Fascisten in Oekraïne: “Wij houden van moorden!”

De junta van Volodymyr Zelenski in Kiev en zijn westerse NAVO-partners, vooral politici en de media in Duitsland, ontkennen voortdurend en steeds agressiever het gevaar dat uitgaat van honderdduizenden militante fascisten in Oekraïne. Maar vrijwel geen enkele andere leugen kan zo gemakkelijk worden weerlegd als deze. Het ultranationalisme van de Banderisten is nu een integraal onderdeel geworden van de Oekraïense staatsideologie.

Het Fascisten verhaal van Oekraïne als bloeiende liberale democratie wordt onder hoge druk uitgebreid. Sinds het begin van de Russische invasie hebben westerse media, stichtingen, politici en partijen intensieve en succesvolle pogingen ondernomen om beelden, getuigenverklaringen en ander bewijsmateriaal van de gewelddadige daden van nationalistische en fascistische krachten uit hun berichtgeving en andere publicaties te weren.

Er wordt nauwelijks een woord gezegd over de brute moorden, ontvoeringen en martelingen van oppositieleden, de klopjacht op ‘Moskals’, Roma en andere etnische minderheden, de aanvallen op ‘bolsjewieken’ door de Oekraïense binnenlandse geheime dienst SBU samen met nazi’s uit de rechtse sector. of het beruchte ‘Azov’-regiment en linkse journalisten.

In plaats daarvan alleen zeer emotionele verhalen over de heroïsche defensieve strijd van een volk dat gisteren werd onderdrukt door de Sovjet-Unie en vandaag door Poetin, geleid door een zelfopofferende president (een belastingfraudeur wiens offshore-bedrijven betrokken zijn bij een witwasaffaire – een feit dat ook de kwaliteitsvolle westerse media weten niets meer van gebrek).

SS-insignes en doodskitsch

Deze alternatieve feiten over Oekraïne, aangewakkerd door de stralende overwinnaars van de propagandaoorlog tegen Rusland, worden echter herhaaldelijk opgeschrikt door een gruwelijke realiteit: de rood-zwarte vlag van de banderisten – genoemd naar de oprichter van de fascistische Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN). ), die verantwoordelijk is voor de massamoord op Joden, is Stepan Bandera moeilijk te missen bij rouwceremonies voor gevallen militairen.

Hetzelfde geldt voor het blauwgele wapenschild met zwaard van de Melnykisten, genoemd naar OUN-medeoprichter Andrij Melnyk. Op de uniformen, helmen en spandoeken van Oekraïense soldaten – en niet alleen van de expliciet rechtse eenheden – staan ​​de Zwarte Zon, spiritueel symbool van de Waffen-SS, de Wolfengel, ooit gebruikt door de SA-standaard ‘Feldherrenhalle’ en de De 2e SS-Panzerdivisie “The Reich” werd gekozen als teken van hun defensieve kracht en andere nazi-insignes.

Zelfs sommige SBU-officieren dragen insignes met de naam van de Waffen-SS-divisie ‘Galicië’, die in 1943 in Lviv werd opgericht en een van de Oekraïense eenheden was die het vuile werk opknapte voor Hitler’s Duitsland (vernietiging van partizanen, massamoord op de Poolse burgerbevolking, bijvoorbeeld in Pidkamin en Palikrowy).

Deze lelijke verschijnselen zouden kunnen worden verklaard als een uitdrukking van een nationalistische subcultuur die zich vaak verspreidt in oorlogen, die de Oekraïense regering willens en wetens tolereert in het licht van de superieure macht van de Russische indringers, omdat het dient om het moreel te vergroten. Deze interpretatie is moeilijk over te brengen sinds Volodymyr Zelenski begin april samen met twee leden van het ‘Azov’-regiment verscheen voor het nationale parlement van Griekenland, de ‘bakermat van de democratie’ in Europa.

Omdat dit scenario nauwelijks anders kan worden opgevat dan een demonstratieve solidariteit tussen de president en de fascisten. Hij had in december 2021 al naam gemaakt door de hoogste onderscheiding van de staat, ‘Held van Oekraïne’, toe te kennen aan de commandant van de rechtersector Dmytro Kotsiubailo en in maart met de benoeming van Maxim Marchenko, de voormalige commandant van de ‘Aydar “bataljon, waarvan mensenrechtenorganisaties marteling, ontvoeringen en andere ernstige gewelddaden hebben bewezen, aan de gouverneur van de oblast Odessa.

