Frans Timmermans onze klimaatfascist lult weer eens uit zijn nek geeft Poetin de schuld
Indignatie redactie
4 min. lezen
Poetin pest Oekraïne uit angst voor klimaatverandering volgens Frans Timmermans
De ondervoorzitter van de Europese Commissie, de Nederlandse socialist Frans Timmermans meent dat de Russische ruzie met de NAVO over Oekraïne een rookgordijn is om klimaatverandering in Rusland te camoufleren. De Nederlander zei dat in de podcast Betrouwbare Bronnen. Deze opmerkelijke uitspraken vormen een nieuw dieptepunt in Timmermans’ obsessie met klimaatverandering.
Europees buitenlands beleid
Nu wil de geplogenheid dat alle uitspraken van Eurocommissarissen eigenlijk gezien moeten worden als gedaan door een college van commissarissen. De Europese Commissie neemt immers al haar beslissingen in college met unanimiteit, dus met instemming van alle leden van diezelfde Europese Commissie. Bovendien zijn Eurocommissarissen geen regeringsleden van een EU-regering, maar eigenlijk ambtenaren van een hoofdinstelling van de EU die de EU-verdragen en de besluiten van de Europese Raad (die als enige de politieke richting van de EU mogen bepalen) dienen te bewaken.
Des te merkwaardiger is dat die andere socialistische ondervoorzitter van de Europese Commissie, de Spanjaard Josep Borrell, verantwoordelijk is voor het buitenlands beleid en veiligheid. Borrell doet ook wel gekke uitspraken, maar al wat hijzelf of zijn dienst EEAS verklaren wordt vooraf onder een vergrootglas gelegd door de ministers van buitenlandse zaken van de EU-landen. Dat is ook de reden dat de sancties tegen Rusland of Wit-Rusland steeds zo’n zwakke indruk maken.
Koude Oorlog als afleidingsmanoeuvre
Volgens Timmermans kampt Rusland met zulke grote klimaatuitdagingen, dat Poetin volgens hem kiest voor een nieuwe Koude Oorlog als afleidingsmanoeuvre. ‘Het verdwijnen van de permafrost heeft enorme gevolgen voor de Russische infrastructuur. Dat geldt zowel voor de olie- en gasindustrie als voor de militaire infrastructuur die op permafrost gebouwd is. Het is alsof het fundament onder je huis wegzakt. De Russen hebben te maken met mislukte oogsten en bosbranden en ze zien dat de rest van de wereld zich stap voor stap afwendt van fossiele brandstoffen. Terwijl hun hele land en hun export daarop draait.’ aldus Timmermans.
Enig doel volgens Timmermans is het oppoetsen van Poetins populariteit. De uitspraken in de podcast Betrouwbare Bronnen daarentegen wijzen eerder op het tegengestelde. Namelijk dat zelfbenoemde klimaatpaus Timmermans door de geopolitieke gevolgen van Poetins beleid en de onmiddellijke impact op de gasprijzen en energieprijzen in de EU zijn eigen politiek project de Green Deal, dat eigenlijk een complete greenwashing is van het industriebeleid en landbouwbeleid van de EU, alle steun ziet verliezen in de EU. In één of andere rare denkkronkel is dus klimaatverandering (Timmermans stokpaardje) de reden van die Russische aanpak. Timmermans beleid dreigt op economische zelfmoord uit te draaien en dus is niet het perverse effect van het EU-beleid tegen klimaatverandering het gevaar, maar de geopolitieke realiteit waardoor die perverse effecten ontstaan.
Oude marxistische analyse
De egotripperige analyse van Timmermans maakt wel meer rare bokkensprongen. Zo zou Poetin een externe vijand zoeken omdat ie bang is voor burgerprotesten zoals in Oekraïne en Wit-Rusland. ‘Ze beseffen: als het daar gebeurt, kan het ook hier in Moskou’, beweerde Timmermans. Wat het causaal verband is tussen burgerprotesten en klimaatverandering in Minsk en Kiev deelde Timmermans echter niet mee.
Timmermans haalt daarom enkele oude marxistische analyses van stal: ‘Wat Poetin nu doet is puur reactionair. Toen hij in Rusland het roer overnam, sloot hij een alliantie met de Russisch orthodoxe kerk en hij benadrukt keer op keer de grootsheid van de Russische en ook van de Sovjetgeschiedenis. Stalin mag niet meer worden afgeschilderd als massamoordenaar. En nu probeert hij zelfs de koude oorlog in ere te herstellen.’
Vijfjarenplannen van Stalin
Dat de Green Deal van de Europese Commissie uit de koker van Timmermans en zijn socialistische rechterhand Diederik Samsom (ex-Greenpeace kopstuk) veel gelijkenis vertoont met de ideologische vijfjarenplannen van de door hem geciteerde Stalin die miljoenen Sovjetburgers in hongersnood en bittere armoede deed belanden (als ze niet in werkkampen of goelags terechtkwamen) ontgaat de groenlinkse ideoloog Timmermans blijkbaar geheel.
Gelukkig heeft een nogal mythomane Timmermans naar eigen zeggen een ‘bijzondere band’ met Rusland. Zo zou hij als dienstplichtig militair een opleiding om Russische krijgsgevangenen te ondervragen ontvangen hebben. Opgeleid in Franse letterkunde leverde het hem een diploma tolk Russisch op volgens zijn officiële curriculum vitae. Na zijn dienstplicht werkte hij even als secretaris op de Nederlandse ambassade in Moskou. Timmermans beschikt inderdaad over een authentieke talenknobbel, maar over al deze grootsprakerige beweringen over deze periode van twee jaar tussen 1986 en 1988 doen velen in de Brusselse wandelgangen enigszins lacherig of zelfs meewarig.
Militaire logica
Als voormalig reserveofficier meent Timmermans: ‘Zelfs als niemand echt geweld zou willen in Oekraïne, kun je toch in een situatie terechtkomen dat het in Moskou aan ’t rollen gaat en het niet meer te stoppen is omdat de militaire logica het overneemt.’ Toch blijft amateur-kremlinoloog Timmermans optimistisch want Europa en de Verenigde Staten kunnen volgens hem één ding te doen: ‘Eensgezind zijn. De enigen die dit nog kunnen stoppen zijn mensen met invloed in Moskou. Banken en de oligarchen die in de gaten krijgen dat een avontuur in Oekraïne hen ontzettend veel pijn gaat doen tegen hoge kosten. Daarom is het nu voorbereiden van sancties ontzettend belangrijk. De enige manier om bij de Russen respect te verwerven is ferm zijn. Iedere vorm van toegeeflijkheid zien ze als zwakte. Als je je niet kunt verplaatsen in hun manier van redeneren heb je bij voorbaat verloren.’
De enige conclusie die de Europese Commissie en vooral de nieuwe regering Rutte IV kan trekken uit deze wel heel bijzondere analyse van de Nederlandse eurocommissaris afkomstig uit een oppositiepartijtje zou misschien terecht kunnen zijn dat Den Haag dringend een vervanger zoekt in coalitiekringen voor Einzelgänger Timmermans die niet enkel voor zijn beurt sprak, maar ook duidelijk last heeft van waanbeelden waarbij de hele wereld rond zijn klimaatportefeuille bij de Europese Commissie draait.
