Genocidezaak Zuid-Afrika vs Israël zou een oproep aan de wereld moeten zijn
Indignatie redactie
8 min. lezen
rafah
Genocidezaak Zuid-Afrika vs Israël zou een oproep aan de wereld moeten zijn. 1948 was een jaar van tragische ironie.
Israël – In dat jaar werden zowel de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens als het VN-Verdrag ter voorkoming en bestraffing van genocide aangenomen, die samen een wereld beloofden waarin de mensenrechten zouden worden beschermd door de rechtsstaat. Datzelfde jaar voerde Zuid-Afrika de apartheid in en voerden Israëlische troepen de Nakba uit, de gewelddadige massale onteigening van honderdduizenden Palestijnen. Beide systemen waren afhankelijk van westerse koloniale steun.
Kortom, de moderne internationale mensenrechtenbeweging werd geboren in een wereld van raciale koloniale tegenstellingen. Vijfenzeventig jaar later kijkt de wereld met afgrijzen toe hoe Israël de Nakba voortzet tijdens zijn maandenlange, systematische etnische zuivering van Gaza – opnieuw met de medeplichtigheid van machtige westerse regeringen onder leiding van de Verenigde Staten.
De verschrikkingen van de oorspronkelijke Nakba werden voor Israël tientallen jaren van absolute straffeloosheid ervaren, wat het geweld nog verder aanwakkerde. Maar deze keer, dertig jaar na de omverwerping van de apartheid in Zuid-Afrika, neemt de post-apartheid “Regenboognatie” het voortouw in het aanvechten van de genocidale aanval van Israël.
Drie decennia na de omverwerping van de apartheid in Zuid-Afrika neemt de post-apartheid “Regenboognatie” het voortouw in het aanvechten van de genocidale aanval van Israël.
Op 29 december werd Zuid-Afrika het eerste land dat een verzoek indiende bij de hoge rechterlijke macht van de VN, het Internationale Gerechtshof, en een genocideprocedure tegen Israël instelde wegens “daden die door de regering worden bedreigd, aangenomen, vergoelijkt, ondernomen en ondernomen.” leger van de staat Israël tegen het Palestijnse volk.”
In hartverscheurende en gruwelijke details beschrijft het 84 pagina’s tellende Zuid-Afrikaanse document een litanie van Israëlische acties als “genocidaal van karakter, omdat ze worden gepleegd met de vereiste specifieke bedoeling… om de Palestijnen in Gaza te vernietigen als onderdeel van de bredere Palestijnse nationale, raciale, en etnische groep.”
Een gruwelijke civiele tol in Gaza en de Westelijke Jordaanoever
2023 was het bloedigste jaar in de Palestijnse gebieden sinds de vernietiging van het historische Palestina en de oprichting van de staat Israël.
In de eerste helft van het jaar hadden de Israëlische aanvallen op Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever al een koortsachtig hoogtepunt bereikt , met opeenvolgende golven van massa-arrestaties, pogroms van kolonisten en militaire aanvallen op Palestijnse steden en vluchtelingenkampen, inclusief de etnische zuivering van hele dorpen. . Tegelijkertijd leden miljoenen burgers in Gaza ondraaglijke ontberingen onder een zeventien jaar durende belegering door Israël.
In hartverscheurende en gruwelijke details beschrijft het 84 pagina’s tellende Zuid-Afrikaanse document een litanie van Israëlische acties…
Op 7 oktober lanceerden militanten uit Gaza een verwoestende aanval op Israëlische militaire en civiele doelen en namen meer dan 200 militairen en burgergijzelaars in beslag. In een weerzinwekkende daad van massale collectieve bestraffing heeft Israël onmiddellijk alle voedsel, water, medicijnen, brandstof en elektriciteit afgesloten voor de 2,3 miljoen Palestijnse burgers die vastzitten in Gaza.
begon het een meedogenloze vernietigingscampagne door massale bombardementen en raketaanvallen, gevolgd door een invasie op grondniveau die schokkende berichten opleverde over bloedbaden, buitengerechtelijke executies, martelingen, afranselingen en massale arrestaties van burgers.
Sindsdien zijn in Gaza meer dan 22.000 burgers gedood, waarvan de overgrote meerderheid kinderen en vrouwen – samen met recordaantallen journalisten en meer VN-hulpverleners dan in welke andere conflictsituatie dan ook. Duizenden anderen zitten nog steeds vast onder het puin, zijn dood of sterven aan onbehandelde verwondingen, en nu sterven er nog meer aan ongebreidelde ziekten veroorzaakt door Israëls ontkenning van schoon water en medische zorg, zelfs terwijl de Israëlische militaire aanval voortduurt. Vijfentachtig procent van alle inwoners van Gaza is uit hun huizen verdreven. En nu begint de door Israël opgelegde hongersnood vaste voet aan de grond te krijgen .
