Indignatie redactie 
Het zat er al een tijdje aan te komen, ABNAmro verlaagde als eerste bank de spaarrente van 0,01 naar nul procent. De andere banken zullen ongetwijfeld volgen.
In een poging om de economie vlot te trekken overstroomt de Europese Centrale Bank de markt al tijden met miljarden. De banken hebben het geld voor het opscheppen en zijn dus niet meer bereid te betalen voor het aantrekken van spaargeld. In tegendeel, om ze te dwingen geld uit te lenen heft de ECB een boeterente aan de banken voor geld dat ze ‘overnight’ niet kunnen aanwenden en dus stallen in Frankfurt.
Nu weten we allemaal dat mensen pas investeren als ze vertrouwen hebben, of er bijna gratis geld voor het grijpen ligt, maakt weinig uit. Een zijeffect is bijvoorbeeld wel de extreem gestegen huizenprijzen, alleen mogelijk gemaakt omdat zelfs een stevige hypotheek voor een gemiddeld salaris makkelijk is op te brengen.
Aan de andere kant staan de pensioenfondsen die kraken onder de extreem lage rente, de dekkingsgraad slinkt en kortingen op de pensioenen zijn maar net voorkomen met een noodgreep. Niet bepaald bevorderlijk voor het vertrouwen. Aan burgers die vaak niet zeker zijn van hun baan en hun pensioen wordt gevraagd geld uit te geven om de economie aan te zwengelen. Dat werkt dus niet, ze willen juist een appeltje voor de dorst voor nog moeilijker tijden. Hopelijk zijn er een paar centrale bankiers binnen de ECB die begrijpen dat we uit deze vicieuze cirkel moeten om te voorkomen dat Europa ook vervalt in ‘Japanse toestanden’. Decennia van nulrente enlage groei in combinatie met een vergrijzende bevolking.
Enerzijds groeit het spaargeld, waar we dus nu niets meer op krijgen, anderszijds stijgt de inflatie naar bijna 2% en komt de fiscus nog altijd langs om dat spaargeld af te romen. De spaarder wordt dus dubbel gepakt, maar niet sparen is ook geen optie. De auto moet een keer vervangen, huisraad, de wasmachine, elk jaar dwarrelen er blauwe enveloppen binnen en de belastingdienst heeft er geen begrip voor als er even geen reserve is om die te betalen.
Die vermogensrendementsheffing op spaargeld wordt dan ook niet voor niets gelegaliseerde diefstal genoemd. De politiek is hier na jaren ook van overtuigd geraakt en de bedragen worden aangepast. De fiscus gaat niet langer uit van een fictief rendement van 4% !! over de hele linie. Naast een belastingvrije spaarsom van dertig duizend euro komt dat fictief rendement nu op bijna 2% tot een ton en 4,47% tot een miljoen. Wat er boven het miljoen gebeurt laten we even aan de vermogensbeheerders.
Dit jaar gaat de heffing tot een ton naar 1,8% en tot een miljoen 4,22%. Pas in 2022 gaat iedereen die tot bijna 500 euro rente ontvangt geen belasting meer betalen. Bij een rente van 0,01% praten we dan al over een half miljoen. Dat moois heeft voormalig staatssecretaris Snel allemaal in gang gezet. Maar hij is gestruikeld over de persoonsgebonden toeslagen en wordt nu vervangen door twee nieuwe staatssecretarissen van D66-huize. Eén daarvan kan zich oneindig populair maken (en dat is wat voor een staatssecretaris van Financiën) door deze onterechte heffing op spaargeld met gezwinde spoed aan te pakken en niet te wachten tot 2022.
