Europa en de toekomst van migratie wereldwijde migratiestroom dit jaar 272 miljoen mensen

Kort geleden heeft het Ministerie van Economische en Sociale Zaken (DESA) van de Verenigde Naties aangekondigd dat de wereldwijde migratiestroom dit jaar 272 miljoen mensen heeft bereikt, wat een stijging betekent van 51 miljoen ten opzichte van vorig jaar. Migranten maken nu 3,5% van de totale wereldbevolking uit.

Anders dan vluchtelingen, trekken migranten de wereld niet in uit angst voor fysieke vervolging of dood, in plaats daarvan proberen ze hun levensomstandigheden te verbeteren, ergens anders een betere baan te vinden of beter opgeleid te worden.

Maar migratie is slechts een van de factoren die de manier zullen bepalen waarop onze wereld er morgen zal uitzien, omdat sociologen beweren dat er nog een even krachtig demografisch fenomeen is dat de toekomst van de meeste ontwikkelde landen gaat bepalen – dat is de vergrijzing . We leven in een tijdperk van wereldwijde migratie, waar elke dag ongeveer 60 miljoen mensen in beweging zijn, aangezien honderden miljoenen mensen betrokken zijn bij het proces van vrijwillige of semi-vrijwillige migratie.

Analisten van het Pew Research Center zijn ervan overtuigd dat alle G7-landen, namelijk Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten , sinds minstens medio jaren bijwerkingen ondervinden van hun respectieve bevolking die ouder en ouder wordt -1950s, veroorzaakt door dalende geboortecijfers. Volgens de VN vormen dalende vruchtbaarheidscijfers in combinatie met de vergrijzende wereldbevolking  een grote uitdaging voor de meeste nationale economieën. Oudere bevolkingsgroepen kunnen arbeidstekorten veroorzaken – zoals we kunnen zien in Japan, waar ouderen een last voor de nationale economie zijn geworden, en dit is precies het probleem waar Italië tegenwoordig voor staat.

In sommige landen – vooral Italië, Duitsland en Oostenrijk – neemt de inheemse bevolking al tientallen jaren af. De vruchtbaarheidscijfers zijn zo laag gedaald dat het aantal mensen dat in de volgende generatie wordt geboren, niet groter is dan tweederde van de vorige generatie. Italië heeft een historisch laag vruchtbaarheidscijfer bereikt samen met een aantal andere Europese landen, en het staat nu op het punt wat gewoonlijk de “demografische tijdbom” wordt genoemd.

Even bleef deze daling onopgemerkt, omdat er nog steeds veel mensen werk zoeken, maar naarmate een toenemend aantal autochtone Europeanen de pensioengerechtigde leeftijd begint te bereiken en sterft, migranten uit niet-Europese landen, vooral uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika zou zich haasten om hen te vervangen en hun plaats in de Oude Wereld in te nemen.

Vorig jaar is de bevolking van de EU-landen alleen maar toegenomen als gevolg van migratie, omdat de geboortecijfers in de EU niet zijn gestegen, merkt Eurostat op. Volgens de rapporten zouden de sterftecijfers van vorig jaar in Europese landen de geboortecijfers niet overschrijden, aangezien 5,3 miljoen mensen stierven in de loop van het jaar, terwijl niet meer dan 5 miljoen mensen voor het eerst hun ogen openden.

Dit resulteerde in het feit dat de meerderheid van de Europese staten met tegenzin het feit accepteerde dat ze goedkope arbeidsmigranten nodig hebben om duurzame economische groei te behouden. Dit betekent dat wereldwijde migratie als een trend zijn voor- en nadelen heeft, winnaars en verliezers, en het is bijna onmogelijk om het probleem vanuit de positie van een onpartijdige waarnemer voor de meeste mensen te bekijken.

