Een halve kilo tomaten, tien scharreleieren, een bloemkool: voor drie euro of meer koop je het per stuk. Nee, niet in de hippe natuurvoedingswinkel, maar in de goedkope discounter om de hoek. En het einde van de opwaartse inflatie is open.

Inflatie vreet aan de inkomens van de ‘kleine mensen’ tot aan de lagere middenklasse. Er blijven steeds meer maanden over aan het einde van het geld en de voedselbanken kunnen de groeiende drukte niet meer aan. De effecten van de energiecrisis en kapitalistisch wanbeheer hebben Duitsland bereikt, en de sloppenwijken aan de rand van New York komen angstaanjagend dichtbij. Politici doen wat ze altijd deden: ze beloven de armste belachelijke speciale aalmoezen, anders spelen ze blind en doof.

Prijzen schieten omhoog

Het Federaal Bureau voor de Statistiek rapporteerde onlangs een recordinflatie voor maart 2022 . Dienovereenkomstig stegen de prijzen binnen een jaar met 7,3 procent, vergeleken met de voorgaande maand met naar schatting 2,5 procent. De statistici vonden verreweg de sterkste stijging van de energie- en brandstofprijzen, met bijna 40 procent, gevolgd door voedsel, diensten en huur.

Een einde aan de inflatiespiraal is niet in zicht. Alles wat in basisbehoeften voorziet, wordt aangetast. Energieprijzen hebben invloed op de hele productieketen, of het nu gaat om energieopwekking, in de landbouw, bij de productie van consumptiegoederen, bij pakketbezorging of op de woningmarkt. De brancheorganisatie waarschuwde al voor prijsstijgingen van levensmiddelen met dubbele cijfers .

Als je de media leest, zou je kunnen denken dat de oorlog in Oekraïne – kortom: Poetin – de enige schuldige is. Het Federaal Bureau voor de Statistiek schrijft:

“Sinds de Russische aanval op Oekraïne zijn de prijzen voor aardgas en aardolieproducten weer aanzienlijk gestegen en hebben ze een aanzienlijke impact op de inflatie.”

De laatste keer dat het zo hoog was, was in 1981, toen de olieprijzen omhoogschoten tijdens de Eerste Golfoorlog.

Inflatie sinds 2020

Maar de nadruk ligt op “opnieuw”. De eerste twee jaar van het coronavirus waren er al merkbare prijsstijgingen. Het Federaal Bureau voor de Statistiek had voor de tweede helft van 2021 al een gasprijsstijging van 6,6 procent gemeld . Het was daarom duur, vooral voor kleine en arme huishoudens met een vrij laag verbruik.

Volgens Welthungerhilfe zijn de voedselprijzen over de hele wereld vorig jaar met 28 procent gestegen . In januari 2021 noteerde het Federaal Bureau voor de Statistiek een sprong van 1,6 procent in voeding ten opzichte van de voorgaande maand. Uiterlijk medio 2020 is hier een continue stijging van de voedselprijzen te zien.

Pandemiebeheer heeft een krachtige bijdrage geleverd aan het stimuleren van de inflatiespiraal. De statistici hielden dat helemaal niet verborgen.

U schrijft: Bovendien waren er opnieuw “leveringsknelpunten als gevolg van onderbroken toeleveringsketens als gevolg van de coronapandemie en de aanzienlijke prijsstijgingen voor energieproducten op het upstream-economische niveau”. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de corporaties dit tweemaal en driemaal van de consumenten zouden terugnemen. De winst moet immers kloppen.

Sommige economen fantaseerden vorig jaar al over een “marktherstel”. Daniel Stelter daarentegen geloofde al lang dat er inflatie zou komen. In het Handelsblatt bekritiseerde hij het feit dat sommige van zijn collega’s geen inflatie op hun radar hadden. Hij schreef:

“In de VS of in de eurozone kan een dubbelcijferige inflatie niet worden uitgesloten. Veel economen zouden blij moeten zijn met de oorlog in Oekraïne als verklaring voor de prijsstijgingen die ze niet hadden voorzien.” De prijzen stegen al voor de Russische aanval: in februari met 7,9 procent op jaarbasis in de VS en met 5,9 procent in de eurozone.”

