‘Grenzen aan de groei’.

Dat was de titel van een boek uit 1972, de weerslag van een ‘onderzoek’ van de ‘Club van Rome’. De predicties zijn grotendeels achterhaald, maar het legde de basis voor een explosieve groei van de ‘Europese Unie’ en de NAVO tot begin 2022, alhoewel het boek daar niet specifiek over ging. Maar er is een verband, in zekere zin, waar het zorgde voor weerzin tegen ‘Industrie’, en ‘Industrieel Kapitalisme’, waarmee het de poort open zetten voor de groei van de ‘Management Klasse’ en ‘Financieel Kapitalisme’ als alternatief.

Geen lineaire groei, en ook zeker niet in alle landen binnen die elkaar overlappende, en aanvullende ‘Bondgenootschappen’ even sterk zichtbaar, maar gemiddeld genomen werden we er op het consumptieve niveau sindsdien niet slechter van. Zeker de landen die de ‘Ondernemers-Klasse’ inruilden voor de ‘Management-Klasse’, wisten een onevenredig deel van het consumptief besteedbare kapitaal binnen te harken via banken, verzekeraars, postbusfirma’s, en door wet- en regelgeving geschraagde ‘afroom-operaties’, met veel juristen.

Het waren ‘Gouden Jaren’ voor het ‘Financieel Kapitalisme’, en de ‘Management-Klasse’, maar ‘werkers’ en ‘ondernemers’ waren het kind van de rekening. De politiek in Nederland, en in tal van andere landen binnen de ‘Bondgenootschappen’, werd overgenomen door zwalkende ‘Managers’, die blind van ‘Opportunity’ naar ‘Opportunity’ vlogen om stemmen binnen te harken, en daarmee hun macht te vergroten. ‘Ondernemers’ in de politiek, de ‘visionairen’, alsmede de ‘werkers’, legden het af waar de ‘managers’ met de geldbuidel rammelden om te ‘Groeien’.

Inmiddels voelen de ‘Top-Managers’ van de ‘Europese Unie’ en de ‘NAVO’ nattigheid. Om het hardst roepen ze dat ze meer ‘Verenigd’ zijn dan ooit, door ‘Oekraïne’, maar hoezo is dat geruststellend? Stoltenberg blijft, zonder grond, roepen dat Rusland ‘hun’ Oekraïne in een paar dagen had willen innemen, en ‘Europa’ en de NAVO uiteen wilde spelen, maar dat beide doelen niet zijn gerealiseerd.

De man liegt, en hij weet het. Ten eerste was het van meet af volkomen helder dat Rusland niet verder wilde gaan dan hulp bieden aan dat deel van de bevolking dat in 2014 buitenspel was gezet door de staatsgreep die de ‘Bondgenoten’ pleegden in Oekraïne, en dat ze geen begin van interesse hadden in dat deel van het land dat overheerst wordt door extreem-nationalisten die de nagedachtenis van Josep Bandera hoog in hun vaandel hebben staan.

En ze liggen mooi op koers om dat te realiseren, ook al vertellen de ‘Bondgenoten’ u dat niet. Maar de feiten zijn de feiten, en ‘spin’ verandert de realiteit niet. Ten tweede lukt het ook boven verwachting om niet alleen Oekraïne, maar zelfs de NAVO-landen te ‘demilitariseren’, waar de NAVO nu al geen idee meer heeft waar ze de wapensystemen en munitie vandaan moet halen voor ‘hun’ oorlog. Terwijl de economische pijn de resterende ‘werkers’ en de ‘ondernemers’ in rap tempo vervreemdt van het ‘Casino Kapitalisme’, waar zij blijven zitten met de rekening.

Die oorlog in Oekraïne is niet de strijd van de ‘werkers’ en ‘ondernemers’ in de landen die worden beheerd door de ‘Bondgenoten’, en die hen nog verder leegzuigen ten behoeve van de ‘Gesubsidieerde Lifestyle Drammers’ en het ‘Management’ dat daar zijn machtsbasis heeft ontwikkeld. Dat is een eindige propositie. Hoe die deconfiture zijn beslag gaat krijgen weet ik niet. Ik heb de afgelopen jaren mijn ‘vingers blauw’ getypt om deze ontknoping te voorkomen, maar dat heeft niet geholpen.

Niet dat ik ooit heb rondgelopen in de waan dat ik de last van de hele wereld wel kon torsen, en ik heb ook geen ‘evangelie’ in de aanbieding dat verlichting zal brengen, maar door mijn achtergrond besef ik dat het ‘Butterfly Effect’ wel degelijk hele systemen kan beïnvloeden, en dan is ‘Flapperen met je Vleugels’ geen zinloze bezigheid. Zolang je maar niet gegrepen wordt door het idee dat je de controle kan behouden, en gefrustreerd raakt als de uitkomst niet precies zo is als jij het had bedacht.

