Geheime dienst Duitsland: Duizenden beproefde IS-terroristen willen burgeroorlog starten

Waar gaan duizenden terroristen uit het Midden-Oosten naartoe? De EU-leiders geven er niet om. Ze zijn druk bezig om van Rusland een vijand te maken. En zie hoe Europa het platform wordt voor de Terror International. 40.000 getrainde terroristen zijn al op Europees grondgebied. In de eerste vier maanden van dit jaar kwamen meer dan 25 procent meer vluchtelingen uit Noord-Afrika naar Italië dan in 2016. In dit opzicht zullen nog eens 60.000 mannen uit het terroristische contingent naar Europa worden verplaatst. Dit zijn allemaal door strijd geteste mensen.

Het aantal terroristische cellen in de wereld neemt jaarlijks met vijf tot zeven procent toe en zullen toeslaan wanneer ze maar willen. Desalniettemin zijn de EU-leiders nog steeds niet bereid om de koers van hun veiligheids- en defensiebeleid te wijzigen – dat wil zeggen, de NAVO-anti-Rusland-sjablonen opzij zetten en eindelijk echte gevaren aanpakken, gebaseerd op een breed gedragen anti-terreuralliantie Deelname van Rusland.

De EU-collega’s zijn goed op de hoogte van de situatie in de bronnen van brand in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Ze hebben dit onlangs aangetoond in een panel van experts onder de hoede van de Russische Raad voor Internationale Zaken in Moskou. Russische experts en hun collega’s van de Europese Raad voor Buitenlandse Betrekkingen (ECFR), een denktank met hoofdkantoor in Londen, bespraken vragen over veiligheid en toekomstige samenwerkingsmogelijkheden.

Eén ding is duidelijk geworden: Europese collega’s onderschatten absoluut het gevaar dat terroristen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika vormen voor de internationale gemeenschap. Bovenal onderschatten ze de kracht van de dreiging van de “Islamitische Staat” die Europa nadert.

Het past ook in dit beeld dat in het laatste ECFR-rapport over de toekomst van Libië en Irak na de uitzetting van IS, de samenwerking met Moskou in de strijd tegen het terrorisme praktisch niet wordt genoemd. Sterker nog: met betrekking tot de terroristische dreiging op Europees grondgebied wordt de situatie op een kalme, bijna zelfverzekerde toon gepresenteerd. In deze visie is er duidelijk geen plaats voor het feit dat het aantal terroristische cellen wereldwijd toeneemt.

Een reden voor de verspreiding van het terreurnetwerk is de verdeling van het internationale terrorisme in twee kampen: enerzijds de aanhangers van het kalifaat en anderzijds de aanhangers van gedecentraliseerde terreur.

De voorstanders van het kalifaat zien het doel van internationaal terrorisme in de oprichting van een islamitische staat met een strak gecontroleerd gebied. Deze staat zou terroristen van over de hele wereld aantrekken als een magneet. De implementatie van deze strategie in de praktijk heeft de “Islamitische Staat” opgeleverd.

Maar aanhangers van de strategie van een gedecentraliseerd terreurnetwerk krijgen nu de overhand in de internationale terroristische gemeenschap. Haar argument: een staat van God, het kalifaat, is een gemakkelijk kwetsbaar doelwit voor regeringslegers en geheime diensten. Dat is de reden waarom geheime operatiecentra en terreurcellen worden opgezet in ongeveer 60 belangrijke landen over de hele wereld, moslims en niet-moslims.

Dit is waar die terroristen in het spel komen die van dichtbij het mislukken van de strategie van het kalifaat in Syrië, Irak en Libië zien. Waar moeten ze heen na alle nederlagen? Misschien wel tegen Afghanistan? Je zou denken. Alleen in dit land, net als in het buurland Pakistan, heeft zich een al lang gevestigde terroristische elite ontwikkeld, die onlosmakelijk verbonden is met de drugshandel. Andere terroristische leiders zijn zeker niet welkom bij deze mensen, omdat men de opbrengsten van de drugsindustrie met hen zou moeten delen.

Centraal-Azië? De ex-Sovjetrepublieken in deze regio hebben hun aantrekkelijkheid voor IS-jagers echter verloren – dankzij de Russische actie tegen criminele bendes en terroristen aan de zuidelijke grenzen. De antiterroristische strijd van de SCO-leden China, India en Pakistan heeft hier aanzienlijk toe bijgedragen. Immers, geen enkele enclaves van terreur mag het megaproject van de nieuwe Silk Road in de weg staan.

Dat verlaat de Noord-Kaukasus. Pas na de bittere ervaringen van de jaren 1990, zullen de mensen in de Russische republieken van deze regio niet langer een nieuwe epidemie van internationale terreur tolereren – de IS-leiders zijn zich hiervan bewust. Bovendien is president Tsjetsjenië Ramzan Kadyrov sterk in deze regio, zijn aanwezigheid is ontnuchterend voor de hete hoofden van IS-terroristen. De Noord-Kaukasus wordt steeds meer een no-go-gebied voor IS-terroristen.

