Gangsterisme uit de VS en Israël heeft een hobbesiaanse internationale natuurstaat gecreëerd

VS  – Gaza heeft de ‘mensenrechten’ van het Westen ontmaskerd als een koloniale farce.

Momenteel glijdt de wereld af naar imperialistische barbarij, en alleen collectief verzet kan een toekomst zonder fascisme creëren.

“De toestand van de mens… is een toestand van oorlog van iedereen tegen iedereen.” Thomas Hobbes

Achttien maanden van genocide in Gaza hebben eindelijk de mythe weggevaagd dat het Westen ooit zogenaamd verlichtingsdenken over menselijke waardigheid, de rechtsstaat en mensenrechten heeft gepropageerd. En we nemen afscheid van deze leugenachtige mythologie.

De dagelijkse Israëlische bombardementen gaan gepaard met de dagelijkse gruwelijke beelden van Israëlische aanvallen op scholen, ziekenhuizen, tentenkampen en gebroken en verminkte Palestijnse kinderen. Deze beelden slagen er nog steeds niet in de publieke opinie in de VS en Europa te bewegen een einde te eisen aan de slachting. Waarom? Omdat Gaza eindelijk de sluier van beschaving heeft weggenomen die morele tegenstrijdigheden en gerationaliseerde barbarij maskeerde, die altijd de kern van de Europese beschavingsrelaties met de niet-Europese wereld heeft bezet.

Van Thomas Hobbs met zijn vreemde ideeën over de ‘mens’ in een natuurlijke staat die een ‘leviathan’ nodig heeft, een macht boven de maatschappij om de bescherming van ‘natuurlijke rechten’ te garanderen waarmee alle mensen zogenaamd geboren worden, tot John Locke’s verdediging van privébezit en natuurlijke ongelijkheid: de taal en het raamwerk van de mensenrechten weerspiegelden nooit een onbetwistbaar universalisme van principes, maar in plaats daarvan een enge provinciale rationalisatie voor blanke, burgerlijke, mannelijke dominantie.

Voor de mensen in het Zuiden betekende het westerse koloniale project een voortdurende oorlog. Er werd nooit gesproken over hun fundamentele rechten, natuurlijk of door mensen gecreëerd, die erkend en beschermd moesten worden.

Vanuit dit standpunt is het duidelijk dat, ondanks de systematische pogingen tot verdoezeling door middel van massa-educatie en propaganda, onze levenservaring als slachtoffers van de “westerse moderniteit” – inclusief slavernij, kapitalistische uitbuiting en kolonisatie – ons duidelijk maakt dat de brute genocide in Gaza of de morele onverschilligheid van het Westen ten opzichte van het lijden van Palestijnse mensen geen aberratie is. En dat is wat deze periode zo ongelooflijk gevaarlijk maakt.

Voor de kolonialist, en in het bijzonder de kolonialisten, de meest wrede kolonialisten van alle vormen van kolonialisme – de gekoloniseerden worden altijd ontmenselijkt. De termen en, sterker nog, de karakterisering van een geracialiseerde ‘ander’ omvatten terrorist, zwarte extremist, inheemse wilde, moslimterrorist, Amelek en menselijke dieren. Ontdaan van hun menselijkheid komen de gekoloniseerden daarom in aanmerking voor massale opsluiting, etnische zuivering (inclusief verdrijving door gentrificatie) en zelfs uitroeiing.

Zoals Frantz Fanon ons eraan herinnert:

De kolonist schildert de inheemse af als een soort kwintessens van het kwaad. De inheemse samenleving wordt niet simpelweg beschreven als een samenleving zonder waarden. Het is voor de kolonist niet voldoende om te beweren dat die waarden verdwenen zijn uit, of beter nog, nooit hebben bestaan ​​in, de koloniale wereld. De inheemse wordt ongevoelig verklaard voor ethiek; hij vertegenwoordigt niet alleen de afwezigheid van waarden, maar ook de ontkenning ervan.

