Eurafrica gezien vanaf de smartphone: immigratie volgens de “Nigeriaanse maffia” van Giorgia Meloni
Indignatie redactie
12 min. lezen
Archive photo Giorgia Meloni, leader of the Brothers of Italy 19/05/2019 Naples. Giorgia Meloni, leader of Fratelli d'Italia, closes the electoral campaign for the European Elections of May 26, in Naples. According to the organizers, the event was attended by over 30,000 people and about 200 coaches from all over Italy. Many testimonies on stage, including that of Paolo Diop, Senegalese by birth and FdI immigration manager wearing a T-shirt bearing the hashtag #noiussoli.//AGFEDITORIAL_Sipa.4479/2209261417/Credit:Michele Amoruso/AGF/SIPA/2209261426
Meloni Kannibalisme, rituele moorden, kinderprostitutie. In een boek dat in 2019 werd gepubliceerd met een controversiële journalist en criminoloog, Giorgia Meloni, destijds parlementslid van de oppositie, legde duidelijk haar racistische visie op immigratie bloot.
Meloni Drie jaar voordat hij het imago van zijn partij verzachtte, laten geannoteerde fragmenten uit deze tekst ons toe de hardnekkigheid van de koloniale en racistische obsessies van Europees extreemrechts te begrijpen.
Het zien van beelden van onze politieagenten die worden aangevallen door immigranten roept een verschrikkelijk gevoel van rusteloosheid, melancholie, medeleven en verdriet op, maar ook een gevoel van afstand doen en nederlaag van de staat. Soevereiniteit gedijt ook op symbolen, beelden en identificaties. De dagelijkse heldenmoed van deze mannen, trouwe dienaren van de Republiek, onze beschermers, is getint met verontrustende en obscene kleuren.
Als ik al deze verhalen lees en zie hoe deze soldaten worden aangevallen door de Nigeriaanse jongeren die onze regio’s bevolken. Nauwelijks twintigers, reuzengroot tussen de negentig en honderd kilo, zeker goed gevoed en in vorm dankzij de sportschool, kosten ze de Staat ruim honderd euro per dag, waarvan veertig naar coöperaties en gsm-abonnementen . Dit alles veroorzaakt een mengeling van woede, hulpeloosheid en angst. Wat het nog paradoxaler, grotesker en hatelijker maakt, is dat deze zogenaamde moordenaars vaak worden vrijgelaten door middel van een uitspraak van de rechter.
Het zijn tenslotte Afrikaanse asielzoekers, uit een gebied waar 95% van de gedeporteerden vandaan komt. Het is hetzelfde percentage dat de drugshandelaren en pooiers van de Nigeriaanse maffia voedt. Dit zijn de mensen die hier zullen zijn om nog meer schade aan te richten, waarschijnlijk voor lange tijd, op kosten van de belastingbetaler. En als we geen grenzen stellen, bestaat het risico dat de publieke opinie, die te lang is mishandeld, uiteindelijk zelfs de authentieke vluchtelingen zal gaan verachten die werkelijk op de vlucht zijn voor oorlogen en gevaren en die vreedzaam naar ons land komen om te werken en eerlijk te leven. .
De tekst van Giorgia Meloni begint met de vermeende aanvallen op de politie door immigranten, in het bijzonder Nigerianen. De beschrijving van de typische Nigeriaan verwijst naar veel kenmerken van het immigratiedebat: Nigerianen zijn uitsluitend mannen, jong, goed gevoed en verzorgd, in tegenstelling tot het beeld van kwetsbare vluchtelingen of rondzwervende gezinnen.
Vervolgens worden de kosten voor de gemeenschap benadrukt, met speciale nadruk op mobiele telefoons en coöperaties, die worden beschouwd als onderdeel van een progressieve elite die immigratie bevordert en daarvan profiteert. Een van de belangrijkste thema’s van de tekst die onmiddellijk wordt geïntroduceerd, is de permanente tegenstelling tussen de politie, die volgens haar ter plaatse lijdt onder het geweld van de Nigeriaanse maffia, en het rechtssysteem, dat vaak wordt gepresenteerd als te tolerant en ver van de realiteit.
Maar waarom worden deze criminelen vrijgelaten? Ze worden simpelweg vrijgelaten omdat het Nigeriaanse asielzoekers zijn: een categorie die we allemaal in stand hebben gehouden en die profiteert van gerechtelijke tolerantie die de privileges waard is die een adel boven de wet geniet. Bij een soort omgekeerd racisme bestaat voor Italianen de wet, terwijl voor asielzoekers alles mag. En binnen dat geheel zijn er geen wetten of werk, maar absolute bescherming die een gevoel van onrechtvaardigheid en ontevredenheid voedt dat uiteindelijk een soort collectieve waanzin zal ontketenen.