De hoeveelheid geld die op de markt circuleert is drastisch toegenomen. Sinds februari 2020 zijn de prijzen merkbaar en meer dan normaal gestegen, vat ‘marktexpert’ Stelter samen.

slinkende middelen

Maar weg van het niveau van symptomen: inflatie is waardeverlies van geld, wat resulteert in stijgende prijzen. Inflatie heeft een oorzaak. Goederen of hulpbronnen waar veel vraag naar is, worden schaarser en de hoeveelheid geld die op de reële goederenmarkt circuleert, overtreft steeds meer het aanbod. Het aanbod kan ook kunstmatig worden verstrakt om de inflatie te stimuleren.

De natuurlijke hulpbronnen van olie en gas worden dramatisch schaarser, evenals het gebied dat op middellange termijn voor landbouw kan worden gebruikt, terwijl de speculatieve zeepbellen de afgelopen decennia onmetelijk zijn opgezwollen.

Zolang de groeiende hoeveelheid geld in de speculatieve zeepbellen bleef, dus buiten de conjunctuurcyclus, voelde de gemiddelde consument er weinig van. Maar in onzekere tijden richten beleggers zich meer op fysieke activa. De geldhoeveelheid neemt toe, het aanbod wordt schaarser.

Deze ontwikkeling was voorzienbaar gezien de slinkende middelen. De economische machtselite van het World Economic Forum (WEF) discussieert hier al jaren over. En zelfs elke marktminnende en goedbetaalde lobby-econoom zou duidelijk moeten zijn: de kapitalistische winstmachine, die streeft naar maximale uitbuiting en in de afgelopen decennia massale overproductie heeft gegenereerd, zou instorten als belangrijke hulpbronnen opraken – met brute gevolgen voor iedereen, vooral de armen.

Gecoördineerde “corona-crash”?

Het ligt dus voor de hand: de productie daalt, gedwongen door het wereldwijde coronabeheer onder leiding van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), inclusief een dramatische toename van massale verarming, vooral in het mondiale zuiden en de periferie van het imperialistische NAVO-blok, evenals aangezien de wereldwijde ineenstorting van middelgrote bedrijven en de daaruit voortvloeiende verdere kapitaal- en machtsconcentratie absoluut in het belang waren van toonaangevende multinationale ondernemingen die afhankelijk zijn van toekomstige digitale technologieën.

In hoeverre dit een gecoördineerde herstructurering van het mondiale economische systeem is, die absoluut noodzakelijk is geworden, kan niet in detail worden geverifieerd. Wat echter wel duidelijk is, is dat vooraanstaande kapitaalfracties en politici elkaar al lang in bepaalde kringen, zoals het WEF, hebben ontmoet en gretig ideeën hebben uitgewisseld en agenda’s hebben gesmeed over economisch veroorzaakte problemen zoals overexploitatie van hulpbronnen, dreigende milieu-, energie- en voedselrampen.

Het is ook duidelijk dat deze kapitaalfracties een groeiende pool van denktanks en adviesbureaus hebben die barsten van “experts”, d.w.z. politieke fluisteraars van alle soorten. En het is ook duidelijk dat de heersende klasse in de geschiedenis nooit het leven van arbeiders heeft uitbesteed, omdat ze niet langer zorgde voor de uitbuiting van arbeiders die nodig waren, of het nu slaven, lijfeigenen of loontrekkenden waren. Ze houden zich altijd bezig met geschikte methoden van onderdrukking.

Inflatie vreet lonen

Door de met Corona beheerde inflatie- en leveringsstops is het aantal uitgehongerde mensen wereldwijd al verveelvoudigd. In Oost-Afrika komt daar na drie mislukte regenseizoenen een droogte bij. Wie de snel stijgende graanprijzen niet meer kan betalen, dreigt de hongerdood te sterven. Miljoenen mensen in Zuid-Amerika en Azië lijden existentieel onder een gebrek aan leveringen en torenhoge prijzen. Er waren mediaberichten over “hongerslangen” op schoolborden en de explosie van daklozen in Spanje, Italië en Griekenland. In veel landen is de reeds bestaande massale werkloosheid blijven exploderen, vooral onder jongeren en jongvolwassenen.

Zelfs in het relatief welvarende Duitsland worden steeds meer mensen geconfronteerd met existentiële problemen die vragen oproepen over de financiering van de meest elementaire behoeften: voedsel, huur, elektriciteit, water, kleding, verwarming.

