Indignatie redactie 
rafah
De roep van de gewonden en de doden in Gaza: maak een einde aan de oorlog! Beëindig de oorlog!
Oorlog – Het is tijd om de cyclus te doorbreken. Dat betekent dat we onze waarden naleven en ze niet tarten.
“Ik smeek de wereld: stop alle oorlogen, stop met het doden van mensen, stop met het vermoorden van baby’s. Oorlog is niet het antwoord. . . Oorlog is niet de manier waarop je dingen oplost. Dit land, Israël, maakt horror door. En ik weet dat de moeders in Gaza verschrikkingen doormaken. . . .”
Ik kan alleen maar knielen van ontzag.
Ja, er is gezond verstand in de wereld – moreel gezond verstand – zelfs en vooral nu de wraak in Israël woedt, gevoed door Amerikaanse bewapening. Er zijn moedige stemmen die niet alleen oproepen tot ‘vrede’, in wezen door een groot deel van de wereld opgevat als niets meer dan een staakt-het-vuren, maar tot, o mijn God, compassie, genezing en liefde. De “vijand” is net zo menselijk als wij! En oorlog voeren tegen de vijand garandeert niets anders dan… . . eindeloze oorlog.
De bovenstaande woorden zijn die van Michal Haley , wiens geliefde zoon werd vermoord door Hamas, die in een Facebook-video uitriep: “In mijn naam wil ik geen wraak.”
Misschien is het belangrijkste hier dat ze niet alleen is. Veel moedige mensen over de hele planeet spreken zich vanuit hun gewonde zielen uit tegen de huidige oorlog – de huidige genocide – en eisen dat het menselijk ras zijn toewijding aan geweld, dominantie en wraak overstijgt, die niets anders doen dan het bloedbad bestendigen. Oorlog staat gelijk aan zelfmoord.
Het is ook verleidelijk en lucratief, en ingebouwd in de geopolitieke infrastructuur van de planeet. Het is zo simpel: goed versus kwaad. Het levert een geweldig verhaal op, waar een groot deel van de media zich aan overgeeft. Om de mentaliteit van oorlog te overstijgen, moet je het leven op een veel dieper niveau van complexiteit onder ogen zien, misschien beginnend met het inzicht dat de hele mensheid en al het leven met elkaar verbonden zijn. De meeste mensen weten dit, maar de duistere psychologie van de ontmenselijking – ‘othering’, het creëren van een vijand die de schuld krijgt van onze problemen – behoudt een prominente plaats in de collectieve geest.
Dit overstijgen is misschien wel de grootste uitdaging waar we voor staan. Wat cruciaal is om te begrijpen, is dat deze uitdaging aan de gang is. De beschuldiging van Zuid-Afrika bij het Internationaal Gerechtshof dat Israël genocide tegen Palestina pleegt, is hiervan een voorbeeld.
Zoals Craig Mokhiber en Phyllis Bennis schrijven: De zaak “heeft een scheur geopend in een 75 jaar oude muur van straffeloosheid waardoor een licht van hoop is gaan schijnen. Als mondiale protesten het moment kunnen aangrijpen om die scheur om te zetten in een bredere poort naar gerechtigheid, kunnen we misschien wel het begin zien van echte verantwoordelijkheid voor de daders, genoegdoening voor de slachtoffers en aandacht voor de lang verwaarloosde grondoorzaken van geweld: kolonisten-kolonialisme, bezetting, ongelijkheid en apartheid.”
Maar de uitdaging van Zuid-Afrika is slechts een deel van de mondiale verontwaardiging over de Israëlische oorlog tegen Palestina – en de uitdaging komt neer op meer dan alleen maar een staakt-het-vuren. Het is ook een roep om transcendentie. Bijvoorbeeld:
“Wij veroordelen de recente aanvallen op Israëlische en Palestijnse burgers en betreuren een dergelijk schrijnend verlies aan mensenlevens. In ons verdriet zijn we geschokt als we zien dat de strijd tegen antisemitisme wordt ingezet als voorwendsel voor oorlogsmisdaden met uitgesproken genocidale bedoelingen.”
Dit komt uit een open brief aan de wereld, ondertekend door enkele duizenden Joodse schrijvers, kunstenaars en activisten, waarin wordt verklaard dat veroordeling van de slachting van Palestijnen het tegenovergestelde is van antisemitisme. De brief vervolgt:
“Wij vinden deze retorische tactiek in strijd met de Joodse waarden, die ons leren de wereld te herstellen, het gezag in twijfel te trekken en de onderdrukten boven de onderdrukker te verdedigen. Het is juist vanwege de pijnlijke geschiedenis van antisemitisme en de lessen uit Joodse teksten dat wij pleiten voor de waardigheid en soevereiniteit van het Palestijnse volk. Wij weigeren de valse keuze tussen Joodse veiligheid en Palestijnse vrijheid; tussen de Joodse identiteit en het beëindigen van de onderdrukking van de Palestijnen. Wij geloven zelfs dat de rechten van Joden en Palestijnen hand in hand gaan. De veiligheid van elk volk hangt af van die van de ander.”
O mijn God, dit is waar het om gaat: het stopzetten van het ontdoen van religie van haar diepste waarden en het veranderen ervan in een spel van dominantie. Mijn religie is beter dan die van jou! We bevinden ons in een fase van ons bestaan waarin we moeten beginnen met het ontwapenen van onze haat en angst en de toekomst tegemoet moeten treden met – je zou kunnen zeggen – krachtig mededogen. We moeten onze diepste waarden gaan naleven , en deze niet simpelweg ‘verdedigen’. Dit is moreel gezond verstand.
En de stemmen van de mensen die dit met de meest moedige duidelijkheid zeggen, zijn degenen die gewond zijn geraakt door, of dierbaren hebben verloren aan, de morele waanzin die onze wereld blijft doorkruisen.
Hier is nog zo’n stem, een van de vele geciteerd door Orly Noy in +972 Magazine . De woorden zijn die van Maoz Inon, wiens ouders werden gedood bij de Hamas-aanval van 7 oktober: “Mijn ouders waren mensen van vrede. . . . Wraak zal mijn ouders niet weer tot leven wekken. Het zal ook geen andere gedode Israëliërs en Palestijnen terugbrengen. Het gaat het tegenovergestelde doen. . . . We moeten de cyclus doorbreken.”
Ja ja ja! Alstublieft alstublieft alstublieft! Het is tijd om de cyclus te doorbreken. Ik richt de woorden tot Joe Biden, samen met alle anderen. Het is niet voldoende om Israël te vertellen “voorzichtig te zijn” als het onze bommen gebruikt, om te voorkomen dat er (te veel) kinderen worden gedood.
Het is tijd om de cyclus te doorbreken. Dat betekent dat we onze waarden naleven en ze niet tarten. Dat betekent dat we moeten stoppen met oorlog voeren.
