Geopenbaard: “Oorlogsvluchtelingen” nemen een lange vakantie ondanks corona – in hun thuisland

Ze kwamen naar Duitsland omdat ze zogenaamd moesten vluchten voor oorlog, terreur en vervolging uit hun thuisland. Velen riskeerden daarbij hun leven. Het is des te ongeloofwaardiger dat vluchtelingen terugkeren naar hun thuisland om op vakantie te gaan of familieleden te bezoeken. De onderzoeksjournalist Mohammad Rabie (29, zelf erkend vluchteling uit Syrië) sprak met enkele landgenoten – en met reisbureaus en agenten die daarin gespecialiseerd zijn!, corona of niet ze gaan gewoon.

“Vluchtelingen” die over de grenzen naar West-Europa zijn geëmigreerd, nemen vaak – illegaal – vakantie in de landen waar ze zouden worden vervolgd. Dergelijke gevallen zijn vooral bekend geworden in Duitsland, Zwitserland en Noorwegen. Vaak reizen zogenaamd ‘vluchtelingen’ naar hun land van herkomst om kennissen, vrienden of familieleden te bezoeken. Deze reizen duren vaak ruim 30 dagen.

80 procent van degenen die “bescherming zoeken” zijn hun papieren “verloren”

Deze fraude “asieltoerisme”, die het recht op asiel ad absurdum ontneemt, wordt ook vergemakkelijkt door het feit dat tegenwoordig minstens 80 procent van de “asielzoekers” moderne of ultramoderne mobiele telefoons “op de man” gebruikt. of “op de vrouw” wanneer ze de Bondsrepubliek Duitsland binnenkomen “Hebben, maar verklaren dat ze geen papieren hebben – heel goed wetende dat de immigranten snel vervangende papieren zullen krijgen van de lokale autoriteiten. Volgens de mondelinge informatie van de “vluchtelingen” goed of fout. Niemand kan de juistheid van de persoonsgegevens controleren. Dit zet de deur open voor fraude.

De media van de rood-groene mainstream hebben deze criminele reisondernemingen lange tijd op grote schaal verborgen gehouden. Kranten zoals “Focus” of “Stuttgarter Nachrichten” waren in het verleden uitzonderingen op de regel. Linkse nieuwsmakers – vooral de “Spiegel” – proberen zelfs het “asieltoerisme” lang te bagatelliseren of zelfs te excuseren. Zelfs in de gelederen van bijna alle politici is er alleen welsprekend stilzwijgen. En de verantwoordelijke bureaus proberen de gevallen die bekend zijn geworden niet te publiceren.

“Bild”-reporter heeft heimelijk onderzoek gedaan

De krant “Bild” is op dit moment helemaal anders . Het bracht een uitgebreid fraudesysteem aan het licht – exclusief en voorbeeldig – met behulp van heimelijk onderzoek, met name door een Arabische journalist.

De verantwoordelijke verslaggever Mohammad Rabie beschrijft in zijn rapport dat tegenwoordig grootschalige asielzoekersfraude gemakkelijk kan worden geboekt bij reisbureaus in dit land die gespecialiseerd zijn in dergelijke internationaal reizende “asielzoekers” die “tijdelijk” willen terugkeren naar hun thuisland. “BILD”-journalist Rabie, zelf erkend vluchteling uit Syrië, sprak in het kader van zijn onderzoek met landgenoten, maar ook met reisbureaus en agenten die gespecialiseerd zijn in illegale landreizen.

Uiteraard zijn er een aantal manieren om bijvoorbeeld Syrië binnen te komen. Als het geld er is, reis je gewoon via Libanon, Iran of Turkije.

Een telefoontje naar bijvoorbeeld de Libanese luchtvaartmaatschappij ” Nakhal” , die een overeenkomstig nummer in Berlijn op haar website vermeldt , en naar het reisbureau “Al-Outom” in Berlijn-Neukölln (Sonnenallee) is voldoende om de lange reis te maken die u wilt om schijnbaar (maar niet echt) het bedreigde thuisland overal aan te pakken.

