Gaat de Europese Unie onze pensioenfondsen leeggraaien? JA DAT IS HET PLAN VAN TIMMERMANS

Dat de EU verlekkerd in onze richting kijkt, hoeft niet te verbazen. Dankzij het degelijke Nederlandse pensioenstelsel maken onze pensioenen inmiddels de helft van de pensioengelden binnen Europa uit: 1400 miljard euro!

Van dat bedrag komt ieder van ons een stukje toe. We hebben het zelf gespaard. Het is ons eigendom.

Ondanks het omvallen van de Muur in 1989, leven echter communistische ideeën onder de EU-elite door. Privé-eigendom staat niet hoog genoteerd.

Bovendien is de Europese Unie een elitair prestigeproject, dat chronisch om geld verlegen zit. De EU invloed geven op onze pensioengelden is de kat op het spek binden.

Nu het nog kan, moeten we daar een stokje voor steken. Teken daarom de bijgesloten petitie aan Klaas Knot, de president van De Nederlandsche Bank.

Bedenk dat de EU in de landen bij de Middellandse Zee, met name Griekenland, de zaak economisch al volledig uit de hand heeft laten lopen. Frankrijk staat er al evenmin goed voor.

Moeten Nederlandse pensioenbetalers de rekening betalen van dat geblunder?

President Macron van Frankrijk kijkt al om zich heen hoe hij zijn tekorten kan aanvullen, zonder zelf de buikriem aan te hoeven halen.

De Europese Unie ziet op haar beurt mogelijkheden haar macht in de lidstaten verder uit te breiden.

Wat is dan makkelijker voor de EU en Macron om samen een beroep te doen op economische ‘solidariteit’ in het kader van een ‘transferunie’?

Dat wil zeggen: een unie waarin geld van land A naar land B vloeit, zoals water tussen communicerende vaten.

Voor wie aan privébezit weinig betekenis toekent, is dat een kleine stap. Bij tekorten bovendien een voor de hand liggende.

Maar concreet betekent het dat de EU ons van onze rechtmatige oudedagsvoorziening berooft!

Bovendien wordt het eigenlijke probleem van verspilling en schulden maken niet opgelost, maar juist aangemoedigd: zodat het privé-eigendom nóg meer onder druk komt te staan.

Laten we iedere twijfel wegnemen wat elke Nederlander van de wettige toezichthouder op onze pensioenen verwacht: dat hij die absoluut veilig stelt!

Teken daarom vandaag nog de petitie aan Klaas Knot, de president van De Nederlandsche Bank.

Daarnaast is absoluut nodig dat we zoveel mogelijk Nederlanders van het gevaar bewust maken. Ondersteun indien mogelijk de actie daarom met een gift.

Deze petitie wil ik zo breed mogelijk aanpakken. Het besef moet doordringen dat onze oude dag op het spel staat. Of willen we wachten tot we voor een voldongen feit staan?

• Ik kan meteen 20.000 andere burgers aanschrijven, als ik daarvoor de benodigde financiële middelen krijg.
• Na het versturen van de eerste 20.000 is mijn doel 50.000 of zelfs 100.000 nieuwe adressen aan te schrijven en hen uit te nodigen deel te nemen aan deze actie van Cultuur onder Vuur.
• Bijzonder intensief zal ik op internet werven voor de petitie, zowel op de sociale netwerken (Facebook enz.) als via e-mail campagnes.
• Met uw financiële ondersteuning kan ik het internet vol zetten met advertenties en banners van deze actie en op die manier Den Haag ervan bewust maken dat Nederlanders met hun pensioen niet laten sollen.

We moeten van ons laten horen. Anders gaat het allemaal gewoon zijn gang en staan we dadelijk voor een voldongen feit.

Het gaat erom ons eigendom veilig te stellen. “Privéeigendom wordt steeds meer voorgesteld als een voorrecht waar alleen zelfzuchtige mensen aan gehecht blijven”, zegt de Braziliaanse denker Plinio Corrêa de Oliveira.

Voor gewone mensen zoals u en ik, is eigendom echter de vrucht van onze eigen inspanningen. En als we erven, het resultaat van de arbeid van onze ouders.

Niemand anders mag over onze pensioenen beschikken dan wijzelf. Dat is het wezen van eigendom.

Eigendom beschermt ons tegen een tirannie van de staat. Het is de basis van een veilige en geordende samenleving.

