Indignatie redactie 
De oorlog in Oekraïne deed ons tijdelijk de oorlog in de Europese steden vergeten . De bloedige migrantenrellen in Malmö en andere Zuid-Zweedse steden, met tientallen gewonde politieagenten en omstanders, zijn een brute herinnering aan het zeer explosieve burgeroorlogpotentieel dat het onverantwoordelijke beleid van ongecontroleerde immigratie naar de metropolen van West-Europa heeft gebracht.
De schokkende beelden van Zweedse politieagenten die worstelen om zich staande te houden tegen ogenschijnlijk goed georganiseerde groepen agressieve jonge mannen die hen achtervolgen en van alle kanten aanvallen, zijn symptomatisch voor het verval van de wet en de openbare orde in het eens zo rustige Scandinavische land.
Golf van geweld overspoelt Zweden
Zweden wordt al jaren geteisterd door een golf van geweld. Bomaanslagen en vuurwapenovertredingen – de statistieken registreren alleen al in het afgelopen jaar 346 schietpartijen – zijn alledaagse gebeurtenissen geworden. Het aantal moorden met vuurwapens is de afgelopen twee decennia verveelvoudigd en ligt ver boven het Europese gemiddelde in verhouding tot de bevolking. Ook op het gebied van verkrachting staat het land al jaren helaas aan de top van Europa.
Het is een escalatie met een aankondiging. De broeinesten van geweld zijn de parallelle migrantengemeenschappen in de probleemgebieden van de grote steden. Haar hoofdrolspelers zijn jonge mannen van de tweede en derde generatie moslimimmigranten uit de Maghreb, het Nabije en Midden-Oosten, die nooit hebben ‘geïntegreerd’ in de westerse samenleving en haar manier van leven en ook niet hebben willen integreren.
Het zijn welkome rekruten voor clanstructuren en militante bendes die zware misdaad organiseren langs etnische en culturele breuklijnen en het land overspoelen met drugs, wapens en geweld in ruil voor de milde toegeeflijkheid van de autoriteiten.
Het experiment met de socialistische samenleving voor zorgverlening mislukt
Zweden plukt de vruchten van zijn buitengewoon genereuze immigratiebeleid door de jaren heen. Voor hun radicaal toegepaste multiculturalisme werd de welvaartssocialistische politieke elite van het land graag en uitgebreid gevierd door linksen van over de hele wereld.
Strenger dan andere westerse landen, die zich hebben gecommitteerd aan multiculturele sociale experimenten, heeft Zweden geprobeerd de negatieve neveneffecten te verdoezelen die steeds duidelijker worden met spraaktaboes, denkverboden en statistische censuur.
Media liegen over de rellen
Het is hetzelfde folk-pedagogische gevoel van waaruit de manipulatieve Duitse staatsradio-operators liegen over de openlijke rebellie van criminelen uit de Arabische clan en militante islamisten tegen het Zweedse staatsgezag tot ” rellen bij rechtse demonstraties “. Dit is een meer dan brutale en gewetenloze verdraaiing van oorzaak, aanleiding en gevolg.
Die sektariërs uit het extreemrechtse spectrum die een reeks demonstraties hadden aangekondigd die zouden uitmonden in de onhandige, stoutmoedige openbare verbranding van exemplaren van de Koran, hebben ongetwijfeld opzettelijk het vuur aangestoken met deze primitieve provocatie en de lont op het kruitvat gezet.
Provocaties zijn niet de oorzaak van het geweld
Maar dat is niet de oorzaak van het geweld, maar hooguit de voorspelbare trigger. Het waren niet “de rechtsen” die bussen met vrouwen en kinderen erin verbrandden en in opstand kwamen tegen de politie, maar eerder agressieve moslimmigranten uit de militaire leeftijd die gehoor gaven aan de oproep tot een proefrun van gewapende opstand tegen de gehate westerse wereld die zo was geweest. dwaas om ze in hun midden op te nemen.
De voor de hand liggende verdraaiing van de feiten in de berichtgeving door de ideologische bril van “antiracisme”, dat migranten per definitie alleen als “slachtoffers” wil zien en reflexmatig de “daders” uitsluitend zoekt onder lokale “blanken”, bij voorkeur “rechts” “, is niet alleen kwaadaardige propaganda, het anticipeert ook op capitulatie voor geïmporteerd geweld.
Dit weerspiegelt de stilzwijgend aanvaarde veronderstelling dat moslimmigranten niet anders kunnen dan hun toevlucht nemen tot geweld wanneer de lokale bevolking zich provocerend verdedigt tegen een invasie door buitenlanders. De migrantenrellen in Zuid-Zweden weerleggen deze ideologische arrogantie met brute beelden en harde feiten.
Hard ontwaken in Bullerbü
Zelfs de beruchte Zweden met blauwe ogen weten dat dit geen gewone “demonstranten” zijn die, op de een of andere manier gerechtvaardigde verontwaardiging, spontaan overboord gaan. Het is een aanval op de wet, de grondwet en de beschaving zelf, die gericht en met ongekend geweld wordt uitgevoerd.
Het probleem ligt dus niet in kritiek op de islam, ook al is die hard en extreem. Evenmin ligt het in de schijn van een politieke groepering die haar recht op vrijheid van meningsuiting op een provocerende en absurde manier uitoefent. Het probleem zit in de hoofden van die moslimmigranten die hun fanatieke en gewelddadige ideologie en socialisatie niet inleverden bij de garderobe toen ze de westerse verzorgingsstaten binnengingen, waar ze gelukkig leefden op kosten van anderen.
Iedereen die de Oriënt naar Europa haalt, helpt de Oriënt niet, maar wordt zelf de Oriënt met al zijn conflicten en potentieel voor geweld. Deze simpele waarheid wordt niet terzijde geschoven door hardnekkige ontkenning van de werkelijkheid, noch door ideologisch gemotiveerde verdraaiing van feiten.
Alleen een restrictief immigratiebeleid helpt
De militante combinatie van islamitisch fanatisme en georganiseerde bendecriminaliteit, die de veiligheidstroepen van een westers land bij de eerste aanval overweldigt en in het defensief dwingt, is een duidelijk alarmsignaal. Multiculturalisme is de theorie, brandende steden en oorlog op straat zijn de praktijk. Zweden leert deze les op de harde manier.
Wil je dat vermijden, dan moet je een ander restrictief immigratiebeleid voeren . Hongarije en Polen hebben deze conclusie al getrokken, en de jachttaferelen uit Malmö zullen ongetwijfeld hun afwijzing van immigratie uit de moslimcultuur bevestigen.
