Frankrijk en Duitsland – pioniers van de centrale overheid van de EU?
Indignatie redactie
7 min. lezen
Nee, het is geen geheim. Europa moet fundamenteel worden “vernieuwd” en de visie van een Europese centrale staat, die op dezelfde manier is georganiseerd als de Verenigde Staten van Amerika, moet uiteindelijk worden uitgevoerd. Op 15 september 2010 hebben leden van het Europees Parlement de Spinelli Group opgericht. Dit is vernoemd naar Altiero Spinelli (1907-1986), een historische pionier van de Europese eenheidsstaat op basis van het model van de Verenigde Staten van Amerika.
“Aan het einde van de ontwikkeling zou er een Europese federale staat moeten zijn die door een Europees referendum wordt gelegitimeerd.”
De oprichters van de “Spinelli Group” zijn met name de Belgische politicus Guy Verhofstadt, die sinds 2009 lid is van het Europees Parlement, en Daniel Cohn-Bendit, een Frans-Duitse politicus van Alliance 90 / The Greens. In een interview met het Duitse weekblad “Zeit Online” op 6 juni 2017 zei Verhofstadt dat de EU-commissie, die naar verluidt wordt verward met zoiets als de EU-regering, moet worden afgeschaft. Er was “een kleine Europese regering nodig bestaande uit 12 tot 15 personen”. Men moet breken met het “stomme idee” dat “elk land een vertegenwoordiger in een dergelijke regering moet hebben”. “We hebben een nieuw EU-verdrag nodig”, dit is de volgende stap en dit “verdragswijziging is voorzien in de huidige EU-wetgeving, het heeft alleen de moedige nodig om het aan te pakken”, zei Verhofstadt.
“Dus is het tijd om te streven naar nauwere politieke integratie: een federale unie van staten met verreikende bevoegdheden.”
De hoop van Verhofstadt op Macron was zelfs niet lang gewacht. In juni 2017 ontmoette Macron Merkel in Berlijn en kondigden beiden een gezamenlijke routekaart aan voor hervormingen in de EU en de eurozone. Daarbij moet men misschien bereid zijn om bestaande contracten te wijzigen. Op 29 augustus 2017 heeft Macron aangekondigd dat het na de algemene verkiezingen in Duitsland nieuwe voorstellen wil doen “om ons Europa nieuw leven in te blazen”. Op 26 september 2017 aan de Sorbonne-universiteit in Parijs legde hij uit hoe hij de toekomst van de EU dacht. Zijn toespraak liet ondubbelzinnig zien hoe de implementatie van het idee van een centraal gecontroleerd Europa vooruit moest worden geschoven – de belangrijkste punten waren als volgt:
- Het eurogebied (d.w.z. alleen de landen die de euro als valuta hebben) met zijn 19 landen moet een eigen begroting en een eigen minister van Financiën hebben.
- Aan het begin van het volgende decennium zou er een “gezamenlijke (militaire) interventiemacht” moeten zijn, een gemeenschappelijk defensiebudget en een gemeenschappelijke doctrine voor militaire operaties in de EU. Inlichtingendiensten moeten ook nauwer samenwerken en een Europese Academie voor inlichtingendiensten moet worden overwogen.
- Er zal een “Europese asielinstantie” worden opgericht om sneller beslissingen te kunnen nemen over aanvragen van vluchtelingen. • Er wordt een “Europese officier van justitie” opgericht om de strijd tegen het terrorisme te intensiveren.
- De EU heeft een CO2-belasting nodig voor milieubescherming en een hervorming van de Europese handel in rechten op verontreiniging door kooldioxide.
Kortom, de beslissingsbevoegdheden van de afzonderlijke lidstaten moeten massaal worden beperkt of overgedragen aan slechts enkele mensen in een centraal beheerde Europese regering – precies zoals Guy Verhofstadt zich had voorgesteld.
(Bron: Götz Wiedenroth )
EU-belastingen en EU-ministers van Financiën?
Een andere mijlpaal voor de implementatie van de centrale staat van de EU werd begin 2019 gelegd in de kroningszaal van het stadhuis van Aken. Kanselier Angela Merkel en de Franse president Emmanuel Macron ondertekenden de nieuwe Frans-Duitse vriendschapsovereenkomst om het Verdrag van Élysée uit te breiden (1963). Het verdrag bepaalt dat beide landen hun samenwerking in de Europese politiek zullen verdiepen. “Ze zetten zich in voor een effectief en krachtig gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid en versterken en verdiepen de economische en monetaire unie”, zegt de tekst van het contract. Met de mogelijke ‘Brexit’ van Groot-Brittannië zou dit een samensmelting zijn van de twee sterkste economische krachten binnen de EU.
