Indignatie redactie 
De ogenschijnlijke frame-up van de Russische journalist Ivan Golunov over drugslasten en zijn latere vrijlating uit vrijheidsbeneming lijkt zeker een grove miskraam van justitie door de politie. Als blijkt dat Golunov inderdaad is ingelijst door corrupte politieagenten, moeten die officieren dienovereenkomstig worden vervolgd.
De klaarblijkelijke miskraam van gerechtigheid in Rusland tegen deze journalist werd door Westerse media overspoeld alsof het een belangrijke internationale ontwikkeling was. En cynisch opgeblazen uit alle proporties. Het werd gerapporteerd als een voorbeeld van Ruslands vermeende autoritaire staatintolerantie jegens onafhankelijke journalisten en vrije meningsuiting. Er waren ook duizelingwekkende claims in de westerse media dat het Kremlin in paniek raakte van de publieke verontwaardiging over de detentie van de journalist – en vandaar zijn snelle interventie om hem te bevrijden.
Een storm in een theekopje is een passende manier om de zaak en de westerse reactie erop te beschrijven. Een deplorabele gerechtelijke dwaling en kennelijke corruptie door de politie is helaas niet iets nieuws in de Russische of westerse samenleving. Het feit dat Golunov onmiddellijk werd vrijgelaten nadat de hogere autoriteiten tussenbeide waren gekomen, toont ten minste een behoedzaamheid om een vergrijp recht te zetten.
In westerse staten is er recent verontrustend hardhandig opgetreden tegen journalisten en klokkenluiders die ver uitstijgen boven wat er deze week in Rusland werd gezien. De afgelopen weken hebben politieambtenaren die op het hoogste gezag in Australië en Frankrijk opereren, afzonderlijke journalisten achtervolgd omdat ze verslag deden van de medeplichtigheid van hun regeringen aan illegale spionage en oorlogsmisdaden.
Dan is er nog de barbaarse behandeling van de Australische journalist Julian Assange die door de Britse regering in eenzame gevangenis wordt vastgehouden in een maximaal beveiligde gevangenis. Assange wacht op een uitleveringszaak tegen de VS, waar hij het leven in de gevangenis onder ogen ziet met verzonnen spionagekosten. Assange wordt vervolgd omdat zijn Wikileaks-website vernietigend bewijsmateriaal publiceerde van systematische oorlogsmisdaden gepleegd door het Amerikaanse leger in Irak en andere overzeese oorlogen. Assange heeft ook enorme misdaden blootgelegd van illegaal spioneren over de hele wereld door Amerikaanse instanties, evenals ontelbare andere schendingen van het internationaal recht door Washington en zijn NAVO-bondgenoten.
Maar de onmiddellijke, krachtige bezorgdheid van de westerse media over de vastgehouden Russische journalist deze week is niet uitgebreid tot de bovengenoemde gevallen in Australië, Frankrijk en Groot-Brittannië. Veel Westerse mediakanalen houden niet alleen een schaamteloze stilte over Assange, ze hebben de laster tegen hem zelfs vergroot, zodat hij geen eerlijk proces krijgt.
Dat riekt naar huichelachtige hypocrisie en onoprecht in vermeende Westerse bezorgdheid voor journalistieke ethiek en vrije meningsuiting in Rusland.
Een andere reden voor scepticisme over westerse interesse in het geval van Ivan Golunov is de manier waarop zijn vrijlating de focus werd voor een zogenaamde oppositiegroep onder leiding van Alexei Navalny. Ongeautoriseerde straatprotesten werden georganiseerd in Moskou om de vrijlating van Golunov te begroeten, waarbij 400 demonstranten waaronder Navalny door de politie werden vastgehouden wegens openbare wanorde. Het is ruimschoots gedocumenteerd dat Navalny en zijn volgelingen worden gefinancierd en gesteund door westerse regeringen om politieke instabiliteit in Rusland te zaaien en staatsinstellingen te ondermijnen.
Het vertelt hoe de Westerse media maar al te snel de aandacht vestigden op Golunov en de daaropvolgende demonstraties georganiseerd door Navalny, die, meestal in de westerse media, de status van ‘pro-democracy champion’ kreeg in plaats van een buitenlandse agent te zijn .
Westers beweert dat media in Rusland onderdrukt en gecontroleerd is, is een propaganda-mythe. Er bestaat een breed scala aan onafhankelijke media die vaak zeer kritisch zijn over het Kremlin en het regeringsbeleid van president Vladimir Poetin.
Je zou kunnen beweren dat er veel meer media- en intellectuele vrijheid is in Rusland dan in westerse staten waar de grote winkels uniform opkomen om criminele oorlogen en buitenlandse agressie door hun regeringen te ondersteunen – vaak gebaseerd op de meest buitensporige leugens die de westerse media nooit ter harte nemen blootstellen. Ze zijn te druk plichtsgetrouw en juichen voor oorlog. En toch hebben ze het lef om anderen te vertellen over vrijheid van meningsuiting en journalistieke onafhankelijkheid.
De dramatische Westerse media-aandacht die deze week aan de Golunov-zaak in Rusland wordt gegeven, is precies dat: drama. Het is hypocriet, onoprecht, cynisch en een flagrante poging om misbruik te maken van de Russische interne politieke aangelegenheden.
