We moeten onszelf bevrijden van Amerikaanse voogdij. Exclusieve herdruk van “Ami, it’s time to go!”
Langzaam maar zeker verandert de stemming in Duitsland. Dag na dag zijn steeds minder mensen bereid zich zo gemakkelijk aan te sluiten bij de aanhoudende oorlogszucht. Ze leren over het grote leed dat in Oekraïne wordt veroorzaakt en horen de dagelijkse eisen van CDU-voorzitter Merz, FDP-politicus Strack-Zimmermann en Groen parlementslid Hofreiter om steeds meer wapens aan Oekraïne te leveren.
Helaas geeft de sociaal-democratische kanselier Olaf Scholz, na aanvankelijke aarzeling, herhaaldelijk toe en levert. Onze minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock schoot opnieuw op de vogel toen ze haar eis om Oekraïne uit te rusten met meer wapens en “Leopard”-tanks rechtvaardigde door te zeggen dat Duitse wapens levens zouden redden. Woorden schieten je tekort.
Ouderen herinneren zich nog dat Hitlers aanval op de Sovjet-Unie het leven kostte aan 27 miljoen mensen, onder wie vele miljoenen Russen en Oekraïners.
Op 27 januari 2014 herinnerde de 95-jarige overlevende van het beleg van Leningrad, Daniil Granin, leden van de Duitse Bondsdag aan de inscriptie van een Russische soldaat op de muren van de Reichstag: “Duitsland, we zijn naar u toe gekomen zodat u niet meer “naar ons hoeft te komen” (1). En nu moeten we weer wapens leveren zodat de moorden in Oekraïne eindeloos doorgaan, Russen worden gedood met Duitse wapens en Oekraïne de oorlog tegen Rusland wint?
De belezenen geloven toch niet dat Rusland alleen de schuldige is. U herinnert zich de belofte aan Gorbatsjov om de NAVO niet naar het oosten uit te breiden. U weet dat de VS in 2014 een staatsgreep op de Maidan orkestreerde en financierde om een marionettenregering te installeren die de uiteindelijke toetreding van Oekraïne tot de NAVO zou stimuleren. Voor de hardliners in Washington was het idee om na de raketbases in Polen en Roemenië raketten te kunnen opstellen aan de Oekraïens-Russische grens te verleidelijk.
Onvergetelijk in dit verband is het schaamteloze sprookje van de VS dat de raketten in de Oost-Europese landen zijn gestationeerd om Iraanse raketten te onderscheppen. En natuurlijk drukte de westerse propagandapers deze stomme uitspraken zonder ze in twijfel te trekken, laat staan te bekritiseren. Het Pentagon kan elke leugen verspreiden – de westerse media zullen het slikken.
Raketten zonder waarschuwing zijn zoiets als een mes in de nek van de vijand. Ze vormen de geloofwaardige dreiging om de politieke leiding en militaire commandocentra van de vijand in één klap uit te schakelen. “Het is niet degene die als eerste de wapens opneemt die de ramp veroorzaakt, maar degene die het afdwingt”, schreef de Florentijn Nicolo Machiavelli 500 jaar geleden.
Het door Willy Brandt bedachte beleid van ontspanning, dat ons decennialang vrede en veiligheid bracht, werd geleidelijk losgelaten (2). Sinds haar aantreden heeft de verkeerslichtregering het agressieve beleid van de Verenigde Staten onvoorwaardelijk gesteund.
Het ene sanctiepakket na het andere werd besloten om Poetin te straffen. De gesanctioneerde economische oorlog tegen Rusland begon uiterlijk in 2017, lang voordat het Russische leger Oekraïne binnenviel. Senaat en Congres in Washington namen wetgeving aan die gericht was op het verminderen van de Russische invloed in Europa en Eurazië. In 2018 richtten de VS zich op Nord Stream 2 (3). Wettelijk was bepaald dat de sanctiebesluiten van de VS in de toekomst internationaal recht zouden zijn en schendingen ervan zouden in de VS civiel- en strafrechtelijk worden vervolgd.
Artikel 257 van deze wet stelde dat het doel van deze wet was om prioriteit te geven aan de export van Amerikaanse energiebronnen boven andere exportstromen om zo nieuwe banen in de VS te creëren. Al in december 2017 dreigden Democraten en Republikeinen het Zwitserse bedrijf Allsees, dat de leidingen voor Nord Stream 2 aanlegde, met vernieling als ze niet binnen 48 uur zouden stoppen met werken aan de pijpleiding. Het bedrijf gaf toe. De toenmalige Oostenrijkse kanselier, Christian Kern, had immers de moed om deze Amerikaanse wetten te bestempelen als een “flagrante schending van het internationale recht” (4). Een moedige Duitse kanselier zou de explosie van Nord Stream 2 een oorlogsverklaring aan Duitsland hebben genoemd.