VERDRAG VAN AKEN: GEZAMENLIJKE EU-WAPENEXPORT
De Franse president Emmanuel Macron ontmoet regelmatig de Saoedische Arabische leider Mohammed bin Salman al-Saud. Saoedi-Arabië is een belangrijke koper van Franse wapens.(Bron: Defense.gov, Wikimedia, publieke domeinfoto uit het archief van News.gov Nieuws. )
Volgens de Spiegel hebben Duitsland en Frankrijk een geheime clausule ondertekend aan de rand van het Verdrag van Aken. Het bepaalt dat geen bezwaar wordt gemaakt tegen de verkoop van gezamenlijk geproduceerde wapens, behalve om redenen van nationale veiligheid. De belangrijkste focus ligt op gezamenlijke projecten zoals de geplande gevechtstank of het nieuwe gevechtsvliegtuig dat Frankrijk en Duitsland samen willen ontwikkelen. Tot dusverre heeft Duitsland het verbod op wapens geleverd aan bepaalde landen. Dankzij deze geheime clausule kan Frankrijk bijvoorbeeld zijn export naar Saoedi-Arabië voortzetten, wat de Bondsdag nu heeft verboden, waarmee Duitsland opnieuw deelneemt aan de wapenhandel met Saoedi-Arabië. De winst van gezamenlijke wapenproductie wordt verdeeld tussen de twee landen.
“[…] we kunnen veel van de inefficiënties overwinnen die bestaan tussen de vele lidstaten in de Europese Unie en de NAVO als we ook een gemeenschappelijke militaire cultuur ontwikkelen en onze wapensystemen beter sorteren. Ik zeg u: Duitsland staat voor een grote taak. We willen nu gemeenschappelijke wapensystemen ontwikkelen. En in verband met het Verdrag van Aken, dat we met Frankrijk hebben ondertekend, speelde natuurlijk ook de kwestie van wapenexport een rol. Als we geen gemeenschappelijke cultuur van wapenuitvoer in Europa hebben, dan is de ontwikkeling van gemeenschappelijke wapensystemen natuurlijk ook in gevaar. Dat betekent dat je niet kunt spreken van een Europees leger en een gemeenschappelijk bewapeningsbeleid of bewapeningsontwikkeling,
(Bron: spiegel.de, Duits-Frans geheim document regelt wapenexport, 15.02.2019)
Bijna gelijktijdig aan het begin van dit jaar (februari 2019) werd het concept van een gedeeld budget, zoals gevraagd door Macron, door Duitsland aangenomen voor alle landen in de eurozone. Dit is bedoeld om een ”eurozone-begroting” te creëren om hervormingen door te voeren in andere eurolanden om “economische verschillen te verkleinen”, bijvoorbeeld door te investeren in infrastructuur, dwz de typische geplande EU-economie. De begroting – een toekomstig onderdeel van de EU-begroting – moet onder meer worden gefinancierd met bijdragen van de lidstaten van de eurozone. De basis hiervoor zou een wettelijk bindende overeenkomst tussen deze landen moeten zijn. De lidstaten moeten vervolgens voorstellen indienen bij de EU-Commissie op basis van jaarlijkse “strategische richtlijnen” van de staatshoofden en regeringsleiders en de Eurogroep. Als ze werden geaccepteerd het geld moet worden uitbetaald, afhankelijk van de concrete voortgang van het project. De begunstigden zouden echter nog steeds grotere delen van de projecten zelf moeten medefinancieren met nationale middelen, wat uiteindelijk niet uitmaakt, aangezien al het geld van de burgers van de lidstaten komt. Er kan alleen maar opnieuw worden aangenomen dat Duitsland ook specifiek zal worden gevraagd om voor deze eurozone-begroting te betalen en dat het projecten in de armere zuidelijke staten van de EU zou moeten financieren met zijn betalingen aan de geldpot.
«Ik ben er voorstander van dat de Commissie ooit zoiets als een Europese regering wordt. […] En ik ben er voor dat de Raad zoiets als een tweede kamer is. En ik ben een voorstander van het Europees Parlement dat pleit voor Europese verantwoordelijkheden. Naar mijn mening zal het voor de lange afstand niet anders zijn. »
Angela Merkel , tijdens een EU-top in Brussel op 7 november 2012 (bron: © Europese Unie 2012)
De Franse econoom Thomas Piketty, geprezen door de Spinelli Group, streeft naar een radicalere aanpak met zijn 2018 Manifesto for the Democratisering of Europe. Zijn voornaamste zorg is ook de “vermindering van ongelijkheden” van de Europese lidstaten en hij stelt als een oplossing voor om een (verdere) Europese instelling op te richten – namelijk de “Europese Vergadering”. De “Europese assemblee” moet primair verantwoordelijk zijn voor het opstellen van een “democratiseringsbegroting”. Volgens Piketty, “zal deze Europese Vergadering het recht hebben om belastingen te heffen en zo in te grijpen in de kern van de democratische, fiscale en sociale grondwet van de lidstaten. […] Hierdoor ontstaat een instelling dat zowel de nieuwe Europese belastingen als het budget voor democratisering kan bespreken en goedkeuren. Zo’n Europese vergadering kan worden opgericht zonder de bestaande Europese verdragen te wijzigen. »Het manifest werd ondertekend door veel mensen uit verschillende Europese landen, maar vooral uit Frankrijk en Duitsland.
Voormalig federaal minister van Financiën Wolfgang Schäuble sprak zich onlangs ook openlijk uit tijdens een Bondsdag in februari 2019 om het nationale financiële en economische beleid meer naar het niveau van de Europese instellingen over te brengen. Alleen als dit lukt, kan men ook een EU-minister van Financiën invoeren. «Zolang je dit niet hebt, heeft een minister van Financiën alleen geen zin. Omdat het dan gewoon een symbool is dat geen competenties heeft. »Een Europese minister van Financiën heeft een Europese begroting nodig, heeft Europese inkomsten nodig en heeft natuurlijk ook de bijbehorende competenties nodig.