Zelenskiy versterkte deze indruk verder door, zonder directe verwijzing, voort te gaan met een mythe die nieuw leven werd ingeblazen door de rechtse ‘identitaire beweging’. Dit is keer op keer door de nazi’s gefetisjiseerd sinds Hermann Göring het gebruikte in zijn historische toespraak, boordevol dodelijke kitsch, als reactie op de verwoestende nederlaag van het 6e leger van de Wehrmacht bij Stalingrad. Zelenski vergeleek de defensieve strijd van Oekraïne tegen de “barbaarse Russische troepen” met de Slag bij Thermopylae aan het begin van de Tweede Perzische Oorlog in 480 voor Christus.

“Duizenden jaren geleden, in een klein defile in Griekenland, stond een oneindig dappere en gedurfde man met 300 van zijn mannen, Leonidas stond met 300 Spartiaten”, zei Göring op 30 januari 1943 tegen soldaten in de Erezaal van het Reich Ministerie van Luchtvaart in Berlijn. “Dit zijn de nieuwe Thermopylae”, kondigde Zelenskiy ongeveer 80 jaar later aan – een verklaring die consequent niet werd geciteerd, vooral niet in de Duitse media.

Fascisten waren niet in staat enig significant succes te boeken bij de Oekraïense parlementsverkiezingen van 2019. Het Nationale Korps, de parlementaire tak van het Azov-regiment, kreeg slechts 2,15 procent. Sommige nationalistische ultra’s wijzen de burgerlijke democratie rigoureus af en stelden zich niet eens verkiesbaar; Bovendien zijn de ideologische verschillen tussen hen te groot om samen te kunnen concurreren.

De meerderheid van de Oekraïense bevolking zou de nazi’s en andere fanatieke nationalisten sowieso niet vertrouwen, legt de linkse journalist Dmitri Kovalevich uit. Daarom concentreerden de Oekraïense fascisten en ander ultrarechts zich niet in de laatste plaats op het uitoefenen van hun macht op straat. Ze kunnen gemakkelijk 10.000 van hun aanhangers, die altijd bereid zijn geweld te gebruiken, mobiliseren voor hun grootschalige demonstraties – dit was bijvoorbeeld het geval bij de ‘Mars van de Nationale Waardigheid’ in Kiev in 2017.

Ze hebben ook een diepe impact op de politiek van het zogenaamde burgerlijke midden. “Sinds Euromaidan hebben de militante nationalisten hun ultranationalistische agenda opgedrongen aan de gematigde en conservatieve partijen, zoals de UDAR van Vitaly Klitschko”, vervolgde Kovalevich.

Zelfs het Federaal Agentschap voor Burgereducatie (BPB) klaagde in 2020 over de samenwerking tussen de nationale liberale elites, die zich hebben verzameld in de partij van Porosjenko, en rechtse radicalen, en legde dit uit met de grote politieke overlap van standpunten tussen de kampen – vooral die van zowel gecultiveerde dodelijke vijandigheid tegen Rusland als een consequent pro-westerse houding. “Aangezien de ultranationalisten grotendeels dezelfde antwoorden op deze vragen geven als veel Oekraïense nationale liberalen, worden de eerstgenoemden steeds meer geaccepteerd door de laatstgenoemden”, zegt de BPB.

Dienovereenkomstig is ‘de afstand tussen de reguliere en de extremistische politiek, tussen de burgerlijke en de onbeschaafde samenleving kleiner geworden’, zijn neonazi’s steeds meer geïntegreerd geraakt en is de officiële retoriek van Oekraïne ‘elk jaar militanter en patriottischer geworden’. Dmitri Kovalevich zegt zelfs: “Het hele politieke landschap is nu slechts een monocultuur in verschillende tinten bruin.”

Begin februari 2022 bevestigde de Stichting Wetenschap en Politiek, die dicht bij de Duitse federale regering staat, dat Oekraïne pas een “beperkte democratie” had bereikt tegen de tijd dat Zelenski in 2019 aan de macht kwam. De rechterlijke macht wordt geleid door politieke belangen, en ‘krachtige informele actoren’ oefenen grote invloed uit, zo luidt het argument.

