Femke Halsema als burgemeester van Amsterdam had haar ‘Krikke-momentje’

Op de eerste dag dat er in Nederland voorzichtig weer wat mocht, had Femke Halsema als burgemeester van Amsterdam haar ‘Krikke-momentje‘.

De Haagse burgemeester Pauline Krikke greep niet in toen op het strand bij Scheveningen vuurstapels werden opgericht die vér boven de vooraf toegestane hoogte uit staken. Met als gevolg een levensgevaarlijke vonkenregen in Scheveningen, die wonder boven wonder geen uitslaande branden veroorzaakte. En in Amsterdam stroomde de Dam op 1 juni vol met demonstranten die wilden protesteren tegen politiegeweld in de Verenigde Staten (?), waarbij alle normen werden overschreden die sinds ‘Covid‘ door de overheid worden uitgedragen. Of dat tot een nieuwe uitslaande ‘Covid‘-brand zal leiden, moet nog worden afgewacht.

Voordat ik nu verder ga wil ik wel even benadrukken dat ik niet ‘Roomser-dan-de-Paus‘ wil zijn, en op geen enkel moment in de achter ons liggende maanden de behoefte heb gevoeld medelanders die zich niet aan de richtlijnen hielden aan te geven, of zelfs maar op hun gedrag aan te spreken. En ik mag dan zelf voorzichtig zijn geweest, maar daarbij was de ‘geest van de wet‘ voor mij eerder bepalend dan de ‘letter van de wet‘, zoals het een goede Nederlander betaamt. Maar ik ben geen burgemeester.

In een leidinggevende positie mag je, wanneer je in functie bent, geen vrienden hebben. Dat is ook het sterkste argument tegen ‘gedogen‘ en ‘positief discrimineren‘. Het werkt corruptie niet in de hand, maar het ís corrupt. Intellectueel corrupt. Het leidt tot onmogelijke afwegingen, het scheppen van precedenten, en het voeden van ongelijkheid, met alle giftige consequenties van dien.

Op de televisie legde Halsema uit dat de opkomst haar had verrast. Ze had blijkbaar verwacht dat ‘Kick-Out-Zwarte-Piet‘ niet meer dan een paar bussen vol beroepsbetogers kon mobiliseren, zoals er enkele jaren geleden in Friesland werden onderschept door verontruste Friezen, toen ze op weg waren naar Dokkum om daar het Sinterklaasfeest te verstoren. Dat geloof ik niet, dat ze dachten dat het slechts een handjevol demonstranten zou zijn. Maar laten we aannemen dat het waar is. Vervolgens zag ze de menigte aanzwellen, waarbij alle regels overboord gingen, en Femke zelf ook zonder mondkapje in de menigte stond te stralen. Dat ze ook in de actualiteit niet ingreep, verklaarde ze vanuit het idee dat dat alleen met ‘veel geweld‘ mogelijk was geweest. En een demonstratie tegen politiegeweld (in de Verenigde Staten !!!) met geweld uiteen drijven, dat was geen optie.

Het interessante is dat die laatste inschatting vermoedelijk correct is. Niet omdat de politie onvermijdelijk geweld had moeten gebruiken, maar omdat de ‘Kick-out-Zwarte-Piet‘ en ‘Antifa‘ demonstranten niet bekend staan om hun redelijkheid. Wat je ook als een argument zou kunnen zien om die hele demonstratie, op zo’n gevoelig moment, direct na het landelijke huisarrest, op voorhand te verbieden, of tenminste betere afspraken te maken. Ook al omdat het betrekking heeft op een incident in Minneapolis (!!!), lichtjaren van ons land verwijderd. Bestuurders die inzetten op ‘aardig-gevonden-worden‘, en zich willen profileren omdat ze niet ‘mannelijk/autoritair‘ zijn, zijn uitgesproken kwetsbaar op dit punt.