De reële lonen in Duitsland blijven al jaren achter bij de inflatie.

In het eerste jaar van het coronavirus daalden de lonen op basis van koopkracht met gemiddeld 1,1 procent en in sommige slecht betaalde beroepsgroepen zelfs met 2,5 procent. Volgens het Federaal Bureau voor de Statistiek daalden ze in het tweede jaar van de pandemie opnieuw met 0,1 procent. De reden die het kantoor gaf was inflatie, die de loonsverhogingen had “opgegeten”.

Reëel dalend ‘leefbaar loon’

Als u in Duitsland een inkomen heeft dat onder het door de politiek bepaalde bestaansminimum ligt, kunt u opwaarderen met Hartz IV. Kleine toeslagen – de eerste 100 euro zijn gratis, elk extra inkomen tot 1.000 euro bevat een toeslag van 20 procent, tot de bovengrens van 1.200 euro (zonder kind) of 1.500 euro (met kind) 10 procent is vrijgesteld van verrekening — is de zogenaamde Altijd opwaarderen iets boven dit minimum dat mensen zonder inkomen tot hun beschikking hebben. Ook honderdduizenden mensen hebben tijdens de Corona-periode kennis moeten maken met deze rijksbijstand.

Sinds de introductie van Hartz IV in 2005 lopen de daarin vervatte lokale huursubsidies soms mijlenver achter op de reële woonlasten. Volgens de federale regering betaalde tussen december 2020 en november 2021 elk zevende huishouden dat Hartz IV ontving gemiddeld 93 euro voor de huur van het ellendige standaardtarief omdat de arbeidsbureaus niet de volledige huisvestingskosten erkenden. De Rheinische Post berichtte hierover eind maart 2022. In totaal bedroeg dit zogenaamde woonlastentekort in deze periode 460 miljoen euro.

Daarnaast is er het standaardtarief waarmee alle andere uitgaven – van eten, kleding en telefoon tot de elektriciteitsrekening – gedekt moeten worden. Een alleenstaande ontving in 2019 424 euro per maand en in de twee jaar daarna 432 euro en 446 euro. Rond de jaarwisseling van 2022 steeg het tarief voor een eenpersoonshuishouden met slechts drie euro, en in sommige gevallen met slechts twee euro voor kinderen – hoewel de soms enorme prijsstijgingen voor elektriciteit en voedsel al een realiteit waren.

Als de stijging van het bestaansminimum de inflatie niet compenseert, wat hier moet worden aangenomen, zal de politiek deze in reële termen verlagen. Het maakt de behoeftigen dus armer en drukt tegelijkertijd de reële lonen.

Omdat de arbeidsbureaus de dreiging van sancties gebruiken om de behoeftigen tot praktisch elke baan te dwingen, hoe slecht betaald ook, die ze op de een of andere manier kunnen doen. Vanaf het begin maakte Hartz IV niet alleen werklozen, maar ook loontrekkende werknemers minder gerechtigd.

Hand-outs voor inflatiebeheer

Om er niet slecht uit te zien, belooft de “Ampel”-coalitie Hartz IV-ontvangers een eenmalige subsidie ​​van 100 euro met een nieuw wetsontwerp , dat in juli 2022 wordt uitbetaald. Vanaf de zomer zou de staat ook kinderen in deze gezinnen 20 euro meer per maand moeten toekennen. Er is ook een eenmalige bonus van 100 euro per kind voorzien voor alle andere gezinnen, ongeacht hun vermogen . En voor negen euro moet het lokale openbaar vervoer drie maanden bruikbaar zijn. Degenen die op het platteland wonen, hebben pech.

Een ander wetsontwerp bevat een zogenaamd sanctiemoratorium. Middel: uitkeringskortingen voor Hartz IV-ontvangers, bijvoorbeeld door het beëindigen van een maatregel, moeten voorlopig achterwege blijven. Bij nader inzien blijkt het project een hersenschim: ten eerste zou het moratorium maar tot eind dit jaar moeten gelden, ten tweede mag tien procent boeteverlaging op de standaardtarieven nog worden toegestaan ​​als getroffenen een afspraak niet nakomen.