Maar dan moet dit eigendom wel gerespecteerd blijven.

Teken daarom vandaag nog de petitie aan Klaas Knot, de president van De Nederlandsche Bank.

Bedenk hoe een pensioen ontstaat: stukjes loon die apart gezet worden voor later. We verdienen het zelf bij elkaar. Het is de uitkomst van de traditionele Nederlandse spaarzin.

“Eigendom wegnemen is loon wegnemen en dus de arbeider in slavernij voeren”, oordeelde dezelfde denker. Alleen een slaaf werkt zonder loon.

Voor zover wij ons pensioen zelf hebben opgebouwd, heeft geen enkele instantie het recht daar aan te komen. Onze pensioenen zijn geen appeltjes voor andermans dorst.

“De grootste spaarpot van Nederland moet door Nederland gecontroleerd worden, niet door Brussel”, waarschuwt Pieter Omtzigt. Hij geldt als de pensioenspecialist van de Tweede Kamer.

Hoe wil de EU ons arm maken

Allereerst wordt door in te zetten op een politieke transferunie een gigantische rekening bij de beter functionerende lidstaten gelegd. Ten tweede worden door nieuwe EU-regulering de financiële instellingen in de lidstaten wat betreft hun voorheen onafhankelijke beleggingsbeleid steeds meer in een wurggreep genomen, vooral om de groene religie te dienen. In een tweetal columns van mijn hand komen beide manieren om u financieel uit te kleden aan bod.

Economische samenwerking

In de recente geschiedenis heeft Europa gefungeerd als brandhaard voor twee wereldoorlogen. Dat is niet iets om trots op te zijn, en het ligt voor de hand dat na WOII is nagedacht over hoe dergelijke rampen in de toekomst te vermijden. Nadat met name Duitsland door Amerikaanse Marshallhulp economisch weer op de been was geholpen, zijn initiatieven ontplooid om de economische samenwerking tussen lidstaten in Europa te bevorderen, vanuit het niet onredelijke uitgangspunt dat als je tot tevredenheid handel drijft, je minder snel elkaar de hersens inslaat. Vanuit deze gedachte zijn de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) en de Europese Economische Gemeenschap (EEG) opgezet, samenwerkingsverbanden op economisch belangrijke terreinen tussen autonome lidstaten.

Nee, grotere plaatje: Nadat Frankrijk en Nederland bij referendum over Europese Grondwet nee gestemd hebben had de EU de nadruk op ‘verstatelijking’ moeten laten vallen. In Europa werken vrije staten samen op terreinen waar dat nuttig is, bijv migratie, bijv wetenschap.

— Ronald Plasterk (@RPlasterk) September 12, 2019

Discutabel

Langzaam maar zeker nam het belang van deze instituties toe. Het Verdrag van Maastricht vormde in 1993 de basis voor de huidige Europese Unie. Hoewel een ruime meerderheid van de Nederlandse bevolking in 2005 tegen de Europese Grondwet stemde, is dat genegeerd door de Nederlandse regering. Toch werd in 2009 een soort constitutionele legitimering overeengekomen middels het (in 2007 ondertekende) Verdrag van Lissabon. Het democratisch mandaat van de EU is dus vanaf het begin discutabel geweest.

EMU

De EU heeft zich er nooit mee tevreden gesteld zich te ontwikkelen tot een goed functionerende verzameling van nationale autonome staten die via wederzijds gewenste handelsbetrekkingen elkaar tot voordeel zouden strekken. Al snel ontstond er druk om veel verder te gaan dan in goede harmonie handelende natiestaten, maar om in te zetten op een Europese Federale Staat. Om dit idee te bevorderen werd een Europese Munt Unie (EMU) op de rails gezet.

Over de voors en tegens van die EMU is veel geschreven. Duidelijk is dat de uiteindelijke conversie van de Nederlandse gulden naar de euro de Nederlandse burger veel geld gekost heeft. Evenzeer is duidelijk dat de EMU niet gebaseerd is op de gezonde economische regels zoals die door Nobelprijswinnaar Robert Mundell geformuleerd zijn, maar dat vanaf de eerste dag politieke motieven de overhand hebben gehad. Dat hebben we geweten. Sinds de introductie van de euro zijn de leden van de muntunie economisch steeds verder uit elkaar gedreven. De druk op de euro is dan ook bijzonder toegenomen, zelfs in die mate dat veel economen al lang niet meer geloven dat de euro op termijn gehandhaafd kan worden.