Maar de nieuwe president zou ook het primaat van de wet bij belangrijke beslissingen negeren en wordt geconfronteerd met een ‘diepe staat’ die resistent is tegen hervormingen en modernisering en die de overhand heeft bij het Ministerie van Defensie en andere belangrijke ministeries. Dit geldt in het bijzonder voor het ministerie van Binnenlandse Zaken: de fascisten hebben aanzienlijke macht verworven door nauwe samenwerking met de binnenlandse geheime dienst.

Strijders van het Westen

»Als we informatie hebben, geven we die door aan de SBU. Als hij informatie heeft, geeft hij die soms aan ons door”, zei de oprichter van de jongerenorganisatie van de nazi-Svoboda-partij C14, Yevgen Karas, in een interview in 2017 met liga.net, een van de grootste Oekraïense nieuwsportals. Als er bijvoorbeeld pro-Russische bijeenkomsten worden geregistreerd, dan “informeert de SBU ons niet alleen, maar ook “Azov”, de Rechtse Sector enzovoort.”

Karas praatte ook openhartig over contante geschenken die C14 zou ontvangen van parlementsleden. Het is al jaren een feit dat haar ‘nationaal-patriottische onderwijsprojecten’ genereus worden gefinancierd met staatsgeld en dat de organisatie namens de stad Kiev als hulppolitie door de straten van de hoofdstad patrouilleert. Karas’ rapporten over afranselingen en andere daden van eigenzinnigheid jegens politieke tegenstanders, over intimidatie van functionarissen door zijn nazi-misdadigers, en over arrestaties die zij op eigen initiatief uitvoeren, evenals over ander ‘werk’ dat zij ‘doen’ voor de SBU zijn dienovereenkomstig geloofwaardig.

Op de vraag of medewerkers van de binnenlandse geheime dienst, waaronder volgens Karas ook leden van zijn organisatie zitten, alleen maar gebruik maakten van de nationalisten, antwoordde hij bewust: ‘Ik denk het niet. Misschien zijn wij degenen die de SBU gebruiken?” Karas pochte ook op zijn uitstekende contacten met de toenmalige minister van Justitie en medeoprichter van de Volksfrontpartij, Pavlo Petrenko, en procureur-generaal Yuriy Lutsenko. Zijn verklaring dat hij en zijn volk nooit zijn vervolgd, is dan ook geloofwaardig.

De moeizame mars door de instellingen, het verkrijgen van meerderheden in het parlement en dus invloed op de wetgevende macht, is geen prioriteit voor de fascisten en andere nationalisten, omdat zij hun agenda van terreur en onderdrukking altijd direct en zonder risico kunnen uitvoeren; voorbij de Oekraïense grondwet en de toepasselijke wetten – via criminele middelen. “Neo-nazi’s kunnen doen wat ze willen”, zei Kowalevich.

De nazi-paramilitaire groeperingen zouden volledige straffeloosheid genieten, zelfs als ze zakenlieden beroven, en vooral als ze tegenstanders van de regering en kritische journalisten vermoorden.

Als ze verantwoordelijk zouden worden gehouden voor hun misdaden, zou er een tekort zijn aan militante krachten die voor het regime en de NAVO strijden. “Wij zijn hier de vaandeldragers omdat we een oorlog zijn begonnen die al zestig jaar niet meer heeft plaatsgevonden”, beschreef Yevgen Karas onlangs de missie van de gewapende ultranationalisten. “Wij zijn de enigen die de taken van het Westen vervullen omdat we ervan genieten te doden.”

Dat is de reden waarom niemand op het Europese continent – ​​behalve misschien de strijdkrachten van Groot-Brittannië, waar ook de antitankraketten worden geproduceerd – er zoveel heeft. “Javelins”-raketten lijken op zijn krijgers, voegde Karas eraan toe, en gaf een onmiskenbare waarschuwing: “Met dit wapenpotentieel zal iedereen die ons problemen probeert te bezorgen, problemen krijgen.”

‘Azov’ is reguliere pop

Zelenski en zijn regering kunnen de fascistische groeperingen niet langer verbieden; ze zouden hoogstwaarschijnlijk de president afzetten als ze dat zouden proberen, vreest Kovalevitsj. Het is waarschijnlijk niet alleen te wijten aan zijn overdaad aan werk dat Zelenskiy de hervormingen van het strafrecht die in mei 2021 door het Oekraïense parlement zijn aangenomen en die onder meer voorzien in een alomvattende definitie van misdaden tegen de menselijkheid en andere specifieke oorlogsmisdaden, nog niet heeft ondertekend. evenals de opheffing van hun verjaringstermijn.