Vluchtelingenroutes zijn daarentegen de perfecte camouflage voor terroristen. 40.000 getrainde terroristen zijn al op Europees grondgebied. In de eerste vier maanden van dit jaar kwamen meer dan 25 procent meer vluchtelingen uit Noord-Afrika naar Italië dan in 2016. In dit opzicht zullen naar verwachting nog eens 60.000 mannen uit het terroristische contingent naar Europa worden verplaatst. Dit zijn allemaal door strijd geteste mensen.

We hebben al gezien wat maar weinig terroristen kunnen doen. Wat kun je verwachten van 100.000 mannen met gevechtservaring? Velen van hen zijn meer dan 40 jaar oud en zijn al lang actief in terroristische bendes – integratie in sociale structuren lijkt absoluut illusoir.
De situatie in Groot-Brittannië en Duitsland is bijzonder dramatisch. Aanvankelijk werden radicalen niet verhinderd om naar het Midden-Oosten te reizen, nu zijn ze terug – rijk aan gevechtservaring. Alleen al in het Verenigd Koninkrijk zijn er ongeveer 23.000 terugkeerders. En wat gaan u en uw “collega’s” eigenlijk doen met Europa? In elk geval zijn terroristische aanslagen slechts een onderdeel van hun strategie.

Dramatische terroristische aanslagen zijn bedoeld om te intimideren, de kracht van de terroristen aan te tonen en de Europeanen te laten zien dat zelfs de staat hun veiligheid niet langer kan garanderen. Dit is het eerste deel van de terreurstrategie in Europa. Het tweede deel: de uitbreiding van invloed binnen moslimgemeenschappen. Gematigde imams moeten worden geneutraliseerd, de gemeenschappen geradicaliseerd.

En dan moet de terroristische international in Europa zichzelf ook financieren. Dit is het derde – en centrale – element van de terreurstrategie: massale afpersing van de EU-economie volgens de regeling “Een kleine vergoeding en we laten u met rust.”

Dit is hoe het werkte in Afghanistan, Irak en andere moslimlanden in de Arabische wereld. Deze aanpak kan nu overslaan naar Europa. Het is duidelijk dat dergelijke methoden niet alleen van toepassing zijn op kleine en middelgrote bedrijven, maar ook op grote bedrijven.

Als de terroristen handelen zonder angst voor de staat, het leger, de politie en geheime diensten, waarom zouden ze dergelijke lucratieve bronnen van inkomsten vermijden? Als u hier vandaag geen einde aan maakt, kunnen de terroristen en extremisten binnenkort over kolossale middelen beschikken die mogelijk zelfs het inkomen uit de “traditionele” misdaadhandel – drugs, wapens en mensenhandel – overtreffen.

In een niet al te verre toekomst zou Europa opnieuw hulp kunnen nodig hebben – dit is al meerdere keren in de geschiedenis van Europa het geval geweest. De hulp van Moskou kan in deze situatie cruciaal zijn. Alleen onze bereidheid om te helpen kan aanzienlijk worden getemperd door het – zorgvuldig geformuleerde – ongepaste gedrag van Europese politici.

Europa’s veiligheidspolitici maken tegenwoordig fouten van strategische strekking, vergelijkbaar met de misvattingen kort voor de Tweede Wereldoorlog. In die tijd – vóór de catastrofe in de wereldoorlog en de bezetting van heel Europa – bleef de roep van de Sovjetunie om een ​​systeem van collectieve veiligheid te vormen ongehoord. Omvangrijke, kwaadaardige anti-Rusland posities hadden de overhand.

Je moet weten: westerse politici en ondernemers hebben geholpen het oorlogspotentieel van Duitsland op te bouwen. Toen werkten de bezette gebieden van Europa ook voor Hitler’s Duitsland: ongeveer een kwart van alle vitale en oorlogs-essentiële goederen kwamen uit de Europese landen.

Uiteindelijk betaalden veel mensen de rekening – en vooral de volkeren van de Sovjet-Unie: het Russische volk droeg de dupe van de oorlog tegen nazi-Duitsland.
De industrie en de economische structuren van Europa werkten voor Hitler, terwijl 90 procent van zijn militaire invloed tegen het Sovjetfront geconcentreerd was tegen midden 1944. De USSR heeft elf Europese landen geheel of gedeeltelijk bevrijd. Met alleen de bevrijding van Polen verloor ons land ongeveer 600.000 soldaten en officieren op de slagvelden. Tegenwoordig worden de monumenten van deze helden afgebroken met de stilzwijgende instemming van Europese politici.

De vraag rijst dus vanzelf: hoe moeten we samenwerken met onze Europese partners in het Midden-Oosten als we voortdurend worden geconfronteerd met gebrek aan respect voor onze slachtoffers in de strijd tegen het fascisme, dat ooit Europa heeft geholpen om vrij te zijn?

Zelfs vandaag waarschuwt het Kremlin voor de negatieve gevolgen van het westerse interventiebeleid in het Midden-Oosten, dat overigens ook de stroom van illegale immigranten naar Europa veroorzaakte. De argumenten van de Russische leiders werden echter niet in het minst door de Europese Gemeenschap aanvaard. De Russofobe gemoedstoestanden in Europa zijn te sterk, de druk op verstandige mensen is te groot.