Volgens Eurostat is in de afgelopen 30 jaar een vijfde van alle Roemenen, 12% van de Polen, 7% van de Bulgaren en een zeer aanzienlijk deel van de bevolking van de Baltische staten hun huis ontvlucht om betere kansen op werk in andere Europese landen te zoeken. Deze migratiegolven vertegenwoordigen een significante demografische transformatie, die fundamentele veranderingen teweegbrengt die de stabiliteit van de Europese Unie kunnen bedreigen. In het begin werd deze trend waargenomen in de landen van Midden- en Oost-Europa na de val van de Berlijnse Muur, maar toen het na de financiële crisis van 2008 een geheel andere schaal aannam, wist niemand wat het juiste antwoord was .

Daarom proberen Europeanen nu een antwoord te vinden op de belangrijkste en meest dringende vraag over hun toekomst – hebben ze die? De overbevolking die de laatste decennia opduikt als gevolg van de massale migrantenstromen uit het Midden-Oosten alleen, kan een politieke ineenstorting van de EU veroorzaken.

In tegenstelling tot de vorige grootschalige migratiegolven die in de twintigste eeuw ontstonden, zijn het vandaag de jongeren en opgeleid die besluiten een gok te wagen, maar dan slaat hun vertrek een enorme slag toe aan de economische mogelijkheden van het land dat ze willen verlaten. Deze trend vormt een enorme overdracht van nationale intellectuele rijkdom.

Het is gepast om te vragen welk land tegenwoordig meer migranten aantrekt? Wat zijn de top tien landen voor migranten om werk te zoeken? We kunnen een antwoord vinden in het onderzoek van Globehunters, waarin rekening werd gehouden met zaken als de kosten van het leven, de kwaliteit van het leven, de werkloosheidsniveaus en de particuliere veiligheid. De lijst ziet er als volgt uit: op de 10e plaats – Noorwegen, op de 9e – Nederland, op de 8e – Australië, op de 7e – de VS, op de 6e plaats – Zweden, op de 5e – Duitsland, op de 4e – Nieuw-Zeeland, 3e – Canada, 2e – Oostenrijk, met de 1e plaats behorend tot IJsland.

Wat betreft het aantal migranten dat in verschillende landen van de wereld woont, heeft het VN-ministerie van Economische en Sociale Zaken de Verenigde Staten op de eerste plaats gezet, met 51 miljoen buitenlanders die daar onderdak en werk zoeken. De tweede en derde plaats op deze lijst worden bezet door Duitsland en Saoedi-Arabië, die elk 19 miljoen migranten herbergen. Rusland staat op de vierde plaats met 12 miljoen migranten. De vijfde plaats wordt ingenomen door Groot-Brittannië, waar elke dag ongeveer 10 miljoen buitenlanders slapen. In Canada, Frankrijk en Australië zijn er niet meer dan acht miljoen migranten, terwijl Italië maar zes miljoen migranten heeft.

Veel staten hebben een vrij stringent migratiebeleid ontwikkeld om het aantal vluchtelingen en gewone migranten te beperken die proberen hun nationale grenzen te overschrijden, zowel legaal als illegaal. Het is opmerkelijk dat de zittende Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Bouw en Gemeenschap, Horst Seehofer, wordt gecrediteerd met te zeggen dat migratie de wortel van alle problemen is.

De aanhoudende migratiecrisis in de EU is niet opgelost. Vluchtelingen uit landen met een gemiddeld inkomen dat tien keer lager is dan de voordelen die men in Europa werkloos kan genieten, zijn begrijpelijk genoeg terughoudend om te vertrekken. Natuurlijk zouden er in de eerste plaats geen vluchtelingen in Europa zijn, als het niet zou kiezen om deel te nemen aan de gewapende conflicten in het Midden-Oosten.

Nu is de EU gewoon onveilig voor gewone burgers vanwege het steeds toenemende aantal incidenten met betrekking tot vluchtelingen die de wet overtreden of geweld plegen. In de meeste staten blijft de ontevredenheid van mensen over de constante aanwezigheid van vluchtelingen en migranten toenemen. Ergens is het beter, ergens is het veel erger, maar de EU heeft geen idee hoe zij dit probleem moet aanpakken. Inderdaad, als u stopt met het verstrekken van uitkeringen aan degenen die onderdak zoeken, kunt u geconfronteerd worden met een kolossale opstand, omdat er bijna net zoveel buitenlanders in Duitsland wonen als gewone werknemers die regelmatig belasting betalen.