Grote protestbewegingen richting een burgeroorlog: zijn ze het waard?
Indignatie redactie
5 min. lezen
Recente protesten over de hele wereld hebben opnieuw de aandacht gevestigd op demonstraties als een vorm van expressie en oproep tot verandering.
In 2019 waren er protesten in Hong Kong, Libanon, Gaza, Frankrijk, Venezuela en andere plaatsen. Wereldwijd nam het protest begin 2020 af door de verspreiding van het nieuwe coronavirus.
Dat veranderde na de dood van George Floyd.
Wereldwijd werden demonstraties gehouden ter ondersteuning van Amerikanen die protesteerden tegen de dood van Floyd, een zwarte man die stierf nadat een blanke politieagent enkele minuten op zijn nek had geknield.
In steden in de Verenigde Staten werden sommige protesten gewelddadig omdat mensen hun woede uitten over het incident en hun sterke verlangen naar verandering.
Historisch gezien hebben enorme demonstraties echter zelden de verwachte resultaten opgeleverd van degenen die eraan deelnemen.
The Associated Press keek onlangs terug op enkele belangrijke protesten uit het verleden.
Amerikaanse burgerrechten
De AP zegt dat de recente protesten in de Verenigde Staten ongebruikelijk zijn omdat ze grotendeels zonder leiders waren. Het merkt op dat, hoewel de protesten nog steeds evolueren , de belangrijkste kwestie de Black Lives Matter-beweging is geweest. Recente protesten hebben tot een vergelijking met de burgerrechtenprotesten van de jaren vijftig en zestig in de Verenigde Staten geleid.
In 1963 leidde Martin Luther King, Jr. een mars van 250.000 mensen naar Washington, DC King en activist Malcolm X vertegenwoordigde twee verschillende plannen voor protesten. Een van hen steunde grote, vreedzame demonstraties. De andere wilde resultaten behalen “op alle mogelijke manieren.”
Gedurende die periode werden belangrijke burgerrechtenwetten en de Voting Rights Act aangenomen onder het bestuur van president Lyndon Johnson. Maar protesten tegen sociaal onrecht en de oorlog in Vietnam gingen door tot in de jaren zeventig, en werden vaak destructief en gewelddadig.
Wetgevers van de Democratische Partij hebben deze maand nieuwe maatregelen voorgesteld om de lokale politie in de Verenigde Staten te controleren. Maar de presidentskandidaat van de Democratische Partij, Joe Biden, heeft de recente oproepen van demonstranten in het hele land om ‘de politie te ontmaskeren’ niet ondersteund.
President Donald Trump en zijn Republikeinse bondgenoten hebben veel kritiek geuit op de oproepen om de politie te ontmaskeren.
De val van de Sovjet-Unie
In 1989 waren er in Oost-Europa steeds meer protesten tegen de heerschappij van de Communistische Partij. Een voor een hebben landen als het voormalige Oost-Duitsland en Polen de invloed van de voormalige Sovjet-Unie afgesneden. De uiteindelijke Sovjetleider, Michail Gorbatsjov, stond de verandering toe. Het einde van de eenpartijenregering in Oost-Duitsland en Polen verliep grotendeels vreedzaam.
De periode omvatte ook de “Fluwelen Revolutie” die het einde betekende van de Sovjetinvloed in het voormalige Tsjechoslowakije. De verandering vond plaats ongeveer 20 jaar nadat soortgelijke protesten tegen de Sovjet-Unie in 1968 werden verpletterd door honderdduizenden door de Sovjet-Unie geleide troepen.
De Arabische lente van 2011
Meer dan 20 jaar later overviel een grote golf van politieke protesten het Midden-Oosten en Noord-Afrika. De demonstraties zijn vastgelegd op sociale media. De beweging, bekend als de Arabische Lente, gaf stem aan mensen die verandering in hun regeringen eisten.
In Egypte, Jemen, Libië en Tunesië vielen lange tijd de heersers in 2011. Maar alleen in Tunesië heeft de democratie standgehouden.
Sinds 2011 is het autoritaire bewind van Egypte toegenomen. Jemen en Libië blijven betrokken bij burgeroorlogen die humanitaire crises hebben veroorzaakt. Syrië werd ook beïnvloed door de Arabische lentebeweging. Maar de burgeroorlog die snel volgde, gaat vandaag door, met naar schatting 500.000 doden en miljoenen ontheemden.
Meer recentelijk begonnen de protesten in Libanon en Irak afgelopen oktober tegen leiders die corrupt en ondoelmatig werden geacht. Maar Libanon heeft zijn politieke problemen niet kunnen oplossen en staat voor een ernstige financiële crisis.
In Irak zijn veel demonstranten vermoord en de gezondheidszorg in het land kan nog steeds niet omgaan met de effecten van het nieuwe coronavirus. Daarnaast is het geld uit de verkoop van olie sterk gedaald door de lage olieprijzen.
2019 en 2020
Vorig jaar leidden enorme protesten tegen de heerschappij van de oude Soedanese president Omar al-Bashir ertoe dat hij in april 2019 door het leger werd verdreven. Bashir wordt nu beschuldigd van genocide en oorlogsmisdaden. Hij is vervangen door een gezamenlijke civiel-militaire ‘soevereine raad’. Maar burgers moeite hebben om beweren controle over belangrijke ministeries.
De enorme protesten in Hong Kong zijn een jaar geleden verlengd. Mensen kwamen bijeen ter ondersteuning van de democratie en tegen een wetsvoorstel dat sommige Hong Kongers die beschuldigd worden van misdaden, voor berechting naar China zou sturen. De protesten werden beantwoord met harde politieoptreden, maar slaagden erin de wet in te trekken.
De Chinese president Xi Jinping heeft zich echter niet teruggetrokken. Vorige maand keurde het Chinese Nationale Volkscongres een nieuwe nationale veiligheidswet goed voor het deels zelfbesturende gebied.
De nieuwe wet verplicht Hong Kong tot het afdwingen van maatregelen waartoe wordt besloten door een topcomité in Peking. De wet staat ook toe dat Chinese inlichtingendiensten in de stad opereren.
Groot-Brittannië droeg Hong Kong in 1997 na jaren van onderhandelingen over aan China. De twee partijen waren het erover eens dat de wetten van het gebied, bekend als de basiswet, tot 2047 van kracht zouden blijven.
Maar recente maatregelen van de regering van het vasteland hebben vragen opgeworpen over hoe lang het zelfbestuur van Hongkong kan duren.
Ik ben Mario Ritter Jr.
En ik ben Ashley Thompson.
