Greta Thunberg, “Crowd psychology” toegepast op ecologie

Door Grégory Roose, oprichter van Adoxa.info  ♦ In de persoon van Greta Thunberg dachten milieuactivisten dat ze een charismatische vertegenwoordiger met een internationale uitstraling hadden gevonden, die we gezamenlijk konden verwelkomen. Maar verdient de verdediging van onze omgeving niet beter dan een geinstrumentaliseerde goeroe, die collectieve angsten en emoties bespeelt met het oog op individuele schuldgevoelens?

Om effectief te zijn, moet ecologie reageren op een rationele, pragmatische, wetenschappelijke benadering. Het geweten willen ontwaken is een nobele oorzaak waarachter soms verborgen bedoelingen en een tamelijk verfoeilijke bedrijfsmodus zitten. Een manipulatie die waardig is aan wat Gustave Le Bon  in 1895 in La psychologie des foules heeft beschreven .

De wereld verwachtte een charismatische, legitieme en competente ecologische leider. We hebben haar net een grote sjamaan van eco-catastrofisme gediend

Als de waarneming van een achteruitgang van onze omgeving door iedereen wordt gedeeld, moeten de oorzaken ervan echter niet meer als exclusief menselijk handelen worden beschouwd dan de gevolgen ervan niet kunnen worden samengevat in de waarzeggende tirades van deze nieuwe klimaatgoeroe die de planeet bombardeert van ideologische drogredenen die, als ze het belang van het grootste aantal op te wekken, onvermijdelijk zal uiteindelijk de menigte moe te gemakkelijk gemanipuleerd qu’enclines spontane afwijzing van de “groep effect.”

Alles in het fenomeen ”  Greta Thunberg  ” spreekt emoties aan door negatieve boodschappen over te brengen. Is het om op te wekken of te dwingen? Een boodschap van hoop overbrengen of bang maken? Zo reciteerde de spookachtige Greta tijdens haar toespraak op het World Economic Forum in Davos in januari 2019 een apocalyptische boodschap, geformuleerd in deze termen : “Ik wil je hoop niet, ik wil dat je in paniek raakt, dat je voelt de angst die ik elke dag voel en dat je handelt. ‘

Onze regeringen maken geen gebruik van dit “Greta-effect” om de verhoging van de onderzoeks- en ontwikkelingsbudgetten of van nieuwe maatregelen voor milieubescherming aan te kondigen die een gunstig effect hebben op het welzijn van de belastingbetaler. Reeds komen nieuwe ideeën voor ecologische belastingen, zoals de toeslag voor stromend waterverbruik of een ecotaks op vliegreizen naar voren. Punitieve ecologie heeft zijn ultieme alibi gevonden. Binnenkort een luchtbelasting?

Dit fragiele jonge meisje , amper zestien jaar oud en dat lijdt aan een vorm van autisme, is het eerste slachtoffer van deze scène georkestreerd door onverantwoordelijke ouders voor wie het ideologische gevecht voorrang heeft op de lichamelijke en geestelijke gezondheid van hun kind. Deze mediamaskerade, aangewakkerd door marketingactiviteiten, brengt uiteindelijk het ecologische gevecht in diskrediet. Kan een 16-jarig kind dat kwetsbaar is en niet naar school gaat, als de mode voorbij is, een leider op lange termijn in de postindustriële wereld worden zonder zich te laten leiden door superieure economische belangen? De wereld verwachtte een charismatische leider die even legitiem en competent is op het gebied van klimaatverandering. We hebben hem net een grote sjamaan van eco-catastrofisme gediend.

Democratie sterft. We gaan het tijdperk van ochlocratie binnen

In The Psychology of Crowds toont Gustave Le Bon hun irrationaliteit aan. Hij beweert dat “ze even onbekwaam zijn als een blijvende wil dan als een gedachte”, beïnvloed door een fenomeen van besmetting waardoor een dominant idee gemakkelijk wordt verspreid in de geest, gegalvaniseerd door gemeenschappelijke emotie. Collectief denken wordt dan volledig subjectief. Zo kan slechts één idee, eenvoudig, vaag, absoluut en gepresenteerd in de vorm van een indrukwekkend beeld, een menigte besmetten die de neiging heeft om een ​​mysterieuze en legendarische dimensie aan collectieve evenementen te verlenen.