DNB-president Klaas Knot: ‘Overal ontstaat nu het idee dat geld en schulden gratis zijn’ https://t.co/Fa2jegozTE via @volkskrant "ECB-president Lagarde heeft het initiatief genomen voor zo’n grondige beleidsevaluatie" – Door wie uit te voeren? De #ECB zelf?

— Jean Wanningen (@trias_politica) December 23, 2019

Lage rente-beleid

Vooralsnog wordt binnen de EU hardnekkig vastgehouden aan de illusie dat nu de euro er eenmaal is, diezelfde euro ook zal blijven. Daartoe heeft de Europese Centrale Bank (ECB) onder de Italiaan Draghi een lage-rente beleid ingezet dat desastreus is voor iedereen met enige vorm van spaargeld, of het nu over je pensioen of over je privé bankrekening gaat. Zieltogende banken in vooral Zuid-Europese landen, die eerst op de been werden gehouden met geld van wel goed functionerende banken, worden nu door de Europese belastingbetalers (lees: die in Noord-West Europa) gefinancierd.

ransferunie

Diezelfde belastingbetalers lopen vervolgens ook alle risico’s, want de institutionele beleggers hebben inmiddels hun belangen veilig gesteld. Steeds duidelijker is ook geworden dat het laatste redmiddel om de euro te kunnen behouden het vormen van een volledige transferunie is. Hiertoe hevelen natiestaten hun soevereiniteit over naar de EU, en wordt het de taak van alles wat redelijk tot goed functioneert om al datgene wat disfunctioneert met financiële kunstgrepen overeind te houden.

Waar het communisme van een eeuw geleden faalde, is men nu binnen de EU bezig met een grootschalige herkansing. De voorbeelden zijn legio.

Steun Griekenland

Hoewel landen als Italië en Griekenland slechts na de nodige protesten en uitsluitend op politieke gronden tot de EMU zijn toegelaten, ging het met name in Griekenland al snel mis. De enorme staatsschuld en de zieltogende economie maakten noodsteun uit het zogenaamde European Stability Mechanism (ESM, een fonds opgetuigd met honderden miljarden) herhaaldelijk nodig.

Werden we nog enige tijd door een minister van Financiën in ons land zoet gehouden met de illusie dat we het aan Griekenland ‘geleende’ geld met rente zouden terugkrijgen, nu is de aflossing van deze Griekse schuld uitgesteld tot Sint Juttemis en is de rente verlaagd. Schuldkwijtschelding mag het allemaal niet heten, maar dat is het natuurlijk wel. Intussen heeft elke jonge Griek met een opleiding het land verlaten om nooit meer terug te keren. In Italië en Spanje is de situatie niet veel beter, en zelfs in Frankrijk rommelt het al geruime tijd.

Koopkrachtsverlies

Om wat voor soort bedragen gaat het? Experts hebben becijferd dat de wisselkoers voor 1 euro niet f 2,20 maar slechts f 1,95 had moeten zijn, overeenkomend met een onmiddellijk koopkrachtverlies van zo’n 13 %, met grote cumulatieve negatieve gevolgen in latere jaren. Uit de bijlagen bij de Miljoenennota 2019 zien we dat de verplichtingen die Nederland in de diverse EU-kaders is aangegaan ruim 100 miljard euro bedragen. Voor een meer gedetailleerd overzicht, zie Jean Wanningen, Eurodynamica, pagina 64-65.

Zalm wilde destijds in eerste instantie Italië niet bij de euro hebben, werd vervolgens spaghettifoob genoemd en ging later toch overstag. Griekenland wilde hij niet, maar zag daar niet zo'n probleem in, want zo'n klein economietje kon nauwelijks een probleem vormen. #bankenunie

— Reality Czar 🍌👑🅰️rend-Jan🤡🌍 (@kromst) January 14, 2020

Doordrammen

Intussen heeft de EU niets geleerd en gaat men onverdroten voort met het doordrammen van de politieke en financiële transferunie. Op het politieke vlak leidt het uittreden van het UK niet tot een zuiniger beleid, maar gaan de kosten van de EU integendeel verder omhoog. De bijdrage van Nederland dient in dit beeld substantieel te stijgen. Ook het idee van een Europees leger met doorslaggevende invloed van Duitsland en Frankrijk schijnt de voorkeur te verdienen boven de NAVO.

