Frankrijk: Miljoenen demonstreren tegen Macron, maar vakbonden roepen op tot ‘bemiddeling’

Volgens vakbondscijfers demonstreerden dinsdag meer dan twee miljoen mensen in heel Frankrijk tegen de pensioenhervormingen van Macron, waarvan alleen al in Parijs 400.000. De arbeidersklasse is niet alleen op weg naar een openlijke confrontatie met de Franse kapitalistische politiestaat, maar ook rechtstreeks met de vakbondsbureaucratieën.

Er valt niets te onderhandelen met Macron, hij moet omvergeworpen en afgezet worden door de arbeidersklasse. Driekwart van de bevolking verwerpt zijn pensioenverlagingen, die hij zonder stemming in het parlement doordrukte. Volgens peilingen wil tweederde van de bevolking, woedend over Macron’s volksvijandige beleid, dat arbeiders hem tegenhouden door de economie te blokkeren in een algemene staking.

Maar de bureaucratieën van de Confédération française démocratique du travail (CFDT) en Confédération générale du travail (CGT) escaleren de strijd niet, waarschuwen voor de groeiende sociale woede en roepen op tot “bemiddeling” met Macron. Na de aankondiging van het volgende eendaagse protest over een week, op 6 april, beginnen ze volgende week met onderhandelingen met Macron. Deze beslissing ontmaskert mensen als CFDT-leider Laurent Berger, die aan het hoofd staat van de kalmeringscampagne van de vakbonden. Het blijken werktuigen te zijn van de kapitalistische oligarchie tegen de bevolking.

Dinsdag braken gewelddadige confrontaties uit tussen zwaarbewapende oproerpolitie en demonstranten in veel grote Franse steden, waaronder Lille, Nantes, St. Etienne, Toulouse, Bordeaux en Parijs. Tegen het ochtendgloren waren in heel Frankrijk 201 mensen gearresteerd. In Charleville-Mézières, waar 3.000 demonstranten bijeenkwamen, werden 18 mensen gearresteerd na een gewelddadige confrontatie met de politie. Sinds Macron artikel 49.3 van de Franse grondwet gebruikte om zijn pensioenverlagingen zonder stemming door te voeren, zijn in Parijs meer dan 1.000 mensen gearresteerd en honderden in de rest van het land.

Met een mix van politierepressie en politieke demobilisatie van de arbeidersklasse wil Macron een ongekende daling van de levensstandaard van de arbeidersklasse en de jeugd in Frankrijk opleggen.

Naast deze orgie van politiegeweld, zeker dat de vakbondsbureaucratieën geen vinger zullen uitsteken, probeert Macron ook hardhandig op te treden tegen oppositiegroepen in Frankrijk. Dinsdag veroordeelde zijn extreemrechtse minister van Binnenlandse Zaken, Gérald Darmanin, het “extreme geweld van kleine groepen, waarvan sommige al jaren bij de geheime diensten staan” in de Nationale Vergadering. In werkelijkheid waren het de zwaarbewapende eenheden van de CRS, de marechaussee en de BRAV die wekenlang geweld gebruikten tegen ongewapende demonstranten.

Darmanin kondigde ook aan dat hij de klimaatbeschermingsgroep Earth Uprisings wil ontbinden na botsingen tussen honderden politieagenten en 30.000 demonstranten tegen een irrigatieproject in Sainte-Soline tijdens het weekend. Het collectief heeft tien dagen de tijd om wettelijk te reageren op de aankondiging van het ministerie van Binnenlandse Zaken, anders wordt het gedwongen ontbonden.

In Sainte-Soline vuurde de politie tijdens de schermutselingen van het weekend 5.015 traangasgranaten, 89 GENL-granaten, 40 ASSR-deflagatieapparaten en 81 LBD-rubberkogels af. Dinsdagavond lagen nog twee zwaargewonde demonstranten in coma. De autoriteiten hebben naar verluidt artsen verboden de pers over de toestand van de mensen te vertellen.

Maar ondanks de levensbedreigende verwondingen van de twee demonstranten en de ernstige verwondingen van tientallen anderen in Sainte-Soline, werden zaterdag in Parijs dezelfde militaire wapens gebruikt tegen demonstranten. De politie vuurde GENL-granaten af ​​op demonstranten vanaf hoofdhoogte.

Les CRS jettent une grenade au niveau du visage des jeunes manifestants en marge de la manifestation parisienne contre la réforme des retraites.#manifestation28mars #greve28mars #ReformeDesRetaites #Greve27mars #GreveGenerale #DirectAN pic.twitter.com/LgNIz71FTM

— Enzo Rabouy (@enzorabouyy) March 28, 2023

In Parijs zijn twee demonstranten naar het ziekenhuis gebracht nadat ze door de politie bewusteloos waren geslagen. Eén raakte gewond tijdens een politie-aanval op demonstranten en een ander had ernstige ademhalingsproblemen door traangas.

