Gaza breekt uit haar kooi

In de loop van zaterdag 7 oktober ontketenden de Palestijnse verzetsbewegingen in Gaza een militaire operatie tegen Israël: simultane massale raketaanvallen, aanslagen op kolonisten en gerichte infiltraties van en aanvallen op Israëlische militaire doelwitten.

Gaza Niet enkel de schaal en de durf van de tegenaanval zijn ongezien, het succes van de actie schokt de hele wereld: de inname van een Israëlische militaire basis, de vernietiging van minstens een MK-4 Merkava-tank, de gevangenname van tientallen Israëlische soldaten en zelfs een Majoor-Generaal – gevangenen die ongetwijfeld gebruikt zullen worden om Israël af te schrikken grootschalige bombardementen uit te voeren.

https://twitter.com/haneefsaeed/status/1710603609606656498

De reactie van België, Europa en de NAVO liet niet lang op zich wachten. Het regent aan steunbetuigingen aan Israël tegen de “terroristische” aanvallen:

“België veroordeelt met klem de massale raketaanvallen op Israëlische burgers. Geweld en terreur bestendigen het lijden en belemmeren de weg naar dialoog. Onze gedachten gaan uit naar alle getroffenen. We volgen de situatie op de voet”, aldus minister van Buitenlandse Zaken, Hadjah Lahbib.

België veroordeelt met klem de massale raketaanvallen op Israëlische burgers. Geweld en terreur bestendigen het lijden en belemmeren de weg naar dialoog. Onze gedachten gaan uit naar alle getroffenen. We volgen de situatie op de voet.

— Hadja Lahbib (@hadjalahbib) October 7, 2023

“Ik veroordeel sterk de willekeurige aanvallen op #Israël en zijn volk vanochtend, waarbij terreur en geweld tegen onschuldige burgers werd gepleegd. Mijn gedachten gaan uit naar alle slachtoffers. De EU is solidair met het Israëlisch volk op dit afschuwelijke moment”, zegt voorzitter van de Europese Raad, Charles Michel.

Strongly condemn the indiscriminate attacks launched against #Israel and its people this morning inflicting terror and violence against innocent citizens.

My thoughts are with all the victims.

EU stands in solidarity with Israeli people in this horrific moment.

— Charles Michel (@CharlesMichel) October 7, 2023

“Wij veroordelen de terroristische aanvallen van Hamas op NAVO-partner Israël scherp. Onze gedachten gaan uit naar de slachtoffers en alle getroffenen. Terrorisme is een fundamentele bedreiging voor vrije samenlevingen, en Israël heeft het recht zichzelf te verdedigen”, Dylan White, woordvoerder van de NAVO.

We strongly condemn today’s terrorist attacks by Hamas against NATO partner #Israel. Our thoughts are with the victims and all those affected. Terrorism is a fundamental threat to free societies, and Israel has the right to defend itself.

— Farah Dakhlallah (@NATOpress) October 7, 2023

Deze veroordelingen, en de specifieke manier waarop zij geformuleerd werden, zijn zeer opmerkelijk. De strijders van de gewapende Palestijnse groepen (niet enkel Hamas maar ook Islamitische Jihad en het Marxistisch-Leninistische PFLP) die deze aanvallen uitvoerden leven immers in de Gaza-strook.

Ter herinnering: de Gaza-strook is een strookje Palestina aan de Middellandse Zee dat overbleef, nadat de Europese kolonisten 750.000 Palestijnen – de helft van de toenmalige bevolking – verdreven van hun land en uit hun huizen om deze gebieden te stelen voor de nieuwe staat Israël, een gebeurtenis die sindsdien als de Nakba wordt herdacht. Dit gebeurde met bruut militair geweld, met massamoorden, met het platbranden van hele dorpen, zelfs met concentratiekampen. Over de geschiedenis van de etnische zuivering wordt nog steeds geschreven, onder andere door Israëlische historici die ondertussen niet meer in eigen land welkom zijn.

Maar deze diefstal en kolonisatie zijn niet louter geschiedenis: nog steeds worden nieuwe nederzettingen gebouwd, worden Palestijnen met geweld uit hun woning gezet en dakloos gemaakt, om vervolgens het land zo goed als gratis aan nieuwe kolonisten vanuit de hele wereld te geven. Naast de uitzetting ondergaan de Palestijnen binnen Israël niet enkel de facto discriminatie, maar leven ze onder een de jure racistisch systeem dat zo uitgesproken is dat onder andere Amnesty International, Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem, en zelfs het pro-Washington Human Rights Watch van een apartheidssysteem spreken.

Erger zelfs: extreemrechts in Israël is in opmars en openlijk genocidaire retoriek klinkt de afgelopen jaren steeds luider. Israëlische kolonisten vallen naar goeddunken Palestijnen aan, vernietigen hun olijfbomen, verbranden hun bijenkorven, besmeuren hun graven, doden hen, onder het goedkeurend oog van politie en leger.

De Gaza-strook zelf is een compleet afgesloten gebied waarin ongeveer 2 miljoen Palestijnen opgesloten zitten, ‘de grootste openluchtgevangenis ter wereld.’ Zij worden van de rest van de wereld gescheiden door een bijna 70km lange muur van 7 meter hoog, inclusief scheermesdraad en wachttorens met sluipschutters, met slechts enkele extreem gemilitariseerde grensposten. Aan de zeekant patrouilleert de Israëlische marine, die willekeurig de weinige Palestijnse vissers die hun werk nog kunnen uitoefenen intimideert, wegjaagt en doodt.

