet tegen stakende arbeiders, bijvoorbeeld als ze strijden voor politieke doelen (als de heersende elite zich in zo’n “andere crisissituatie bevindt” en zich dan nog steeds aan de wet en orde houden). Ook bij dergelijke operaties kan de Heimatschutz waardevolle diensten verlenen.

Dit soort ontwikkelingen verontrust ons behoorlijk. In het voorbeeld hierboven tonen wij aan dat het leger kan worden ingezet tegen de eigen burgers – iets wat je in een westers land niet zou (moeten kunnen) verwachten. Maar zelfs in ons land wordt het inmiddels toegepast: regelmatig wordt het leger (illegaal) ingezet bij demonstraties van de boeren, dus tégen de eigen bevolking en vóór de belangen van multinationals, banken en de bouwlobby die het allemaal op (goedkope) boerengrond hebben voorzien. Wijlen prof. Bob Smalhout signaleerde dit “beleid” al in 2003. De mainstream media laten ook in zo’n geval de oren hangen naar de regering…. maar er wel schande van spreken als de Amerikaanse president hetzelfde doet.

Kritische berichtgeving hierover ontbreekt ook in de Duitse mainstream media. Nou, oké dan: in een klein artikel gaf de Frankfurter Allgemeine Zeitung kort en bondig commentaar: “De vrijwilligersdienst van de Bundeswehr is bedoeld om meer bewakers aan te trekken”. Wat dit betekent, lazen we in een artikel van de Süddeutsche Zeitung. Rekruten van de binnenlandse veiligheid zouden alleen de meest noodzakelijke militaire vaardigheden krijgen, staat er. “Dit omvat het hanteren van pistolen en geweren, maar niet trainen op complexe wapensystemen. In het geval van een crisis zouden ze in staat moeten zijn om kritieke infrastructuur zoals energiecentrales te verdedigen als veiligheids- en beschermingssoldaten”.
Dus leden van de binnenlandse Heimatschutz moeten met een pistool in de hand de kerncentrale beschermen tegen de Russen of terroristen? De bladen Handelsblatt en Die Welt hebben hierover met geen woord gerept.

De toekomst van de Europese Unie

Het voortbestaan ​​van de Europese Unie is van het hoogste Duitse belang. De top vorig weekend heeft echter niet bijgedragen aan het voortbestaan ​​en zeker niet aan de verdere ontwikkeling van de Unie. De cruciale vragen zijn niet alleen uitgesteld, maar zelfs niet gesteld. In plaats daarvan de noodzakelijke leugen: de duizenden miljarden euro’s zouden alleen en uitzonderlijk en tijdelijk en niet herhaalbaar worden gegooid in een bijzonder unieke noodsituatie genaamd Corona-crisis. Maar je kunt ook zeggen: de corona-crisis biedt mogelijkheden voor diegenen die nooit geïnteresseerd waren in het hervormen van de EU. De corona-crisis is een gelegenheid en een excuus om in de verkeerde richting te gaan.

Dat de Europese Unie niet geïnteresseerd is in haar burgers en hun democratische rechten blijkt uit het feit dat de meest elementaire en noodzakelijke vragen niet gesteld zijn, en die zouden o.a. kunnen zijn: hoe hervormen we de Europese Unie?
Moeten de bestaande problemen met steeds meer geld worden tegemoet getreden?
Waarom creëren we niet eerst een gemeenschappelijke regelgevende basis?
Hoe pakken we de grootschalige corruptie binnen Brussel aan?
Hoe kunnen we politici en beleidsmakers (o.a. Brussel, ECB, landelijke politici) verantwoordelijk stellen voor hetgeen zij doen?
Hoe temmen we het regiment van beleidsbureaucraten?
Waarom gebruiken we niet onze grootste troef: diversiteit in eenheid?
Waarom eenheid ten koste van alles?
Hoe beëindigen we het Brusselse centralisme en stappen we over op een efficiënt, modern netwerk van Europese regio’s?
Hoe democratiseren we de Unie?
Genoeg stof om over na te denken op wel honderd toppen, waarvan er niet één is gepland.

En waarom niet? Omdat noch Merkel, Macron, Rutte, noem ze maar op, noiemand in Brussel het oude continent als een diep culturele taak en verplichting ziet. Daarom is er uiteindelijk alleen het geruzie over macht en geld.
Wat uiteindelijk heeft geleid tot de schuldenunie. Dit maakt de Europese Unie kleiner dan die is. Het verkort zijn historische mandaat op criminele wijze. We zijn niet alleen netto-betalers en bruto-ontvangers en omgekeerd. Wij zijn Europeanen, westerlingen. En laten we er trots op zijn.
Oudheid, humanisme, verlichting, ontdekkingsdrang, optimisme voor vooruitgang zijn onze erfenis. De culturele en politieke elites ontrafelen echter onze geschiedenis, waarvan nationalisme en kolonialisme niet de grootste successen zijn geweest. Maar daar kunnen ze tot herleid worden. De gemeenschappelijke wortels worden met vreugde belasterd, weggepoetst en gediscrimineerd – daarvoor is geen plaats in het Vierde Rijk.