Un homme est inconscient à terre, après avoir été projeté lors d'une charge policière sur la Place de la Nation à Paris (@xztim_) #greve28mars #Manif28Mars #France #ReformeDesRetaites #manifestation #Revolutionpic.twitter.com/WzbzTu3rcu

— Anonyme Citoyen (@AnonymeCitoyen) March 28, 2023

‘S Avonds, toen de politie nog steeds demonstranten aanviel op de Place de la Nation in Parijs, kondigde Berger aan dat premier Élisabeth Borne had beloofd om nieuwe onderhandelingen met de vakbonden te starten op “maandag of dinsdag van volgende week”.

Eveneens op dinsdag kondigde de CGT-bureaucratie aan dat het een einde zou maken aan de voortdurende staking van de Parijse vuilnismannen. Tijdens deze staking had de bureaucratie niets gedaan om de arbeiders te verdedigen toen hun piketlijnen werden aangevallen door politieagenten. Honderden studenten en arbeiders marcheerden naar de verbrandingsoven in de Parijse voorstad Ivry, maar de CGT-bureaucratie zelf riep niet op tot bredere solidariteitsstakingen om het politiegeweld tegen de Ivry-staking te stoppen en om CGT-leden te verdedigen.

Na weken van politiegeweld tegen stakers en demonstranten, is het duidelijk dat het verdedigen van de arbeidersklasse tegen politierepressie een taak is die niet kan worden overgelaten aan de vakbondsbureaucratieën, die nauw samenwerken met Macron.

Naast de vakbondsbureaucratieën werken ook pseudo-linkse politici zoals Jean-Luc Mélenchon aan het demobiliseren van de oppositie tegen Macron. Bij de presidentsverkiezingen van vorig jaar won Mélenchon bijna acht miljoen stemmen in arbeiderswijken in de grootste steden van Frankrijk. Maar hij roept niet op tot de politieke mobilisatie van zijn kiezers, die de Franse economie zouden kunnen platleggen als ze samen zouden toeslaan tegen Macron en het politiegeweld tegen worstelende arbeiders en jongeren.

In plaats daarvan roept Mélenchon cynisch op tot kalmte en giet koud water over de groeiende woede van de arbeidersklasse. Hij roept op tot “pacifisme ondanks de provocaties van de regering” en hoopt dat “de demonstratie… kalm zal verlopen”. Dit betekent dat ongewapende demonstranten stilletjes en vreedzaam samen moeten worden neergeknuppeld, onderworpen aan traangas en granaatvuur, politiegranaten om vingers en handen af ​​te rukken en verbrijzelde ogen.

Arbeiders bij de demonstratie in Parijs vertelden de WSWS dat ze Macron en de contrarevolutionaire machinaties van de vakbondsbureaucratieën veroordeelden.

Clarel, een arbeider die ook deelnam aan de Gele Hesjes-protesten, vertelde de WSWS waarom hij tegen Macron protesteert: “Ik protesteer voor pensioenen, maar nu staat er noodzakelijkerwijs veel meer op het spel. Men kan het probleem van de werkgelegenheid noemen, maar het gaat verder. Deze regering is lange tijd onwettig en zelfs ongrondwettelijk geweest. We worden constant gemanipuleerd en bedrogen, het is onmogelijk. We moeten deze man eruit schoppen, het wordt urgent. Dictatuur is een hard woord, maar je hoeft niet naar de Nationale Administratieve School of het Instituut voor Politieke Wetenschappen om te weten wat we hier hebben.”

Clarel bekritiseerde ook de enorme militaire uitgaven van Macron en zijn deelname aan de NAVO-oorlog tegen Rusland in Oekraïne: “Ik wil niet in details treden, maar wat we allereerst nodig hebben is vrede, vrede, vrede. We mogen geen van beide partijen militaire hulp geven. De vraag is eigenlijk: wie profiteert van dit alles?”

Ten slotte veroordeelde Clarel de spandoeken van CFDT-functionarissen die opriepen tot bemiddeling met Macron en straf voor Macron “in 2027”, dwz dat hij bij de volgende presidentsverkiezingen over meer dan vier jaar zou worden weggestemd: “Dit schokt me echt. Hoe durven ze zo over de toekomst te praten als het heden waardeloos is? Kom op, wacht even. Berger 2027, daar heb ik genoeg van. We leven niet in het jaar 2027, maar in het jaar 2023. We staan ​​al tot over onze nek. We moeten praten over wat we nu doen, niet over wat we in de toekomst gaan doen.”

De vakbondsbureaucratieën, die ongegeneerd de politiestaat van Macron verdedigen tegen het politieke offensief van de arbeiders, moeten de controle over de strijd uit hun handen worden geworsteld. Er is een onmiddellijke noodzaak om de bureaucratieën en hun politieke handlangers te verslaan. De cruciale taak is het opzetten van actiecomités waar arbeiders hun strijd onafhankelijk van de vakbondsbureaucratieën kunnen coördineren om de president van de rijken omver te werpen.