Nu lopen we het risico dat het rechtsisme dat deze migratieleukemie en dit gevoel van onrechtvaardigheid heeft veroorzaakt en waaraan een deel van de rechterlijke macht heeft bijgedragen door het geven van verkeerde antwoorden, er uiteindelijk toe zal leiden dat de staat alle geloofwaardigheid verliest (als gevolg van de kloof tussen werkelijke veiligheid en waargenomen veiligheid). Er bestaat echter ook het risico dat de mensheid verloren gaat aan de Italiaanse gemeenschap, die altijd gekenmerkt is geweest door haar gevoel van welkom en gastvrijheid.
Het vermeende falen van de gerechtelijke autoriteiten gaf Meloni de kans om “omgekeerd racisme” aan de kaak te stellen, wat de Nigerianen volledige immuniteit zou geven. Het klimaat van wijdverbreid onrecht zou een explosie van woede veroorzaken onder de Italiaanse burgers, die zonder dat “goede mensen” zouden zijn, gastvrij en tolerant van aard.
Dit discours schrijft de schuld voor de ‘collectieve waanzin’ niet toe aan degenen die deze begaan, maar aan de zogenaamd ‘rechtse’ instellingen en mensen die het ‘immigrationisme’ steunen. Hoewel het niet expliciet wordt gemaakt, verwijst deze toespraak ongetwijfeld naar de Macerata-aanval gepleegd door Luca Traini in februari 2018, een paar dagen na de moord op Pamela Mastropietro, een jonge vrouw uit Macerata vermoord door een Nigeriaanse, onschuldige Oseghale.
Helaas worden deze gebeurtenissen dagelijks herhaald. Het is even wreed als ondraaglijk en absurd. Wij hopen dat de instellingen – en in het bijzonder een regering in de toekomst – zullen proberen een einde te maken aan deze barbaarse en stomme drift. De rechtshandhaving kent het gevaar en is zich bewust van de redenen waarom migranten Nigeria ontvluchten, maar ze kunnen geen fout maken zonder het risico te lopen beschuldigingen van racisme te krijgen.
De staat moet hen steunen en beginnen hen te trainen in een nieuwe benadering van zelfverdediging en nationale defensie. Uiteraard zou deze methodologie geen geweld met zich meebrengen, maar het zou hun werk functioneler maken. Het is mogelijk dat geschiedenis het enige is dat de politie kan worden geleerd. De Nigeriaanse maffia is een fenomeen dat voortkomt uit een complex ritueel waarvan de wortels zeer oud zijn en geworteld zijn in culturen die rituele moord of kannibalisme beoefenen; We zouden ze allemaal beter moeten kennen.
De eerste pagina’s, te beginnen met de politie, maken het doel van het boek duidelijk. Gezien het onvermogen van de autoriteiten en de beschuldigingen van racisme is het noodzakelijk om een “nieuwe benadering van zelfverdediging en nationale verdediging” te bieden om de Nigeriaanse maffia het hoofd te bieden. Het is niet operationeel, maar cultureel. Het doel zou zijn om voor de agenten en de publieke opinie de geschiedenis van Nigeria te illustreren, bezaaid met ‘kannibalisme’ en rituele moorden met ‘voorouderlijke wortels’. Dit is het raamwerk waarin een reeks stereotypen en complottheorieën worden ingevoegd in de 110 pagina’s die volgen.
Er bestaat zeker een risico op etnische substitutie, aangezien we in een wereld leven waarin de islamitische wereld (of in ieder geval een deel daarvan) vijf kinderen per nettopaar heeft, om nog maar te zwijgen van polygamie, terwijl de Italiaanse wereld er minder dan één heeft. kind per koppel. Dit kan ons alleen maar doen nadenken over de toekomst van onze natie, onze identiteit en onze manier van leven.
Tot nu toe heeft onze beschaving de christelijke en verlichtingstradities als een troef beschouwd, maar sommige leden van de politiek correcte intelligentsia hebben op suïcidale wijze geprobeerd dit erfgoed uit te wissen, wat tot rampen heeft geleid.
