Geweld, verkrachtingen, moord: Waarschuwing voor Nederland hoe kon het misgaan in Zweden

Over Zweden wordt maar mondjesmaat bericht. Dat het in het voormalige socialistische paradijs niet goed gaat is het enige dat u verteld wordt.

Wat is er aan de hand in de ooit zo bejubelde modelstaat Zweden? In grote steden als Stockholm, Gotenburg en Malmö nemen drugsbendes de straten over. Bomaanslagen en liquidaties zijn aan de orde van de dag. Veel van dat geweld wordt toegeschreven aan migranten. ‘Het is niet meer leuk om hier te wonen.’

Voor het raam van een Koerdische pizzeria in Möllevången, een etnisch gevarieerde en levendige wijk in Malmö, staan twee jongemannen zwijgzaam voor zich uit te kijken. Een van hen heeft een petje op, de ander een grijze capuchon over zijn hoofd getrokken. Achter hen staan kaarsjes op de grond, bosjes bloemen liggen ernaast. Aan de muur hangt een foto van hun 15-jarige vriend Jaffar Ibrahim, die hier op 10 november is doodgeschoten.

‘Het was een goede gozer’, zegt de jongen met de pet. Veel meer wil hij er niet over kwijt. Maar wel dat het snel ging. Het was een zaterdagavond, rond 21.00 uur. Twee daders kwamen op de fiets aangereden en losten twaalf schoten. Jaffar Ibrahim werd zeven keer geraakt, een andere jongen vijf keer. Die laatste ligt nu in coma in het ziekenhuis. De daders verdwenen in het donker, even snel als ze gekomen waren.

Waarom de afrekening plaatsvond? De jongens schudden hun hoofd. ‘We weten het niet’, waarna ze weglopen.

We weten het niet. Dat is het antwoord dat veel inwoners geven op de vraag hoe het kan dat extreem geweld dagelijkse kost is geworden in Zweden. Drugsbendes strijden in de grote steden – Stockholm, Gotenburg en Malmö – tegen elkaar om territorium. Ze schrikken elkaar af met liquidaties en explosies, die vooral in de achterstandsbuurten plaatsvinden.

‘We zijn er ziek van’, zegt de 55-jarige Anders. De boekhouder woont in het centrum van de stad, maar heeft een wandeling naar de kust gemaakt. Hij werpt een blik over de Sontbrug, die Malmö met de Deense hoofdstad Kopenhagen verbindt. ‘Het is niet meer leuk om in Zweden te wonen. Vorig jaar hoorde ik een schietpartij, bij mij om de hoek. Er waren kinderen bij.’

Anders slaakt een diepe zucht en wrijft zijn bril schoon. ‘We hebben niet goed gezorgd voor de migranten. Deze samenleving gaat verscheuren.’ Dan lijkt hij plotseling te schrikken van zijn eigen woorden. Zijn achternaam wil hij niet in de krant. ‘Malmö is in principe veilig hoor’, zegt hij snel. ‘Je kunt overal lopen. In de media wordt de situatie overdreven.’

De tegenstrijdige woorden illustreren de spagaat waarin Zweden zich bevindt. Het welvarende land stond jarenlang bekend als een van de veiligste en tolerantste ter wereld, dat asielzoekers met open armen ontving. Nu domineren de verhalen over door migranten gepleegd geweld de dagbladen. De krant Dagens Nyheter deed in 2017 onderzoek naar honderd moordgevallen of pogingen tot moord en kwam tot de conclusie dat negentig procent van de verdachten een migratieachtergrond had. Het gevolg is een xenofobische spiraal. Voor het eerst in de geschiedenis van het land gaan de radicaal-rechtse Zweden-democraten met 24 procent aan kop in de peilingen.

In een administratief centrum van de politie in Malmö staat woordvoerder Ewa-Gun Westford stralend bij de deur. Ze moet nog even de lokale journalisten bijpraten, een dagelijks ritueel. Na een half uur komt ze terug. Ze haalt haar telefoon tevoorschijn, toont een foto van een paleis in Normandië. Ze heeft het afgehuurd voor een vakantie met het gezin van haar dochter. ‘Kijk dan hoe prachtig!’

Dan betrekt haar gezicht. Het geweld, ja natuurlijk. ‘We hebben zo veel schietpartijen hier, zo veel explosies‘. Ze kan zich nog goed herinneren dat dit gebouw pas in gebruik was genomen. Het was Eerste Kerstdag ’s avonds, 2014. Ze had net haar eerste schnaps op toen er een bom afging voor het pand. ‘Gelukkig raakte niemand gewond.’

Maar of Malmö no-gozones heeft? Nee, zegt Westford. ‘Wij spreken over ‘zeer kwetsbare gebieden’. En zelfs als we no-gozones zouden hebben – die we dus niet hebben – dan zouden we die van hogerop nooit zo mogen noemen. Wij willen een inclusief land zijn.’ Toch zijn er veel buurten waar ze zelf niet zou willen wonen, voegt ze eraan toe. ‘Zoveel culturen…’.