De wettelijke norm voor genocide
Genocide-analisten en mensenrechtenadvocaten, activisten en specialisten over de hele wereld – geen onbekenden voor menselijke wreedheid – zijn geschokt door zowel de wreedheid van Israëls daden als door de schaamteloze publieke verklaringen van genocidale bedoelingen door Israëlische leiders. Honderden van deze deskundigen hebben het genocidealarm in Gaza laten luiden, waarbij zij de puntsgewijze afstemming tussen de acties van Israël en de verklaarde bedoelingen van zijn functionarissen aan de ene kant, en de verbodsbepalingen opgesomd in het VN Genocideverdrag aan de andere kant hebben opgemerkt.
De Zuid-Afrikaanse aanvraag “veroordeelt ondubbelzinnig alle schendingen van het internationaal recht door alle partijen, inclusief het rechtstreeks aanvallen van Israëlische burgers en andere staatsburgers en de gijzeling door Hamas en andere Palestijnse gewapende groepen.” Maar het herinnert het Hof eraan: “Geen enkele gewapende aanval op het grondgebied van een staat, hoe ernstig ook – zelfs een aanval waarbij sprake is van wreedheden – kan echter enige mogelijke rechtvaardiging of verdediging bieden tegen schendingen van het [Genocideverdrag], ongeacht of een kwestie van recht of moraliteit.”
Genocide-analisten en mensenrechtenadvocaten, activisten en specialisten over de hele wereld – geen onbekenden voor menselijke wreedheid – zijn geschokt door zowel de wreedheid van Israëls daden als door de schaamteloze publieke verklaringen van genocidale bedoelingen door Israëlische leiders.
In tegenstelling tot veel aspecten van het internationaal recht is de definitie van genocide vrij eenvoudig . Om te kwalificeren als genocide of poging tot genocide zijn twee dingen vereist. Ten eerste de specifieke bedoeling van de dader om een geïdentificeerde nationale, etnische, raciale of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen. Ten tweede, het plegen van ten minste één van de vijf specifieke handelingen die bedoeld zijn om dat mogelijk te maken.
De petitie van Zuid-Afrika aan het Internationaal Gerechtshof is gevuld met duidelijke en afschuwelijk overtuigende voorbeelden, waarin Israëlische acties worden geïdentificeerd die overeenkomen met ten minste drie van de vijf daden die genocide vormen als ze verband houden met specifieke bedoelingen.
Daartoe behoren onder meer het vermoorden van leden van de groep, het toebrengen van ernstige fysieke of mentale schade aan leden van de groep, en, misschien wel het meest indicatief voor een genocidaal doel, het creëren van ‘levensomstandigheden die erop gericht zijn hun fysieke vernietiging te bewerkstelligen’. Zoals Zuid-Afrika documenteert, heeft Israël de wereld, op een niveau dat in de 21e eeuw ongekend is , laten zien hoe die omstandigheden eruitzien.
Voor specifieke doeleinden verwijst Zuid-Afrika naar tientallen verklaringen van Israëlische leiders, waaronder de president, de premier en andere kabinetsfunctionarissen, maar ook van leden van de Knesset, militaire commandanten en meer.
Gewend aan tientallen jaren van door de VS gesteunde straffeloosheid, hebben Israëlische functionarissen de moed gekregen om openlijk hun voornemen te beschrijven om een “nieuwe Nakba” uit te voeren, om heel Gaza weg te vagen, om elk onderscheid tussen burgers en strijders te ontkennen, om Gaza met de grond gelijk te maken, om het tot puin te reduceren en om de Palestijnen levend te begraven, naast vele andere soortgelijke verklaringen.
In tegenstelling tot veel aspecten van het internationaal recht is de definitie van genocide vrij eenvoudig.
Hun opzettelijk ontmenselijkende taalgebruik omvat beschrijvingen van Palestijnen als dieren, onmenselijk, nazi’s, kanker, insecten, ongedierte – allemaal taalgebruik dat bedoeld is om het uitroeien van de gehele of een deel van de groep te rechtvaardigen. Premier Netanyahu ging zelfs zo ver dat hij een bijbelvers over de Amalek aanhaalde, waarin hij beval dat “de gehele bevolking zou worden weggevaagd, dat niemand gespaard zou worden, mannen, vrouwen, kinderen, zuigelingen en vee.”