Arabisch reisbureau: service – “All Inclusive”

De “Bild”-reporter met Syrische roots zei in zijn telefoontjes naar “Nakhal” en “Al-Outom” vrij openlijk dat “hij naar zijn vaderland wil reizen, hoewel hij dat volgens de asielwet niet mag doen”. Antwoord van een reisbureau: “Geen probleem. Het enige dat u nodig heeft, is een Syrisch paspoort of u moet een ‘overgangsbewijs’ aanvragen bij de Syrische ambassade. Wij doen de rest.”

Kosten? Er moet ongeveer 800 euro op tafel komen. Voor steekpenningen (blijkbaar vooral aan grensambtenaren bij de grensovergang tussen Syrië en Libanon), vluchten, busreizen en documenten. Er is dan sprake van een “All Inclusive Service”.

Mohammad Rabie gelooft dat veel van de ‘vluchtelingen’ die in hun thuisland op vakantie zijn nooit politiek vervolgd zijn. Sterker nog: hij vermoedt dat er zelfs heel veel aanhangers van de Syrische regering-Assad onder de passagiers zitten. Dus de regering waarvan ze zouden zijn gevlucht.

Een “beetje rust uit Duitsland”

Een aantal Syriërs doet op sociale media verslag van hun thuisreizen. Blogger Aras Bacho (20, veroordeeld voor aanranding door Duitse rechtbanken) schreef in juli op Twitter: “Twee weken geleden gingen zes Syriërs die ik ken op vakantie naar Syrië om hun familieleden te bezoeken en in heel Duitsland wat te rusten. Je mist je thuisland en het is nu elke dag dat Syriërs dat doen!” Mohammed Rabie sprak voor “Bild” met vluchtelingen die als “vluchtelingen” naar Syrië reisden, die ze verlieten omdat ze daar zogenaamd werden vervolgd:

Gina (38, naam veranderd) woont in de Vrijstaat Beieren. Ze kwam in 2015 naar Duitsland. Sindsdien is de ‘vluchteling’ twee keer in haar thuisland geweest. “Ik bleef twee maanden, ging op vakantie”, zegt ze. Op de vraag waarom ze naar een land ging waaruit ze vluchtte, antwoordde Gina: “Ik heb mijn drie kinderen bezocht. Ik zou het zo weer doen, ook als ik mijn verblijfsvergunning zou verliezen.”

Maya woont sinds 2015 ook in Duitsland. Ze zou haar zieke vader in Damascus hebben bezocht. “Ik vloog naar Turkije, stak de grens over naar de Syrische stad Qamishli. Ik heb de Duitse autoriteiten niet geïnformeerd omdat ik bang was dat mijn asielrecht zou worden ingetrokken.”

Met asielpapieren van Duitse autoriteiten: zorgeloos terug naar Duitsland

Maar hoe komen de vluchtelingen terug naar Duitsland?, vraagt ​​menig braaf en gehoorzaam Duits staatsburger – die elke dag zijn werk doet en regelmatig zijn belastingen betaalt – als hij dit soort verhalen hoort. Ook de Arabische verslaggever van Europa’s grootste roddelblad heeft dat onderzocht. Het is gebruikelijk om met de Syrische identiteitspapieren terug te keren naar het transitland waaruit men kwam.

Van daaruit gaat het terug naar Duitsland met de Duitse asielpapieren. “Als de identiteitsbewijzen in Syrië zijn afgestempeld, kun je z. B. via Denemarken opnieuw binnenkomen en bij de grens claimen dat je je paspoort kwijt bent.”

Het Federaal Bureau voor Migratie en Vluchtelingen (BamF) is al lang op de hoogte van deze zeer bijzondere vorm van thuisverlof, maar de BamF zou geen exacte cijfers kennen. De officiële regeling luidt: Als zo’n thuisreis bekend wordt, bestaat het risico – weliswaar bijna altijd alleen theoretisch – een intrekking van de asielstatus.

Aankondiging Minister Seehofer komt nu ook aan het woord – maar wat zijn zijn woorden waard?