In 2018 zijn er volgens de cijfers van de politie 162 bommen in het land afgegaan. Vorig jaar waren het er in de eerste negen maanden meer dan honderd. ‘We moeten helaas naar oorlogsgebieden kijken om een vergelijkbare situatie te vinden’, zei Amir Rostami, criminoloog aan de Universiteit van Stockholm, tegen de Zweedse krant Dagens Nyheter.

Kom’, zegt Farouq. ‘We zullen de stad laten zien.’

Door de ramen van Farouqs auto trekken uit beton opgetrokken flatgebouwen voorbij. Vroeger was er vooral één probleemgebied, legt Farouq uit: Rosengard, waar de voetballer Zlatan Ibrahimovic opgroeide. Nu gaat het om een hele waaier aan wijken waar de segregatie is doorgeschoten. Ze lopen kriskras door de stad en liggen zij aan zij met welvarende gebieden.

‘Kijk’, zegt Farouq met trots in zijn stem als hij langs een verlaten sportveld rijdt. ‘Op dat gras heeft Zlatan vroeger nog gespeeld.’ Nu is de club gesloten. ‘Veel subsidies voor jeugdactiviteiten zijn door de overheid wegbezuinigd.’

De auto stopt. Farouq stapt uit, en loopt een heuveltje op. Bovenop wijst hij naar een geluidsmuur, die is opgetrokken langs een autoweg aan de rand van de wijk Kroksbäck. ‘Daarachter ligt de welvarende buurt Limhamn’, zegt hij. De inwoners wilden een aantal jaar geleden per se een muur vanwege de geluidsoverlast. ‘Onzin’, zegt Farouq fel. ‘Ze willen de migranten niet zien. Wij noemen het de Berlijnse Muur van Malmö.’

Ongeveer de helft van de 330 duizend inwoners van Malmö heeft een migratieachtergrond. Die is grotendeels te herleiden tot drie migratiegolven. De eerste was in de jaren zestig en zeventig. De Zweedse economie bloeide, er waren arbeidstekorten. Uit Joegoslavië, Griekenland, Italië en de Baltische staten stroomden migranten toe, onder wie de vader van Zlatan.

In de jaren negentig volgde de tweede migratiegolf. Meer dan honderdduizend Joegoslaven en Bosniërs ontvluchtten de oorlog en vroegen asiel aan in Zweden, waar ze vaak al familie hadden wonen. De Joegoslaven vormden vanaf toen de grootste etnische minderheid in Malmö.

De meeste migranten kwamen met de migratiecrisis van 2015. In dat jaar arriveerden meer dan 160 duizend asielzoekers. Zo’n 15 duizend kinderen die zonder ouders aankwamen vonden onderdak in Malmö. Gezinnen werden verspreid over het land ondergebracht. Maar ook zij gingen in veel gevallen alsnog terug naar Malmö. Daar zijn de kruidenwinkels, de kennissenkringen.

Vooral het zuidelijke Malmö, de toegangspoort tot Zweden, heeft het zwaar te verduren. In augustus werd een vrouw met een baby in haar armen doodgeschoten. Begin november gingen er in de stad drie bommen af in een tijdsbestek van 24 uur. Een daarvan blies de voordeur uit een appartementencomplex.

Want ondanks alles houdt de Zweedse elite stijf en strak vast aan haar eigen waanideeën. Een kritische Zweed beschouwen we in dit land terecht al als een halve zool met teveel medelijden met mensen die dat niet verdienen – zo ongeveer de manier waarop een gemiddelde Portugees ons bekijkt, zeg maar. Het ietwat voorzichtige artikel (dat voor velen tòch schokkend was) waarmee De Volkskrant vorige week kwam is een voorbeeld van de traagheid waarmee iets door sijpelt.

Vorige maand was er ook zo’n voorbeeld. De achterliggende ideeën zijn direct herkenbaar als sociaaldemocratische gemeinschaftsin. Dat dat niet zo uit zal pakken is een kwestie van 21e-eeuwse ervaringen.

Zweedse politiek wil – om beter immigranten te ‘integreren’ – door ze te huisvesten bij oudere Zweedse gepensioneerden. De eerste bewoners zijn verhuisd naar een nieuw woningbouwproject dat senioren mengt met islamitische buitenlanders die naar Zweden kwamen als niet-begeleide “minderjarigen” die asiel zoeken. Ze moeten met elkaar leren omgaan.

Met andere woorden, deze ooit niet-begeleide “minderjarige” asielmigranten moeten leren oude Zweedse billen te wassen. Wat een prachtige gedachte! Ongelukkig genoeg sijpelt een enkele keer wat naar buiten dat dit vrolijk-optimistische beeld vrij ruw verstoort:

“Unfortunately, this government has lost control of what is happening in Sweden. Now in the morning, we woke up again to news of bombs and explosions, this time in Stockholm’s inner city and in central Uppsala,” wrote Moderate Party leader Ulf Kristersson in a recent Op-Ed for Aftonbladet.

Een onplezierig incident? Geen incident, in ieder geval:

Approximately 257 bomb attacks were reported to police last year, up from 162 in 2018, according to the country’s National Council for Crime Prevention. No details were given as to the most frequent type of explosive, however Swedish media has reported the heavy use of bombs crafted from vacuum flasks packed with explosive material, according to Reuters.

