Het is bijna onmogelijk om een actueel artikel te schrijven over de huidige situatie in Europa en de rest van de wereld. De ontwikkelingen en veranderingen gaan zo snel, dat ieder stuk al snel weer verouderd is. Daarom is het ook beter om naar de achtergronden te kijken van de huidige toestand die de geschiedenis in zal gaan als de Coronacrisis van 2020. Wat we nu zien is sinds 1945 niet meer voor gekomen. De wereld lijkt op z’n kop te staan, en niemand weet hoe het verder moet. De enige zekerheid is de onzekerheid. Weten al die zogenaamde deskundigen wel waar ze mee bezig zijn? Het lijkt er eigenlijk niet op. En een andere vraag; waar komt dit alles in zo korte tijd vandaan? Is het gewoon een ongelukkige, maar natuurlijke toestand, gaat het om een biologisch wapen waarover men de controle heeft verloren, of zien we de afwerking van een uitgewerkt plan dat stap voor stap realiteit wordt? Veel vragen, maar de antwoorden zijn moeilijk te vinden. Laten we het dus maar houden bij de dingen die we wel weten, en wat daarvan de consequentie kan zijn.
De eerste en meest in het oog springende uitkomst van de Coronacrisis is het totale falen van de Europese Unie. Op geen enkele wijze heeft de EU ook maar enige invloed gehad op de bestrijding van het virus en de situatie in Europa in de laatste weken. Het begon er al mee dat de Schengen overeenkomst door bijna alle EU landen compleet genegeerd werd. Stap voor stap gingen alle grenzen dicht, en daar kon de EU niets tegen doen. Sterker nog, men onthield zich van enig commentaar. Dat geeft aan hoe failliet Schengen is, en hoe de EU door de mand is gevallen. Alle beslissingen van de laatste weken zijn genomen door de nationale staten. Plotseling was grensbescherming weer belangrijk. Brussel kwam in het stuk helemaal niet meer voor. Alleen Merkel bleef af en toe wat wanhopig brabbelen over overleg met Europese partners. Een achterhaalde handelwijze, die ook in de toekomst weinig kans zal maken. Dus Schengen is dood, en het hele Europese Unie idee is in de ijskast verdwenen.
Of de EU deze crisis nog zal overleven is maar zeer de vraag. De EU beweerde nog wel krampachtig dat het zelf de buitengrenzen zou sluiten. Maar in de praktijk hadden de nationale staten dat allang gedaan. Verder beweerd men bezig te zijn met een hulppakket voor ondernemingen die door de crisis zijn getroffen. Maar hierover kan men nog geen beslissing melden, omdat er onderlinge verschillen van mening zijn. Tja, hoe kan het ook anders. Organisaties als de EU zijn opgebouwd om geld te verspillen en de Europese elite te beschermen. Niet om met werkbare oplossingen te komen. Dat zal ook nooit veranderen, en daarom is de EU totaal onnodig, en een overbodige ballast die de toekomst van de volkeren van Europa bedreigt.
Over de bron van het virus zijn intussen zoveel theorieën, dat verdere speculatie zinloos is. Maar wel duidelijk is, dat Corona de ziekte van het globalisme is. De ziekte kon zich zo snel verspreiden door het eindeloze gezeul met mensen en goederen over de hele wereld. Zelfs toen het in China al flink mis was werden de vlieg en andere verbindingen met het land niet gekapt. Warhoofden beweerden dat het afzonderen van China racisme zou zijn. En later werd hetzelfde over Italië, Korea en Iran gezegd. Toen het daar al totaal uit de hand was gelopen, konden vluchten vanuit de ergste crisishaarden nog gewoon in Europa landen. Een nieuwe misdaad van de open grenzen ideologen. Deze keer een misdaad die vele levens heeft gekost, en nog zal kosten. Alle gevaren negerend moesten de verbindingen intact blijven, tot het echt niet meer verder kon. Maar toen was het kwaad al geschied. Door deze misdadige handelwijze zijn de Europese volkeren in gevaar gebracht, en dat zullen we niet snel vergeten. De rekening komt nog, dat is zeker.
