GroenLinks normaliseert links-extremisme in NL

Er gaat geen week voorbij of de PVV en FvD en hun partijleiders Wilders en Baudet worden wel ergens in een opiniërend stukje in de mainstream media geframed als ‘fascistisch’, ‘nazistisch’ of ‘extreemrechts’. Hierbij is dan de standaard conclusie dat genoemde partijen een groot gevaar vormen voor de Nederlandse samenleving. Maar je hoort of leest nooit eens iets over het gevaar van communistische of extreemlinkse tendensen bij politieke partijen in Nederland. En dat is typisch.

Hoe zit het bijvoorbeeld met GroenLinks? Laat ik even uw geheugen opfrissen met een korte terugblik op de bloedrode wortels van deze gevaarlijke politieke partij.

GroenLinks is in 1990 ontstaan uit een fusie van vier links-extremistische splinterpartijen, namelijk CPN, PSP, PPR en EVP.

• De Communistische Partij Nederland (CPN) was een partij van die-hard communisten, die door de jaren heen met een enkele uitzondering het communistische regime van de USSR in meer of mindere mate ideologisch volgde en steunde. Zo stond partijleider Bakker in 1956 100% achter de militaire inval van Sovjet-troepen in Hongarije.
• De Pacifistisch Socialistische Partij (PSP) was een partij, die er ten zeerste van overtuigd was dat geweld per definitie ongeschikt is om welk probleem dan ook op te lossen. Deze partij wilde de monarchie, het leger, de mobiele eenheid en de binnenlandse inlichtingendienst volledig opheffen. Politieagenten zouden moeten worden omgeschoold tot een soort sociaalwerkers.
• De Politieke Partij Radikalen (PPR) was een progressieve, aanvankelijk christelijk georiënteerde, politieke partij, een radicale afsplitsing van de Katholieke Volkspartij (KVP). Deze partij profileerde zich vooral met radicaal-linkse  standpunten op het gebied van milieubescherming, ontwikkelingssamenwerking en kleinschalige economische ontwikkeling.
• De Evangelische Volkspartij (EVP) was een progressief-christelijke partij. De speerpunten van deze partij waren een strikt pacifistisch beleid, uittreding van Nederland uit de NAVO, de invoering van een wettelijk maximumsalaris en een verbod op kernenergie.

Kortom: GroenLinks startte in 1990 als een potpourri van links-radicale politieke partijen. En de beleidsmatige koers van GroenLinks is sindsdien eigenlijk nauwelijks veranderd. Hoogstens een beetje geactualiseerd.

In de aloude traditie van extreemlinks blijken toonaangevende politici van GroenLinks intimidatie, haatzaaien, bedreiging en geweld niet te schuwen. Een paar voorbeelden:

• Paul Rosenmöller, die partijleider was en fractieleider in de Tweede Kamer, is tegenwoordig fractieleider in de Eerste Kamer. Hij was een fervent aanhanger van massamoordenaars Mao en Pol Pot. Nam in zijn jonge jaren deel aan linkse protestacties en gedroeg zich daarbij steevast uitermate agressief. Hij wenste dat Fortuyn zou doodbloeden een paar maanden voor de moord op deze politicus.
• Wijnand Duyvendak, die zes jaar lid van de Tweede Kamer was, moest uiteindelijk vertrekken, omdat bleek dat hij in zijn tijd als milieuactivist mensen had bedreigd en brandstichting had gepleegd. Hij was in vroeger tijden tevens enthousiast kraker en had banden met de uiterst gewelddadige Revolutionaire Anti-Racistische Actie (RaRa). Vanwege zijn deelname aan criminele acties heeft hij inmiddels een strafblad. Hij heeft achter de schermen nog steeds een prominente rol bij GroenLinks. Hij fungeert als één van de partijideologen. Recentelijk was hij, als vertrouweling van fractieleider Jesse Klaver, nog campagneleider voor die partij.
• Sam Pormes, voormalig Eerste Kamerlid namens Groen Links, had banden met Molukkers die de beruchte treinkaping bij De Punt pleegden. Hij was betrokken bij het beramen van een schietpartij op politieagenten in Assen en het verbergen van vuurwapens. Ook nam hij deel aan guerrillatrainingen door een marxistisch-leninistische organisatie voor de bevrijding van Palestina in Zuid-Jemen. Op al deze punten werd hij vervolgd, maar uiteindelijk vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs, onnauwkeurige tenlastelegging of procedurefouten.
• Arjan El Fassed, voormalig Tweede Kamerlid voor GroenLinks, heeft zijn leven gewijd aan haatzaaien tegen Israël. Onder de paraplu van door hem opgerichte ‘hulporganisaties’ werd samengewerkt met neonazi’s en Palestijnse terreurorganisaties. Onderwijl werd in propaganda verspreid door deze organisaties de Israëlische overheid beschuldigd van nazipraktijken en het zionisme op één lijn gesteld met de Holocaust.

Bij GroenLinks zijn de Rode Gardes van Mao, de goelags van Stalin en de knekelvelden van Pol Pot nooit ver weg.

De grootschalige massamoorden uitgevoerd door Mao werden door het communistische regime destijds geframed als ‘De Grote Sprong Voorwaarts’. Extreem-links heeft altijd uitgeblonken in het bedenken van wuivende eufemismen voor de meest gruwelijke desastreuze doelstellingen en bewegingen. Dat kun je ook prima aan GroenLinks overlaten. Zo werken ze momenteel punt voor punt de heilloze agenda van ‘De Grote Klimaattransitie’ af. Waar destijds met ‘De Grote Sprong Voorwaarts’ miljoenen mensen rücksichtslos over de kling werden gejaagd, worden door ‘De Grote Klimaattransitie’ miljoenen mensen, die het nu nog redelijk goed hebben, de armoede in gejaagd.

Met het bieden van een prominente plek in het bijdragen aan het regeringsbeleid van het kabinet Rutte-III heeft de VVD GroenLinks in het centrum van de macht geplaatst. Mark Rutte komt daarmee de twijfelachtige eer toe om als eerste premier in de geschiedenis van Nederland extreemlinks te hebben genormaliseerd.