Federal Reserve schetst mooi (onjuist) beeld van de werkelijkheid

Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden houdt hoorzittingen die de titel hebben meegkregen: “Toezicht op prudentiële regelgevers: zorgen voor de veiligheid, deugdelijkheid, diversiteit en verantwoordingsplicht van depotinstellingen?” Dat vraagteken aan het eind doet vermoeden dat er nogal wat twijfels bestaan over het (niet) handelen van toezichthouders. En terecht.

Het zogenaamde hoofd van het bankentoezicht voor de Federal Reserve is Randal Quarles. We gebruiken de term “zogenaamd” omdat het werk zo amorf was dat president Obama nooit de moeite nam om de functie goed in te vullen, hoewel het wettelijk verplicht was krachtens de Dodd-Frank-wetgeving voor financiële hervorming van 2010. Iedereen op Wall Street weet dat het de almachtige New York Fed is die “toezicht” houdt op de bankenreuzen van Wall Street.

New York Times verslaggever Jeanna Smialek vatte vorige week de èchte taak van Randal Quarles nauwkeurig samen en schreef dit: “In zijn eerste 21 maanden op het werk had Randal K. Quarles, vice-voorzitter van de Federal Reserve voor toezicht en regelgeving, tenminste 22 keer een ontmoeting met partners van zijn voormalige advocatenkantoor, Davis Polk & Wardwell, die veel van de grootste banken van het land vertegenwoordigt.” Later in het artikel voegt Smialek hieraan toe: “Hij heeft vaker met Davis Polk gesproken dan andere advocatenkantoren, maar leidinggevenden van Goldman Sachs en JPMorgan hebben hem ook ongeveer 20 keer ontmoet.”

Vandaag zal Quarles worden ondervraagd over zijn toezichthoudende werkzaamheden door het House Financial Services Committee. De ondervraging komt op een moment dat de Federal Reserve zijn New York Fed-filiaal toestemming heeft gegeven om elke week honderden miljarden dollars naar de kluizen van de handelshuizen van Wall Street te sluizen, de eerste van dergelijke leningen sinds de financiële crisis.

De Federal Reserve probeerde eerst de leningen te rechtvaardigen door te zeggen dat het een kortetermijnmaatregel was om een ​​liquiditeitscrisis te bestrijden. Maar de zogenaamde “liquiditeitscrisis” heeft de aandelenmarkt niet belet om nieuwe hoogtepunten te bereiken sinds de leningstransacties op 17 september begonnen. En de kortetermijnoperatie loopt sinds die tijd elke werkdag gewoon door en is momenteel gepland tot in volgend jaar of mogelijk zelfs permanent.

Een cumulatief totaal van ongeveer $ 3 biljoen aan overnachtleningen en leningen op langere termijn is doorgesluisd naar niet met name genoemde handelshuizen op Wall Street, zonder dat de Senaat of het Huis van Afgevaardigden een hoorzitting hebben gehouden om te onderzoeken wat er werkelijk gaande is.

Daarom zullen we vandaag nauwlettend in de gaten houden om te kijken of het onderwerp enige aandacht krijgt van de wetgevers op de hoorzitting van het Huis van Afgevaardigden die getiteld is: “Toezicht op prudentiële regelgevers: zorgen voor de veiligheid,

deugdelijkheid, diversiteit en verantwoordingsplicht van depotinstellingen?”

(Dat vraagteken aan het einde van de titel verschijnt op de officiële website van de Kamercommissie, wat suggereert dat de Democratische meerderheid van die commissie er niet van overtuigd is dat de toezichthouders van de Federale Bank hun werk goed doen. Naast Quarles verschijnen vandaag ook als getuigen vertegenwoordigers van de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) en National Credit Union Administration.)

Quarles heeft zijn schriftelijke getuigenis al bij het House Financial Services Committee ingediend en het is een doorwrocht werkje. Hij schrijft dat er een “al lang bestaande praktijk van het Congres” is “om ervoor te zorgen dat publieke en private middelen hun beste, meest efficiënte gebruik bereiken”. Hij voegt eraan toe dat deze “aanpak aan de Bankwet van 1933 en 1935 heeft gerefereerd….”

In werkelijkheid was de Bankwet van 1933 (ook bekend als de Glass-Steagall Act) legitieme wetgeving die volgde op de beurscrash van 1929 en het begin van de Grote Depressie. Het werd uitgevaardigd door een Congres dat oprecht de bedoeling had om ervoor te zorgen dat Wall Street nóóit meer geld van bankdeposito’s kon gebruiken om roekeloze gokspellen op de aandelenmarkt te maken waardoor die banken insolvent werden en de cliënten berooid. De Banking Act van 1933 creëerde voor het eerst een federale depositoverzekering en verbood ook deposito-banken om onder één noemer te worden geplaatst met investeringsbanken en beursvennootschappen van Wall Street.

De Banking Act van 1933 beschermde toen het financiële systeem van de Verenigde Staten voor de volgende 66 jaar totdat het werd ingetrokken onder de regering van Wall Street-dombo Clinton in 1999. Het duurde slechts 9 jaar na de intrekking van die wet dat het Wall Street lukte weer greep te krijgen op die door cliënten ingelegde gelden en waardoor het financiële systeem ineen stortte, wat de grootste economische neergang veroorzaakte sinds de Grote Depressie.

Maar wat het Congres deed na de grote crash van 2008 en de daaropvolgende jaren van economisch lijden voor miljoenen Amerikanen, was precies het tegenovergestelde van wat het Congres had gedaan in de Banking Act van 1933. In plaats van het blokkeren van deposito-banken die onder de federale depositoverzekering vielen omdat het geen deel uitmaakte van het casino van Wall Street, leunde het Congres achterover en stond zij toe dat deze zogenaamde “universele banken” nòg groter werden en ook nog een grotere bedreiging voor het land werden. JPMorgan Chase (een enorm handelsbedrijf in Wall Street en eigenaar van grote, verzekerde, deposito-banken zoals Chase en de voormalige fabrikanten Hanover, Chemical Bank en Bank One) mocht Bear Stearns en Washington Mutual kopen tijdens de financiële crisis.