Samenvattend: de wereld van mobiele telefoons [of smartphones ] bevolkte Afrika lang vóór de nationalisatie van de tertiaire sector. Deze dematerialisatie, gecombineerd met de explosieve vruchtbaarheid van de mens, heeft een dodelijke cocktail voortgebracht, aangewakkerd door mobiele telefoons: hele groepen worden meegesleept door de droom van een soort ‘land van melk en honing’, gezien als een soort Disneyland dankzij de netwerken.
Giorgia Meloni drukt de demografische zorgen uit die kenmerkend zijn voor extreemrechts door het risico van etnische vervanging – een manier om te verwijzen naar de theorie van de Grote Vervanging – aan de kaak te stellen als gevolg van de westerse demografische achteruitgang en de veronderstelde vruchtbaarheid van de ‘islamitische’ wereld. De demografische uitdaging wordt gepresenteerd als een existentiële dreiging, die in staat is de hele westerse ‘beschaving’ onder te dompelen in een ‘politiek correcte elite’ die de risico’s probeert te bagatelliseren. ‘Explosieve vruchtbaarheid’ wordt gecombineerd met nieuwe media, vooral mobiele telefoons, om migratiestromen richting Europa te sturen.
Tegenwoordig vertegenwoordigt hekserij de grootste bedreiging voor het leven van Afrikanen, omdat ze onbewust een mentaliteit hebben ontwikkeld die hen in een permanente staat van angst, hulpeloosheid en intimidatie doet leven, waardoor ze gedwongen worden hun toevlucht te zoeken in duivelse rituelen (Okon, 2012). ), waarin bloed, zowel menselijk als dierlijk, gelijkgesteld wordt aan leven en daarom een onmisbaar onderdeel is van het offer.
[…]
Yoruba, Nigeria: In sommige regio’s van Nigeria, waaronder het gebied dat wordt bewoond door de Yoruba-stam, wordt kannibalisme, nauw verbonden met de handel in mensenvlees, nog steeds beoefend. De redenen houden verband met het voortbestaan van oud bijgeloof, maar ook met medische overtuigingen. Er zijn open markten waar u verse producten van mensenvlees kunt kopen, evenals bepaalde lichaamsdelen.
[…]
Een Yoruba-ritueel is een ceremonie met kwaadaardige bedoelingen waarbij de geest van de doden wordt aangeroepen om de dood te veroorzaken. De palomberos voert het ritueel uit uit eigen belang of omdat het in opdracht van een derde partij is gedaan. Het essentiële object is de ganga , een ketel met daarin menselijke hoofden en botten vermengd met bloed, dierlijke resten en natuurlijke elementen zoals hout en metalen (Pokines, 2015).
In de ganga verblijft de geest van de overledene die moet worden aangeroepen. Botten worden vaak gestolen van begraafplaatsen en het bloed is van dierlijke oorsprong. De ziel van het nog levende slachtoffer moet getemd worden voordat deze aan de goddelijkheid wordt gediend, zodat de hersenen en het lichaam van het slachtoffer beter kunnen denken en handelen in de aanwezigheid van de geesten.
De lijken van blanke mensen zijn welkom, omdat de hersenen van blanke mensen volgens de traditie veel gemakkelijker te temmen zijn dan die van zwarte mensen. Naast de natuurlijke elementen worden het bloed, het hoofd, de tenen, de ribben en de schenen van een lijk aan het ganggesteente toegevoegd .
Giorgia Meloni beschouwt hekserij als de belangrijkste van alle uitdagingen waarmee Afrika wordt geconfronteerd, van ontwikkeling tot klimaatverandering. Vervolgens beschrijft hij fantastische Afrikaanse rituelen, vooral die van de ‘Yoruba-stam’. De Yoruba, een West-Afrikaanse etnische groep van ruim 50 miljoen mensen, zouden zich schuldig maken aan rituele moorden en grootschalige handel in mensenvlees. De details zijn grotesk, grenzend aan raciaal fetisjisme, wanneer wordt gespecificeerd dat ‘lijken van blanke mensen’ welkom zijn en dat de gezochte menselijke lichaamsdelen worden vermeld als ‘tenen, ribben en schenen’.
“De wilde wordt vaak voorgesteld als een vernederd en vervloekt wezen, dat niets positiefs weerspiegelt, maar eerder lijkt te fungeren als een condensor van al die negatieve eigenschappen die het voorrecht zijn van de criminele klassen in beschaafde samenlevingen” (Lorenzoni, 2015) . Dit is hoe Emilio Salgari de wilde man in de eerste helft van de 20e eeuw beschreef. Deze definitie lijkt goed te passen bij de Nigeriaanse maffia.