Ook wil het kabinet een eenmalige stooksubsidie ​​van 270 euro uitkeren aan huishoudens die huurtoeslag ontvangen, studenten en stagiaires die BAföG of staatssteun ontvangen tot maximaal 230 euro. In ieder geval een druppel op een gloeiende plaat, de SPD wil waarschijnlijk zijn “sociale” naam rechtvaardigen.

Bureaucratische subtiliteiten

De regeringscoalitie van SPD, Groenen en FDP presenteert zich als een “weldoener”. Het is echter niet waarschijnlijk dat deze “goede doelen” de deels bestaande, deels nog te verwachten kostenexplosie volledig zullen opvangen. Bovendien is er nooit een gebrek aan bureaucratische subtiliteiten in Duitsland, om dergelijke “voordelen” hier en daar te omzeilen.

Dit blijkt bijvoorbeeld uit een uitspraak van het Sociale Hof van Freiburg . Volgens deze verklaring had de staat aan verpleeghuisbewoners die recht hadden op bijstand een eenmalige subsidie ​​van 150 euro ingehouden voor de behoeftigen die vorig jaar was toegekend – ten onrechte, zo oordeelde de rechtbank eind maart 2022.

Een nog verraderlijker proces in Noordrijn-Westfalen blijkt uit een uitspraak van de plaatselijke sociale rechtbank. Die besliste volgens een krantenbericht dat arbeidsbureaus ook de huisvestingskosten voor een tent op een camping moeten dekken als een betrokkene geen dak boven zijn hoofd heeft. Klager was deze in 2019 al kwijt na een langer verblijf in de kliniek en een camping “gehuurd”. De telefoniste vroeg hem zo’n 1.100 euro voor vier maanden. De autoriteit had geweigerd de kosten te dragen.

Haast je naar de panelen

Als je niet genoeg hebt, beland je vaak aan tafel. Deze particuliere instellingen halen in grote en kleine winkels overtollig voedsel op dat ze anders zouden hebben weggegooid. Tegen een vergoeding van twee of drie euro geven ze vervolgens de voedseldonaties aan verarmde gepensioneerden, Hartz IV-ontvangers of laagbetaalde werknemers. Een probleem daarbij: hoewel dit geen uitkeringen zijn, eisen de besturen wel een bewijs van inkomen, een uitkering of een pensioenaangifte. Veel daklozen of EU-migranten hebben er geen. Dus de armsten krijgen niets.

Maar vooral de armoede is met Corona enorm toegenomen, de rush naar de voedselbanken neemt toe – en dit met een gelijktijdig tekort aan verschillende basisvoedingsmiddelen, zoals meel, pasta en olie op dit moment.

Dit betekent dat de donaties aan de restramps afnemen, terwijl het aantal behoeftigen groeit.

De Tagesschau schreef dit onder meer toe aan de oorlog in Oekraïne. De ontwikkeling is echter al veel langer waarneembaar, zo meldt bijvoorbeeld de MDR in maart 2020 .

Roterende armoedespiraal

Al in het eerste jaar van Corona, zo berichtte het dagelijkse nieuws onlangs, woonde elk vijfde kind in een arm gezin. In Bremen trof het zelfs bijna de helft van de minderjarigen. In Duitsland is het begrip armoede niet immuun voor subtiele parafrasen: “met armoede bedreigd” of “bedreigd door armoede” is een bagatelliserende uitdrukking in politiek correcte Nieuwspraak. Wat echter wordt bedoeld, zijn kinderen van wie de ouders feitelijk op de existentiële grens leven. Betaalde vrijetijdsbesteding is voor hen meestal niet mogelijk, en vaak is er niet eens genoeg geld voor een gezonde voeding.

De armoedespiraal versnelt nu met stijgende inflatie. Het heden is slechts een voorproefje van wat komen gaat. De VS en landen in Oost- en Zuid-Europa lopen op het gebied van ontwikkeling al voor op Duitsland. Het imperialisme heeft zijn prijs: in tegenstelling tot hulp voor uitbesteed “menselijk kapitaal”, spoelen herbewapening, markt- en machtsveroveringsoorlogen en subsidies voor de Corona-industrie de winst naar de machtscentra, terwijl tegelijkertijd de bronnen van winst slinken . Dat is waar de heersers om geven. Je moet nu opstanden in de bevolking voorkomen. Digitale allround surveillance en angst voor corona is blijkbaar hun favoriete middel.