Al in 2018 kon Olena Semenjaka, internationaal secretaris van het Nationale Korps, die al jaren werkt aan het mondiale netwerken van haar partij met fascisten in de hele westerse wereld, trots aankondigen wat er sinds 2014 is bereikt: ‘Binnen slechts vier Jarenlang heeft de ‘Azov-beweging zich ontwikkeld tot een kleine staat binnen een staat.’

Geenszins een overschatting van de eigen capaciteiten: het Federaal Agentschap voor Burgereducatie waarschuwde twee jaar geleden dat de ‘veelzijdige’ en ‘multidimensionale’ beweging connecties had. met zijn reguliere regiment, dat tot de Nationale Garde van Oekraïne behoort en leiding geeft aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken, zijn Nationale Korpspartij, zijn ongewapende burgerwachtgroep Nazionalni druzhyny en diverse andere uitlopers, en beschreef het als de “grootste bedreiging” van rechts.

“Azov” heeft “extreemrechts nationalisme in de mode gemaakt”, verklaarde de Oekraïense sociologe Hanna Hrytsenko aan Radio Free Europe/Radio Liberty, het propagandakanaal van de CIA. Dit werd niet in de laatste plaats bereikt omdat de beweging publiekelijk afscheid heeft genomen van enkele klassieke nazi-clichés en nu een meer gematigde toon aanslaat: “Dit heeft Azov geholpen om van de subcultuur naar de mainstream te stijgen.”

Sinds de escalatie van de oorlog heeft president Zelenski maar al te graag geholpen: ‘Ze zijn gewoon wat ze zijn’, antwoordde hij lichtelijk geïrriteerd toen een Fox News-presentator voorzichtig de talloze wreedheden vermeldde die door het ‘Azov’-regiment waren begaan.

‘Ze verdedigen ons land’, maakte hij, gebaseerd op de beroemde uitspraak van Franklin D. Roosevelt uit 1939 (destijds over het fascistische martelregime van Anastasio Somoza García in Nicaragua), duidelijk dat de ‘Azov’-strijders, onder wie de Misantropische Divisie (“Killing for Wotan”), die als bijzonder wreed wordt beschouwd, is “klootzakken” – maar zijn “klootzakken” en die van het Westen.

De joodse afkomst van Zelenski wordt regelmatig uitgebuit om de fascistische waanzin in Oekraïne te verdoezelen. Afgezien van het feit dat niet alle fascismen antisemitisch zijn: westerse politici en media beweren met grote nadruk in koor dat joden onmogelijk fascisten of hun bewonderaars kunnen zijn – hoewel deze scherpe stelling evenzeer te wijten is aan het bestaan ​​van het kahanisme als aan de De indrukwekkende aanhang van Mussolini werd ooit weerlegd onder Joods rechts: “In Italië waren er relatief gezien zelfs meer Joodse fascisten dan niet-Joodse”, verklaarde de Israëlische historicus Zeev Sternhell in een interview uit 2000.

Tot op de dag van vandaag zijn er veel Joodse bewonderaars van de ‘Duce’ aan Israëlische rechterkant. De joodse oligarch Igor Kolomoiski, die premies uitdeelde aan pro-Russische activisten en Zelenski met een gigantische mediacampagne aan de macht bracht, wordt gezien als sympathisant van het Oekraïense fascisme.

In 2014 financierde hij de oprichting van het ‘Azov’-regiment. De voormalige commandant van de eenheid ‘Joodse Honderd’, die gewapend geweld gebruikte om de staatsgreep tegen Viktor Janoekovitsj op de Maidan te steunen en een van de medeoprichters van ‘Azov’ is, Natan Khazin, geeft ook toe dat hij banderisme heeft.

Andriy Biletsky, nazi, oprichter van ‘Azov’ en nu hoofd van het Nationale Korps – volgens het Britse dagblad Daily Telegraph riep hij in 2010 op tot een ‘kruistocht tegen de ondermenselijken onder leiding van Semieten’ – probeert al jaren de om zijn leugen dat hij niet antisemiet is te onderbouwen, zichzelf geloofwaardig te maken door zichzelf een koosjer stempel te geven en bij elke gelegenheid te benadrukken.