Hij is, laten we het durven toegeven, de vijand van waarden, en in die zin is hij het absolute kwaad. Hij is het corrosieve element, dat alles vernietigt wat hem nadert; hij is het vervormende element, dat alles wat met schoonheid of moraal te maken heeft, ontsiert; hij is de bewaarplaats van kwaadaardige krachten, het onbewuste en onherstelbare instrument van blinde krachten.

Systematische verkrachting; de wetenschap van marteling; het in brand steken van steden; sterilisaties; slavernij; genociden; eugenetica; concentratiekampen; wereldoorlogen; koloniaal fascisme zijn de unieke producten van de westerse beschaving voor de wereldgeschiedenis van de afgelopen vijfhonderd jaar. Hoe zou dan ook iemand, behalve de meest naïeve, oneerlijke of blinde, kunnen geloven dat iets wat mensenrechten heet, voort zou kunnen komen uit het culturele milieu van het voortdurende en genaturaliseerde kolonialisme en het westerse imperialisme?

De lugubere leugenachtigheid van het Israëlische beleid van straffeloosheid bij het uithongeren en bombarderen van niet-strijdende Palestijnse vrouwen en kinderen, en zelfs een morele brutaliteit die degenen die zich verzetten tegen de sadistische barbaarsheid van de Israëlische staat, schuwt en criminaliseert, vertegenwoordigt een nieuwe norm. De normalisering van dit soort staatsgedrag is ongekend. Zelfs de nazi’s probeerden de realiteit van de Endlösung geheim te houden.

Maar in 2025 wordt de degradatie en ontmenselijking van Palestijnen ostentatief gevierd als een rechtvaardige zaak, omdat Palestijnen “terroristen” en “menselijke dieren” zijn, zelfs de kinderen, van wie wordt gezegd dat ze alles verdienen wat ze meemaken.

Het gevolg hiervan is dat mensenrechtenverdragen dode letters zijn geworden en dat de processen en structuren van de Verenigde Naties, zelfs nieuwe mechanismen zoals de Universele Periodieke Evaluatie (UPR ), oppervlakkige en onbeduidende zijshows zijn geworden waar kleinburgerlijke juristen en hoopvolle, maar naïeve, sociale activisten enorme hoeveelheden tijd en middelen aan besteden, voor niets.

Waarom? Omdat twintig jaar van onwettige praktijken van de VS en Israël, met als hoogtepunt Gaza, aantoont dat de VN-processen geen impact hebben op de objectieve materiële wereld waar het koloniale/imperialistische Westen macht gebruikt om het leven te vernietigen door middel van oorlog en ecologische waanzin.

In deze periode van een Hobbesiaanse internationale natuurtoestand kunnen de Verenigde Naties, en inderdaad geen enkele internationale macht, op dit moment dienen als die Hobbesiaanse Leviathan. Dat moet later gebeuren in een postrevolutionaire nieuwe wereldorde, gegrondvest op een streven naar wereldwijde samenwerking en sociale rechtvaardigheid. Die zal pas tot stand komen wanneer de VS en West-Europa volledig zijn beroofd van hun vermogen om de wereldpolitiek onevenredig te beïnvloeden.

Totdat die transitie plaatsvindt, zal deze huidige conjunctuur bijzonder gevaarlijk blijven voor de wereldwijde mensheid. Met de vestiging van de liberale wereldorde na het einde van de Tweede Imperialistische Oorlog in 1945 deden staten tenminste alsof ze zich hielden aan de nieuwe gedragsnormen die werden vertegenwoordigd door documenten zoals de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en het Verdrag inzake de Voorkoming en Bestraffing van Genocide uit 1948.

Zelfs toen de VS haar macht probeerde te consolideren door oorlogen te voeren en overal ter wereld regeringen omver te werpen, en Europese landen wanhopig probeerden hun koloniale bezittingen te behouden door middel van gruwelijk geweld van Algerije en Vietnam tot Kenia en verder, boden de normen van Neurenberg en het Verdrag van Genève genoeg beperkingen waardoor deze landen zich gedwongen voelden hun criminaliteit te verbergen.