De narigheid is dat dit precedent over de hele linie chaos veroorzaakt, met onvoorspelbare consequenties. Op 1 juni raakten talloze mensen hun baan kwijt in de échte economie, omdat de ‘maatregelen‘ het onmogelijk maken mensen te vervoeren, en van dienst te zijn zoals vóór de komst van ‘Covid‘. Maar demonstreren zonder acht te slaan op de ‘maatregelen‘ moet kunnen, en vanuit dezelfde bevlogen politieke sector bereikt ons het bericht dat het ‘gratis geld‘ van 300 miljoen voor de ‘culturele sector‘ dient te worden opgehoogd tot 1 miljard. Dus niet als een lening, zoals voor sectoren waar het geld verdiend wordt, waar ook ruimte is om werknemers ‘af te laten vloeien‘ om het voortbestaan van de ondernemingen niet in gevaar te brengen, maar als een donatie van de belastingbetaler aan de ‘culturele sector‘. Voor lespakketten van ‘Kick-out-Zwarte-Piet’ en soortgelijke urgente activiteiten.

Vanuit mensen met een échte ‘ondernemersblik‘ op mens en maatschappij, dus niet de manager, en de leidinggevende in een ‘geprivatiseerde‘ sector van de overheid, die zonder overheidsopdrachten geen werk zouden hebben, is dit om wanhopig van te worden. Overigens beschikken veel mensen zonder eigen onderneming wel over een ‘ondernemersblik‘, terwijl er ook mensen zijn met een eigen onderneming die niet begrijpen waar ik het over heb. Wat ik bedoel, is dat je vroeger volop mensen had die ‘werken‘ serieus namen. Die ‘het gras opvraten‘ om zo productief mogelijk te zijn in de werktijd die ze contractueel overeengekomen waren met hun werkgever. Die zich ergerden aan collega’s die zich er op toelegden zand in de motor te strooien, en problemen te veroorzaken waar die niet waren, om hun persoonlijke verdiensten op te krikken ten koste van de onderneming waar ze voor werkten. Daaronder managers, die het ene jaar een taak uit hun handen lieten glijden, om het volgende jaar een bonus te kunnen opstrijken als ze het door hen zelf geschapen probleem ‘oplosten‘, en zich zo ‘onmisbaar‘ maakten.

Mijn kijk op het ‘Basisinkomen‘ is niet populair in kringen van ‘roofkapitalisten‘, ‘aasgieren‘ en ‘vrekken‘, maar ook niet in ‘linkse‘-kring, waar men juist goed verdient aan het huidige ‘puinhoop-model‘. Zoals ik eerder opmerkte zie ik een degelijke sociale fundatie, met een voor iedereen gelijk ‘Basisinkomen‘, zonder differentiatie of opslagen, maar met een gegarandeerde, fatsoenlijke medische zorg, en een bescheiden dak boven je hoofd, niet als een uitnodiging voor ‘Free Riders‘ om misbruik te maken van degenen die werken voor hun geld, maar om dat misbruik te stoppen. Mét zo’n fundament mag je ook eisen dat de ‘inactieven‘, vrij om te acteren, te zingen, te feesten, te schrijven en te demonstreren, degenen die het geld verdienen, of de zorg verschaffen, niet voor de voeten lopen. Hoeveel ‘gras‘ je ‘op wilt vreten‘ moet je zelf weten, maar ‘lummelen‘ doe je maar in je eigen tijd. En als je niet goed genoeg bent, ‘gedogen‘ we je niet, en krijg je ook zéker geen baan omdat je status je daar ‘recht‘ op geeft. En je bent misschien onze vriend, of familie, of zielig, maar op de ‘werkvloer‘ moet je ‘meerwaarde‘ hebben, of je mag ‘buiten spelen‘.

Niet dat er in de Verenigde Staten niet iets aan de hand is. Zonder verder commentaar geef ik u hierbij een tweetal links naar artikelen die wel duidelijk maken dat het niet ‘Wij‘ tegen ‘Zij‘, of ‘Zwart‘ tegen ‘Blank‘ is, en hoe ‘politiek‘ dit probleem is. (Eén, Twee). Let daarbij ook op de rol van ‘witneuzen‘ en provocateurs, en dat één van de beoogde kandidaten voor het vice-presidentschap aan de zijde van Joe Biden een bedenkelijke rol heeft gespeeld, waar ze de agent die George Floyd het leven kostte al eerder de hand boven het hoofd hield. Terwijl ook tenminste één agent-provocateur betrapt is die een leidende rol had bij het laten escaleren van de zaak, voor het juiste beeld. Het zou tragisch zijn als we, door te projecteren, de ellende daar hierheen halen. Onvergeeflijk, eigenlijk.