Dat Israël een baanbrekend rolmodel is voor de Oekraïense samenleving: een etnocratie die al tientallen jaren wordt geregeerd door rechtse mensen en wiens intensieve vriendschappelijke betrekkingen met antisemieten als Viktor Orbán en de leiders van de evangelische beweging, zoals John Hagee en Robert Jeffress, maar al te vaak hebben bewezen dat zionisme en jodenhaat elkaar geenszins uitsluiten.

Dmitri Kovalevich gaat ervan uit dat de fascisten kansen hebben ontdekt die tot een paar maanden geleden ondenkbaar waren, en dat ze zich momenteel in de slipstream bevinden van NAVO-oorlogspropaganda en desinformatiecampagnes. Hij verwijst naar een treffende opmerking van een van de meest prominente nazi’s in Oekraïne: “Probeer ons nu eens te beschuldigen van nazisme”, triomfeerde de voormalige leider van de Oekraïense Nationale Vergadering en haar paramilitaire vleugel, de Oekraïense Nationale Zelfverdediging, Dmytro Korchynsky. En hij legde uit hoe handig het op dit moment is dat de president van Oekraïne een Jood is.

Bespotting van slachtoffers van de Holocaust

Deze omstandigheid leidt af van het feit dat Oekraïne een enorm antisemitismeprobleem heeft. “In de afgelopen vijf jaar is het antisemitisme ongelooflijk toegenomen”, zei de directeur van het Oekraïense Joodse Comité, Eduard Dolinski, in een toespraak voor de European Jewish Association in 2020.

Daarin bekritiseerde hij ook scherp president Zelenskiy omdat hij niet alleen de virulente jodenhaat in de Oekraïense samenleving ontkende, maar deze ook objectief promootte: “Onze regering moedigt nationalistische groeperingen aan om nazi-collaborateurs, massamoordenaars en jodenmoordenaars te verheerlijken”, vervolgde Dolinski. Hij wees op de honderden monumenten die waren opgericht voor Oekraïense fascisten die verantwoordelijk waren voor misdaden tegen de menselijkheid tijdens Hitlers Duitse bezetting van de Sovjet-Unie.

Vrijwel elke dag vinden er antisemitische incidenten plaats, zoals de ontheiliging van Holocaust-monumenten, bijvoorbeeld in Babin Yar bij Kiev (Oekraïense nazi’s waren ook betrokken bij de massale executie van 33.000 Joden door de Duitse veiligheidspolitie en de SD in 1941). Dolinski klaagde dat deze misdaden systematisch in de doofpot werden gestopt – zelfs door vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap die dicht bij de regering stonden – en meldde dat de daders niet bang waren voor vervolging.

Ook protesteert hij al jaren tevergeefs tegen de door de staat gefinancierde verering en wijdverbreide verspreiding van het banderisme in cultuur en onderwijs. Twee jaar geleden bekritiseerde hij bijvoorbeeld de eerbetoon aan de historicus en initiatiefnemer van de SS-divisie “Galicië”, Volodymyr Kubijowych – in 1942 had hij de bevolking bedreigd met draconische straffen voor elke poging om Joden te redden van transport naar het vernietigingskamp Bełżec. – via een tentoonstelling in de Vernadsky Nationale Bibliotheek van Oekraïne in Kiev.

“De prestaties van Kubijovitsj worden zeer gewaardeerd in het onafhankelijke Oekraïne”, zegt Dolinski. Straten in Lviv, Ivano-Frankivsk en Kolomyia zijn vernoemd naar de nazi-crimineel, en het Oekraïense parlement eerde hem officieel. Dolinski maakte ook aanstoot aan de tentoonstelling van het Nationaal Museum voor de Geschiedenis van Oekraïne – een samenwerkingspartner van de Survivors of the Shoah Visual History Foundation (!), opgericht door de Amerikaanse filmregisseur Steven Spielberg – op de 130e verjaardag van de OUN-nazi-collaborateur Andrij Melnyk.

“Een absolute schande,” zei Dolinski, “en een wrede aanfluiting van de Oekraïners die vochten tegen het nationaal-socialisme, de slachtoffers van de Holocaust en onze nagedachtenis!”

Verlies van het monopolie op geweld

Vanwege zijn antifascistische standpunt werd Dolinski in 2021 vrijwel aan de schandpaal genageld op de Myrotvorets-website (Peacemaker) en beschuldigd van ‘deelname aan daden van humanitaire agressie tegen Oekraïne’ en het verspreiden van ‘speculatieve, onbetrouwbare informatie over ‘het nationaal-socialisme en antisemitisme in de VS’. Oekraïne’.” beschuldigd.