Om de Nigeriaanse crimineel te definiëren wendt Giorgia Meloni zich tot een passage van Emilio Salgari, een schrijver die actief was op het hoogtepunt van het Europese kolonialisme, in de decennia vóór de Eerste Wereldoorlog. Het citaat is duidelijk beïnvloed door het culturele klimaat waarin de auteur zich bevond.
Rivieren van geld stromen uit de handen van bepaalde Afrikanen in Castel Volturno die huur betalen, kraampjes kopen en geld witwassen in winkels. Ze sturen geld naar Afrika en investeren door geldoverdrachtbureaus op te kopen. Er vinden voortdurend geldoverdrachten plaats: geld van blanke mensen gaat rechtstreeks naar zwarte mensen.
[…]
Dit is Campania 2 [een kiesdistrict], het enige Italiaanse grondgebied waar de Afrikaanse maffia in symbiose opereert met de lokale georganiseerde misdaad. Een misdaad van onmiddellijkheid en omertá. Campania 2 is de belangrijkste Afrikaanse provincie van Italië. Afval, immigratie, prostitutie, politieke corruptie, georganiseerde misdaad, de achteruitgang van gebouwen en giftig afval zijn al een diepgewortelde en onveranderlijke realiteit van dit gebied.
[…]
Tussen Castel Volturno, Mondragone, Pescopagano, de stad Coppola, Baia Verde en Pinetamare heeft elke etnische groep zijn eigen rituelen. Aan de ene kant is er de Afrikaanse gemeenschap, met haar animistische goden, magische riten en voodoo, die op Italiaanse bodem menselijke offers worden; Aan de andere kant zijn er de blanken, die deze manifestaties met verbazing en spot gadeslaan, maar tegelijkertijd de dienstdoende tovenaar telefonisch bellen om liefde, geluk en werk te voorspellen. Lokale goden zijn mensen die politieke posities bekleden… ten goede of ten kwade.
In deze sectie concentreert Meloni zich op de gevolgen van de Nigeriaanse maffia in Italië, vooral in het noorden van Campanië. Enerzijds hekelt hij de economische schade die wordt veroorzaakt door zijn geldovermakingen, waarbij geld aan de lokale economie wordt onttrokken.
Opgemerkt moet worden dat alle vormen van nuance worden onderdrukt en plaats maken voor een grove raciale taal, die niet eens wordt gekenmerkt door de scheiding tussen Nigerianen en Italianen, maar alleen tussen ‘blanken’ en ‘zwarten’. Aan de andere kant wordt door het mobiliseren van stereotypen over Zuid-Italianen een soort convergentie benadrukt, zowel in de gezamenlijke criminele activiteiten van de Campaanse en Nigeriaanse maffia als in de levensstijl: er wordt gezegd dat zelfs ‘blanke’ Campaniërs in onwetendheid en bijgeloof leven.
Deze ongecontroleerde migratie is precies het tegenovergestelde van wat nodig is om gecontroleerde, complexere en dynamischere migratie te bevorderen, wat zowel de gastlanden als de herkomstlanden ten goede zou komen. Mensen uit de Balkan zijn bijvoorbeeld heel goed geïntegreerd in Italië. Zonder Roemeense bedrijven en Moldavische immigranten zou de gezondheidszorgsector een probleem hebben gehad met geschoolde arbeidskrachten.
Deze kolossale stromen, die alleen maar ten goede komen aan een gevaarlijke maffia, hebben echter eindelijk enig gezond verstand teruggegeven aan de katholieke kerk, die soms de belangrijkste agent van ongecontroleerde immigratie leek te zijn geworden. Dit immigratieisme roept zelfs in het hart van de regering tegenstand op, waar de wereld van ideologische katholieke communisten en die van speculatieve rood-witte coöperaties worden tegengewerkt door een meer rationele lijn die, naar wij hopen, zichzelf met meer middelen zal kunnen opleggen. kracht.
[…]
Wij geloven dat liefdadigheid kan blijven bestaan, zolang het bepaalde kenmerken heeft: transparantie in de financiering, authentieke filantropie, afwijzing van radicale geopolitieke veranderingen en een meelevende en tolerante houding tegenover de zwakken. Het huidige immigratieisme wordt gefinancierd door iemand die de Europese etniciteit wil veranderen om een Eurafrica of een Eurazië te creëren. Ook verwelkomen wij mensen die al crimineel zijn voordat ze vertrekken en die monsterlijk gedrag vertonen in ons land.