Onze geopolitieke talenten van de EU schoppen liever de enige echte bondgenoot met werkelijke militaire macht voortdurend tegen de edele delen. Dat Trump feitelijk al lang de EU de rug heeft toegekeerd is tot de Brusselse breinen nog niet doorgedrongen.

Rechterlijk activisme

En Nederland dan? Nederland is één van de weinige landen waar de rechter een wet niet mag toetsen aan de Grondwet. Een rechter móet toetsen of een wet in lijn is met een verdrag of met een besluit van internationale organisaties. In die zin gaan verdragen boven de Grondwet. Dat geeft de rechterlijke macht een zeer grote interpretatievrijheid en geeft ongewenste ruimte aan rechterlijk activisme. Dat de Trias Politica hierbij onder grote druk komt, lijkt me duidelijk niet de optimale uitgangspositie voor een goede democratische toekomst van ons land.

Infuus

Ook financieel is er niets nieuws onder de zon. Weliswaar is de Italiaan Draghi vervangen door de Française Lagarde, maar van een doorbraak van het gezonde verstand is vooralsnog niets gebleken. De belangen van Duitsland en Frankrijk, die de euro tot elke prijs willen handhaven, staan centraal. Daartoe moeten de Zuid-Europese landen voor wie de euro onhoudbaar is, via een steeds verdergaande transferunie aan het infuus gehouden worden.

De plannen voor een bankenunie, waarbij alle risico’s voor slechte Zuid-Europese banken bij vooral de Noord-Europese belastingbetalers gelegd worden, zijn opnieuw uit de kast gehaald. Ook een depositogarantiestelsel voor alle Europese banken wordt opnieuw als wenselijk gepresenteerd. Hierdoor wordt de voortdurende overdracht van middelen van Noord naar Zuid verder aangejaagd zonder dat er een fundamentele oplossing in zicht komt.

Green Deal

De laatste loot aan de EU-boom der megalomane waanzin is natuurlijk de Green Deal waarmee alfa Timmermans de natuurkunde meent te kunnen ontkennen.

À raison van ‘om te beginnen’ 1000 miljard gaan we Europa in 2050 ‘klimaatneutraal’ maken, wat dat ook maar zijn mag. Zonder natuurwetenschappelijke onderbouwing, zonder duidelijke doelstelling, zonder nulmeting, zonder enige vorm van begroting, zonder enige poging tot rationaliteit wordt de toekomstige welvaart van een heel continent vergooid. Het Europese Parlement staat bij deze nieuwe variant op intellectuele misdadigheid luidkeels te juichen. Welkom in de groene alfa-hel. De wereld is gek geworden, althans ons deel ervan.

Belastingbetaler

Bovenstaande voorbeelden hebben grote consequenties voor de Nederlandse belastingbetaler. Die consequenties worden door onze regering systematisch verhuld. Dat de omwisseling van de gulden voor de euro voor de consument zeer ongunstig was, wordt tot op de huidige dag ontkend. De ‘leningen’ aan Zuid-Europa worden nog steeds niet als oninbaar beschouwd. De achterblijvende economische ontwikkeling van de EU wordt systematisch verzwegen. Intussen kachelt de koopkracht van werkenden en gepensioneerden al jaren hard achteruit.

In dit betoog ben ik uitsluitend ingegaan op de gevolgen van het Nederlandse regeringsbeleid in de context van de EU. De schade die wordt aangericht treft de Nederlander langs deze weg dus alleen via de belastingheffing en in zijn sterk verminderde economische perspectieven. Dat de EU ook nog de nodige maatregelen in petto heeft die beogen de volledige financiële sector in een wurggreep te krijgen, is een andere aanslag op de koopkracht van de Nederlandse burger.

Ook de Nederlandse overheid zelf weet wat dit betreft van wanten, waarbij aangetekend moet worden dat via allerlei chicanes verplichte heffingen buiten de directe belastingaanslag gehouden worden, zodat de wel degelijk verplichte kostenverhogingen buiten de belastingstatistieken blijven. De uitbreiding van de Ruttiaanse trukendoos is een van de weinige groeisectoren in ons land.