Menigtepsychologie maakt hen afhankelijk van een leider die Gustave Le Bon in deze termen beschrijft: “hij is een persoon van actie, welsprekend, begiftigd met een onwrikbaar geloof in de ideale verspreiding onder de menigte, waarvoor hij bereid is alles op te offeren; haar woorden worden als heilig ervaren, haar bevelen als onbetwistbaar en ze wordt tot een legende gemaakt. ”

Het aldus gevormde beeld van “Greta Thunberg” is een opmerkelijk marketingproduct. Een tool aangedreven door het Davos Forum op het World Economic Forum in Davos . Dit fenomeen komt niet voort uit een spontane, populaire demonstratie die aan politieke en economische controle zou zijn ontsnapt. Het is het product van een economische wil, doorgegeven door de politieke. Een fantastisch instrument voor manipulatie van de menigte, zoals bedacht door Gustave Le Bon.

Democratie sterft. We gaan het tijdperk van ochlocratie binnen waarin de manipuleerbare massa’s, uitgelokt, gevoed en geleid door de reguliere media, zichzelf legitiem achten om een ​​ideologie op te leggen die gebaseerd is op passie, goede wil, het irrationele. In deze context riskeert iedereen die het pad verlaat dat door de media-politieke doxa is getrokken, te worden onderworpen aan het zware vuur van zijn ijverige bewakers.

De magie van deze marketingcoup bestaat erin te geloven in de overdracht van macht van de oligarchie naar de menigte. Heersers, beroemdheden en zelfs wetenschappers gedragen zich voor dit jonge meisje als gelukzalige seksagenarische groepen voor een pre-pubertaal idool, dat haar een macht verleent die maar weinig mensen kunnen bezitten om op deze leeftijd te bezitten. Onderworpen aan een planetair fenomeen van suggestie, overvloedig doorgegeven door de media, volgt de menigte, voedt, is overvloedig, verspreidt het fenomeen, ervan overtuigd dat Greta de zaden van verandering in zich draagt ​​en het zal leiden naar een betere toekomst. Maar het doel van deze operatie geleid door de voorstanders van het groene kapitalisme is om een ​​duidelijk apocalyptisch bericht te sturen: als je het ‘einde van de wereld’ niet wilt ervaren, volg dan onze klimaat-compatibele instructies.

Democratie sterft. We gaan het tijdperk van ochlocratie binnen waarin de manipuleerbare massa’s, uitgelokt, gevoed en geleid door de reguliere media, zichzelf legitiem achten om een ​​ideologie op te leggen die gebaseerd is op passie, goede wil, het irrationele. In deze context riskeert iedereen die het pad verlaat dat door de media-politieke doxa is getrokken, te worden onderworpen aan het zware vuur van zijn ijverige bewakers.

Vooruitgang op de proef gesteld van progressivisme

Terug naar de rede. Verdedig het milieu? Natuurlijk. Gevoelig zijn voor klimaatverandering en de gevolgen daarvan? Natuurlijk. Aanvaarden om te worden infantiliseerd, de schuldgevoelende uitsteeksels van een buitenschoolse kind ondergaan, afzien van kalm en constructief een probleem aanpakken dat onze toekomst en die van onze kinderen aangaat? Echt niet!

De magie van deze marketingcoup bestaat erin te geloven in de overdracht van macht van de oligarchie naar de menigte

In deze context van ecologische catastrofisme gepromoot door de “progressieve” ideologie, is Lavoisiers beroemde uitdrukking “niets is verloren, niets is gecreëerd, alles is getransformeerd” is DE boodschap van hoop die moet worden overgebracht: zeker, we hebben misbruikte fossiele grondstoffen om onze ontwikkeling te verzekeren. Maar er bestaan ​​oplossingen om ons anders te ontwikkelen. Vooruitgang betekent ook aanpassing. Na de brand kwam steenkool, elektriciteit, olie, hernieuwbare energiebronnen … En toen? Waarom gaat waterstof niet gepaard met een geleidelijke vermindering van ons verbruik van fossiele energie?

Achter de instrumentalisering van een kind, is het ook de manipulatie van westerse volkeren, die er subliem van worden beschuldigd “rijk” te zijn, die zich afspeelt. Zeuren en zich onderwerpen aan het Thunbergiaanse dogma maakt het gemakkelijker voor mensen die zich voorbereiden op liberticide-wetten in de naam van milieubescherming.

Weigeren en weerstand bieden aan deze collectieve collabsologische hysterie weigeren. Als een ineenstorting van de beschaving volledig mogelijk is, moeten we proberen deze te verminderen, te voorkomen of te voorzien, zonder toe te geven aan collectieve paniek.

Grégory Roose

Bron:  Grégory Roose’s blog