De VS kunnen ook medeplichtig zijn aan de genocide in Israël
De petitie aan het Internationaal Gerechtshof is scherp gericht op Israëls schendingen van de Genocideconventie. Het gaat niet over de medeplichtigheid van andere regeringen, en het belangrijkste is uiteraard de rol van de Verenigde Staten bij het financieren, bewapenen en beschermen van Israël bij het uitvoeren van zijn genocidale daden.
Maar de actieve rol van de Verenigde Staten in de Israëlische aanval was, hoewel nauwelijks verrassend, bijzonder schokkend. Als staat die partij is bij het Genocideverdrag zijn de VS verplicht op te treden om genocide te voorkomen of te stoppen. In plaats daarvan hebben we gezien dat de Verenigde Staten niet alleen hebben gefaald in hun verplichtingen op het gebied van preventie, maar in plaats daarvan actief economische, militaire, inlichtingen- en diplomatieke steun hebben verleend aan Israël, terwijl het land betrokken is bij zijn massale wreedheden in Gaza.
De actieve rol van de Verenigde Staten in de Israëlische aanval was, hoewel nauwelijks verrassend, bijzonder schokkend.
Als zodanig is dit niet alleen een geval van passiviteit van de VS ten aanzien van genocide (op zichzelf een schending van zijn wettelijke verplichtingen), maar ook een geval van directe medeplichtigheid – wat een duidelijk misdrijf is onder de Genocideconventie. Het Center for Constitutional Rights heeft namens Palestijnse mensenrechtenorganisaties en individuele Palestijnen en Palestijns-Amerikanen een rechtszaak aangespannen bij de Amerikaanse federale rechtbank in Californië, gericht op de Amerikaanse medeplichtigheid aan de genocide van Israël.
De genocideklacht in Zuid-Afrika is een strijdkreet voor het maatschappelijk middenveld
In een situatie als deze, die wordt gekenmerkt door schokkende westerse medeplichtigheid aan de ene kant en een grootschalig falen van internationale instellingen, gevoed door Amerikaanse druk aan de andere kant, kan het initiatief van Zuid-Afrika bij het Internationaal Gerechtshof betekenis hebben die verder reikt dan de uiteindelijke beslissing van het Hof.
Deze zaak komt in de context van de buitengewone mobilisatie van protesten, petities, sit-ins, bezettingen, burgerlijke ongehoorzaamheid, boycots en nog veel meer door mensenrechtenverdedigers, Joodse activisten, op geloof gebaseerde organisaties, vakbonden en breed gedragen organisaties. bewegingen in de Verenigde Staten en over de hele wereld.
Als Israël en zijn westerse collaborateurs er opnieuw in slagen de gerechtigheid te blokkeren, zullen de eerste slachtoffers het Palestijnse volk zijn. Dan kan de geloofwaardigheid van het internationaal recht zelf verloren gaan als bijkomende schade.
Als zodanig plaatst deze stap Zuid-Afrika, en mogelijk het Internationaal Gerechtshof zelf, aan de kant van de mondiale mobilisatie voor een staakt-het-vuren, voor mensenrechten en voor verantwoordingsplicht. Een van de belangrijkste waarden van deze petitie van het ICJ zou daarom het gebruik ervan kunnen zijn als instrument voor het escaleren van mondiale mobilisaties van het maatschappelijk middenveld, waarbij van hun regeringen wordt geëist dat zij zich houden aan de verplichtingen die zijn opgelegd aan alle partijen bij het Genocideverdrag.
Het is voorspelbaar dat Israël de legitimiteit van de zaak voor het Hof al heeft afgewezen. In het vertrouwen dat de VS en hun bondgenoten niet zullen toestaan dat Israël ter verantwoording wordt geroepen, zet de Israëlische regering uitdagend haar bloedige aanval op Gaza (en ook op de Westelijke Jordaanoever) voort. Als Israël en zijn westerse collaborateurs er opnieuw in slagen de gerechtigheid te blokkeren, zullen de eerste slachtoffers het Palestijnse volk zijn. Dan kan de geloofwaardigheid van het internationaal recht zelf verloren gaan als bijkomende schade.
Maar de actie van het ICJ in Zuid-Afrika heeft een scheur geslagen in een 75 jaar oude muur van straffeloosheid, waardoor een licht van hoop is gaan schijnen. Als mondiale protesten het moment kunnen aangrijpen om die scheur om te zetten in een bredere poort naar gerechtigheid, kunnen we misschien wel het begin zien van echte verantwoordelijkheid voor de daders, genoegdoening voor de slachtoffers en aandacht voor de lang verwaarloosde grondoorzaken van geweld: kolonisten-kolonialisme, bezetting, ongelijkheid en apartheid.