Een belangrijk verschil tussen ‘Industrieel Kapitalisme’ en ‘Financieel Kapitalisme’, is de ‘werkers’ en ‘ondernemers’ in de ‘Industrie’ te maken hebben met een zekere ‘Traagheid’ die iemand die handelt in ‘Geldstromen’ niet kent. Al helemaal niet als die ‘Geldstromen’ in feite beschouwd kunnen worden als ‘Onuitputtelijk’, omdat je altijd geld bij kunt drukken als je tekort komt, of verlies lijdt. De ‘werker’ en de ‘ondernemer’ hebben die luxe niet.

De ‘manager’ die in feite slechts ‘op de winkel past’, kan overstappen naar een volgende prooi als hij of zij ziet aankomen dat het mis gaat met het bedrijf, maar de ‘ondernemer’ amputeert daarmee een deel van zichzelf, en zal dat trachten te voorkomen. William Schyver, een blogger die ik ‘volg’, had een interessant artikel over Russische ‘Doomers’, waar die ‘sombere’ kijk op het leven velen opvalt als ze, door een generaliserende bril, kijken naar de Russische ‘Volksaard’.

Het is heel goed mogelijk dat volgers van mijn blog een vergelijkbare ‘aard’ zien, terwijl ik in het leven van alledag allerminst overal ‘spoken’ zie, en daardoor geen ‘stappen’ zou durven te zetten uit angst dat het misgaat. Maar ik ‘Gok’ niet. En ik droom niet van ‘Ongebreidelde Macht’ en ‘Expansie’, omdat ik lekker wil kunnen slapen, en tijd overhouden voor mijzelf en degenen die mij dierbaar zijn. Dus hoe verklaar ik die spanning tussen wat u ‘ziet’, en hoe ik mij ‘voel’?

De ‘ondernemer’ en de ‘werker’ zien ‘Opportunities’, niet anders dan de ‘manager’, maar ze zien ook, anders dan de ‘manager’, de ‘Opportunity Costs’. Of een keuze ‘morgen’ geld oplevert, een ‘hogere beursnotering’, ‘lagere belasting’, ‘meer stemmen’, ‘je naam in de krant’, ‘prijzen’ en ‘beloning’ is voor de ‘ondernemer’ en de ‘werker’ niet het belangrijkste. Onze liegende, zwendelende leiders die ons deze oorlog tegen Rusland hebben aangesmeerd kijken niet naar de ‘Opportunity Costs’.

En dat gaat ons geweldig opbreken. Ons, niet noodzakelijk die ‘Managers’ die ons dit aandoen, waar die altijd over kunnen stappen op een ander ‘bedrijf’ als de ‘winst’ daar groter is, voor henzelf. Nazi’s, communisten, Jihadisten, hippies, Joden of Arabieren, Russen of Amerikanen, maakt niet uit. Als de ‘PetroDollar’ bezwijkt, vind je hen terug als ‘investeerders’ die al eerder zijn overgestapt op de ‘PetroYuan’. En niks is zo winstgevend als oorlog, dus investeren ze daar volop in, en tref je hen aan beide zijden van een conflict, om hun ‘Downside’ te ‘Hedgen’.

De ‘groei’ van het ‘Financieel Kapitalisme’, van de ‘Management Klasse’, heeft zijn piek bereikt, en loopt op zijn laatste benen. In China en Rusland zie je dat terug waar de politiek verantwoordelijken uit het ‘visionaire’ hout gesneden zijn, en oligarchen die niet ‘meedoen’ de pas afsnijden, terwijl ze ‘ondernemers’, waaronder ‘boeren’, en ‘werkers’ in bescherming nemen. Het is een volkomen andere mentaliteit, en dat zie je ook terug in de manier waarop ze oorlog voeren.

Niet ‘grote stappen, snel thuis’, en wat er van komt kan me niet schelen, want dan heb ik alweer een andere prooi gevonden, maar constant calculerend met een scherp oog voor de ‘Opportunity Costs’, en huiverig om té groot te worden, en de controle kwijt te raken over datgene wat jouw verantwoordelijkheid, en je erfenis is. Ik voorzie dat een herwaardering voor de ‘ondernemers’, de ‘boeren’ en de ‘werkers’ ook in het gebied dat ‘gemanaged’ wordt door de ‘Bondgenoten’ niet veel langer op zich zal laten wachten, omdat geld bijdrukken geen soulaas meer biedt. Je kunt iedereen multimiljonair maken, maar als een brood een miljoen kost heb je nog steeds niks.

De belangrijkste opdracht is dan echter om degenen die het nu voor ‘ons’ verzieken niet de sleutels van de schatkist te laten behouden, maar ze hartelijk te bedanken en ze, zonder bloedvergieten, terzijde te schuiven als ‘uitgewerkt’, om weer te kunnen groeien op een gezonde manier, via productie en handel. De ‘Bondgenoten’ beseffen dat zo’n omwenteling dreigt als hun oorlog tegen Rusland eindigt aan de ‘onderhandelingstafel’, en daarom slepen ze nu met alles wat kan schieten en exploderen om hun oorlog gaande te houden, en aan ‘ons’ de keus. Hoe lang gaan we daarmee door? Hoe hoog laten we de prijs oplopen? Voor welke groei kiest u? Financieel en terreinwinst? Of gezonde groei?