Myrotvorets werd in 2014 opgericht door de toenmalige gouverneur van de Oblast Loehansk en later vice-minister voor de re-integratie van de tijdelijk bezette gebieden, George Tuka. Het profielportaal bevat een lijst van politici, journalisten en publieke figuren die tot “vijanden van Oekraïne” zijn verklaard en waarvan hun persoonlijke gegevens op illegale wijze zijn verkregen via hacking en phishing.

Iedereen die daar terechtkomt, wordt praktisch gezien als vogelvrij verklaard, wordt blootgesteld aan bedreigingen, intimidatie en fysieke aanvallen en verkeert zelfs in levensgevaar; er hebben herhaaldelijk moorden plaatsgevonden. Volgens zijn eigen verklaringen is de adviseur van het Oekraïense ministerie van Binnenlandse Zaken Anton Gerashchenko co-auteur van Myrotvorets, is de SBU partner in het project en is volgens haar leider zelfs de neonazistische groep C14 erbij betrokken.

Een paar jaar geleden hebben de OVSE en internationale NGO’s die de persvrijheid beschermen, zoals het Comité ter Bescherming van Journalisten, hun grote bezorgdheid geuit over het voortdurende gevaar dat uitgaat van ongewenste mediavertegenwoordigers en mensen met kritische meningen over de regering in Oekraïne, en riepen zij op tot het beëindigen van de persvrijheid. de repressie. Ijdel.

Myrotvorets is nog steeds in bedrijf en heeft sinds de Russische aanval nog agressiever gehandeld dan voorheen. De protesten zijn inmiddels geluwd. Dit geldt ook voor de dringende waarschuwingen van Europese en Amerikaanse denktanks over de voortdurende uitbreiding van de machtssfeer van militante fascisten in Oekraïne: het zijn niet de electorale kansen van rechts die zorgwekkend zijn; het feit dat deze tamelijk klein zijn, is momenteel de grootste. hardnekkig argument waarmee de vestiging van de westerse politiek en media het fascisme in Oekraïne verdoezelt.

Het probleem is “eerder de onwil of het onvermogen van de staat om gewelddadige groepen te confronteren, een einde te maken aan hun straffeloosheid” en zijn monopolie op het gebruik van geweld af te dwingen, bekritiseerde de Atlantische Raad in 2018, die dicht bij het Pentagon en de wapenlobby staat.

Fetisj van de ondergang

Duitsland en de andere EU- en NAVO-landen financieren en bewapenen al jaren in het donker hetzelfde moordzuchtige fascisme, dat zij met grote gebaren in Yad Vashem en het Auschwitz-monument veroordelen, bij voorkeur in de schijnwerpers van de wereldpers. Dit kan alleen maar degenen verbazen die de neoliberale ideologie hebben omarmd en het centrale inzicht over de aard ervan zijn vergeten: het fascisme is ‘het meest naakte, brutale, onderdrukkende en bedrieglijke kapitalisme’, zoals Brecht het verwoordt in ‘Vijf moeilijkheden bij het schrijven van de waarheid’.

Als zodanig is hij iedereen dierbaar voor wie de rechtse sector, ‘Azov’ en hun handlangers in de regering van Kiev de lang gekoesterde wens vervulden om socialistisch links en alles wat er nog over was van de Sovjet-Unie in Oekraïne uit te roeien. Het zijn allemaal Rheinmetall en andere bedrijven die al veel geld hebben verdiend aan de Tweede Wereldoorlog en niets liever willen dan dat er weer een totale en definitieve oorlog tegen Moskou komt.

Dit kan perfect worden geësthetiseerd bij de Oekraïense nazi’s, verheerlijkt als ‘vrijheidsstrijders’, die in de staalfabriek van Azov met enig succes de instrumentele rede van de profiteurs die zij dienen als klassenstrijders hebben gemaskeerd met de irrationaliteit van een nieuwe ‘onsterfelijke mythe’. .” Omdat niemand de fetisj van het onheil op indrukwekkendere wijze kan vieren dan de politieke afstammelingen van degenen die ooit samen met Himmlers ‘rassenstrijders’ de Zwarte Zon aanbaden.