In het huidige nummer van “Bild am Sonntag” sprak minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer opnieuw met een krachtige stem nadat “Bild” zaterdag berichtte over asieltoerisme. De woorden van de minister moeten je in de mond smelten: “Iedereen die regelmatig als Syrische vluchteling op vakantie gaat naar Syrië kan niet serieus pleiten dat ze in Syrië worden vervolgd.” Alleen degenen die “regelmatig” op vakantie gaan in het Midden-Oosten?

De “minister van Veiligheid” beperkte zijn aankondigingen snel nog verder toen hij de “BamS” vertelde dat men “de ontwikkelingen in Syrië nauwlettend in de gaten moest houden”. Seehofer: “Als de situatie het toelaat, voeren we repatriëringen uit.” Aha. Maar wanneer zal “de situatie” daadwerkelijk toelaten dat repatriëringen worden bevolen?

Is de minister alleen geïnteresseerd in “Syrische” fraudeurs? Hoe zit het bijvoorbeeld met de “vluchtelingen” uit Eritrea, die, zoals bekend, hun vakantie ook vaak “thuis” doorbrengen? Deskundigen op het gebied van ‘vluchtelingenbeleid’ weten dat de verklaring van Seehofer naar alle waarschijnlijkheid weer het papier niet waard is waarop ze is gedrukt. De praktijk in Duitse kantoren logenstraft de Beierse politicus.

Iedereen die bekend is met de verantwoordelijke autoriteiten weet dat “intrekkingsprocedures” extreem veel tijd en moeite vergen, omdat ze alleen zo rechtsgeldig kunnen worden. Zelfs als een dergelijke procedure in uitzonderlijke gevallen met succes is uitgevoerd, stappen de betrokken ’thuisvakantiegangers’ meestal naar de rechter. Het resultaat zijn eindeloze juridische procedures die door de staat worden betaald (“rechtsbijstand”).

Mocht de BamF daadwerkelijk winnen bij de bestuursrechter, dan is uitzetting nog steeds zeer onwaarschijnlijk. Voor de “vluchteling” is het bijvoorbeeld voldoende om te vermelden dat ze geen papieren hebben of dat ze last hebben van een angststoornis (nachtmerries bijvoorbeeld). Dan blijft de ‘beschermende persoon’, die duidelijk een fraudeur is, in het land. En zo kan hij blijven genieten van de sociale voordelen die de Bondsrepubliek blijkbaar zo aantrekkelijk maken voor immigranten van over de hele wereld.

Wie controleert de “vluchtelingen” Hartz IV-ontvangers?

“Vluchtelingen” die in Duitsland een “verblijfsvergunning” hebben gekregen (van welke aard dan ook – er zijn er enkele) ontvangen onmiddellijk Hartz IV (appartement of huis, geld voor levensonderhoud, meubels, basiskleding, gratis gezondheidszorg, enz.). Als Hartz IV-ontvangers die wettelijk zijn geclassificeerd als “vluchtelingen” naar het buitenland willen reizen, moet het verantwoordelijke arbeidsbureau worden geïnformeerd. Officieel mag de reis niet langer dan drie weken duren. Maar wie controleert het?

Niemand in Duitse kantoren zal willen verklaren dat een werknemer of functionaris zou willen of kunnen controleren waar deze “vluchtelingen” echt reizen. Reizen naar het thuisland is volgens de geldende wettelijke bepalingen niet toegestaan. Maar wie geeft er echt om onder de werknemers in de Duitse autoriteiten?

De verantwoordelijke griffier en de toezichthouder weten precies: zelfs de politieke leiding is er meestal niet in geïnteresseerd dat de regelgeving in deze context echt consequent wordt nageleefd – of zelfs wordt gehandhaafd. Want dat kan slechte foto’s en onaangename koppen opleveren. En dat zou op zijn beurt de goede Michel van streek kunnen maken, die nog steeds gelooft dat alles klopt in Duitsland op het gebied van “vluchtelingenbeleid”.