Fortuyn werd doodgeschoten: wie volgt?

Het is een feit dat Fortuyn is doodgeschoten om wat hij zei. En dat de politie meteen ras en nationaliteit van de dader bekend maakte: Volkert van de Graaf. Een GroenLinkse dierenvriend, althans dat beweerde hijzelf.

De eerste aanslag op Fortuyn was karaktermoord. Die was al maanden gaande en werd met volle hevigheid ingezet, toen de Volkskrant op 9 februari een interview met Fortuyn publiceerde. Het NRC (na WO2 enige tijd verboden vanwege collaboratie met de Duitsers) schreef: “Staat straks Fortuyn als premier met een krans op de Dam, de man die de islam ‘achterlijk’ vindt en de mensen uit Marokko en Turkije niet behorend tot ‘de moderniteit’? Deze dagen symboliseren de heroprichting van het vrije Nederland, waar je mag zeggen wat je wilt, geloven wat je wilt, ongeacht huidskleur, ras of nationaliteit. Het is de trots van Nederland dat we hier juist niet de ene cultuur beter vinden dan de andere. Dat we hier mensen gelijk behandelen in een open samenleving. Dat we ons hier de xenofoben en racisten van het lijf wensen te houden. Het is een grote schande dat we zestig jaar na dato een politicus in ons midden daaraan moeten herinneren”.

Alle mensen die gezegd hebben dat Pim Fortuyn gevaarlijk was, die moeten zich werkelijk kapot schamen, ook vandaag nog. Dat zijn in de eerste plaats de krullenjongens van D66, wier voorman, Thom de Graaf (tegenwoordig – als dank – vice-voorzitter van de Raad van State), zo fijntjes citeerde uit het dagboek van Anne Frank toen Fortuyn aanpassingen van de Grondwet voorstelde. D66-ers hadden een pathologische afkeer van Fortuyn. Maar ook min of meer verstandiger mensen zoals Gerrit Zalm noemden Fortuyn gevaarlijk. En natuurlijk moeten aan de schandpaal ook alle journalisten die de dagen vóór de moord artikelen schreven waarin Fortuyn en Le Pen in één adem werden genoemd, maar daarbij steeds hun handen in onschuld wasten door als tussenzinnetje in te lassen, dat Fortuyn natuurlijk Le Pen niet was. Maar de verbinding werd met gemak en zonder moeite of schaamte gelegd.

En dat bracht een groep van mensen (Van der Graaf stond zeker niet alleen) ertoe om Fortuyn dood te wensen en daadwerkelijk dood te schieten.

De sfeer is hetzelfde als in het begin van deze eeuw. Opnieuw, zoveel jaar nadat de gevestigde politiek ‘beterschap’ beloofde en zwoer dat het in het vervolg allemaal anders en eerlijker zou gaan, is alweer ontmaskerd dat het niet veel meer is dan een stel machtswellustelingen die van democratie en moraal niet willen weten. Nergens voor terugdeinzen. En wéér wordt het demoniseringspaard van stal gehaald. En wéér worden ze braaf ondersteund door journalisten en redacties die oh zo graag hun primeur op voorpagina of in een programma willen.

Nu echter, hebben zij het op Wilders en Baudet voorzien.