Toen de Amerikaanse en westerse imperialisten moesten doen alsof ze ontologisch beschaafd, humaan, redelijk en onschuldig waren, legde dat enkele beschavende beperkingen op aan de reikwijdte van hun onbeschaafde daden. Maar in dit tijdperk van wetteloos wereldwijd fascisme, aangevoerd door de VS en Israël, bestaan ​​die zelfopgelegde beperkingen niet meer.

Tegenwoordig kunnen de Israëliërs beweren dat Palestijnen uitgehongerd kunnen worden zonder dat ze daarvoor veroordeeld worden, en vervolgens kunnen ze die genocide in Gaza straffeloos in de praktijk brengen.

Wat dit voor de mensheid vandaag de dag betekent, is dat het een schaamteloze, brute macht is die het voortbestaan ​​in de huidige internationale jungle van naties/staten en onderdrukte landen en volkeren zal bepalen.

De zaden van de internationale natuurstaat werden gezaaid in de bodem van de westerse imperialistische betrekkingen

De historische taak is duidelijk. Fascisme als vorm van staatsbestuur in noordelijke kapitalistische landen is in het verleden ontstaan ​​en komt momenteel voort uit de aanhoudende en steeds dieper wordende crisis van het kapitalisme. Het is, net als het neoliberalisme ervoor, een kapitalistische hervorming, geworteld in de wanhopige poging het kapitalisme in stand te houden. De opkomst ervan in meer flagrante vormen op dit historische moment geeft aan dat we een postliberaal tijdperk zijn ingegaan met neofascisme als opkomend organiserend principe, zowel in het Noorden als in het Zuiden.

Daarom moeten wereldwijde solidariteit en verzet tegen de normalisering van barbarij, zoals die wordt vertegenwoordigd door de fascistische aanval op de Palestijnse bevolking door het Israëlische fascisme, centraal staan. Het Palestijnse nationale bevrijdingsproject moet worden gezien als een essentieel onderdeel van anti-imperialisme en antifascisme.

Dit inzicht is cruciaal, omdat de regering-Trump, met medewerking van liberalen, nieuwe grenzen trekt voor wie als mens wordt beschouwd met rechten die erkend moeten worden, en welke groepen buiten de menselijke familie vallen en hen “doodbaar” maken. Daarom marginaliseren Bernie Sanders en Alexandria Ocasio-Cortez de genocide in Gaza.

Hele bevolkingsgroepen worden uitgesloten en er is nauwelijks sprake van effectieve protesten tegen dit proces. Deze ontmenselijking van volkeren en naties stelt hen bloot aan aanvallen, een proces dat wordt ingezet om een ​​aanval op Iran te rechtvaardigen.

Dit betekent dat er geen tijd is om je te verstoppen in de hoop te ontsnappen aan de blik van de fascisten, zoals sommige liberalen in de VS proberen te doen. Ook is er geen tijd om de steun voor de strijd van landen en mensen tegen de fascisten in het zuiden, van Bukele in El Salvador tot de monarchieën in West-Azië, op te geven.

Wij geven ons niet over, wij vechten ertegen. Afrikanen/zwarten in de VS hebben een lange geschiedenis van antifascistisch verzet, omdat wij er, net als de inheemse bevolking in de VS, het langst mee te maken hebben gehad.

De wereldwijde reorganisatie van kapitaal en het wereldwijde kapitalistische systeem kan slechts tot twee uitkomsten leiden: structurele beperkingen van kapitaal met een bijbehorende reorganisatie van handel en wereldwijde productie, geïnspireerd door een coöperatief ecosocialisme en mensgerichte mensenrechten, of een langdurige periode van wereldwijd fascistisch barbarisme en de reële mogelijkheid van menselijk uitsterven.

We kunnen niet ontsnappen aan de historische noodzaak van militant verzet tegen het groeiende fascistische totalitarisme. Angst, passiviteit en/of berusting zijn geen optie. De mensen wereldwijd die in rechtvaardigheid geloven, moeten vechten.

Geen enkel hervormingsbeleid van de BRIC-landen, de Green New Deals of andere vormen van magisch denken zullen tot andere uitkomsten leiden.