Gezondheidszorg is ‘BIG Business’

Hier op mijn blog heb ik steeds verdedigd dat het niet zo zou moeten zijn. Dat een degelijke gezondheidszorg een collectief belang is, en derhalve ook collectief moet worden opgetuigd, en betaald. Met andere woorden, dat het kenmerkend is voor een ‘overheidstaak’ in een geciviliseerde maatschappij. En dat is vloeken in de kerk voor de doorgewinterde roofkapitalist, maar niet voor Adam Smith en zijn ‘Wealth of Nations’ die ons lekker maakte voor de zegeningen van ‘marktwerking’. Dat leid ik niet af uit zijn ‘standaardwerk’, maar uit zijn andere boek waarin hij dieper ingaat op de moralistische basis, ‘The Theory of Moral Sentiments’, dat niet los gezien kan worden van ‘Wealth of Nations’.

Daar kun je eindeloos over kissebissen, maar elke ‘business’ die de potentie heeft uit te groeien tot een parasitair monster, diende in Smith’s visie beheerd te worden door het collectief. Evenals ‘publieke werken’ die de ‘marktwerking’ moesten ondersteunen. Smith was daarbij bovendien té optimistisch gestemd over de mens als een ‘moreel wezen’. Een probleem van het vroege liberalisme, waarin de mens wordt getypeerd als ‘goed’ bij de geboorte, waardoor ‘eigenbelang’ uiteindelijk de gemeenschap dient. Hier op mijn blog tracht ik duidelijk te maken dat ‘eigenbelang’ niet per definitie ongezond is als uitgangspunt, maar dat er nog een belangrijk woord voor hoort te staan, en dat is ‘goed-begrepen’.

‘Goed-begrepen’ verwijst naar dat moralisme, dat niet eenduidig en leerstellig is, maar in het hedendaags taalgebruik eerder zou verwijzen naar ‘Intelligent’. Begrijpen dat keuzes consequenties hebben in de échte wereld, en dat de mensheid als geheel gebaat is bij een groei van de ‘Wealth of Nations’. Met andere woorden, wie slechts geïnteresseerd is in de ‘Wealth of Me’, en ééndimensionaal, in het hier en nu, die mist de ‘Intelligentie’ om in een ‘markt’ te overleven, en zal vroeger of later zijn toevlucht zoeken tot roof, sancties, plunderen, oorlog, en het betere ‘jatwerk’. Tegen die feodale kijk op mens en maatschappij zette Smith zich juist af, en dat gold ook voor zijn liberale tijdgenoten. Al was er geen consensus over de mate van collectiviteit, of over de manier om die te begrenzen.

Gezondheid is een groot goed. Zowel de fysieke, als de mentale gezondheid. Het is onvermijdelijk dat het individu daarin persoonlijke keuzes zal willen maken, waarbij er risico zal zijn voor de fysieke gezondheid, maar de mentale gezondheid beter uit de verf komt. De zuiver hedonistische mens is het schoolvoorbeeld van de mens die de ‘Intelligentie’ mist om een volwaardig onderdeel te zijn van de samenleving die streeft naar grotere welvaart voor het geheel. ‘Intelligentie’ staat hier niet voor een zeker ‘quotiënt’ dat je kunt meten, maar moet u eerder zien als ‘Intelligence’ zoals geheime diensten die verzamelen. Informatie. Iemand kan afgestudeerd zijn in een waaier aan disciplines, maar nog steeds minder ‘Intelligent’ zijn dan iemand die na de basisschool afhaakte, maar uitgesproken ‘Street Smart’ is.

In mijn bijdrage van gisteren zette ik mij af tegen mensen die zich afsluiten voor een dialoog over kwesties die ons allen aangaan. Naar aanleiding van een column van een dame in een krant die zichzelf ziet als ‘kwaliteitskrant’, en ‘bron van informatie’, schreef ik een inhoudelijke, niet op de persoon gerichte reactie, met verwijzing naar relevante bronnen. Noodzakelijk verstuurd aan de ‘Opinie’-sectie van de redactie, omdat ik haar persoonlijke e-mailadres niet heb. Maar uit de aanhef bleek dat het een schrijven was dat aan haar persoonlijk gericht was. Als je dan na enige dagen een reactie krijgt die opent met ‘Geachte heer/mevrouw’, gevolgd door de mededeling dat de ‘redactie’ besloten heeft mijn brief niet te plaatsen, wat een volledig gestandaardiseerde mail is die copy/paste wordt verzonden, met een ‘gestencilde’ naam van het ‘aanspreekpunt’ eronder, dan vraag ik mij af of die columniste die reactie van mij nou heeft ontvangen, of dat de ‘redactie’ haar uit de wind houdt, en ‘beschermt’, en alleen ‘fanmail’ doorstuurt? Naar analogie van wat de ‘platforms’ doen die hun lezertjes beschermen door hen slechts ‘goedgekeurde’ informatie te verstrekken.

Ook columnisten, ‘embedded’ journalisten, en leden van redacties zijn, naar het zich laat aanzien, afgeschermde medelanders die hun naam lenen aan een publicatie of zender. Dat komt de kwaliteit van de ‘informatie’ niet ten goede, en vandaar dat zoveel columns nou niet direct ‘Intelligent’ overkomen. De auteur kan best goed schrijven, en beschikt vaak over veel status als ‘wetenschapper’, of anderszins, heeft wellicht ook een formidabel ‘IQ’, maar de ‘Intelligence’ die de basis vormt is smaller dan een evenwichtsbalk.

Mocht u behoefte hebben aan ‘Intelligence’, aan informatie met betrekking tot de actuele ontwikkelingen op het gebied van de gezondheidszorg zoals die nu de kranten en zenders beheerst, dan mag u DEZE bijdrage zeker niet missen, met ‘Deel 2’ HIER. Het gaat er niet om wie u wilt ‘geloven’, maar waar de feiten en de échte wetenschap u naartoe voeren. Het gaat niet aan de krant, of de columniste, of de redactie van de ‘opiniepagina’ van die ‘kwaliteitskrant’ verwijten te maken. Voor hen is het ‘BIG Business‘. Maar wat kwalitatief het beste is, dat bepaalt u uiteindelijk zelf, mits u de informatie (‘Intelligence’) bezit die u overtuigt. Voor de één is dat een ‘gepolijste’ presentatie die ‘correct’ is, en de ander concentreert zich op de feiten die hij kan verifiëren, waarbij hij (of zij, uiteraard) genoegen neemt met ‘onbepaald’ als antwoord op de vragen waar men mee worstelt. Maar dan als aansporing om verder te zoeken.