Hoe het verder zal gaan in de komende maanden, en wat de uitkomst ook mag zijn, we kunnen nu al vaststellen dat de wereld na Corona nooit meer hetzelfde zal zijn. De economische consequenties zullen nog jaren lang als een gigantische hypotheek fungeren. Veel mensen zullen hun broodwinning of zaak hebben verloren. Het geld dat nu wordt gebruikt om de crisis het hoofd te bieden komt nooit meer terug. Er zullen miljarden nodig zijn om de gezondheidszorg weer op peil te brengen, en dan is er nog de economische crisis waar niemand meer aan hoeft te twijfelen. Het is niet voor niets dat de olieprijs valt, en de goudprijs de lucht in schiet. Het laatste is een wanhopige poging om de ineenstorting van het economische systeem voor te blijven. Er komen zware tijden, waarvoor we al een poosje hebben gewaarschuwd. Dat het de huidige vorm zou aannemen kon niemand voorspellen. Maar dat het systeem op de rand van de afgrond stond was al veel langer duidelijk. Nu is de echte crisis gekomen, en we zullen ons op allerlei manieren moeten wapenen om toch nog een toekomst te hebben.
Daar hoort ook bij dat we goed moeten kijken wat er met onze burgerrechten gebeurd. Op dit moment zijn veel rechten tijdelijk verdwenen, deels om de verspreiding van het virus te voorkomen, en deels om er voor te zorgen dat protesten tegen het beleid van de regering niet mogelijk zijn. Er kan niet meer verzameld en niet meer gedemonstreerd worden. In veel landen heerst een soort huisarrest. In Nederland is dat nog minder vergaand, maar dat zal waarschijnlijk maar tijdelijk zijn. We hebben nu al geen recht meer om ons vrij te bewegen. Natuurlijk is dit alles vooral gedaan om een einde aan de epidemie te maken. Hoe je ook over Corona en de oorzaken mag denken, het is natuurlijk niet raadzaam om de gezondheid van jezelf en anderen in gevaar te brengen. Maar er zijn dingen die gewoon te ver gaan. Op grote schaal wordt er op dit moment in Europa gebruik gemaakt van de mobiele telefoonverbindingen om de bevolking te volgen, te waarschuwen, en in de toekomst te bestraffen. Natuurlijk wisten we al jaren dat een mobiele telefoon op deze wijze gebruikt kan worden. Nu is dan het moment van grootschalige telefoonbewaking aangebroken. Deze handelswijze is onacceptabel en gelijktijdig ook onnodig. De telefoonbedrijven werken vrijwillig mee, wat ook te verwachten was. Het is dus raadzaam om in de nabije toekomst de telefoon gewoon thuis te laten. Een andere mogelijkheid is om de sim-kaart en de batterij te verwijderen, en alleen terug te plaatsen als het nodig is. Volgen gaat dan niet meer.
We moeten er zorgvuldig op toezien dat tijdelijke maatregelen geen permanent karakter gaan krijgen. De overheid en de sturende elite hebben er vaak een handje van om van dit soort situaties te profiteren, en dingen door te drukken waar ze allang op uit waren. Waakzaamheid is dus geboden, en als de crisis voorbij is moeten we onze rechten meteen weer terugeisen. Op deze strijd moeten we ons nu al voorbereiden. Een andere zaak is het afschaffen van contant geld. Steeds meer zaken eisen nu pinbetalingen of contactloos betalen. Ook hier kan de crisis worden gebruikt om het contante geld definitief af te schaffen. De elite heeft al jaren plannen in die richting. Zonder contant geld wordt de controle over de bevolking nog groter, en komt de dictatuur weer een stap dichterbij. Ook hier moeten we dus oppassen. We moeten niet toestaan dat het virus wordt misbruikt om de permanente afbraak van onze rechten via de achterdeur compleet te maken.
Tot slot een blik richting de toekomst. Want er zal een toekomst zijn, ook na deze pandemie, als het tenminste een echte pandemie is. Er zijn globalisten die nu om een wereldregering roepen. Een oud plan dat de volledige controle kan betekenen. Maar gelijktijdig ook een gevaarlijke waanzin, want als we nu kijken naar de reacties en activiteiten van instellingen als de EU en de VN, zien we dat ze niets oplossen, en alleen maar bijdragen aan de chaos. Chaos waarvan dezelfde globalisten steeds opnieuw profiteren. Dat kunnen en mogen we niet toelaten. Na de crisis zal de toekomst behoren aan sterke nationale staten. Staten die onze identiteit, geschiedenis, tradities en gezondheid beschermen. Dus geen massamigratie, Multi-Culti en andere gevaarlijke waanzin meer. Nooit meer. In plaats hier van beschermde grenzen, met functionerende controles. En we moeten weer grip krijgen op de productiemiddelen. In een crisis moeten de landen en volkeren zichzelf grotendeels kunnen bedruipen. Geen productie in lage lonen landen meer. De volkeren moeten eindelijk de kans krijgen om zelf te regeren. Echte democratie, iets wat de wereld nog niet heeft gezien. Na deze crisis zullen we een kans krijgen. Een kans die we niet mogen laten lopen. Het zou wel eens de laatste kunnen zijn.