De Gaza-strook kan zichzelf niet voeden en is afhankelijk van de import van voedsel. De toevoer van voedsel, maar ook van drinkwater, elektriciteit, medicijnen, bouwmateriaal, etcetera, wordt gecontroleerd door Israël, die systematisch deze toevoer blokkeert en beperkt naar goeddunken, als collectieve bestraffing van de gehele bevolking, met een eindeloze reeks aan veroordelingen van de VN tot gevolg.

Bij elke nieuwe opflakkering van het conflict bombardeert Israël de nauwe strook met vele doden tot gevolg, naast grote infrastructuurschade die dankzij de blokkade niet gerepareerd kan worden. De rapporten van de Verenigde Naties over de levensomstandigheden in de Gaza-strook spreken voor zich.

Al 75 jaar worden de Palestijnen gekoloniseerd en ondergaan zij al de gruwelijke misdaden die met het kolonialisme gepaard gaan: massamoorden, racisme, onderdrukking, armoede, plundering. Met name de bevolking in de Gaza-strook leeft al decennia een leven van collectieve opsluiting, als beesten in een kooi.

Toch leidde dit tot noch toe niet tot inactie. Integendeel, de Palestijnen in de Gaza-strook ondernamen nog in 2018 een grootschalige actie van geweldloos verzet: de “great march of return”, waarbij tien-, honderdduizenden geweldloze demonstranten met enkel hun moed en de kleren op hun lijf Israëlische machinegeweren trotseerden om te protesteren tegen de blokkade. Zij werden door Israëlische kogels neergemaaid.

Soldaten kregen het expliciete order de demonstranten niet te doden, maar in de benen en knieën te schieten om hen levenslang te verwonden. Dit leidde volgens Artsen Zonder Grenzen tot 35.600 gewonden, waarvan net geen 8.000 geraakt door echte kogels. Het levenslang verminken van de Palestijnen diende voor Israël een dubbele rol: enerzijds kan zij zich op de borst kloppen dat er ‘maar’ 223 doden zijn gevallen, anderzijds zijn er tienduizenden permanent verminkten als voorbeeld voor wat er gebeurt met iedereen die durft te protesteren.

België, Europa, noch de NAVO hebben tegen deze massaslachting een vinger uitgestoken, net zoals ze geen vinger uitsteken naar Israëls bijna-wekelijkse bombardementen van Syrië, naar haar moordcampagnes in Iran, naar haar decennia aan goed gedocumenteerde systematische misdaden tegen de menselijkheid.

Integendeel: alle loze boodschappen, alle officiële veroordelingen ten spijt worden de banden tussen Israël en Europa steeds sterker. Niet enkel op het louter materieel economisch vlak, ook cultureel wordt Israël, ondanks haar steeds gruwelijker kolonialisme, steeds meer aanvaard: van Eurovisiesong tot wielrennen tot “Israëlische” keuken.

Dat dezelfde instanties en personen die decennialang flauwe stellingen innamen over de voortdurende onderdrukking van miljoenen, zich nu als één man stellig achter het koloniaal regime van Israël scharen, maakt voor iedereen duidelijk dat er geen bodem is aan de hypocrisie, de leugenachtigheid en het cynisme van België, Europa en het Westen.

Palestijnen bekleden voor hen ongeveer dezelfde status als daklozen in het algemeen: liefst zouden ze allemaal verdwijnen, maar gezien vernietigingskampen nu eenmaal een slechte bijsmaak hebben, gunnen we ze gewoon geen plaats om te bestaan. ‘Geen nood: de dreiging van de finale-oplossing kan steeds terug worden bovengehaald, zodra ze niet braaf en in stilte sterven.’

Wie kan in eer en geweten een mishandeld beest veroordelen dat zijn gewelddadige meester bijt? Wie kan in de ogen kijken van iemand die in de afgrijselijke onderdrukking van bezet Palestina leeft en beweren dat diens verzet immoreel, ‘terroristisch’ is? Zelfs de Verenigde Naties erkennen het recht van onderdrukte volkeren om met geweld te strijden tegen hun kolonisator.

Het Palestijns verzet heeft in ieder geval de boodschap begrepen: geweldloos verzet is zinloos. Ze zullen enkel kreupel worden, terwijl de wereld stilzwijgend toekijkt. Het Westen is leugenachtig en staat honderd percent aan de kant van Israël, ongeacht hoe groot haar misdaden zijn. Een groeiend extreemrechts in Israël roept openlijk voor de massamoord van alle Palestijnen, en Europa heeft net haar ogen gesloten voor de etnische zuivering van honderdduizend Armeniërs door Azerbaijan. De enige opties die haar resten, zijn wachten op de dood, of terugslaan.

Zaterdag 7 oktober brak het Palestijns verzet uit hun kooi. Tijdens de gevechten braken Palestijnen delen van de omwalling rond Gaza af en konden zij, al was het even, ontsnappen aan de blokkade. Ongetwijfeld zal de Israëlische respons een ongeziene massaslachting zijn. Maar voor al wie ooit het woord ‘dekolonisatie’ gebruikte, voor wie gelooft in de mensenrechten en de idealen van de regels van de Verenigde Naties, voor wie liefde heeft voor de onderdrukten op aarde moet een ding duidelijk zijn: men kan een volk dat uit haar cel probeert te ontsnappen niet veroordelen.

Louis Allday citeert, in zijn schitterend essay over het Palestijns recht op verzet, Nelson Mandela: “Een vrijheidsstrijder leert vaak op de moeilijke manier dat het de onderdrukker is die de aard van de strijd bepaalt, en de onderdrukte rest vaak geen ander keus dan de methoden van de onderdrukker te gebruiken.”