Groot-Brittannië, Frankrijk en Canada bedreigen Israël als de oorlog in Gaza niet wordt gestopt
Indignatie redactie
6 min. lezen
Groot-Brittannië, Frankrijk en Canada brachten maandag een verklaring uit waarin ze de Israëlische regering van Benjamin Netanyahu eisten haar militaire campagne tegen de bevolking van Gaza te staken en een einde te maken aan de maandenlange blokkade van voedsel en medische hulp, die de Gazastrook op de rand van wijdverbreide hongersnood heeft gebracht. De drie dreigden Tel Aviv met “concrete stappen” als het land niet zou doen wat ze eisen.
De drie NAVO-landen gingen verder dan een petitie van 22 landen aan Israël om de voedsel- en hulpblokkade te beëindigen, die maandag werd gepubliceerd en die ze ook ondertekenden. De overige 19 landen weigerden blijkbaar om ook een einde aan de oorlog te eisen.
“Wij verzetten ons krachtig tegen de uitbreiding van de Israëlische militaire operaties in Gaza”, aldus de Britse premier Keir Starmer, de Franse president Emmanuel Macron en de Canadese premier Mark Carney gezamenlijk. De Noord-Atlantische trojka richtte zich daarmee volmondig op de huidige Israëlische escalatie van de oorlog, met uitgebreide grondoperaties die Netanyahu graag “de strijdwagens van Gideon” noemt. Het maakt deel uit van zijn voortdurende campagne om de Bijbel zwart te maken als een bevel tot genocide.
Ze vervolgden: “Wij roepen de Israëlische regering op haar militaire operaties in Gaza te staken en onmiddellijk humanitaire hulp Gaza binnen te laten.”
Ik wil benadrukken dat deze eis aan Israël om een einde te maken aan de gevechten ongekend is voor internationale buitenstaanders in de loop van het 21 maanden durende conflict.
De drie lieten zich niet misleiden door Netanyahu’s aankondiging van maandag dat hij slechts negen hulpvrachtwagens per dag de Gazastrook zou binnenlaten, terwijl het totaal vóór de oorlog op 500 lag. Ze protesteerden: “De aankondiging van gisteren dat Israël een basishoeveelheid voedsel Gaza zal binnenlaten, is volstrekt ontoereikend.”
De VN noemden het schamele gebaar van een handvol hulpvrachtwagens ‘een druppel op een gloeiende plaat’.
In plaats van dit Israëlische vijgenblad eiste het trio: “Dit moet ook inhouden dat er met de VN wordt samengewerkt om te zorgen dat de hulpverlening weer op gang komt, in overeenstemming met humanitaire principes.”
Vertaald betekent dit dat er elke dag 500 vrachtwagens terug moeten worden gebracht. (Het agrarische achterland van Gaza werd in 1948 gestolen door Joodse migranten en Israël heeft de resterende Gazastrook sinds 2007 geblokkeerd. De mensen in Gaza hebben zichzelf dus al lange tijd niet meer kunnen voeden, en nu zijn hun resterende velden door de intensieve Israëlische genocidale bombardementen van meer dan anderhalf jaar veranderd in giftig afval.)
Groot-Brittannië, Frankrijk en Canada namen ook duidelijk afstand van de Amerikaanse president Donald J. Trump wat betreft de wenselijkheid van etnische zuivering van de 2,2 miljoen Palestijnen in Gaza, en wezen daarmee impliciet op de Israëlische minister van Financiën Bezalel Smotrich, wiens partij, het Religieus Zionisme, het dichtst in de buurt komt van een neonazistische partij in Israël. Het is een behoorlijk goede imitatie.
De internationale leiders verklaarden openlijk: “Wij veroordelen de afschuwelijke taal die leden van de Israëlische regering recentelijk hebben gebruikt, waarin zij dreigen dat burgers, in hun wanhoop over de vernietiging van Gaza, zullen beginnen te verhuizen. Permanente gedwongen verplaatsing is een schending van het internationaal humanitair recht.”
Ze negeerden de Israëlische propaganda die beweerde dat de volledige vernietiging van Gaza en de dood van tienduizenden onschuldige burgers daar gerechtvaardigd waren door de terreurdaad van Hamas op 7 oktober 2023: “Israël heeft op 7 oktober een gruwelijke aanval ondergaan. We hebben altijd Israëls recht gesteund om Israëliërs te verdedigen tegen terrorisme. Maar deze escalatie is volkomen disproportioneel.”
