Indignatie redactie 
” Mouvement social du 5 décembre 2019 ” is de eufemistische term voor wat er sinds 5 december in Frankrijk gebeurt. Het wordt een “algemene staking” genoemd, maar zonder een “algemene” – zoals alles in Frankrijk is er niets echt consistent – God Bedankt, daarom werkt het leven nog redelijk normaal, net iets ongemakkelijker, maar er glijdt iets duidelijk uit.
Wat mij opvalt als iemand die tussen de twee landen Frankrijk en Duitsland woont, is dat een staking die Frankrijk een goede week heeft verlamd slechts marginaal voorkomt in de Duitse media. Als er iets is, is er een pejoratief rapport over de verwende Fransen die willen stoppen met 62 of eerder om rode wijn te drinken ten koste van het grote publiek in de Provence. Of ben je bang dat de beweging zal overlopen?
Zoals altijd is wat niet wordt gemeld in de Duitse media belangrijk: namelijk de nieuwe unie van de vakbonden met de gele vesten. Dat maakt de gele populaire beweging nog krachtiger. De Fransen laten zich niet zo gemakkelijk door de politiek onteigenen als misschien het geval is in Duitsland.
Een van de redenen is dat het leven in Frankrijk duurder is en dat gezinnen meer kinderen moeten onderhouden. Een gemiddeld Frans gezin heeft meer dan twee kinderen, die allemaal ook willen studeren. Om dit te bereiken, met de hoge belastingdruk en de extra politiek veroorzaakte inflatie van brandstof en energie, is het nauwelijks betaalbaar voor een middenklasse gezin. Ook al is het vrij gebruikelijk dat beide ouders werken. En voor hen is het gezin het belangrijkste in het leven.
Veel gepensioneerden moeten blijven werken
In Duitsland wordt een onjuiste generalisatie met betrekking tot de stakingsdoelen geruchten. Het is waar dat vakbonden protesteren tegen de eenmaking van pensioenstelsels, waarvan er ongeveer 40 zijn. Maar je moet weten dat de afzonderlijke groepen veel aan deze systemen hebben betaald en sommige zitten op een goed opgevulde balans. Ik begrijp dat deze groepen niet bepaald enthousiast zijn over de op solidariteit gebaseerde socialisatie van hun reserves.
De verlenging van het beroepsleven ontmoet niet overal begrip. Er werd tenslotte hard gevochten voor vervroegde uittreding. De normale pensioenleeftijd in Frankrijk is 62 – wil de SPD dat ook niet voor Duitsland? Er zijn groepen die eerder met pensioen kunnen gaan. Bijvoorbeeld: iedereen die 25 jaar in de ploeg met kerncentrales heeft gewerkt, kan met 58 jaar met pensioen. Iedereen die dit als luxe afwijst, moet een jaar lang ploegendienst verrichten in de kerncentrale.
Een ander voorbeeld: het huiselijke gebouw waarin ik woon in Parijs wordt momenteel uitgerust voor dakwerk. De steigerarbeiders breken gymnastiek op een hoogte van 15 meter in de stromende regen op vijf graden op de natte steigerpalen, waar veel slimme politici en journalisten zelfs niet op de 25-jarige leeftijd naar toe konden klimmen. En de Franse politici trakteren zichzelf, net als de Bondsdag, op een lange ” overgangstoeslag ” in de aanzienlijke hoeveelheid van hun laatste dieet als ze hun mandaat verliezen. Om nog maar te zwijgen over haar pensioenrechten . Over het algemeen is het ook het geval in Frankrijk dat veel gepensioneerden blijven werken om hun lage inkomens te verbeteren.
De Parijzenaren voelen de staking vooral door het falen van de transportbedrijven. In Parijs wordt dit als volgt uitgedrukt: alleen elke vierde TGV-sneltrein, alleen elke vierde metro op de hoofdlijnen, de meeste binnenlandse vluchten vanaf de luchthaven Charles de Gaulle worden geannuleerd, de bussen rijden meer dan onregelmatig. Het afval wordt sporadisch opgehaald, de straten en trottoirs worden slechts sporadisch schoongemaakt – afgezien van de Champs-Elysées.
De erosie van de normen wordt duidelijk.
Stel je de spits op de metro van Parijs voor wanneer plotseling driekwart van de transportcapaciteit verloren gaat. De overstap naar privéauto’s leidt ’s ochtends en’ s avonds tot 450 kilometer files op de snelweg van de stad en de feeders. Tot overmaat van ramp is heel Parijs een enorme bouwplaats. Een nieuwe snelle metrolijn (RER) van St. Lazare naar Porte Maillot wordt gebouwd. Een andere kilometer lange bouwplaats is de conversie van het busverkeer van de ring rond de stad naar trambedrijf – allemaal terwijl het verkeer loopt.
Nu is er de impact van wat politici graag ‘grote uitdagingen’ noemen. De protesten van de gele vesten hebben alle Franse wetshandhavers meer dan een jaar verlamd en een aanzienlijk deel van de stadsreiniging vastgebonden. Natuurlijk ontbreekt dat elders. De erosie van de normen wordt duidelijk. Parijs, ville poubelle was onlangs de titel van een tijdschrift – Parijs, de vuilnisbak van de stad. Daarnaast is er de kerstbusiness en nog steeds honderdduizenden toeristen. Overal is er drukte op de trottoirs, waardoor fietsers en elektrische scooters slingeren.
De Parijzenaren worden eigenlijk afgezet op 80 bar als het gaat om “sociale bewegingen” en kijken met grote sympathie. “Ze zijn op de een of andere manier in staking”, denken ze en accepteren geduldig allerlei soorten onrecht. Na een paar dagen van staking neemt de nervositeit toe. Het afval bestaat al een week, anders wordt het dagelijks opgehaald. Op de trottoirs, die anders elke dag worden gewassen, is er een gladde laag platanenbladeren tussen het afval, die sommige mensen gewoon gedachteloos rondgooien. Parkeren is op de derde rij, er is toeteren en vloeken. Ik zag een automobilist zo geïrriteerd geparkeerd dat hij rond een laadstation reed en de hele zijkant van zijn dure auto deukte. Hij is net vertrokken. Akoestische vervuiling is ook marginaal geworden.
De Volksfrust zou uiteindelijk tegen Macron en zijn ambitieuze plannen kunnen zijn. Er worden luide ontslagoproepen gehoord, niet alleen vanuit de gele vesten. Macron’s “La République en Marché” staat momenteel op gelijke voet met de juiste beweging van “Front National” van Le Pen in de peilingen. De angst is groot. Ook in Duitsland bestaat de vrees dat de protesten zullen overlopen of dat Macron zal vallen als een van de laatste linkse bondgenoten na de verkiezing van Boris Johnson. Deze angst is niet geheel ongegrond.