Giorgia Meloni analyseert opnieuw de krachten die verantwoordelijk zijn voor het ‘immigrationisme’ en de gevolgen daarvan. Naast de reeds genoemde coöperaties wordt de katholieke Kerk hier afgeschilderd als een ‘ongecontroleerde immigratiedienst’, als reactie op de aandacht die Franciscus besteedt aan immigratiekwesties. In 2019 heeft de paus op het Sint-Pietersplein het beeldhouwwerk Angeles Unawares ingehuldigd , gewijd aan migranten en vluchtelingen en dat herinnert aan “de evangelische uitdaging van gastvrijheid”.
Humanitaire inspanningen om migranten te helpen zouden ook aanvaardbaar kunnen zijn als ze beperkt zouden blijven tot een vorm van onbaatzuchtige filantropie, maar voor Giorgia Meloni maken deze inspanningen deel uit van een gecoördineerd en goed gefinancierd project om de etnische samenstelling van Europa te veranderen en te hybridiseren om zo de etnische samenstelling van Europa te veranderen en te hybridiseren. transformeer het in “Eurafrika” of “Eurazië”, volgens de toch al wijdverbreide theorie van de Grote Vervanging.
Daarbij komt het trieste fenomeen van minderjarigen die tot prostitutie worden gedwongen. Daarnaast zijn er de buitenlandse handelaars die de drugsmarkt voeden, die nu stevig onder controle staat van de Nigeriaanse maffia.
[…]
Migrantenrekeningen ontvangen blijkbaar, boven alle verdenking, sommen geld van zwarte bazen die in Amerika of Canada wonen. Langs de Autoroute du Soleil , waar de nationale orgaanhandel plaatsvindt, zijn overblijfselen van uiteengereten lijken te vinden.
De tekst eindigt met nog meer speculaties over de handel in lijken. Zoals de auteur zelf toegeeft, zijn deze speculaties niet door de politie bevestigd.
De politie heeft deze informatie echter niet bevestigd. In Nigeria daarentegen zouden het oogsten van organen en het ontheiligen van lijken voor religieuze rituelen wijdverbreide verschijnselen zijn. Dit zijn rituelen om macht, rijkdom en geluk te ontvangen. Dit zijn dezelfde rituelen die worden beoefend door de nieuwe volgelingen van de Nigeriaanse maffia.
In 2019 publiceerde Giorgia Meloni een boek met Alessandro Meluzzi, een controversiële journalist die bekend staat om zijn samenzwerings-, anti-vaccinatie- en extreemrechtse standpunten, getiteld Nigerian Mafia , waarin hij ingaat op de wortels van de georganiseerde misdaad in bepaalde delen van Italië en in die het koppelt aan een reeks openlijk racistische of complottheorieën over immigratie en veranderingen in de Italiaanse samenleving.
Het boek is geschreven in samenwerking met de criminoloog Valentina Mercurio. Hoewel het voorkomt in de publicaties die door Meloni’s cv worden gepromoot, was het grotendeels onopgemerkt gebleven totdat er een schandaal uitbrak waarbij generaal Roberto Vannacci betrokken was . Op 10 augustus 2023 publiceerde Vannacci in eigen beheer, op Amazon, Il mondo alcontrary , dat ook talrijke racistische, homofobe en seksistische passages bevatte.
Als gevolg hiervan ontsloeg de minister van Defensie, Guido Crosetto, hem uit zijn functie als commandant van het Instituut voor Militaire Geografie. Crosetto’s beslissing werd echter bekritiseerd door andere leden van de meerderheid, die Vannacci verdedigden: “Het is niet aan de politiek om de moraliteit van publicaties te onderzoeken. Niet voor de regering, noch voor een minderheidspartij”, verklaarde Giovanni Donzelli, leider van de parlementaire fractie Fratelli d’Italia .
Het boek van de generaal staat echter niet op zichzelf. Journalist Lorenzo D’Agostino merkte op dat zijn theorieën hem deden denken aan de theorieën die Meloni verdedigde in zijn boek met Meluzzi. De Italiaanse pers heeft deze parallel breed gedeeld en onderstreept de tegenstrijdigheden van Fratelli D’Italia sinds het begon aan zijn transitie van een extreemrechtse oppositiepartij naar een dominante component van een regeringscoalitie.
Dit florilegium dat we voor het eerst in het Spaans vertalen, laat zien hoe complot- en racistische theorieën zich niet beperken tot marginale groepen van extreemrechts, maar ook zeer populair zijn binnen de mainstream van rechts die al bijna een jaar aan de macht is.