Terwijl het Congres van 1933 drie jaar lang intensieve hoorzittingen had gehouden om de corrupte structuur van Wall Street te ontdekken die tot de Grote Depressie had geleid vóórdat de Bankwet van 1933 werd aangenomen, heeft het Amerikaanse Congres dat op 21 juli 2010 de Dodd-Frank wetgeving voor financiële hervorming heeft aangenomen, dat zelfs gedaan vóórdat het Congres ook maar iets van de onderliggende oorzaken van de crash kende of ook maar iets van de verraderlijke details van het reddingsplan van de Federal Reserve.

Het officiële rapport (pdf hier) van de Financial Crisis Enquiry Commission werd pas in januari 2011 gepubliceerd. De controle van de geheime biljoenen dollars aan leningen die de Federal Reserve had verstrekt aan zowel Wall Street als buitenlandse handelshuizen, werd pas op 21 juli 2011 vrijgegeven (pdf hier) door het Government Accountability Office (GAO). Maar het GAO-rapport had slechts betrekking op enkele geheime leningen van de Fed, die opliepen tot $ 16,1 biljoen.

Toen méér van het geheime financieringsprogramma van de Fed werd opgenomen, berekende het Levy Economics Institute (pdf hier) dat het uitkwam op een totaal van meer dan $ 29 biljoen ($ 29.000.000.000.000) – allemaal om een financieel systeem te doen herleven dat door zijn structuur gedoemd was opnieuw te mislukken en de Amerikaanse economie te vernietigen.

Maar de meest schandalige verklaring in het schriftelijke getuigenis van Quarles is het volgende:

Het nieuwste toezicht- en regelgevingsrapport van de Board, dat we vorige week hebben gepubliceerd, bevestigt de huidige gezondheid van het banksysteem. Het straalt een stabiele, gezonde en veerkrachtige banksector uit, met robuuste kapitaal- en liquiditeitsposities… Het beschrijft gestage verbeteringen in veiligheid en soliditeit, met een geleidelijke afname van uitstaande toezichtmaatregelen bij zowel de grootste als de kleinste organisaties.

Hoe gezond kan een banksysteem zijn als het wekelijks, doorlopend, honderden miljarden dollars aan leningen van de Federal Reserve nodig heeft?

Ook is er geen afname geweest van toezichthoudende acties bij de kolossale banken van Wall Street. Het tegenovergestelde is waar. Sinds de tandeloze wetgeving van Dodd-Frank voor financiële hervorming in 2010 is aangenomen, heeft JPMorgan Chase, een bank met $ 1,6 biljoen aan deposito’s, drie criminele veroordelingen aan zijn broek gekregen, waaraan het schuldig is verklaard. Het is momenteel onderworpen aan een uitgebreid strafrechtelijk onderzoek naar zijn handelsbureau voor edele metalen dat in staat werd gesteld te werken als een racketeering-onderneming met meerdere handelaren, die volgens het RICO-statuut strafrechtelijk zijn aangeklaagd, een statuut dat meestal gehanteerd wordt voor figuren uit de georganiseerde misdaad. JPMorgan Chase staat onder toezicht van de New York Fed.

Als bewijs dat deze Wall Street-casino’s gokken met het spaargeld van spaarders, werd in 2013 door het Permanent Subcommittee on Investigations van de Amerikaanse Senaat bekendgemaakt dat JPMorgan Chase honderden miljarden dollars van het geld van haar spaarders had gebruikt om risicovolle weddenschappen af te sluiten in derivaten in Londen. Die weddenschappen resulteerden in een verlies van ten minste $ 6,2 miljard aan geld dat was ingelegd door de spaarders.

Goldman Sachs, een bankholding onder toezicht van de New York Fed, is in Maleisië strafrechtelijk aangeklaagd voor zijn betrokkenheid bij één van de grootste financiële oplichtingspraktijken in de geschiedenis, bekend als het 1MDB-schandaal. Maleisië wil graag zo’n $ 7,5 miljard schadevergoeding ontvangen van Goldman Sachs. Een Britse toezichthouder heeft Goldman Sachs in maart dit jaar een boete opgelegd voor het maken van 220,2 miljoen transactierapportagefouten tussen november 2007 en maart 2017.Hebben we ook nog de Financial Conduct Authority: die heeft Goldman Sachs £ 34 miljoen ($ 45 miljoen) beboet wegens het ‘niet verstrekken van nauwkeurige en tijdige rapportage’ aan autoriteiten.

Citigroup, dat tijdens de financiële crisis de grootste geheime bailout in de geschiedenis van de VS ontving van de Federal Reserve, is ook een erkende criminele organisatie, die schuld bekend heeft over zijn rol in het manipuleren van de valutamarkten in 2015. Vorige week kreeg het voor £ 44 miljoen aan boetes opgelegd door de Bank of England omdat de bank er niet in slaagde een nauwkeurig beeld te geven van diens financiële positie van 2014 tot 2018. Citigroup staat ook onder toezicht van de New York Fed.

En volgens een artikel (verschenen op Thanksgiving Day) van Bloomberg News, ondervond Morgan Stanley niet-gerapporteerde handelsverliezen van meer dan $ 140 miljoen. Zie ons artikel van eergisteren. Morgan Stanley is ook een bankholding die onder toezicht staat van de New York Fed. Het bezit twee federaal verzekerde deposito-banken.