Veel Duitsers beseffen inmiddels dat deze sancties vooral een schot in de roos zijn. Zeker, de Russische economie lijdt en heeft het steeds moeilijker, maar hier in eigen land schieten de energieprijzen omhoog. Veel mensen kunnen hun stookkosten en elektriciteitsprijzen niet meer betalen en weten niet wat ze nu moeten doen. De Duitse economie vreest een golf van faillissementen en roept de regering op om een oplossing te vinden. Maar – en weinigen durven het te zeggen: zonder Russische grondstoffen en energievoorraden kunnen we onze welvaart niet behouden. Steeds meer mensen zullen arm worden en talloze bedrijven zullen sluiten. De werkloosheid zal stijgen.
De stoplichtcoalitie drijft de Duitse economie met ziende ogen naar de muur. Daarom is deze regering de domste die we hebben gehad sinds het ontstaan van de Bondsrepubliek.
In het volgende wil ik manieren laten zien om uit deze catastrofale situatie te komen. Hiervoor is het noodzakelijk dat we in de eerste plaats duidelijkheid krijgen over waarom we ons in deze situatie bevinden. Ik heb al een belangrijke reden genoemd: het beleid van detente werd losgelaten en vervangen door een beleid van confrontatie. Dit is een geweldige ontwikkeling in een land dat zulke uitstekende ervaringen heeft met de Ostpolitik van Willy Brandt.
Ik studeerde natuurkunde toen ik jong was, dus we gebruikten de volgende methode: je zet een theorie op en dan voer je een experiment uit. Experimenten zullen de theorie bevestigen of weerleggen. De theorie dat de vrede in Europa alleen duurzaam kan worden gegarandeerd door ontwapening en toenadering, werd decennia lang bevestigd door de “experimentele politiek van ontspanning”, omdat er toen nog geen oorlog was in Europa. Maar in het huidige Duitse politieke en medialandschap lijkt bijna niemand dit te weten.
Het afkeren van Brandts beleid van ontspanning begon 30 jaar geleden, toen Michail Gorbatsjov de politieke arena verliet en de hardliners in Washington geloofden dat de vruchten van de ineenstorting van de Sovjet-Unie nu konden worden geoogst. De VS braken al hun beloften en breidden de NAVO uit naar het oosten, hoewel Amerikaanse politici als George Kennan deze uitbreiding naar het oosten de grootste fout in het buitenlands beleid van de VS na de oorlog noemden (5). Volgens de Amerikaanse diplomaat leidt de uitbreiding naar het oosten tot militarisme en nationalisme. Zelden zijn de gevolgen van verkeerd beleid zo precies voorspeld.
Als er nu jongere politici in de Bondsrepubliek zijn, vooral de huidige minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock, die denken dat het huidige beleid van wapenleveranties aan Oekraïne tot vrede zou leiden, dan is dat een onvergeeflijke vergissing. Dit beleid van confrontatie zal leiden tot de vernietiging van Oekraïne en vele duizenden doden en kan leiden tot een derde wereldoorlog. We moeten het daarom onmiddellijk opgeven en terugkeren naar het beleid van detente.
Bronnen en notities:
(1) Duitse Bondsdag: “Speech by Daniil Granin”, 27 januari 2014, online op: https://www.bundestag.de/parlament/geschichte/gastredner/rede_granin-261326
(2) De tekst gaat over een uitgebreide versie van een toespraak die Oskar Lafontaine op 17 september 2022 hield als onderdeel van de 34e Pleisweiler-dialoog van NachDenkseiten . Het onderwerp was: “Einde van het detentebeleid? Iedereen die vrede wil, moet zich bevrijden van de VS”, kan online worden bekeken op: https://www.nachdenkseiten.de/?p=88304
(3) Dossier Atlantic Bridge: “The USA’s spiral of sanctions against Nord Stream 2” , in: Atlantic Bridge, 2 november 2020, online op: https://www.atlantik-bruecke.org/die-sanktionsspirale-der-usa-gegen-nord-stream-2/
(4) Ministerie van Buitenlandse Zaken: “Minister van Buitenlandse Zaken Gabriel en Oostenrijkse kanselier Kern over de sancties van de Amerikaanse Senaat tegen Rusland”, 15 juni 2017, online op: https://www.auswaertiges-amt.de/de/newsroom/ 170615- kern-russia/290664
(5) George Kennan, “A Fateful Error”, in: New York Times , 5 februari 1997, online op: https://www.nytimes.com/1997/02/05/opinion/a -noodlottige-fout.html
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.