Wetende dat Netanyahu en zijn kabinet geen schaamte kennen en niet zullen reageren op loutere beschuldigingen van flagrante schending van het internationaal recht, gingen de drie Noord-Atlantische leiders daarheen en dreigden de Israëlische straffeloosheid op te heffen:
Wij zullen niet toekijken terwijl de regering-Netanyahu deze schandalige acties voortzet. Als Israël het hernieuwde militaire offensief niet staakt en de beperkingen op humanitaire hulp niet opheft, zullen we verdere concrete maatregelen nemen.
Je zou alleen maar willen dat ze de concrete reactie hadden gespecificeerd. Een wapenembargo? Economische sancties? Concrete stappen die een beschaafd land een heel jaar geleden al had genomen? (Zie bijvoorbeeld Spanje.)
Ze maakten duidelijk dat Palestina het probleem is, en niet alleen Gaza:
Wij verzetten ons tegen elke poging om nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever uit te breiden. Israël moet een einde maken aan nederzettingen die illegaal zijn en de levensvatbaarheid van een Palestijnse staat en de veiligheid van zowel Israëliërs als Palestijnen ondermijnen. We zullen niet aarzelen om verdere maatregelen te nemen, waaronder gerichte sancties.
Zij eisen een onderhandeld staakt-het-vuren, de vrijlating van de resterende Israëlische gijzelaars en een einde aan de controle van Hamas over Gaza. Vervolgens moeten zij een tweestatenoplossing implementeren.
Vervolgens steken ze het mes diep in de opgeblazen borst van Netanyahu en zeggen de woorden die hij het meest haat om te horen:
Wij zijn vastbesloten om een Palestijnse staat te erkennen als een bijdrage aan het bereiken van een tweestatenoplossing en zijn bereid om met anderen samen te werken om dit doel te bereiken.
Sterker nog, deze hele verklaring lijkt bedoeld om de weg vrij te maken voor de conferentie die deze zomer gepland staat, onder gezamenlijk voorzitterschap van Frankrijk en Saoedi-Arabië, die tot doel heeft een tweestatenoplossing en een Palestijnse staat weer op de internationale agenda te zetten. Frankrijk heeft al laten doorschemeren dat het de Palestijnse Autoriteit tijdens de conferentie als staat zou kunnen erkennen. Spanje, Ierland en Noorwegen hebben die stap vorig jaar rond deze tijd gezet en de Palestijnse vertegenwoordiging tot een volwaardige ambassade verheven.
Het zou enorm zijn als Macron Starmer en Carney ervan zou overtuigen hetzelfde te doen. Het is een van de “concrete stappen” die ze zouden kunnen zetten om hun dreigement waar te maken.
Netanyahu schreeuwde zoals verwacht dat de drie NAVO-leiders naar Hamas waren overgelopen en pochte dat hij de oorlog van de beschaving tegen barbarisme voerde. Ik denk dat de hele wereld barbarisme herkent wanneer ze het ziet.
Israël-Palestina valt echter onder de Amerikaanse invloedssfeer, en deze drie landen, hoe belangrijk ze militair en economisch ook zijn, hebben niet veel troeven in handen om de oorlog te beëindigen. Netanyahu en zijn nieuwe vrienden Smotrich en Itamar Ben-Gvir denken dat ze op het punt staan de 5 miljoen Palestijnen die onder hun militaire bezetting leven volledig te elimineren, en mogelijk zelfs delen van Libanon en Syrië permanent op te slokken – en eindelijk een enorme stap te zetten in de richting van hun lang gekoesterde droom van een Groot-Israël.
Het is een droom die wordt gedeeld door Amerikaanse evangelicals, aan wie het door de Republikeinen gedomineerde Congres zich verplicht voelt, en door de rijke Joods-Amerikanen achter de lobbyorganisatie AIPAC, die het Congres in het gareel heeft gebracht door alle critici van Israël in hun gelederen te verslaan met enorme campagnebijdragen aan hun tegenstanders. (Denk aan Cori Bush en Jamal Bowman.)
De verklaringen van 19 mei, zowel van de 22 landen als van de drie grote landen daarbinnen, vormen een zeer belangrijk keerpunt in de diplomatieke geschiedenis. Maar tenzij Trump aan boord komt, zal het daar niet bij blijven.