Voor de liefhebbers hieronder 20 minuten nasleep van zo’n aanslag:

Granaten zijn dan ook voor een relatief zacht prijsje verkrijgbaar:

The grenades — dubbed ‘apples’ by criminals — are smuggled into the country from former Yugoslavia. They are plentiful in the black market for weapons after the wars in the Balkans and are sold cheaply, or even handed out as freebies upon purchase of assault rifles. Stockholm police recently put a figure on it: less than £890 can buy you five automatic weapons and ammunition with 64 hand grenades as a sweetener. The grenades can, of course, be sold on. The street price in Sweden is about £100. –Spectator

En gebruikt worden ze:

Het neemt nu zulke vormen aan dat dankzij het Schengen-protocol – open grenzen, u weet wel – Denemarken er nu zulk een last van krijgt dat het land er alles aan doet de entree vanuit Zweden ingewikkelder te maken:

The Danes have put extra resources into controlling the country’s links to Sweden because of bombs going off in Denmark due to people coming from Sweden.  The people from Sweden are Islamist criminals.  The Swedish government reacted to the Danish move by calling the Danes Nazis.  Swedish society has changed for the worse, and the Swedish people are aware of what they have lost.

Het wegkijken en de onbuigzame zelfgenoegheid van de zittende Zweedse regering zoals hierboven geciteerd zegt het wel genoeg over de kansen op een realistischer aanpak. De regering .

In november meldde ik al dat de Zweedse oud-industrieel Ostling waarschuwde tegen een aanstaande burgeroorlog. Materiaal is er genoeg. Tegen wie dat zal zijn had hij kennelijk niet voldoende doordacht. De zittend eRood-groene coalitie van premier Stefan Löfven‘ lijkt zich echter te realiseren dat dit voorlopig de laatste regerng van dit type zal zijn. Zeker nu de ZwedenDemocraten in Zweedse peilingen aan de leiding gaan, en dat ook in middle-class suburbia de ellende dagelijks groter wordt.

Aardig voorbeeld is ook dat de Zweedse regering correcties eist van onderzoeken die haar onwelgevallig zijn – bijna alles derhalve:

The Swedish government told the country’s main authority on crime to “correct” their reports in order to cover-up “politically sensitive” data, according to a study by Linköping University.

In december werd dit onderzoek aldus aangepakt:

“A number of interviewees testify, among other things, about how Brå’s management directly applied pressure on them to change their findings which, for political, ideological or other reasons, were not desirable,” the report stated.

“If the results were not liked, it meant censorship, manipulation of results, dimming some parts, and highlighting others that were not as sensitive or could show a positive result,” said a former Brå employee.

Het is dan ook weinig verrassend dat meer dan de helft van alle Zweedse vrouwen zich niet comfortabel voelt ’s avonds de deur nog uit te gaan. Opmerkelijker – en wellicht het meest tekenend voor de desintegratie van het heilsbeeld – is dat ook de vroegere herauten van het paradijs nu erkennen welke rol zijzelf speelden. Niettegenstaande dat blijft het afschuiven van eigen verantwoordelijkheid het eerste instinct:

She accuses politicians of having “largely neglected the development in some of our suburbs” despite the fact that “everyone knew it would end in disaster.”

Het spijt me bijzonder, maar het vergelijkingsmateriaal is en blijft dat uit de laatste grote Europese oorlog, ook al nam Zweden daaraan geen deel: Befehl ist befehl is geen argument voor het meedoen aan oorlogsmisdaden. Het is – zeker voor deugers – een moeilijk te internaliseren besef dat je ook fout kunt zijn door niets of te weinig te doen. Maar de feiten liegen niet.

De prijs van blijvend wegkijken van zaken die je in het gezicht brullen is een burgeroorlog. Verklaard zal zo’n moderne burgeroorlog niet worden, ervaring hebben we er eigenlijk nog niet mee (al zal Libanon vanaf cirvca 1975 er het meest logische model voor zijn), maar onmiskenbaar zullen we er op een bepaald moment ook in Nederland plotsklaps middenin zitten. Ook omdat ledigheid des duivels oorkussen is, en ons sociale systeem die ledigheid voor nieuwkomers juist aanmoedigt:

New figures from the European Union’s statistical bureau, Eurostat, show that unemployment is rising in Sweden. According to Eurostat, unemployment there was 7.4% in August, whereas the EU average for August was 6.2 %. This leaves Sweden, on Eurostat’s unemployment ranking of countries, at number 24 out of 28. According to the daily newspaper Expressen, one of the main reasons for Sweden’s high unemployment happens to be the large number of immigrants that the country has taken in.

Hoe dit alles zijn beslag krijgen gaat, kunnen we in Zwden bewonderen. Heel ver er achteraan zal Nederland niet komen. Als in Zweden de bom barst zullen wij al te ver zijn weggezakt om ons nog te kunnen redden van eenzelfde lot.

Via.http://verenoflood.nu/ en gedeeltelijk aangepast door Indignatie redactie